วิถีไลฟ์สตรีมของโอนิสาวสายอัดกระแทก - ตอนที่ 7
Ch.7 – เมื่อพูดถึงโอนิก็ต้องตะบองเหล็กสิ
Translator : O-Minus / Author
ออกล่าจนกระทั่งเลเวล10 แต่ระหว่างทางกลับฉันก็เลเวลเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง แล้วพวกเราก็กลับมาถึงที่เมืองแห่งการเริ่มต้น
เวลาที่พวกเราเล่นกันไปใช้เวลาไม่ถึง5ชั่วโมงเพราะฉะนั้นพวกเราจึงยังเล่นต่อได้อยู่
ก็แค่ช่องเก็บของของพวกเราส่งหมายเตือนมาให้น่ะ
ของที่ดรอปจากหมาป่าถูกรวบรวมเก็บไว้และเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆจนส่งผลต่อค่าสถานะของพวกเรา ซึ่งไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเลือกทิ้งของราคาถูกแล้วกลับเข้าเมือง
ดูเหมือนว่าของจากหมาป่าจะได้ราคาที่ดี นอกจากบางอย่างที่รินจังบอกให้เก็บไว้ก่อนฉันขายมันให้กับร้านค้าของNPC
ผลที่ได้ก็คือ จากที่ดูในช่องสถานะของฉันในเมนูการ์ดก็พบว่าฉันมีอยู่มากกว่า30,000ไอริสเสียอีก เทียบกับจำนวนเงินที่ให้ติดตัวมาตอนเริ่มแล้ว นี่เป็นจำนวนที่ค่อนข้างเยอะมากเลย
“ดูเหมือนว่าฉันจะได้เงินมาเยอะเลยล่ะ”
“ของดรอปจากหมาป่าได้ราคาขายที่ดี ราคาดีกว่าหมูป่าเสียอีกทั้งที่หมูป่านั้นฆ่ายากกว่า แต่ในความจริงหมาป่าก็อันตรายกว่าจริงๆนั่นล่ะนะ”
[หมูป่า] เป็นมอนสเตอร์ระดับต่ำที่อาศัยอยู่ทางที่ราบทิศเหนือ เห็นว่าตามปกติแล้วจะเป็นมอนสเตอร์ที่ไม่จู่โจมก่อนนะ
พวกมันส่วนใหญ่แล้วจะเป็นคู่มือสำหรับผู้เล่นใหม่ที่พึ่งเริ่ม
สามารถกำจัดมันได้ง่ายๆถ้าโจมตีได้ถูกจุดแต่ดูเหมือนว่าผู้เล่นบางกลุ่มจะมีปัญหาในจุดนั้นนะ
แล้วมันยังถึกทนเกินเลเวลของมันอีกด้วย
แต่ถ้าชินแล้วก็กระสอบทรายดีๆนี่ล่ะ รินจังว่าอย่างนั้น
กลับเข้ามาที่เรื่องเดิม พวกเราอยู่ที่เมืองส่วนตะวันออก
ที่นี่คือที่ที่สามารถเรียกได้ว่าตลาดขายของนั่นล่ะ
ร้านค้ารายเรียงกันเป็นแนวยาวและยังมีผู้เล่นต่อแถวเรียงกันอีกด้วย
ถึงแม้ว่าพวกเราจะผ่านช่วงที่มีผู้เล่นคับคั่งแล้วก็ตามแต่จำนวนคนที่แออัดกันสามารถทำให้มึนหัวได้เลย
ทำเอาอยากออกจากเมืองโดยทันทีเลย
“ในเมื่อพวกเรามาถึงเมืองแล้วก็ไปหาอุปกรณ์กันเถอะ”
รินจังที่ชินกับการเดินฝ่าฝูงชนในตลาดขายของจูงมือฉันและฉันก็เดินตามไป
ไปหาอุปกรณ์ เธอว่าอย่างนั้นและพาฉันไปยังอาคารใหญ่ที่เห็นได้แต่ไกล
“นี่คือร้านขายอุปกรณ์ของเมืองนี้ มันก็เหมือนกับห้างนั่นล่ะ ที่ชั้นแรกจะมีร้านสำหรับขายอาวุธ และชุดเกราะจะอยู่ชั้นบน พวกเราอาจจะต้องมองหาอาวุธใหม่แต่ว่าไปหาชุดเกราะกันก่อนดีกว่า ด้วยชุดผ้าฝ้ายแบบนั้นเธอไปต่อไม่ได้แน่”
“ก็นะ ชุดนี้คงจะเรียกว่าชุดเกราะไม่ไหวจริงๆนั่นล่ะ”
[ชุดเซ็ตผ้าฝ้าย] เป็นสิ่งที่ใช้เรียกชุดเริ่มต้น และยังมีค่าความทนทานสูงมากอีกด้วย แต่ในฐานะของอุปกรณ์ป้องกันแล้วมันไม่ได้ช่วยเสริมค่าอะไรเลยสักนิดเดียว เป็นเพียงแค่ชุดธรรมดาๆ
จะว่าไปแล้วเรื่องของค่าความทนทานคือค่าสถานะตัดสินว่าอุปกรณ์นั้นๆจะพังหรือสูญหาย ในส่วนของค่าพลังป้องกันนั้นถือว่าเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
“ด้วยค่าสถานะของเผ่าโอนิแล้ว คงไม่มีอุปกรณ์อะไรในเมืองเริ่มต้นที่เธอใส่ไม่ได้หรอกนะ แต่เผื่อไว้ก่อน อุปกรณ์ของเธอมีน้ำหนักและถ้าหนักเกินกว่าจะรับไหวมันจะส่งผลต่อค่าความว่องไวของเธอนะเพราะงั้นเลือกให้ดีล่ะ”
“รับทราบ ไม่เห็นจะมีพนักงานขายของเลยนะ”
“พวกเขาไม่อยากให้เสียเวลาที่ต้องคุยในขณะที่มีฝูงคนใช้งานเยอะแยะแล้วต้องมาคุยทีละคนๆ ถึงจะน่าผิดหวังนิดหน่อยแต่มีระบบอัตโนมัติก็ดีเหมือนกันนะ ร้านค้าที่ไม่มีคนขายถือเป็นเอกลักษณ์ของเมืองแห่งการเริ่มต้นเลยล่ะ”
ถึงแม้ว่าจะมีผู้เล่นคนอื่นที่มาเลือกซื้ออุปกรณ์ ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่ได้มีคนเยอะเหมือนกับข้างนอก
สงสัยจังว่าทำไมกันนะ ฉันก้มดูป้ายราคา แม้แต่ของที่ราคาถูกยังมีราคาถึง[2,000ไอริส]หรือ[3,000ไอริส]เลย และถ้าแพงขึ้นมาก็มี[5,000ไอริส]ถึง[8,000ไอริส] มีหลายชิ้นที่วางเรียงกันไว้อยู่
ในตอนที่ฉันยังเลเวล7ฉันมีเงินติดตัวเพียงแค่5000ไอริส คงเป็นเพราะมีเพียงผู้เล่นส่วนน้อยที่มีเงินพอจะซื้อของที่นี่
สาเหตุที่มีคนน้อยนั้นง่ายกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ
คิดแค่ว่าถ้ามีคนน้อยๆก็ดี ฉันจึงเลือกดูชุดเกราะป้องกัน
ในWLO ช่องสวมใส่อุปกรณ์มีอยู่5ช่อง[หัว],[ลำตัว],[แขน],[ช่วงล่าง],[รองเท้า]
นอกจากนั้นจะเป็นช่องเครื่องประดับแต่ฉันขอละไว้ก่อนนะ
ตอนที่ฉันสู้กับหมาป่ามีอุปกรณ์ส่วนหนึ่งที่ฉันอยากได้อยู่ตลอด
นั่นก็คือส่วนแขน ถ้าจะให้พูดจริงๆก็อยากจะได้อะไรอย่างสนับแขนน่ะ
ตอนนี้ฉันได้แต่โจมตีแล้วหลบหลีก และก็สวนกลับแต่ว่าถ้าเป็นไปได้ฉันอยากที่จะให้พวกมันกัดเข้ามาที่แขนหรือขาของฉันจะได้ตรึงพวกมันไว้ได้
เพื่อการนั้นฉันจึงอยากได้สนับแขน
แล้วก็สำหรับรองเท้าฉันด้วย ถ้ามีสนับขาฉันก็อยากจะซื้อมันนะ
ฉันกังวลนิดหน่อยในส่วนของลำตัวและหัวแต่ฉันต้องการที่จะป้องกันในส่วนของแขนขาก่อนเพราะมันเป็นส่วนที่ถูกเล็งโจมตีได้ง่ายกว่า
“อันที่ราคาถูกมี[เกราะแขนหนังสัตว์]และ[สนับขาหนังสัตว์]…”
ทั้งสองมีราคาอยู่ที่ชิ้นละ[500ไอริส] พวกมันคือหนึ่งในของราคาถูกที่วางขาย
ด้วยสีออกน้ำตาลที่ดูไม่เหมือนพวกหมาป่า ฉันสงสัยจังว่าใช้วัสดุจากอะไรกัน
ขณะที่คิดว่ามันอาจจะมาจากหมูป่า พวกมันให้ค่าพลังป้องกันต่ำฉันจึงวางมันลงที่ชั้นวางเหมือนเดิม
“[ชุดเซ็ตเหล็ก] ราคาสูงขึ้นมาหน่อยแต่นี่อาจจะเหมาะก็ได้”
พวกมันดูไม่ค่อยต่างจาก[ชุดเซ็ตหนังสัตว์]สักเท่าไหร่แต่ชุดพวกนี้มีแผ่นเหล็กปะไว้ตามจุดต่างๆและยังเพิ่มจุดที่ป้องกันร่างกายอีกด้วย
สนับแขนและสนับขามูลค่าทั้งหมด[4,000ไอริส] ราคาสูงถึง4เท่าจากอันหนังสัตว์แต่เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน
ตอนนี้ฉันก็ซื้ออุปกรณ์มาแล้วสองส่วนและลองสวมใส่มันผ่านจอเมนู
ยังรู้สึกขาดๆในช่วงลำตัวแต่ตอนนี้ฉันก็ดูดีกว่าเดิมขึ้นมาบ้างแล้ว
“โอ๊ะ สนับแขนกับขางั้นเหรอ? เธอใส่แล้วเหมาะมากเลยนะ”
“ขอบใจนะ ฉันรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นมาเลยล่ะ”
รับคำชมจากใจของรินจังที่ให้ฉันเลือกอุปกรณ์เองแล้ว ฉันก็มองหาอุปกรณ์ต่อไป
ส่วนหัวก็สำคัญแต่ว่าฉันไม่อยากที่จะใส่หมวกเกราะเทอะทะทั้งหน้าหรอกนะ
ฉันกลุ้มใจอย่างมากแต่สุดท้ายก็เลือก[ที่คาดหัวเหล็ก] มันเหมือนผ้าโพกหัวที่มีแผ่นเหล็กเย็บปักไว้ ราคา[3,000ไอริส] (Hachigane)
ในส่วนของลำตัวและช่วงล่าง สนับชากินที่ขึ้นมาบนขาเยอะแต่ยังถูกนับเป็นส่วนของรองเท้าอยู่นะ
สำหรับชุดเกราะแล้วฉันทุ่มเงินไปเยอะเลย
ราคาทั้งหมด[6,000ไอริส]สำหรับ[ชุดเกราะโซ่ถัก]
สำหรับช่วงล่างแล้ว แทนที่จะเรียกชุดเกราะควรจะเรียกเป็นเสื้อผ้าแทนจะดีกว่า ในฐานะเครื่องป้องกันแล้วฉันไม่คาดหวังมันเท่ากับชุดเกราะสักเท่าไหร่
มันคือ[กางเกงหนังสัตว์ขายาวพร้อมเข็มขัด] ซึ่งมีที่คาดพอสำหรับที่จะใส่มีดขว้างได้สองช่องฉันเลยเลือกมา ราคาสูงกว่าที่คิดไว้นิดหน่อยที่[1,500ไอริส]
สรุปแล้วสำหรับอุปกรณ์สวมใส่ฉันใช้จ่ายไปทั้งหมด14,500ไอริส
ขอบคุณหมาป่าที่ล่าไปด้วยนะ
“รินจัง เป็นยังไงบ้างอ่ะ?”
“โอ้ เลือกเกราะโซ่ถักสินะ แพงหน่อยแต่ฉันว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีนะ”
“ราคาถูกกว่าเกราะเหล็กกล้าแล้วยังเบาอีกด้วย”
“ซุคุนะไม่ใช่อัศวินเกราะหนักสักหน่อยเพราะงั้นก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่? ต้องขอบคุณที่คาดหัวที่ทำให้เห็นใบหน้าด้วยนะ ราคาสูงแต่สำหรับผู้หญิงแล้วฮิตกันมากเลยนะ ที่คาดหัวน่ะ”
“ก็ถ้าเป็นหมวกเกราะขึ้นสนิมก็ไม่ไหวล่ะนะ”
“จริงๆก็มีพวกหมวกด้วยเหมือนกันนะ หลังจากนี้ก็ลองไปดูหลายๆอย่างกันเถอะ”
พอมาคิดดูแล้วรินจังก็สวมหมวกนี่นา
ผ้าคลุมสีน้ำตาลอ่อน กางเกงที่ดูนุ่มนิ่ม และรองเท้าบูทหนัง ที่แขนไม่ได้ใส่สนับแขนแต่เป็นถุงมือ ด้วยภาพลักษณ์ที่ดูเหมือนจอมเวทย์ของเธอแล้ว หมวกปลายแหลมเหมือนแม่มดเข้ากับเธอมากเลย
พอดูดีๆแล้วก็เป็นอุปกรณ์ที่มีเสน่ห์จริงๆ
“เหมือนว่าจะยังมีเงินเหลือสินะ ไปดูอาวุธกันเถอะ”
พอได้มีอุปกรณ์สวมใส่ดีๆแล้วฉันก็ดูเหมือนผู้เล่นดีๆมากขึ้น แต่เพราะไม้ตะบองที่หลังของฉันจึงทำให้ฉันดูเด่นกว่าใคร
ไม่มีเหตุผลจะปฏิเสธ ฉันกับรินจังเดินลงไปดูร้านค้าอาวุธที่ชั้นหนึ่ง
มีร้านขายอาวุธเฉพาะสำหรับดาบ หอก ธนู ท่ามกลางร้านค้าเฉพาะทางต่างๆฉันมองหาร้านสำหรับอาวุธไร้คม
ค่าความชำนาญสำหรับ[อาวุธไร้คม]ของฉันอยู่ที่เลเวล25
มันง่ายที่จะเพิ่มมาจนถึงเลเวล10แต่หลังจากนั้นค่าความเชี่ยวชาญก็เพิ่มขึ้นแค่เพียงทีละน้อย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เจอสกิลแยกย่อยเลยสักอัน
ฉันคิดไว้ว่าจะรอให้สกิลแยกย่อยออกมาก่อนแต่สุดท้ายฉันก็ทนต่อความยั่วยวนของร้านขายอาวุธไม่ไหว
“[กระบองไม้],[กระบองไม้ปลายตะปู],[กระบองเหล็ก]…สงสัยจังว่าทำไมถึงมีสามแบบกันนะ?”
ถึงพวกมันจะมีชื่อว่ากระบองติดอยู่แต่เมื่อเทียบกับไม้ตีลูกเบสบอลแล้วมันจะหนากว่านิดหน่อย
ถึงจะบางกว่าไม้ตะบองที่ฉันใช้อยู่แต่พอเห็นด้ามจับที่คุ้นเคยแล้วฉันว่ามันดูน่าใช้มากเลย
ราคาของกระบองเหล็กที่แพงที่สุดในหมู่ไม้กระบองอยู่ที่[2,000ไอริส]
ก็ไม่เลวนะแต่ว่าฉันไม่คิดอยากจะหวดไม้กระบองในโลกแฟนตาซี ฉันจึงวางมันลงที่ชั้น
อันที่เตะตาฉันต่อมาคือ[ตะบองเหล็ก] ถ้าพูดถึงโอนิก็ต้องเจ้านี้ล่ะ
—-
ไอเท็ม:ตะบองเหล็ก
ความหายาก:ทั่วไป
ค่าความแข็งแกร่งที่ต้องการ:20
พลังโจมตี: +15
ความทนทาน: 500/500
ประเภท: [อาวุธไร้คม][คฑามือเดียว]
ตะบองเหล็กธรรมดา แม้จะเรียบง่ายแต่ก็มีความทนทานที่สูงกว่าอื่นๆ
—-
ความหนาไม่ต่างกับตะบองไม้ ความยาวมีมากกว่าเล็กน้อย เพื่อเพิ่มความรุนแรงจึงมีหนามเหล็กติดอยู่ตรงปลายด้วย
แน่นอนว่าตะบองเหล็กต้องทำมาจากเหล็ก แม้ข้างในจะไม่ได้หลอมมาจากเหล็กทั้งหมดแต่ก็มีเหล็กเคลือบไว้จึงไม่หนักเท่าที่เห็น
พลังโจมตีมากกว่ากระบองเหล็กนิดหน่อยแต่แลกมาด้วยน้ำหนักที่มากกว่า จะว่าไปแล้วค่าความแข็งแกร่งที่ต้องใช้ในการสวมใส่กระบองเหล็กคือ5แต้ม
ด้วยค่าความแข็งแกร่งของฉัน เมื่อรวมกับอุปกรณ์สวมใส่ที่ใส่อยู่ฉันเกือบจะโดนลดค่าความว่องไวไปได้อย่างหวุดหวิด เมื่อคิดเรื่องของภาพลักษณ์ด้วยแล้วฉันตัดสินใจซื้อมันมา
ราคาอยู่ที่[8,000ไอริส] มาค่อยๆใช้มันกันอย่างทะนุถนอมเถอะนะ
“รินจัง ดูนี่สิ! ตะบองเหล็กล่ะ!”
ตั้งแต่วินาทีที่ฉันเลือกเผ่าโอนิ ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะใช้อาวุธแบบนี้มาตลอด รินจังยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่ดูประหลาดใจ
“…ก็ถ้าเป็นซุคุนะฉันก็กะไว้แล้วล่ะว่าเธอจะต้องซื้อมัน อาวุธขึ้นชื่อสำหรับโอนิที่ใช้อาวุธไร้คมล่ะนะ อีกอย่างมันแข็งแกร่งสมราคาอีกด้วย”
“มันหนักนิดหน่อยแต่ฉันว่ากำลังเหมาะมือเลย อีกอย่างค่าความทนทานยังสูงด้วย”
“ถ้าเป็นพลังโจมตีก็ไม่ต่างอะไรจากดาบราคา2,000ไอริสเท่าไหร่หรอก สาเหตุที่แพงก็มาจากค่าความทนทานสูงลิ้วนั่นล่ะ”
ไม้ตะบองเริ่มต้นเป็นอุปกรณ์เริ่มต้นจึงมีค่าความทนทานสูงไม่น่าเชื่อถึง5,000 แต่สำหรับตะบองเหล็กที่500นั้นถือว่าสูงกว่าอาวุธอื่นๆอีก
แล้วก็กระบองเหล็กค่าความทนทานอยู่ที่200ซึ่งก็ถือว่าเยอะพอตัว
ตะบองเหล็กมีพลังโจมตีสูงกว่ากระบองเหล็กก็จริง แต่ราคาที่ต่างออกมาไม่ได้มาจากแค่ตรงนั้น
ก็แค่ค่าความทนทานสูงกว่าถึง2.5เท่าเอง
สาเหตุที่ราคาแพงมาจากค่าความทนทานจริงๆ
ก็นะไม่ว่าจะตะบองเหล็กหรือกระบองเหล็กเมื่อเทียบกับอาวุธอื่นแล้วพลังโจมตีอยู่ในระดับปานกลางเท่านั้นเอง
ก็แค่เป็นของที่ไม่เสียหายง่ายๆ พึ่งพาได้จริงๆ
“เอายังไงต่อล่ะ? ยังมีอะไรที่อยากซื้ออีกไหม?”
“หืมมม ไหนๆก็ซื้ออุปกรณ์มาแล้วฉันอยากจะออกไปล่าอีกน่ะ”
“เธอนี่ขยันจริงๆเลยนะ งั้นเดี๋ยวฉันจะพาไปร้านขายของใช้ละกัน เพราะเดี๋ยวเธอก็ต้องใช้ของอย่างยารักษาด้วยอีก”
“อ๊ะ รอก่อนนะ! ฉันลืมซื้ออะไรบางอย่างไปเลย”
บอกกับรินจังที่กำลังจะพาฉันไปร้านขายของใช้ ฉันไปยังร้านขายอาวุธขว้าง
ในเมื่อฉันซื้อกางเกงที่มีเข็มขัดแล้ว ฉันอยากจะสวมใส่มีดขว้างไว้ด้วย
ซื้อมาทั้งหมดสองเล่ม มันดูเข้ากันมาจนฉันเผลอยิ้มออกมา
หลังจากนั้นพวกเราไปหาNPCที่ขายของใช้และซื้อของอย่างเช่นน้ำยารักษากลิ่นสมุนไพรแล้วจึงออกล่าอีกครั้ง
