วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 27 มันไม่หยาบคายไปหน่อยเหรอ
“ช-ช่วยด้วยครับ”
ชายหนุ่มที่ร่ายกายเต็มไปด้วยเลือดวิ่งมาหาพวกเรา
เขาวื่งมาอย่างเร่งรีบ จนทำให้เขาหายใจหอบ
“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”
“พ-เพื่อนของฉัน…! เพื่อนของฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย! ได้โปรด! ช่วยพวกเขาด้วย!”
ชายหนุ่มคนนั้นขอร้องออกมา
“เข้าใจแล้ว ช่วยอธิบายรายละเอียดตอนที่เราวิ่งไปให้ที”
และไรนะก็พยักหน้าเห็นด้วย
เธอเป็นคนที่มีคุณธรรม ไม่อาจจะปล่อยคนที่ต้องการความช่วยเหลือไปได้
ซึ่งตรงกันข้ามกับลิเลียที่แสดงสีหน้าลำบากใจออกมา
“เดี๋ยว-เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากจะช่วยนะ แต่พวกเราจะได้รับค่าตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อในภายหลังใช่หรือไม่?”
ช่างเป็นผู้หญิงที่โลภมากจริงๆ
ชายหนุ่มนั้นดูสับสนไปชั่วครู่
“แน่นอน! ถ้าเงินล่ะก็ ฉันจะมอบให้ทุกอย่างในภายหลังเอง!”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ! คุณอาเรลก็ตกลงใช่ไหม?”
“อา~”
ความเสี่ยงในการสำรวจดันเจี้ยนนั้น แต่ละคนจะต้องรับผิดชอบเอาเอง
ผมเลยไม่อยากรู้ว่าพวกเขาทำอะไรกันมา
“อาจจะมีชุดเกราะมีชีวิตระดับสูงอยู่ก็ได้?”
การที่มาถึงชั้นนี้ได้แสดงว่าชายหนุ่มคนนี้และพรรคพวกของเขาต้องมีความสามารถอยู่พอสมควร
ถ้าหากพวกเขาตกอยู่ในอันตราย แสดงว่าพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า
ถ้าหากเป็นเช่นนั้นก็สมเหตุสมผลที่จะช่วยเขา
“…ฉันคิดว่าคุณอาเรลและฉันมีบางอย่างที่เหมือนกัน”
“นั่นมันหยาบคายมาก ผมไม่อยากเป็นเหมือนกับลิเลียเลย”
“แบบนั้นมันไม่หยาบคายกว่าเหรอ!?”
เมื่อพวกเราได้ฟังคำอธิบายจากชายหนุ่มคนนั้น พวกเราก็รีบมุ่งหน้าไปยังที่ที่เพื่อนของเขาอยู่
“ที่ตรงนั้น! เพื่อนของฉันอยู่ในห้องนั้นแหละ…..!”
พวกเราได้ตรงเข้าไปในห้องที่ชายหนุ่งคนนั้นชี้
แต่ว่า
“…หืม?”
“ไม่มีอะไรอยู่ที่นี่เลย?”
“นี่มันหมายความว่ายังไง?”
ไม่มีการต่อสู้อย่างดุเดือดอย่างที่คาดเอาไว้ มีเพียงห้องว่างเล็กๆ ที่ไม่มีอะไรเลย
“ฮ่าๆๆๆ! ช่างโง่อะไรอย่างนี้! รับมันไปซะ!”
เมื่อมองไปข้างหลังก็เห็นร่างของชายหนุ่มยิ้มอย่างเยอะเย้ยจากนอกทางเข้าห้อง
หลังจากนั้นไม่นาน พื้นที่ใต้เท้าก็ได้สว่างขึ้น
มันมีวงแหวนเวทมนตร์ถูกติดตั้งเอาไว้ที่นี่
“อ-อย่าบอกนะว่านี่คือ…กับดักเคลื่อนย้าย!?”
“อะไร…”
ลิเลียและไรนะตกตะลึงจนอ้างปากค้าง
อืม
เห็นได้ชัดว่าพวกเราโดนชายหนุ่มคนนั้นหลอก
ในเวลาต่อมา พวกเราถูกห่อหุ้มด้วยแสงที่พุ่งออกมาจากวงแหวนเวทมนตร์
และหลังจากที่ความรู้สึกอึดอัดหมดไป พวกเราก็รู้ตัวว่าถูกส่งมายังห้องที่ต่างไปจากเดิม
“กับดักเคลื่อนย้าย… หรือก็คือ กับดักที่บังคับให้คนเคลื่อนที่ไปสถานที่อื่นสินะ”
ผมกระซิบในขณะที่สังเกตสิ่งรอบข้าง
ช่างเป็นห้องที่สวยงามจริงๆ
อาจจะเป็นเพราะผนังและเสานั้นได้รับการตกแต่งอย่างสวยงาม ห้องนี้นั้นให้ความรู้สึกเหมือนวัดที่หรูหรา
“…..อ๊ากก? ท-ท-ทะ-ทำไมต้องเป็นฉันด้วย!?”
ผมได้ยินเสียงของชายหนุ่มคนนั้นดังมาจากทางด้านหลัง
พอหันกลับไปก็เจอชายหนุ่มที่วางกับดักพวกเรา
“บ้าเอ้ย!? ไม่มีทางที่ฉันจะโดนกับดัก จากนอกทางเข้านิหน่า!? นี่มันไม่ขำนะโว้ย—!?”
นี่เป็นเหตุผลที่ชายหนุ่มคนนั้นกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด นั่นก็เพราะว่าลิเลียต่อยเข้าไปที่หน้าของชายหนุ่มคนนั้นอย่างไร้ความปราณี
ผู้หญิงที่ปกติมักจะปกปิดตัวตนของตัวเองเอาไว้ ตอนนี้เธอได้เผยนิสัยที่แท้จริงของเธอออกมา
“โอ๊ยไอ้บ้านี้? นี่มันหมายความว่ายังไงหะ? ใครเป็นคนสั่งนาย? บอกมาเดี๋ยวนี้ หรือจะให้ฉันฆ่านายทิ้งดี”
“อ๊ากก~!?”
หลังจากที่เขาได้รับแรงกดดันจนหวาดกลัว ชายหนุ่มคนนั้นก็ได้บอกข้อมูลออกมาอย่างง่ายดาย
“ฉ-ฉันได้รับคำสั่งมาจากหัวหน้ากิลด์ดาบทมิฬ! ฉันนั้นมาจากกิลด์อื่น เพราะพวกเขาให้เงินฉันเป็นจำนวนมาก….! บางทีเขาอาจจะไม่อยากให้พวกเธอเข้าร่วมการแข่งขันศึกชิงถ้วยเทพแห่งดาบ! ดังนั้นเขาจึงพยายามกำจัดพวกเธอทั้งหมดในดันเจี้ยนนี้!”
“เป็นแบบนี้นี่เอง”
“บัก~!?”
ลิเลียต่อยไปที่หน้าขอชายคนนั้นอีกรอบ
“ฉันคิดแล้วว่ามันจะต้องออกมาเป็นแบบนี้….แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว”
“เขานั้นเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดในเมืองนี้?”
“จริงๆแล้ว เขาได้ทำเรื่องสกปรกเพื่อที่จะรักษาตำแหน่งเอาไว้ เมืองแห่งดาบนี้ได้ตกต่ำลงจนคนแบบเขาสามารถยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้”
“ไม่น่าเชื่อจริงๆ ที่ได้ยินคำเหล่านั้นออกมาจากปากของลิเลีย ซึ่งเคยหลอกคนอื่นมาก่อน”
“คุณอาเรล คุณเป็นคนที่ดีจริงๆ”
ผมไม่อยากได้ยินเรื่องเหล่านั้นจากลิเลียเลย
“ยิ่งกว่านั้น เราควรรีบออกจากที่นี่ดีกว่านะ ทางออกอยู่ที่ไหนล่ะ?“
“ฉ-ฉันไม่รู้! แต่ที่รู้คือ ถ้าหากมีใครที่โดนกับดักนี้ คนคนนั้นจะไม่มีทางได้กลับออกไป… อ๊าก~…………ถ้าหากว่าฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ฉันคงไม่รับงานนี้แล้ว…………”
ไรนะได้ถามขึ้นมา ชายหนุ่มคนนั้นได้ตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่ซีด
และในตอนนั้นเอง
ที่ด้านหลังของห้อง วงแหวนเวทย์มนต์ซึ่งมีลักษณะแบบเดียวกับกับดักก่อนหน้าได้ปรากฏขึ้น
เสาแสงได้ลอยขึ้นมาและส่องสว่างไปทั่วทั้งห้อง แล้วก็มีร่างร่างหนึ่งปรากฏขึ้น
“โห นั่นเป็นชุดเกราะมีชีวิตที่ไม่เคยเห็นมาก่อน”
ชุดเกราะมีชีวิตที่ได้ปรากฏออกมาในดันเจี้ยนแห่งนี้นั้น ดูเหมือนจะมีสีเกราะที่แตกต่างกันโดยขึ้นอยุ่กับอาชีพ
จนกระทั่งตอนนี้ ผมได้เห็นสีบรอนซ์ สีฟ้า สีเขียวเข้ม สีเทา สีชมพู และอื่นๆอีก แต่นี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นสีทอง
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้ผมมีความคาดหวังออกมาจากชุดเกราะตัวนี้
“………….ช-ชุดเกราะสีทองงั้นเหรอ…ม-มันเป็นเรื่องโกหกใช่ไหม…”
“รู้จักมันงั้นเหรอ?”
ลิเลียพูดถึงชุดเกราะมีชีวิตในขณะที่ตัวสั่น
“อาชีพระดับสูงสุด ชุดเกราะมีชีวิตของเทพดาบ…”
Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ
