วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 44 เพราะมันไม่ใช่ระเบิดทำลายล้างอย่างเดียวยังไงล่ะ
มิธริลหรืออีกชื่อคือแร่เงินศักดิ์สิทธิ์ มันมีความแข็งแกร่งมากกว่าเหล็กและทองแดงอย่างมาก นอกจากนี้มันยังมีความต้านทานต่อเวทมนตร์อีกด้วย
หุ่นตัวนั้นแทบจะเรียกได้ว่าทำมาจากมิธริลเกือบทั้งหมด เพราะว่ามันไม่ได้รับความเสียหายจากระเบิดทำลายล้างของเด็กคนนั้นเลย
“ใช่แล้วล่ะ หุ่นนั่นทำมาจากมิธริล ถูกสร้างขึ้นมาโดยสถาบันสีเหลือง และถูกใช้ในสนามสอบมาหลายปีแล้ว แต่ว่าก็ยังไม่มีนักเรียนคนไหนที่ปล่อยเวทเพื่อหลอมละลายมันได้ยังไงล่ะ”
ชายวัยกลางคนที่เป็นผู้คุมสอบพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ
“ชิ…นั่นมันมิธริลงั้นเหรอ…”
เด็กผู้ชายหันหน้าหนีด้วยความเสียใจ
“ก-ก็นะ ถ้ามันทำมาจากมิธริล มันก็ช่วยไม่ได้ ยังไงมันก็ทนเวทของผมได้อยู่แล้ว”
เขาพูดออกมาเพื่อปลอบใจตัวเอง
“แหมๆ มั่นใจเกินไปแล้วนะนายเนี่ย!”
ไคท์พูดขัดเด็กคนนั้น
“…..เห~ ถ้าอย่างนั้น แล้วนายทำได้งั้นเหรอ?”
“ฉันไม่สามารถทำได้หรอก แต่ถ้าเป็นอาจารย์ล่ะก็มันง่ายมากๆเลย! ใช่มั้ยครับอาจารย์!”
ทำไมนายต้องโยนปัญหามาให้ฉันด้วย?
ทั้งๆที่นายเป็นคนเริ่มแท้ๆ นายน่าจะจัดการเองนะ
“นอกจากนี้เขาก็ยังสามารถฆ่าโทรลล์คิงได้ด้วยนะ!”
ไคท์พูดเสริมออกมา
“หึ หึหึหึหึ!”
เด็กผู้ชายที่เป็นจอมเวทเริ่มหัวเราะออกมา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ถ้าจะโม้ก็ให้มันมีลิมิตหน่อยสิ! หรือว่านี่เป็นมุขตลกของสามัญชนกันนะ? โทรลล์คิง เป็นปีศาจที่ต้องนำอัศวินจำนวนมากไปเพื่อกำจัดมันน่ะนะ! ที่บอกว่ากำจัดมันได้…หึหึ…“
ไม่ใช่เรื่องโกหกนะ
“เชอะ~ หัวเราะได้ก็หัวเราะไป!! จัดให้มันเห็นหน่อยครับอาจารย์!?”
ในตอนนี้ผมกำลังอยู่กับคนโง่ที่ทำอะไรโดยไม่ได้ถามผมสักคำ
“ถ~ถ้างั้นต่อไป ผู้เข้าสอบหมายเลข 12”
เอาเถอะ ถึงยังไงต่อไปมันก็เป็นตาของผมแล้ว
ผมถูกเรียกโดยผู้คุมสอบ และไปยืนในที่ที่กำหนดเอาไว้
ไคท์นั้นได้เรียกความสนใจจากนักเรียนคนอื่น และคนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้เยี่ยมชมด้วย
“หืม? นี่มัน…”
ผู้คุมสอบมองลงไปที่เอกสารที่ผมลงทะเบียนไว้ และทำหน้าประหลาดใจ
เอาล่ะ…
ถึงมันจะเป็นคำพูดของไคท์ ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องทำลายตุ๊กตาตัวนั้น
แต่ว่าเวทมนตร์ของผมจะสามารถโจมตีมิธริลได้ไหมนะ?
ผมอยากจะลองมันตอนนี้จริงๆ
ผมได้พัฒนาเทคนิคของผมเอง
แน่นอนว่าสำหรับผมที่ไม่มีสกิลแล้ว มันไม่มีตัวช่วยในการเขียนสูตรดำเนินการแบบอัตโนมัติ ดังนั้นผมจึงต้องสร้างทุกอย่างขึ้นมาเองทั้งหมด
เวทเอ็กซ์โพชั่นที่สามารถฆ่าโทรลล์คิงได้ จะสามารถทำลายตุ๊กตามิธริลนั่นได้ไหมนะ?
แน่นอนว่าที่นี่มันบอบบางเกินไป
และเวทระเบิดก็ไม่ค่อยเหมาะกับอะไรที่แข็งมากๆด้วย
แล้วก็มันคงจะดีกว่า ถ้าไม่ใช้เวทระเบิดในสถานที่ที่มีสิ่งปลูกสร้างอยู่ใกล้ๆ
มันคงจะดีกว่าถ้าละลายตุ๊กตานั่นด้วยความร้อนที่สูงมาก
เพื่อที่จะทำแบบนั้นได้ วิธีการก็คือเพิ่มพลังเวทเข้าไป…ซึ่งมันน่าจะใช้เวลาสักพักเลย
การทดสอบนี้ควรคำนึงถึงเวลาในการเปิดใช้งาน และดูเหมือนว่ามันจะช่วยลดปริมาณพลังเวทที่ใช้ไปด้วย
ถ้างั้นก็เปลี่ยนสูตรตรงนี้และก็ตรงนี้…เอาล่ะ แบบนี้คงได้สินะ?
“<ระเบิดทำลายล้าง>”
ถึงแม้ว่ามันจะมีการเตรียมการที่มาก แต่ยังไงเทคนิคพื้นฐานของมันก็เหมือนกับเด็กก่อนหน้านี้ งั้นก็ใช้ชื่อนั้นล่ะกัน
ในเวลาต่อมา ตุ๊กตาที่เป็นเป้าก็ไหม้อย่างรวดเร็ว
และพริบตาต่อมา เปลวเพลิงก็หายไป
“ไม่มีทางที่ไร้อาชีพจะใช้เวทมนตร์ได้…??”
ผู้คุมสอบตกใจ
ในขณะเดียวกัน เด็กผู้ชายที่เป็นลูกขุนนางก็พูดจาดูถูกออกมา
“ฮ่าๆๆๆๆ! เมื่อกี้มันอะไรน่ะ? นั่นมันระเบิดทำลายล้างแน่เหรอ? เหมือนเป็นแสงแวบขึ้นมาแค่แปปเดียวเอง! แทนที่จะเอาชนะโทรลล์คิงได้ แค่สอบเข้ายังทำไม่ได้เลย! แต่ว่ามันก็ตลกดีนะ! ตอนแรกคิดว่าจะเป็นการสอบที่น่าเบื่อ ต้องขอบคุณเลยที่ทำให้ผมสนุกมากกว่าที่คิด!”
อืม
เด็กคนนี้มองไปที่ไหนกันแน่เนี่ย?
“ดูดีๆสิ ผมทำลายตุ๊กตาไปแล้วนะ”
“..ฮ่า~ นายพูดอะไรน—-”
เด็กผู้ชายมองยังจุดที่ตุ๊กตาเคยอยู่
“—–ม-ไม่มี! เห้ย ตุ๊กตาตัวนั่นมันหายไปไหนแล้ว?”
“นายเป็นอะไรไปนะ? มันก็ละลายกลายเป็นของเหลวอยู่บนพื้นไง”
ตุ๊กตานั่นกลายเป็นของเหลวสีเงินแววาวอยู่บนพื้น
อีกสักพักมันก็คงแข็งตัว แต่ว่าตอนนี้มันกำลังเดือดอยู่
“ป-เป็นไปไม่ได้…ที่มิธริล…? จะถูกละลายด้วยระเบิดทำลายล้างได้นะ?”
“มันไม่ใช่แค่ระเบิดทำลายล้างซักหน่อย”
“อะไรนะ?”
หลังจากที่จุดไฟจนครอบคลุมไปทั่วตัวตุ๊กตาแล้ว เวลาในการเผาไหม้ก็ลดลงไปด้วย
บางทีถ้านับกันตามพลังพื้นฐานแล้ว มันคงจะเหนือกว่าเวทเอ็กซ์โพชั่นไปแล้ว
แน่นอนว่า มันจำเป็นต้องเขียนสูตรดำเนินการขึ้นมาใหม่ แต่เวลาในการเปิดใช้งานมันก็ไม่น่าจะแตกต่างกับเวทเอ็กซ์โพชั่นมากนัก
เอาเถอะ มันก็ยากอยู่ที่จะสร้างสูตรดำเนินการนี้ขึ้นมาด้วยเวลาที่เร็วขนาดนี้
ด้วยสูตรในปัจจุบันก็น่าจะใช้เวลาในช่วงแรกๆนานอยู่
ยิ่งกว่านั้นถ้าผมต้นด้นสด และคิดมันขึ้นมาใหม่คงจะใช้เวลามากกว่านี้
“สมกับเป็นอาจารย์เลย! สุดยอดเลยครับ! ที่สามารถทำให้มิธริลละลายได้!”
ไคท์รีบวิ่งเข้ามาหา
“นั่นน่าจะเพียงพอที่ทำให้ผมผ่านการสอบนะ”
“แน่นอนครับ! ผมก็จะรีบผ่านเดี๋ยวนี้แหละ ดังนั้นได้โปรดรอผมด้วย”
“ไม่ล่ะ ผมไม่อยากรอ ผมอยากจะไปสถานที่สอบถัดไปในทันที”
“……….เอ๋?”
