วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 17 ทำไมเขาถึงเอาชนะนักดาบแรงค์ A ได้
“เฮ้ย หมอนั่นไร้อาชีพจริงดิ…?”
“ช-ใช่แล้ว? ปกติจะปลอมอาชีพในการแข่งขันไม่ได้นะ”
“ถ้าอย่างนั้น–”
“แล้วทำไมเขาถึงไล่ตอนนักดาบแรงค์ A ได้ล่ะ?”
“อึกก~!?”
ดาบของผมหลบโล่ของคู่ต่อสู้ และฟันเข้าไปที่ต้นขา และพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ลดลงไป
“บ้าเอ้ย!”
คู่ต่อสู้มีสกิลเคาน์เตอร์ แต่การฟันของเขาเป็นการเปิดช่องว่างต่อหน้าผม ทำให้เขาต้องต้องรีบถอยอย่างรวดเร็ว
“อย่ามาล้อเล่นน่า!? แกไม่น่าจะไร้อาชีพนะ”
ชายคนที่กำลังโกรธจัดคนนี้คือนักดาบโล่
เพราะว่าเขาถือโล่ด้วยมืออีกข้าง ทำให้อาชีพนี้มีสมดุลในการต่อสู้ ทั้งในการโจมตีและการป้องกัน
อย่างที่คาดเอาไว้ สำหรับนักดาบแรงค์ A มันยากที่จะโจมตีผ่านโล่เข้าไปและสร้างความเสียหาย
“ผมไม่สามารถทำให้เขาเสียพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากได้ เพราะผมไม่สามารถโจมตีจุดตายของเขาได้ แต่อย่างน้อยผมก็สามารถลดพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้ทีละเล็กละน้อย”
“แกมันบ้าไปแล้ว ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้มา มันไม่มีทางที่แกจะชนะโดยไม่ได้รับความเสียหายต่อพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าแกจะไม่ใช่ไร้อาชีพก็ตาม”
ในตอนที่เขาตะโกนออกมา ผมก็นึกขึ้นได้ว่าผมพึ่งสู้กับนักดาบแรงค์ B ไปหกคนติดต่อกัน และตอนนี้ผมกำลังสู้กับคนที่เจ็ด
โชคดีที่ผมไม่โดนโจมตีเลยสักครั้ง ดังนั้นพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของผมจึงยังเต็มอยู่
“ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ผมก็เป็นไร้อาชีพจริงๆนะ”
“ถ้าอย่างนั้นทำไมแกถึงฟันโดนข้าได้ อย่างน้อยก็ควรเป็นคนที่มีสกิลเทคนิคการใช้ดาบระดับสูงสิ!”
“มันก็ชัดเจนอยู้แล้วนิ เพราะว่าการฝึกดาบของผมยังไงล่ะ—-หรือบอกว่าเป็นเพราะความพยายามของผมก็ได้น่ะ”
“แค่ความพยายามอย่างเดียวมันไม่ใช่ทำให้แกเชี่ยวชาญสกิลได้หรอก!”
เขาฟันออกมาด้วยความโกรธ
แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ตัวล่อ
“รับไปซะ! <โล่กระแทก>!”
เขาพยายามโจมตีโดยใช้โล่
แต่ผมคาดเดาการเคลื่อนไหวของเขาเอาไว้แล้ว
“ซากิโยมิ”
Note : ขอใช้ชื่อสกิลทับศัพท์ไปเลยนะครับ เป็นสกิลที่ใช้สำหรับอ่านสถานการณ์ล่วงหน้า เหมือนมองเห็นล่วงหน้า
ด้วยการคาดเดาการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ ทำให้ผมสามารถเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าที่คู่ต่อสู้จะตอบโต้ทัน
นี่เป็นหนึ่งในสกิลที่เรียนรู้ยากที่สุดสำหรับผม
ผมกระโดดถอยหลังเพื่อหลบการโจมตีจากโล่ และเตะสวนไปที่ขอบของโล่
“ห๊ะ~!?”
โล่ที่เปรียบได้เหมือนชีวิตของนักดาบโล่ ปลิวหลุดออกจากมือของเขา
“อืม ดูเหมือนจะจัดการกับโล่นั่นได้ซักที”
“ก-แก การเตะเมื่อกี้มันคืออะไร…”
“ผมแค่เลียนแบบสกิลจาก<นักดาบจอมยุทธ์> ที่เพิ่งต่อสู้เมื่อครู่เองนะ”
การเตะนั้นยังไม่ค่อยดี เพราะว่าผมยังไม่เคยฝึกมันมาก่อน
ควรจะยกขาให้สูงกว่านี้อีกหน่อยดีไหมนะ?
ผมยังต้องปรับมุมการเตะเพิ่มอีกด้วย
อา อย่างนี้สินะ
“อึกก…!?”
เท้าของผมพุ้งเข้าไปที่ด้านข้างของเขา
เขาสูญเสียโล่และหมดกำลังใจในการต่อสู้แล้ว นั่นจึงทำให้เขาหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ ดังนั้นผมจึงสามารถฝึกบางอย่างที่ผมอยากจะลองได้
ดูหมือนมันจะเป็นไปอย่างที่ต้องการ และพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ลดลง
“ค-แค่เลียนแบบสกิลที่เคยเห็นอย่างนั้นเหรอ…?! นั่นมันเป็นไปไม่ได้!”
“แน่นอนว่าบางสกิลจะต้องฝึกฝน แต่ผมคิดว่าบางอย่างสามารถเลียนแบบได้เลย แม้ว่าจะเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกก็ตาม”
ผมหยิบโล่ที่คู่ต้องสู้ทำหล่นขึ้นมา และใส่เข้าไปที่แขน
“แบบนี้สินะ?”
“หา….”
ผมเดินเข้าไปหาเขา ระยะห่างระหว่างเราใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“อ-อย่าคิดว่าแกจะถือโล่ได้ง่ายๆนะ…!”
นักดาบโล่ที่ตอนนี้ไม่มีโล่แล้วได้ฟันเข้ามาใส่ผม
“ปัดป้องการโจมตี”
“อะไรน่ะ!?”
ผมพยายามใช้สกิลของนักดาบโล่ ที่เขาใช้ให้ผมเห็นก่อนหน้านี้หลายครั้ง
ดาบนั้นถูกปัดออก ราวกับไหลไปบนพื้นผิวของโล่
นอกจากนั้น เทคนิคนี้ยังมีผลทำให้คู่ต่อสู้เสียจังหวะได้ ผมไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดไป ผมโจมตีสวนกลับไป
“ป-เป็นไปไม่ได้…”
และพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ลดลงไปอีกครั้ง นักดาบโล่พยายามที่จะรีบหนีไป
แต่ผมไม่ปล่อยให้หนีหรอก
ด้วยการใช้เคลื่อนที่ฉับพลัน ทำให้ลดระยะห่างระหว่างผมกับเขาได้ และผมก็พุ่งเข้าไปข้างหน้าด้วยแรงส่งนั้น และใช้โล่กระแทก
“โล่กระแทก”
“อักก~ก!?”
ด้วยแรงกระแทกอย่างแรงจากโล่ ทำให้เขากระเด็นออกไป
อืม
อย่างที่คิดเลยว่าเทคนิคนี้ใช้ได้ดี เมื่อใช้ร่วมกับเคลื่อนที่ฉับพลัน
ผมสามารถกระแทกโล่ใส่เขาด้วยแรงเต็มที่ได้ ก็เพราะความเร็วนั้น
“…เป็นไปไม่ได้ แม้กระทั่งสกิลของฉัน…”
หลังจากที่ถูกกระแทกด้วยสกิลของตัวเอง ในที่สุดพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็หมดลงในที่สุด
[ผู้ชนะ อาเรล……..!]
ชื่อของผู้ชนะดังไปทั่วลานประลอง ซึ่งตอนนี้มีแต่ความเงียบ
“…หมอนั่น สามารถเอาชนะนักดาบแรงค์ A ได้งั้นเหรอ…?”
“และเขายังไม่โดนโจมตีแม้แต่ครั้งเดียวเลย…”
“ป-เป็นไร้อาชีพจริงๆงั้นเหรอ…?”
ผมได้ยินเสียงคนคุยกันเรื่องนี้ทั่วลานประลองเลย
“ไม่ๆ ถึงจะบอกว่าเขาไร้อาชีพก็เถอะ แต่นี่มันโกหกกันชัดๆ!? นี่ต้องเป็นเรื่องโกหกกันแน่นอน!”
“เรื่องแบบนี้ยอมรับไม่ได้!? พวกผู้จัดการมัวทำอะไรกันอยู่เนี่ย!”
“ใช่แล้วๆ! รีบๆตัดสิทธิ์มันซะ!”
เมื่อความเงียบหายไป เสียงตะโกนด้วยความโกรธก็เริ่มดังขึ้นมา
“…แต่ว่าถ้าเขาไม่ได้ไร้อาชีพ…งั้นอาชีพของเขาคืออะไรกันล่ะ…”
“….”
ผมก็บอกไปแล้วนิว่าผมไร้อาชีพ
แล้วก็ก่อนการประลองจะเริ่มขึ้น ก็มีนักประเมินมาตรวจสอบแล้วด้วย
“เอ๋? อ่า ฮะ เอ่อ~ ตามนโยบายของการประลองแล้ว การประกาศใบรับรองอาชีพของผู้เข้าแข่งอาเรล จะต้องได้รับการยอมรับจากตัวผู้เข้าแข่งก่อนครับ”
“เชิญเลย”
หลังจากนั้นผู้ประกาศก็ได้เปิดใบรับรองอาชีพของผมและชูมันขึ้นมา
แม้ว่ามันจะยากที่จะอ่านจากที่นั่งผู้ชม แต่ถ้าหากคุณมีสายตาที่ดีพอ คุณก็จะเห็นอาชีพที่เขียนอยู่ตรงนั้น
“ร-ไร้อาชีพ… เขาไร้อาชีพจริงๆด้วย…?”
“จริงหรือเนี่ย….”
แน่นอน
แล้วก็ มันไม่มีความจำเป็นเลย ที่จะต้องปลอมแปลงอาชีพของตัวเองเป็นไร้อาชีพ ถ้าหากคุณลองคิดซักนิด ก็จะเข้าใจได้
Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ
