วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 15 ถ้าเราชนะศึกนี้ เราก็จะหมดหนี้แล้ว
การแข่งขันที่จัดขึ้นทั้งหมดในเมืองนี้นั้นจะมีการเดิมพันทั้งหมด
ซึ่งในการแข่งขันใหญ่ๆ จะมีเงินหมุนเวียนเป็นจำนวนมาก
“ในตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเงินจำนวนมาก ที่ใช้ในการเดิมพันระหว่างกิลด์ระดับท็อปของสมัยเก่าและสมัยใหม่”
ในห้องพักก่อนการประลอง ลิเลียพูดออกมาด้วยความกังวล
ดูเหมือนว่าจำนวนเงินเดิมพันที่ได้จะขึ้นอยู่กับจำนวนเงินที่วางเดิมพันลงไป
แต่ว่ามันก็ยังไม่พอที่จะจ่ายชำระหนี้
“อัตราส่วนของกิลด์เขี้ยวมังกรนั้นมากกว่า 20 เท่า… ถ้าหากว่าเราชนะการแข่งครั้งนี้ หนี้ก็จะหมดแล้วล่ะ…”
(Note : ถ้าชนะก็จะได้ 20 เท่าของเงินที่ลง ถ้าแพ้ก็จะเสียเงินที่ลงทั้งหมด)
ดูเหมือนว่าผู้เข้าแข่งสามารถลงเดิมพันข้างตัวเองได้ และดูเหมือนว่าลิเลียจะลงเดิมพันกับกิลด์เขี้ยวมังกรด้วยเงินก้อนใหญ่เลย
ถ้าเราแพ้กิลด์ก็จะล่มสลาย
บางทีนี่อาจจะเป็นศึกใหญ่ครั้งสุดท้าย
“อ๊ะ มันน่าประทับใจจริงๆเลย เด็กผู้หญิงที่พยายามอย่างหนักเพื่อปกป้องกิลด์ของพ่อเธอ”
มีเสียงดังออกมาจากหน้าประตูทางเข้า
เมื่อผมมองไป มีลุงคนหนึ่งที่ท่าทางเหมือนตั๊กแต่ตำข้าว
ผอม สูง และทรงผมยุ่งเหยิง
เขายิ้มเยาะ และดวงตาของเขาเฉียบคมเหมือนสัตว์ป่า
“เกรก…!”
“ฉันได้ยินมาว่าเธอรับเอาคนไร้อาชีพเข้ามาเป็นสมาชิกสินะ แย่หน่อยนะ! พอดีฉันเป็นคนจัดการผู้เข้าแข่งขันน่ะ”
เขามองมาที่ผมอยู่ครู่หนึ่ง
“ลิเลีย คนรู้จักของเธอเหรอ?”
“…ไม่ เขาไม่ใช่คนรู้จักของฉัน เขาเป็นผู้นำของกิลด์ดาบทมิฬ”
อาฮะ
ผมคิดว่าผมได้ยินไม่ผิดหรอก แสดงว่าเขาคือหัวหน้าของกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดภายในเมืองนี้สินะ
ลิเลียจ้องไปเขาด้วยสายตาที่แสดงความเป็นศัตรู
“โอ๊ะโอ๋ ไม่ต้องมองฉันด้วยสายตาเกลียดชังแบบนั้นก็ได้ อย่างไรก็ตาม เธอควรขอบคุณฉันนะที่เธอได้รับโอกาสสุดท้าย แน่นอน ฉันรู่ว่าเธอเข้าใจมันดี ฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย สำหรับกิลด์ที่ตกต่ำขนาดนั้น ที่จะมาแข่งกับกิลด์ของฉันได้”
ความแตกต่างระหว่างกิลด์ระดับท็อปสมัยเก่าและสมัยใหม่นั้นแตกต่างกันอย่างชัดเจน
ตอนแรกผมคิดว่ามันจะเป็นการแข่งขันที่ดี แต่ดูเหมือนว่าคนๆนี้จะมีจุดประสงค์อื่นอยู่
“ฉันไม่ต้องการที่จะแพ้ให้กับกิลด์ที่เป็นคู่แข่งอย่างเป็นทางการหรอกนะ ฉันคงต้องทำอะไรซักอย่างหน่อยแล้ว”
ไม่ใช่เจตนาที่ดีอย่างแน่นอน
ถ้าคุณเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของคนๆนี้คุณจะเข้าใจ ขนาดผมที่เพิ่งเจอเขาครั้งแรกยังเข้าใจเลย
เขาเป็นพวกที่ชอบทำลายผู้ที่อ่อนแอกว่า
“ไม่ว่าเธอจะชำระหนี้ได้หรือไม่ก็ช่าง อ้อใช่แล้ว เพื่อความแน่ใจ ถ้าเธอไม่สามารถชำระหนี้ได้และกลายไปเป็นทาสล่ะก็ ฉันจะไปซื้อเธอเอง”
“…”
ภายใต้การจ้องมองของชายคนนั้น ลิเลียเอามือทั้งสองข้างมาบังร่ายการเอาไว้
ไม่มีทางหรอกย่ะ ขอโทษด้วยล่ะกัน
“หึหึหึหึ~”
หลังจากที่เธอปฏิเสธด้วยความรังเกียจ ชายคนนั้นก็หันกลับไป
“แต่ว่า ฉันไม่ประมาทหรอกนะ ไม่เหมือนใครบางคนที่เสียแขนไปอย่างน่าสังเวช”
เขาจากไปพร้อมกับทิ้งคำพูดเอาไว้
เมื่อได้ยินคำนั้น ลิเลียก็หันไปจ้องที่เขา
“อะไรกันย่ะ….! เพราะแขนของพ่อกลายเป็นแบบนั้น แกก็เลยกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองนี้ พอใจไหมล่ะ…!”
[งานหลักของวันนี้จะเริ่มแล้วนะครับ ระหว่าง ‘กิลด์ดาบทมิฬ’ ปะทะ ‘กิลด์เขี้ยวมังกร’]
เสียงดังสนั่นไปทั่วลานประลอง
ด้วยสายของที่จับจ้องของผู้ชมจำนวนมาก พวกเราเดินเข้าไปในสนาม
ที่นั่นมีสนามทรงสี่เหลี่ยมตั้งอยู่ และการประลองจะเริ่มขึ้นที่นั่น
“เฮ้ย ดูนั่นสิ! พวกเขี้ยวมังกรมีกันแค่สามคนเอง”
“จริงเหรอ! ฉันได้ยินมาว่ากิลด์พวกเขาล่มสลายไปแล้ว เป็นไปได้ว่าพวกเขามีคนอยู่แค่นั้น”
ผู้ชมต่างบ่นพึมพัมเมื่อเห็นว่าพวกเขามีสมาชิกเพียงแค่สามคน
และฝั่งตรงข้ามของพวกเขาก็มีนักดาบจากกิลด์ดาบทมิฬจำนวนสิบคนอยู่ในสนาม
“โอ้วว! ดูเหมือนในนั้นจะมีนักดาบแรงค์ A อยู่ตั้งสี่คนแหนะ”
“ที่เหลืออีกหกคนนั้นเป็นแรงค์ B ทั้งหมดเลย”
“เป็นอย่างที่คิด ไม่มีสุดยอดนักดาบอย่างเกรก แต่ว่ามันก็ยังยากสำหรับพวกนั้นอยู่ดี!”
ลิเลียที่อยู่ถัดจากผมแก้มกระตุก
“มีแรงค์ A สี่คนอยู่ในนั้น…”
เพราะไม่มีแรงค์ A ในฝั่งของเราเลย ฝั่งเราคงโชคร้ายล่ะนะ
“นี่มันเหมือนกับการล่ากระต่ายชัดๆ เพราะว่าหมอนั่นเป็นพวกที่ชอบเล่นกับเหยื่อล่ะนะ เอาเถอะ ฉันดีใจที่ได้เจอกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งล่ะน่ะ”
“นั่นเป็นคำพูดที่เยี่ยมไปเลย งั้นพวกเรารีบไปจัดการพวกเขากันเถอะ”
“อืม นั่นก็จริง แต่ว่านี้มันอะไรกันนะ”
ถึงแม้ว่านี่จะเป็นกิลด์ที่แม่ของผมเคยอยู่ก็ตาม แต่ผมก็ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับมันมากนัก
แม้ว่าจะบอกให้ผมเอาใจใส่ก็เถอะ แต่มันก็ยากสำหรับผมอยู่ดี
“จริงสิ ไรนะสบายดีไหม”
“อย่ามาเรียกชื่อกันง่ายๆแบบนั้นนะ!”
เมื่อผมพยายามเรียกเด็กหญิงสาวที่มาจากบ้านเกิดเดียวกัน ซึ่งเธอเงียบไปพักใหญ่ เธอก็ตะโกนออกมาแบบนั้น
“ทำไมเธอถึงโกรธล่ะ?”
“เงียบไปเลย! ไม่ได้โกรธสักหน่อย!”
ดูเหมือนว่าเธอจะยังคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาอยู่
ลิเลียพูดขอร้อง
“ไรนะจัง…ได้โปรด… ฉันเข้าใจว่าเธอยังคงหงุดหงิดที่แพ้ให้กับอาเรลซังอยู่ แต่ตอนนี้เราต้องตั้งใจกับการแข่งนะ…”
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว! และก็ฉันไม่ได้หงุดหงิดซักหน่อย!?”
[เอาล่ะ เรามาเริ่มรอบแรกกัน จากกิลด์ดาบทมิฬ ‘กลาดิเอเตอร์’ กิโอ! และฝั่งตรงข้ามจากกิลด์เขี้ยวมังกร…เอ๋?…ระ ‘ไรอาชีพ’ อาเรล!]
Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ
