ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่247 ลุงสามมาแล้ว

บทที่247 ลุงสามมาแล้ว

“ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย แต่กับเขา เกี่ยวข้องแน่นอน” หลินตงเล่นหูเล่นตามองไปที่เฉินเฟิง

เฉินเฟิงขมวดคิ้วแน่น

“หลินตง นายหมายความว่ายังไง？！” จูกว่างฉวนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ไม่ได้หมายความว่ายังไง เสี่ยวหยัน นายบอกกับทุกคนไปซิ นาฬิกาโรเล็กซ์ของนายหายได้อย่างไร” หลินตงเหลือบมองชายหนุ่มใส่แว่นตาสีทองที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความเกียจคร้าน

ชายหนุ่มคนนั้นโต้ตอบกลับอย่างรวดเร็ว หลินตงเพิ่งจะพูดจบประโยค ก็ชี้ไปที่เฉินเฟิงพร้อมเอ่ยพูดด้วยความโกรธ : “คือเขา เมื่อตะกี้ตอนที่เข้ามาในห้องโถง ชนกับฉัน หลังจากนั้นนาฬิกาโรเล็กซ์บนข้อมือฉันก็หายไปแล้ว”

“ห๊ะ？”

กลุ่มคนเกิดความโกลาหลขึ้นทันที

“เดิมทีคิดว่าไอ้หนุ่มคนนี้มาแค่กินข้าวฟรี คิดไม่ถึงว่ายังจะเป็นหัวขโมยอีกด้วย”

“แม่งเอ้ย จะขโมยของทั้งทีก็ดันมาขโมยที่นี่ รนหาที่ตายแท้ๆ”

“แล้วอีกอย่างที่ขโมยไปยังเป็นนาฬิกาโรเล็กซ์ นาฬิกาโรเล็กซ์ของเสี่ยวหยัน ราคากว่าสามแสนหยวนเลยแหละ”

“ทุกคนมาช่วยกัน ตีไอ้หัวขโมยคนนี้ให้ตาย！”

กลุ่มคนแห่กันเข้ามา อยากจะตีหัวขโมยกันอย่างคึกคัก

กลุ่มคนพากันห้อมล้อมเฉินเฟิงและจูกว่างฉวนไว้ตรงกลางพร้อมมองด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

“หลินตงนายเล่นสกปรกอะไร？！” จูกว่างฉวนกัดฟันเอี๊ยดอ๊าด เขาคิดไม่ถึงว่า หลินตงจะกล้าโยนความผิดให้คนอื่นต่อหน้าผู้คนมากมาย อย่างไม่ละอายใจขนาดนี้

“ไอ้ซากศพหมู มึงพูดอะไร？กูฟังไม่เข้าใจ”

หลินตงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ไม่ได้สนใจจูกว่างฉวนเลยแม้แต่น้อย

ในเมื่อจูกว่างฉวนและเฉินเฟิงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน งั้นเขาก็เลยทำให้เฉินเฟิงกลายมาเป็นหัวขโมยสะเลย

สรุปได้ว่า ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามแต่หากสามารถทำให้จูกว่างฉวนอับอายได้ เขาก็ยอมที่จะทำ

“เรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขึ้นมา เอาตัวสองหนุ่มนี้ไปส่งที่สถานีตำรวจ” หลินตงพูดเบาๆ ราวกับว่าทุกสิ่งอย่างอยู่ในการควบคุมไว้หมดแล้ว

“ทุกคนสำรวจดูบนตัวของตัวเอง ยังมีสิ่งของอื่นๆหายไปอีกหรือเปล่า ถึงอย่างไรคนที่ชอบขโมยไปที่ไหนก็ต้องขโมย ของที่คนนี้ขโมยไป คงไม่ใช่แค่นาฬิกาโรเล็กซ์เรือนเดียว” เสี่ยวหยันยิ้มพร้อมพูดเตือน

“จริงด้วย ทุกคนรีบสำรวจดู”

“สร้อยคอของฉันล่ะ？”

“กระเป๋าเงินของฉันด้วย！”

“พระหยกของฉันก็หายไปแล้ว！”

กลุ่มแก๊งเพื่อนชั่วๆของหลินตงต่างพากันเอ่ยปากพูดอย่างตื่นตระหนก

“เกินไปแล้ว”

นี้คือ เสียงที่เฉินเฟิงเอ่ยปากพูดออกมาอย่างเนิบๆ เขาแสดงท่าทางที่สงบนิ่ง มองไม่ออกว่าดีใจหรือกำลังโกรธ

“เกินไปเหรอ？” หลินตงยกมุกมปากขึ้น : “คุณหัวขโมย มึงกำลังคุยอยู่กับกูเหรอ？”

เฉินเฟิงกลับไม่ได้โต้ตอบอะไร ได้แต่ย้อนถามอย่างนิ่งๆ: “นายคงอยากรู้ใช่ไหมว่าจุดจบของการใส่ร้ายฉันคืออะไร？”

“จุดจบ？ฮาฮาฮาฮา” หลินตงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง หัวเราะจนน้ำตาไหลออกมาแล้ว เขาชี้ไปที่สันจมูกของเฉินเฟิง: “มึงก็แค่ไอ้หัวขโมย มึงกล้ามาพูดเรื่องจุดจบกับกู？”

“มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร？”

“กูชื่อหลินตง！ ลุงของกู มีชื่อว่าหลินจ้าวจง เขาเป็นทายาทของตระกูลหลิน！”

“ตระกูลหลิน？ตระกูลหลินรู้จักไหม？คนบ้านนอก！”

“ไม่รู้จัก” เฉินเฟิงส่ายหน้าอย่างนิ่งๆ

“ไม่รู้จัก ฮาฮาฮา แม้แต่ตระกูลหลินก็ไม่รู้จัก？！” หลินตงขำจนท้องแข็ง ราวกับว่าการไม่รู้จักตระกูลหลินเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อยังไงอย่างนั้น

หลังจากนั้นไม่นาน เขาถึงจะหุบยิ้ม

“ก็จริง คนบ้านนอกแบบมึง ไม่รู้จักตระกูลหลินมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว”

“แต่ว่าในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหลิน ฉันก็มีความจำเป็น ต้องบอกให้มึงรู้ ตระกูลหลินทำเกี่ยวกับอะไร” นัยน์ตาของหลินตงส่องประกายความโหดร้ายออกมา พูดพร้อม ยกมือของเขาขึ้นมา

แต่ในเวลานี้ กลับมีเสียงโห่ร้องต้อนรับแขกผู้มีเกียรติดังเข้ามาจากหน้าประตู

“ลุงสามมาถึงแล้ว！”

เสียงฮือฮาไปทั้งห้องโถง

หลินตงที่ง้างมือขึ้นมา ก็ค้างไว้กลางอากาศ จากนั้นเขาก็ดีใจอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง

ในที่สุดลุงสามก็มาแล้ว？！

ในตอนนี้ หลินตงก็ไม่สนใจที่จะไปตอบโต้อะไรกับเฉินเฟิงและจูกว่างฉวน

พร้อมก้าวเท้าอย่างรวดเร็วเดินตรงไปที่ประตู เพื่อต้อนรับลุงสามด้วยตัวเอง

“หลินตงรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก เขาแต่งงานลุงสามก็มาร่วมงานด้วย”

“ลุงสามรักและโอ๋หลินตงมาก แม้ว่าหลินตงจะเป็นเพียงแค่ลูกพี่ลูกน้องของเขาที่อยู่ห่างไกล แต่ว่าทุกปี ลุงสามก็จะมาเยี่ยมเยียนเพื่อเป็นกำลังใจให้กับหลินตง”

เฉินเฟิงขมวดคิ้ว อดไม่ได้ที่จะมองไปที่หน้าประตูแวบหนึ่ง เขาอยากจะรู้ ลุงสามผู้ที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มคนนั้นคือใคร ทำไมถึงใหญ่โตขนาดนี้

หลังจากที่มองไปเห็นชายหัวล้านที่มีใบหน้าที่คุ้นเคยคนนั้น เฉินเฟิงก็อดไม่ได้ที่ตะตกลึง

ชายหัวล้านคนนี้ ไม่ใช่คนเมื่อกี่วันก่อนที่โดนชดใช้เงินจำนวนห้าร้อยล้านหยวนให้กับหลินหลันที่ยู่ฉวนซานเหรอ？

เหมือนจะเรียกว่าหลิน……หลินจ้าวจง？

ทันใดนั้นเฉินเฟิง ก็เพิ่งจะคิดขึ้นได้ เมื่อกี้หลินตงเพิ่งจะพูดชื่อนี้ เขาในตอนนั้นก็รู้สึกคุ้นๆ แต่กลับจับต้นชนปลายไม่ถูก

ตอนนี้ได้เห็นชายหัวล้านคนนั้นกับตา เฉิงเฟิงก็เข้าใจแล้ว แท้ที่จริงทายาทของตระกูลหลินที่หลินตงพูดมานั้น ก็คือหลินจ้าวจง

“ยินดีต้อนรับลุงสามที่มาร่วมงานผมขอโทษที่ไม่ได้ออกไปรอรับด้วยตัวเอง” ต่อหน้าของหลินจ้าวจง หลินตงก็อ่อนโยนเหมือนกับกระต่ายตัวนึงยังไงอย่างนั้น ไม่ได้หยิ่งผยองเหมือนก่อนหน้านี้แม้แต่น้อย

ถึงแม้ว่าเขาพูดกับภายนอกว่าเขาเป็นคนของตระกูลหลิน

แต่มีเพียงเขาเองที่รู้ดี เขาก็เป็นเพียงญาติห่างๆของหลินจ้าวจง ความเกี่ยวข้องสิ่งเดียวกับตระกูลหลิน ก็คือเขามีนามสกุลหลินเหมือนกัน

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าหลายปีที่ผ่านมาได้ทำดีกับหลินจ้าวจง สร้างความประทับใจที่ดีไว้ให้กับหลินจ้าวจง เขาก็ไม่มีความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลหลินเลย

“ฮาฮาฮา เสี่ยวตง วันนี้ที่ลุงสามมา คงไม่ใช่เพื่อมาฟังคำพูดเกรงอกเกรงใจของนายนะ ลุงสามมาเพื่อร่วมฉลองงานแต่งงาน” หลินจ้าวจงยิ้มพร้อมตบๆไปที่ไหล่ของหลินตง เขาในวันนี้ ใบหน้ากลมแดงก่ำ ดูแล้วอารมณ์ค่อนข้างดีเลยทีเดียว

“เสี่ยวตง น้าและลุงสาม รีบที่จะมาร่วมงาน ก็เลยไม่ได้เตรียมของขวัญดีๆอะไรมาให้ นาฬิกาเรือนนี้ นายเก็บไว้น่ะ ถือว่าเป็นของขวัญวันแต่งงานของนาย” หลินฟางยิ้มพร้อมหยิบนาฬิกาออกมา

กลุ่มคนก็เกิดความโกลาหลทันที

นาฬิกาที่หลินฟางมอบให้แท้ที่จริงแล้วคือ Vacheron Constantin

ราคาในตลาดของนาฬิกาเรือนนี้พุ่งสูงถึง1.99ล้านหยวน！

หลินจ้าวจงและหลินฟาง ความหมายที่แฝงอยู่ของการมอบนาฬิกาเรือนนี้ให้กับหลินตงในงานวันนี้ ได้ปรากฏออกมาชัดเจนแล้ว

ก็คือหวังว่าหลินตงและเน่เชี่ยน จะรักกันชั่วนิจนิรันดร์！

หลินตงค่อนข้างตกใจเล็กน้อย ：“ลุงสาม ป้าสาม ท่านทั้งสองมาร่วมงานได้ เสี่ยวตงก็พอใจมากแล้ว สิ่งของที่มีมูลค่าขนาดนี้ เสี่ยวตงไม่กล้ารับไว้อย่างเด็ดขาด”

“เสี่ยวตง” หลินจ้าวจงสีหน้าเคร่งขรึม จงใจแสร้งพูดอย่างโมโห: “พูดอย่างนี้ได้ยังไง？ก็แค่นาฬิกาเรือนเดียว มีค่าอะไรขนาดนั้น นายแต่งงานครั้งเดียวในชีวิต ลุงสามมอบนาฬิกาให้ มันจะทำไมกัน？”

“รับไปสะ หากนายยังไม่รับไว้อีก ลุงสามจะออกไปตอนนี้เลย”

“ขอบคุณครับลุงสาม” หลินตงแววตาที่มีความสุข รับนาฬิกาเรือนนั้นไป เห็นถึงสายตาที่อิจฉาของเพื่อนสมัยเรียนและญาติๆ หลินตงก็รู้สึกหน้าบานเปล่งปลั่ง คนทั้งคนเหมือนจะลอยไปบนฟ้าแล้ว

จริงๆแล้วนาฬิกาเรือนนี้ กลับไม่ได้สำคัญอะไร

สิ่งที่สำคัญก็คือ นาฬิกาเรือนนี้หลินจ้าวจงเป็นคนมอบให้

นี้ก็หมายความว่า หลินจ้าวจงเห็นความสำคัญและให้เกียรติเขา！

เขาคือหลินตง ต่อไปก็มีหวังที่จะได้เข้าสู่ตระกูลหลิน กลายเป็นคนชนชั้นสูงที่แท้จริงในเมืองชางโจว！

“ลุงสาม ป้าสาม ขอเชิญสองท่านมาทางนี้” หลินตงโค้งคำนับ ตั้งใจให้หลินจ้าวจงและหลินฟางนั่งในตำแหน่งที่มีเกียรติ

“ได้” หลินจ้าวจงยิ้มพร้อมเอ่ยปาก เตรียมจะย่างก้าว เส้นสายตากลับสะท้อนไปเห็นร่างที่คุ้นเคย

ทันใดนั้น รูม่านตาของหลินจ้าวจงก็หรี่ลง

เมื่อเห็นว่าหลินจ้าวจงหยุดย่างก้าว หลินตงอดไม่ได้ที่จะสงสัย มองตามสายตาของหลินจ้าวจงไป กลับเห็นเฉินเฟิงและจูกว่างฉวนยืนอยู่ตรงนั้น