วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 21 ความพยายามไม่มีวันทรยศ
ผมเพิ่งจะทำลายกล้ามเนื้อของตัวเอง เพื่อให้พรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์หมดลง เมื่อพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์หมดลงผมก็ไม่สามารถฟื้นฟูตัวเองได้ ในตอนนั้นเองผมก็ได้ตัดสินใจให้ไรนะโจมตีผมด้วยดาบ
“เป็นเพราะนายบอกให้ฉันทำเองนะ ฉันจะทำจริงๆนะ ฉันจะโจมตีแล้วนะ? อย่ามาร้องไห้ทีหลังแล้วกัน”
“แน่นอน”
—-และหลังจากนั้น 30 นาที
“พ-พอก่อน หยุดมันก่อน! ถ้ามากกว่านี้ฉันได้ตายจริงๆแน่”
“ยังไม่พอ มากกว่านี้”
“ร่ายกายของนายอาบไปด้วยเลือดแล้วนะ รู้ไหม?”
“ผมไม่ได้กำลังจะตายจริงๆนะ มันไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่ที่จะกำหนดที่ตายของตัวเอง…แต่ตอนนี้ผมยังอยู่ห่างจากความตายอยู่”
“หัวใจของเธอเต้นแรงมากจนจะแตกอยู่แล้ว!?”
“อย่าเพิ่งร้องไห้สิ”
“นั่นควรเป็นคำพูดของฉันต่างหาก!?”
จากการฝึกมาอย่างต่อเนื่องมันทำให้ไรนะถึงขีดจำกัดก่อน
“เป็นอย่างที่ฉันคิดเลย นายเป็นพวกมา-โซจริงๆ นี่เป็นความผิดของฉันเองที่มีส่วนร่วมในการฝึกแปลกๆนี้!”
หลังจากที่ผมถูกตีมามากพอแล้ว ไรนะก็ได้ขว้างดาบออกไปด้วยท่าทางรังเกียจ ราวกับว่าไม่อยากจะทำมันอีกแล้ว
“อืม ผมคิดว่าน่าจะพอแล้วล่ะ”
ร่างกายของผมเละเหมือนผ้าขี้ริ้วเลย
“ฮ่าๆๆ อย่างที่คิดเลยมันเจ็บมาก”
ผมหัวเราะออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
เพราะว่าในปากของผมเต็มไปด้วยเลือด ดังนั้นมันจึงทำให้เลือกกระเซ็นไปในอากาศ
“……การฝึกแบบนี้ ฉันไม่เคยเห็นหรือได้ยินมันมาก่อนเลย”
ไรนะยืนขึ้นอย่างเงียบๆ และหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้า
แม้ว่าเธอเป็นนักดาบ แต่เธอก็ไม่ค่อยเห็นเลือดหรือบาดแผลเลย เป็นเพราะมีพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์อยู่
ดังนั้นเธอจึงไม่ชินกับมัน
“แล้วหลังจากนั้นผมก็รู้สึกหิวขึ้นมา ผมควรจะหาอะไรกินเป็นอาหารเช้าดี?”
“อย่าเพิ่งกินอะไรด้วยสภาพร่างกายแบบนั้นสิ!? ดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์นี่ก่อน!”
“ไม่จำเป็นหรอก ถ้าหากพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ฟื้นกับมา เดียวแผลมันก็หายเองนั่นแหละ”
“…นายน่ะ ทำไมถึงบ้าแบบนี้…”
หรือว่าผมอาจเสียสติไปแล้ว
แต่ผมก็แค่ทำสิ่งที่ทำเป็นประจำเท่านั้น
ถ้าหากต้องการจะไปยังจุดสูงสุดของนักดาบโดยไร้อาชีพ นี่เป็นสิ่งที่ควรจะทำอยู่แล้ว
“ต-แต่ว่าแค่นี้มันยังไม่พอที่จะได้สกิลแข็งแกร่งมา?”
“นั่นมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว”
“อะไรเหรอ-!?”
“ดีล่ะ สำหรับตอนนี้ เราจะต้องทำมันซ้ำ-อย่างต่ำก็ประมาณหนึ่ง-ร้อย-ครั้ง”
“อะไรนะ หนึ่งร้อยครั้งเลยเหรอ!?”
ดวงตาของไรนะเบิกกว้างเมื่อได้ยินคำพูดของผมเมื่อกี้
“ดังนั้นผมอยากจะให้เธอช่วยทำมันอีกประมาณ 99 ครั้งน่ะ”
“ที่ฉันตกลงตอนแรกน่ะ เป็นเพราะนายเป็นคนขอให้ช่วยเอง”
“แต่ตอนนั้นเป็นเพราะฉันไม่รู้ว่านายจะบ้าขนาดนี้ แต่-แต่ที่นายบอกว่าหนึ่งร้อยครั้ง หรืออะไรก็ตามที่นายคิดมันบ้าเกินไปแล้ว!”
หลังจากทานอาหารเช้า เราก็กลับไปที่ห้องฝึกอีกครั้ง
ในระหว่างนั้นบาดแผลทั้งหมดของผมก็หายแล้ว
นั่นเป็นเพราะว่าลิเลียบังคับให้ผมดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์
แต่เนื่องจากน้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นมีราคาแพง
ดังนั้นการฝึกที่จะต้องทำซ้ำอีกประมาณ 99 ครั้ง
ถ้าหากผมต้องดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์ทุกครั้ง จะต้องใช้เงินอีกเท่าไหร่
“ตั้งแต่แรกแล้ว ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่า ผมจะได้รับสกิลแข็งแกร่งมาด้วยวิธีแบบนี้! เพราะสกิลนั้นจะต้องได้รับมาจากเทพธิดา”
แม้ว่าจะพูดแบบนั้น แต่ผมก็สามารถทำมันได้หลายครั้งแล้ว
“อึกก~ก!?”
ในทางตรงกันข้าม ผมก็อดสังสัยไม่ได้
ไม่ใช่แค่ไรนะ แต่ทำไมทุกคนถึงยึดติดอยู่กับเรื่องที่สกิลจะต้องมาจากเทพธิดา?
จะเป็นไปได้หรือไม่ได้ ไม่มีใครรู้ได้จนกว่าจะได้ลองทำ
เป็นไปไม่ได้
นั่นมันยากเกินไป
ฉันไม่สามารถทำมันได้
คนเดียวที่จะสามารถพิสูจน์มันได้ก็คนคนที่ลงมือทำ ได้ลองทำและยืนยันมันด้วยตัวเองว่ามันสามารถเป็นไปได้ไหม
สำหรับคนที่ตัดสินใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ก่อนที่จะได้ลองทำ มันช่างเป็นเรื่องที่โง่มาก
“ผมขอยืมดาบสักครู่ได้ไหม”
“? โอเค แต่ว่ามันน่าจะหนักเกินไปสำหรับนาย?”
ผมรับดาบมาจากไรนะ
มันค่อนข้างหนักจริงๆ
คงจะหนักกว่าดาบปกติหลายเท่า
แต่ว่ามันไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม
ฉึบฉึบฉึบ!
“อะไรนะ-!? ทำไมนายถึงเหวี่ยงมันได้ตามปกติล่ะ!? และความเร็วนั่นมันคืออะไร….! เป็นเพราะฉันมี<พละกำลังเหนือมนุษย์>ฉันจึงสามารถเหวี่ยงดาบในความเร็วเท่ากับนักดาบในตอนนั้นได้”
“ฟันดาบคู่”
ฉึบฉึบ~!
“เป็นไปไม่ได้ ด้วยดาบแบบนั้นก็ยังใช้ <ฟันดาบคู่> ได้…!?”
“ไม่ใช่หรอก มันยากที่จะใช้ฟันดาบคู่ด้วยดาบแบบนี้”
“งั้นทำไม!? ทำไมไร้อาชีพแบบนาย…”
“แน่นอนแม้ว่าจะไม่มีสกิลพละกำลังเหนือมนุษย์ แต่ผมก็ยังสามารถฝึกกล้ามเนื้อได้”
และด้วยวิธีการนั้น แน่นอนว่า
“การฝึกกล้ามเนื้อ”
“การฝึกกล้ามเนื้อ…?”
เธอ เธอไม่รู้จักการฝึกกล้ามเนื้อ
“การออกกำลังกายเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง ยิ่งออกกำลังกายมากกล้ามเนื้อก็จะเพิ่มมากขึ้น ความแข็งแกร่งก็จะเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น”
“แน่นอน ฉันรู้จัก! แต่…มันไม่ใช่อะไรแบบนั้น……”
“มันไม่ใช่อะไรที่สามารถเทียบกับสกิล<พละกำลังเหนือมนุษย์>ได้?”
“…”
ไรนะพูดไม่ออก
ดูเหมือนว่าในที่สุดเธอก็เข้าใจในความแข็งแกร่งของผม
“ตั้งแต่การต่อสู้ของเราเมื่อวันก่อน ผมได้ฝึกกล้ามเนื้อทุกวัน ยกตัวอย่างเช่น ดันพื้นด้วยมือข้างเดียวหนึ่ง-พัน-ครั้งต่อวัน”
“หนึ่งพันครั้งเหรอ!?”
“และผลลัพธ์ที่ได้ก็คือสิ่งนี้”
ผมถกแขนเสื้อขึ้นและแสดงให้เห็นแขนของผม
และเมื่อแกร็งกล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อก็ใหญ่ขึ้น
“~~~~!?”
ไรนะตกตะลึง
“อืม แม้ว่ามันจะดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่ว่ามันก็ยังใช้ไม่ได้ น่าจะต้องทำอีกหนึ่งสัปดาห์ถึงจะพอ”
ในอดีตผมได้สกิลว่องไวมาโดยการวิ่ง 10000 เมตรทุกวัน ผมคิดว่ามันน่าจะใช้เวลาประมาณ 3 เดือนได้
เพราะว่า ความว่องไวนั้นเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเจ้าหญิงแห่งดาบ
“พูดง่ายๆเลยก็คือความพยายามจะไม่มีวันทรยศคุณ”
Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ
