ลูกเขยยอดนักฆ่า - ตอนที่ 127
ตอนที่ 127 ถูกพิษ!
“ขาว นวลเนียน แล้วก็ทั้งใหญ่ทั้งกลม!”
คิดอะไรกันอยู่ เขากําลังพูดถึงซาลาเปาของป่าหลี่ที่ตลาดต่างหาก
“ที่ กล้ามเนื้อหน้าอกอะไรกันเล่า? ที่แท้เสี่ยวจือหลงก็เป็นผู้หญิงนี่เอง!” หลินหนานได้แต่ รําพึงรําพันออกมาด้วยความตกตะลึง
หญิงสาวคนนี้ปิดบังคนอื่น และหลอกทุกคนว่าเขาเป็นผู้ชาย!
แต่หลังจากที่หายช็อค หลินหนานก็เบนสายตากลับไปจ้องมองเนินอกขาวผ่อง และใหญ่โตคู่นั้นต่อทันที
หากนี้ไม่ใช่นาทีแห่งความเป็นความตายแล้วล่ะก็ หลินหนานจะไม่ยอมทิ้งโอกาสดีๆแบบนี้และคงต้องฉวยโอกาสเอาเปรียบหญิงสาวเล็กๆน้อยๆบ้างล่ะ..
แต่เวลานี้ ชีวิตของเสี่ยวจือหลงไม่ต่างจากกําลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย สิ่งสําคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือการช่วยชีวิตคน!
หลินหนานสูดลมหายใจเข้าลึก และพยายามทําจิตใจที่พุ่งพล่านนี้ให้สงบลงอย่างรวดเร็วจากนั้นจึงได้หยิบเข็มเงินที่ร่วงหล่นลงไปบนพื้นขึ้นมาทันที แล้วทําการแทงเข็มเงินเล่มนั้นลงไปบนหน้าอกของเสียวจือหลงอย่างรวดเร็ว
และครั้งนี้ หลินหนานก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่จ้องมองเนินอกขาวผ่องคู่นั้นได้ แต่ไม่มีท่าทีเกินเลยเหมือนก่อนหน้า
หลังจากที่ทําการแทงเข็มเงินลงไปบนหน้าอกของเสี่ยวจือหลงแล้ว หลินหนานก็ได้ถ่ายเทพ ลังปราณในร่างของตนเองเข้าไปด้วย
และเวลานี้พลังปราณก็ได้ไหลหลั่งเข้าสู่ร่างของเสี่ยวจือหลงราวกับสายน้ํา และเป็นเสมือนลมหายใจแห่งพลังชีวิต!
หลังจากแทงเข็มเงินลงไปแล้ว หลินหนานก็ไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้น เขาจัดการปรับความลึกของเข็มเงิน ให้อยู่ในตําแหน่งที่ถูกต้องเหมาะสมอย่างรวดเร็ว
เวลานี้ หลินหนานกําลังใช้วิชาฝังเข็มของตน สะกัดอาการหัวใจวายเฉียบพลันของหญิงสาวไว้!
วิธีการฝังเข็มในครั้งนี้ของหลินหนาน แตกต่างจากวิธีการฝังเข็มให้กับถังยั่วซานในครั้งนั้นแม้จะมีอาการเกี่ยวกับหัวใจเหมือนกัน
เหตุผลที่หลินหนานไม่ใช่วิธีการรักษาแบบเดียวกับถังยั่วชานนั้นก็เพราะว่า สถานการณ์ของเสี่ยวจือหลงเวลานี้ แตกต่างจากสถานการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับถังยั่วชาน หากเขาใช้วิธีการเดียวกันแน่นอนว่าย่อมเป็นการเร่งให้เสี่ยวจือหลงเสียชีวิตเร็วขึ้น
แต่วิธีรักษาด้วยการแทงเข็มเงินลงไปในตําแหน่งหัวใจเช่นนี้ เป็นวิธีที่เหมาะกับสถาน การณ์ของเสี่ยวจือหลงเวลานี้มากกว่าแม้จะดูเหมือนง่ายดาย แต่ก็ต้องอาศัยความระมัดระวังและความแม่นยําอย่างมาก
ไม่เพียงหลินหนานจะต้องควบคุมระดับความลึกของเข็มที่แทงลงไป เขายังต้องควบคุมระดับแรงกดและแรงดึงของเข็มแต่ละเล่มให้อยู่ในระดับเดียวกันอีกด้วย และการคลาดเคลื่อนแม้เพียงเล็กน้อยย่อมหมายถึงโอกาสที่หลอดเลือดหัวใจจะฉีกขาดเสียหายได้
หลังจากฝังเข็มจนเสร็จสิ้นแล้ว หลินหนานก็นั่งรอจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปราวสิบนาที ในที่ สุดก็ได้เวลาที่เขาจะต้องถอนเหล่านั้นออกเสียที
และทันทีที่หลินหนานจัดการดึงเข็มทั้งหมดออกจากตําแหน่งหัวใจของเสี่ยวจือหลงแล้ว ใบหน้าที่ซีดจนขาวเมื่อครู่ ก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นมีเลือดฝาดมากขึ้นเรื่อยๆ และลมหายใจที่ติดขัดก่อนหน้านี้ ก็กลับมาสม่ําเสมอเป็นปกติอีกครั้ง
ส่วนเข็มเงินเป็นประกายของเขา กลับเปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ําจนเกือบดําแทน!
“ดูท่าอุบัติเหตุที่เพิ่งเกิดขึ้นนี้จะไม่ใช่เรื่องบังเอิญสินะ? อาการคล้ายโรคหัวใจที่เสี่ยวจือหลงเป็นอยู่นี้ ก็คงจะไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นเหมือนกัน? แล้วก็ไม่ใช่โรคทางร่างกายที่เกิดขึ้นเองด้วย แต่เกิดจากฝีมือของคน…”
หลินหนานพึมพําออกมา พร้อมกับจ้องมองไปที่เลือดซึ่งติดอยู่บนเข็มเงิน และเวลานี้คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันแน่น
แก๊ก.. แก๊ก…
ในระหว่างที่หลินหนานกําลังครุ่นคิดอยู่นั้น เสี่ยวจือหลงที่เพิ่งผ่านพ้นอาการโคม่าก็เริ่มรู้สึกตัวและไอออกมา
“นี่นาย? ทําไมนายอยู่ที่นี่กับฉันด้วยล่ะ? อ่อ.. นี่นายคงจะตกหน้าผาตายเหมือนกับฉันสินะ?”
เสี่ยวจือหลงที่เพิ่งลืมตาขึ้นมา ได้แต่จ้องมองหลินหนานที่นั่งยองๆ อยู่ข้างกายด้วยสีหน้าว่างเปล่า
แม้เสี่ยวจือหลงจะรู้ว่า ตนเองหมดสติไปเพราะความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอย่างเฉียบพลัน แต่เธอก็รู้ดีว่าด้วยความเร็วของรถแลมโบกินีที่พุ่งทะยานไปข้างหน้านั้น รถของเธอจะต้องพุ่งตก จากหน้าผาอย่างแน่นอน และยากที่เธอจะหลีกหนีความตายได้พ้น!
หลินหนานได้ฟังถึงกับกรอกตาไปมา พร้อมตอบกลับไปว่า “ที่. แทนที่จะขอบคุณฉันที่ได้ช่วยชีวิตของนายไว้ แต่กลับมาแช่งฉันนี่นะ! นายไม่กลัวตายก็เรื่องของนาย แต่สําหรับฉัน ยังต้องมีชีวิตอยู่อีกยืนยาวแน่”
“ห้ะ?! นี่นายช่วยชีวิตของฉันไว้งั้นเหรอ? ขอบคุณ…. ขอบคุณมาก!”
“เอ๊ะ ”
แต่หลังจากที่เอ่ยขอบคุณหลินหนานไป สีหน้าของเสี่ยวจือหลงก็เปลี่ยนไป เขาร้องอุทานออกมาราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้ จากนั้นจึงรีบโน้มศรีษะก้มลงสํารวจเรือนร่างของตนเอง
แต่แล้วเธอกลับยิ่งตกใจเมื่อพบว่า เสื้อผ้าของตนเองถูกเปลื้องออกจนเหลือเพียงร่างท่อนบนที่เปลือยเปล่าล่อนจ้อน
นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!
ร่างทั้งร่างของเสี่ยวจือหลงเปลี่ยนเป็นสั่นสะท้านขึ้นมาทันที จากนั้น เธอก็ได้แต่กรีดร้องเสียงแหลมออกมา
“กรีด!!!”
“นี่คุณ!! ทําไมต้องกรีดร้องเสียงดังขนาดนั้นด้วย? ผมรู้แล้วว่าคุณปกปิดคนทั้งโลกว่าตัวเองเป็นผู้ชาย..” หลินหนานยกมือขึ้นบิดหู พร้อมกับรีบตะโกนบอก
“นี่นาย. นายรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ใช่ผู้ชาย? แล้วนาย นายทําอะไรฉันบ้างตอนที่ฉันหมดสติ? ไอ้ คนชั่วช้า! ไอ้คนสารเลวไร้ยางอาย!”
เสี่ยวจือหลงได้แต่ร้องตะโกน และก่นด่าสาปแช่งหลินหนาน ในขณะเดียวกันก็รีบลุกขึ้นนั่งและพยายามดึงเสื้อนอกมาปิดร่างกายท่อนบนที่เปลือยล่อนจ้อนนั้นไว้
หลินหนานถูกหญิงสาวกรุ่นด่าสาปแช่งเช่นนี้ ก็ถึงกับหน้าเสียขึ้นมาทันที “นี่คุณ. ถ้าผมรู้ว่าช่วยชีวิตคุณแล้วจะต้องถูกด่าถูกแช่งแบบนี้ ผมสู้ปล่อยให้คุณตกหน้าผาตายยังจะดีกว่า! ก็แค่มองจะอะไรกันนักหนา!”
“แต่.. แต่นายไม่มีสิทธิ์มอง..”
เมื่อเสียวจือหลงเงยหน้าขึ้นมองหลินนาน ที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่จุดสงวนของตนเอง ใบหน้าที่เริ่มมีเลือดฝาดนั้น ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวอีกครั้งทันที
“นี่คุณ. อย่ามองความตั้งใจดีของคนอื่นผิดไปนัก! ที่ผมต้องทําแบบนั้นก็เพื่อช่วยชีวิตคุณ!บอกตามตรง.. ถ้าคุณไม่มาเจอหมอเทวดาอย่างผมแล้วล่ะก็ คุณไม่มีทางรอดแน่!” หลินหนานตอบกลับด้วยน้ําเสียงที่ไม่พอใจเช่นกัน
ทําคุณบูชาโทษแท้ๆ!
การเป็นคนดีทําไมมันถึงได้ยากเย็นขนาดนี้นะ!
เชอะ!! รู้สึกตัวขึ้นมาก็ตวาดแว้ดๆใส่ฉันทันที ใครอยากจะแก้ผ้าคนอื่น ถ้าไม่ใช่เพราะความจําเป็น?
“ช่วยชีวิตฉัน แล้วทําไมต้องถอดเสื้อผ้าออกด้วย?” เสี่ยวจือหลงตอบโต้กลับทันที
“ก็… วิธีการรักษาของผมเป็นวิธีพิเศษเฉพาะไม่เหมือนใคร ต้องถอดเสื้อผ้าออก ถึงจะรักษา ได้!” หลินหนานตอบโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้
เสี่ยวจือหลงได้ฟังคําตอบของหลินหนาน ก็แทบอยากจะเป็นลมหมดสติไปอีกครั้ง
ไอ้คนทุเรศ!
ต้องถอดเสื้อผ้าถึงจะรักษาได้งั้นเหรอ? วิธีรักษาบ้าบออะไรกัน?
“เฮ้อ.. ก็แค่มอง มันจะบุบสลายตรงไหนกันคุณ? ทําเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ไปได้ เอาอย่างนี้เพื่อความยุติธรรม ผมจะถอดของผมให้คุณดูบ้าง จะได้หายกัน!” หลินหนานร้องบอกอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก
“นี่นาย” เสี่ยวจือหลงแทบลมจับจริงๆ
เธอเคยเห็นคนหน้าด้านหน้าทนมากมาย แต่ไม่เคยพบเห็นใครที่หน้าด้านไร้ยางอาย แล้วก็เจ้าเล่ห์เหมือนหลินหนานมาก่อนเลย
ในโลกนี้ คงจะมีคนทุเรศแบบนี้อยู่เพียงคนเดียวแน่
หลังจากที่ได้เห็นสีหน้าท่าทางของหลินหนาน เสี่ยวจือหลงก็โกรธมาก ถึงกับอดรนทนไม่ได้ จนต้องลุกขึ้นยืนพร้อมกับยกเท้าขึ้นเตะผ่าหมากหลินหนานทันที
แต่เป็นเพราะเธอเพิ่งจะลุกขึ้นยืน อีกทั้งร่างกายเพิ่งจะฟื้นจากอาการโคม่า จึงไม่มีเรี่ยวมีแรงอย่างที่คิด แต่ปลายเท้าก็พุ่งเข้าใส่เป้ากางเกงของหลินหนานอย่างแม่นยํา
“ผู้หญิงอะไรใจร้ายใจดําชะมัด! ผมอุตส่าห์ช่วยชีวิตคุณไว้ รู้งี้ผมปล่อยให้คุณนอนตายอยู่ที่นี่ซะก็ดี!”
แม้ปากของหลินหนานจะร้องตะโกนว่าหญิงสาว แต่เขาก็สามารถหลบปลายเท้าของเสีย วจือหลงได้อย่างง่ายดาย
ปัง!!
เท้าของเสี่ยวจือหลงจึงเตะเข้ากับอากาศที่ว่างเปล่า ทําให้ร่างกายที่ยืนทรงตัวด้วยขาเพียงข้างเดียวนั้นเสียสมดุลในทันที แล้วร่างของเธอจึงได้ร่วงลงไป และกันก็กระแทกกับพื้นเสียงดัง
“เฮ้อ… ผู้หญิงที่มีหน้าอกใหญ่โต ความสามารถในการทรงตัวมักจะไม่ดีสินะ!”
หลินหนานพึมพําออกมาพร้อมกับส่ายหน้า จากนั้นจึงก้าวเดินเข้าไปหาเสี่ยวจือหลง พร้อมกับโน้มตัวลงไปเพื่อจะช่วยพยุงร่างของเธอให้ลุกขึ้นมา
“เอามือสกปรกๆของนายออกไปเลย..” เสี่ยวจือหลงตวาดใส่หน้าหลินหนาน และเวลานี้ใบหน้าของเธอก็แดงก่ํา และสั่นไปทั้งร่างด้วยความโกรธ
หลินหนานได้ยินเช่นนั้นจึงได้แต่ตอบกลับไปว่า “ผมก็ไม่ได้อยากจะแตะเนื้อต้องตัว คุณนักหรอกแต่ที่ทําลงไปเพราะมันเป็นสัญชาติญาณต่างหาก!”
จากนั้นหลินหนานก็ชักมือกลับ พร้อมกับบอกเสี่ยวจือหลงไปว่า “รีบๆลุกขึ้นมา แล้วก็ยุติการทะเลาะวิวาทเพราะเรื่องบ้าๆนี่ซะที!”
และแน่นอนว่า การที่หลินหนานเปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหันนั้น ทําให้สีหน้าของเสี่ยวจือหลงเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดจริงจังขึ้นมาทันที
“ฉันแพ้แล้ว! ฉันยอมรับว่าแพ้พนันให้กับนาย เชิญนายไปเลือกรถที่โรงรถของฉันได้เลย!”
แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าของหลินหนานนัก แต่คําพูดก็คือคําพูด และเธอเองก็เป็นคนท้าแข่งรถกับหลินหนานเอง เมื่อแพ้ก็จําต้องยอมรับ!
“ผู้ชายคนนี้ดูไม่เหมือนหมอเทวดาอย่างที่โอ้อวดเลยแม้แต่น้อย!”
เสี่ยวจือหลงได้แต่แอบนึกสงสัยอยู่ในใจ แต่เมื่อย้อนกลับมาสังเกตดูร่างกายของตนเองจึงได้พบว่าเวลานี้เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดหน้าอกเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว
“เอ่อ.. ผมไม่ได้อยากได้รถ ขอเปลี่ยนเป็นเงินแทนจะได้มั้ย?” หลินหนานถมือไปมา พร้อมกับเอ่ยบอกเสียวจือหลงยิ้มๆ
เสี่ยวจือหลงได้ยินก็ถึงกับอึ้งไป และคิดในใจว่า
นี่น่ะเหรอหมอเทวดา
ถ้าหมอนี่เป็นหมอเทวดาจริง หมดทุกคนบนโลกนี้คงต้องฆ่าตัวตายหมดแน่!
“ฉันเดิมพันกับนายด้วยรถ ไม่ใช่เงิน!” เสี่ยวจือหลงตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ก็ได้ๆ ไว้ผมค่อยเอารถไปขายแลกเงินเอง!” หลินหนานตอบกลับ พร้อมกับทําปากคว่ําอย่างไม่พอใจนัก
แต่แล้วจู่ๆ เสี่ยวจือหลงก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบถามหลินหนานเสียงเครียด “ว่าแต่..เมื่อครู่นายใช้วิธีอะไรรักษาโรคหัวใจของฉันไว้ได้?”
“คุณเป็นโรคหัวใจที่ไหนกัน?! คุณถูกพิษต่างหาก!” หลินหนานเบะปากหลังจากเอ่ยตอบ
ฝากนิยายของทีมงานด้วยนะคะ
เรื่อง : เทพปีศาจผงาดฟ้า
เขาฟื้นสติตื่นขึ้นมาในร่างและผืนพิภพแห่งใหม่ หลังจากที่ล่วงลับตายจากไปในโลกก่อนหน้า
หลงเฉินเริ่มออกเดินทางครั้งใหม่ในพื้นพิภพที่เต็มไปด้วยเทพเซียนและมารปีศาจ สิ่งมีชีวิตลึกลับมากมายหลายหลาก และมนุษย์ที่สามารถบ่มเพาะพลังจนขึ้นกลายเป็นยอดฝีมือผู้ไร้เทียมทาน พร้อมผงาดขึ้นสู่จุดสูงสุดแห่งผืนพิภพทั้งมวล
หนทางเบื้องหน้าของเขามิได้เรียบง่ายอย่างที่คิด จําต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมายเกินคณานับสังหารทุกคนที่เข้าขัดขวาง ยอดผู้ฝึกยุทธ์พเนจรท่องโลกาท้ายุทธภพสุดขอบฟ้าจนกลายเป็นที่รู้จักในนามเทพปีศาจแห่งจักรวาล ปกครองความเป็นและความตาย
แม้กระทั้งสรวงสวรรค์ยังต้องก้มกราบต่อหน้าเขา!
เรื่อง : จักรพรรดิ์เทพมังกร
ความเป็นอมตะของหลิงหยุนได้มลายหายไป.. ทําให้เขาตกลงมาสู่โลกมนุษย์ ในยุคที่เต็มไปด้วยความเสื่อมทรามอย่างที่สุด
จากนั้น หลิงหยุนจะค่อยๆ บ่มเพาะพลังในตัวเองทีละขั้น ทีละขั้น และไต่ลําดับขึ้นไปต่อกรกับสวรรค์ได้อย่างไร
