วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ - ตอนที่ 61 ผมแน่ใจว่าเขานั้นไม่ได้พัฒนาขึ้นเลย

[ในที่สุดการแข่งขันเวทบินที่โดงดังที่สุดในสถาบันสีเขียว ศึกชิงถ้วยราชชันย์จอมเวทครั้งแรกของฤดูกาลก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น! ผมคือผู้บรรยายการแข่ง ท็อปของนักเรียนชั้นปีที่สามกริดครับ! และผู้บรรยายอีกคน ผู้ที่ได้รับความนิยมในหมู่นักเรียนหญิงมายมายเพราะหน้าตาอันหล่อเหลาของเขา! อาจารย์ดัมเบิลครับ!]

[ดับเบิลครับ ยินดีที่ได้พบทุกๆคนในวันนี้]

ขณะที่ผู้บรรยายใช้เวทสีเขียวขยายเสียงออกไปให้ดังทั่วห้องโถง เสียงตะโกนของสาวๆก็ดังก้องไปทั่ว

“กรี๊ด~! อาจารย์ดัมเบิล!”

“หล่อมากเลย! ได้โปรดแต่งงานกับฉันด้วยค่ะ!”

“ถึงแม้ว่าอาจารย์ดัมเบิลจะแต่งงานแล้ว! ฉันก็ยังอยากจะกอดเขา!”

ผู้คนเริ่มตื่นเต้นกันมากขึ้นเมื่อใกล้จะเริ่มการแข่งขัน

“ผู้เข้าแข่งขันทุกคนกรุณาไปยังจุดเริ่มต้นด้วยครับ!”

หลังจากนั้น ผู้เข้าแข่งขันก็ได้เดินไปที่เส้นที่เขียนเอาไว้บนพื้นของสนามฝึกซ้อม

มันเป็นแถวที่ค่อยข้างยาว เนื่องจากมีผู้เข้าแข่งขันประมาณ 100 คน แต่ผู้เข้าแข่งขันก็ยังสามารถยื่นเรียงต่อกันได้

ผมอยู่ในตำแหน่งเกือบจะทางด้านซ้ายสุด

ตำแหน่งนั้นจะถูกกำหนดตามชั้นปีการศึกษา พวกนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งจะอยู่ทางด้านซ้ายสุด

สไกด์ก็อยู่ในบริเวณนี้เช่นกัน

พอมองไปรอบๆแล้ว

มีผู้เข้าแข่งขันหลายคน ที่มีเครื่องมือที่ใช้สนับสนุนการบินอยู่

ตามกฏแล้วตราบใดที่ไม่ใช่ไอเทมเวทมตร์ ก็สามารถนำอุปกรณ์เหล่านั้นติดตัวมาได้

ยกตัวอย่างเช่น แท่งไม้ยาวๆ

ถ้าหากนั่งคร่อมมันตอนบิน มันจะช่วยให้ทรงตัวได้ง่ายขึ้น 

บางคนก็นั่งคร่อมไม้กวาด ทำไมถึงต้องเป็นไม้กวาดด้วยนะ? บางทีอาจจะไม่มีแท่งไม้ดีๆล่ะมั้ง

บางคนก็ยืนบนกระดานโต้คลื่น บางคนก็สวมเสื้อคลุม บางคนก็มีอุปกรณ์ที่เป็นปีกเหมือนนก

และก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่เกือบจะเปลือยกาย เพราะต้องการลดแรงต้านอากาศตอนบิน

แต่ว่าผมนั้นไม่ได้สวมใส่อุปกรณ์อะไรเพิ่มเลย

เพราะว่าผมได้ฝึกฝนแบบนี้มานานแล้ว และนี่ก็เป็นสิ่งที่ผมคุ้นเคยมากที่สุด

ช่วงเวลาเริ่มการแข่งใกล้เข้ามา

“เริ่มการแข่งได้!”

—-ตูมมมมมมมมมมมมมมม!

เวทมนตร์ระเบิดนั้นเป็นสัญญาให้เริ่มการแข่งขัน

ผู้เข้าแข่งขันทุกคนกระโดดขึ้นพร้อมกัน

เวทลมที่ถูกเปิดใช้งานพร้อมกัน ได้รวมตัวกันจนทำให้เกิดพายุขึ้นมาด้านหลังผู้เข้าแข่งขัน

[โอ้ว! มาร์โก้ นักเรียนชั้นปีที่สองได้เปิดตัวอย่างสวยงามมาก ข~! เขาได้เร่งความเร็วจนผลักผู้เข้าแข่งขันที่เหลือออกไป อ่า แต่ว่าน่าเสียดาย เขาไม่สามารถควบคุมความสูงในการบินได้ จนเข้าไปชนกับที่นั่งของผู้ชมครับ]

ผู้เข้าแข่งขันมาร์โก้ได้พุ่งชนที่นั่งของคนดูจนหมดสติและเป็นลมไป

[เขานั้นทำพลาดแบบเดียวกับปีที่แล้ว ผมแน่ใจว่าเขานั้นไม่ได้พัฒนาขึ้นเลย] (ดัมเบิล)

ในขณะที่ผู้บรรยายดัมเบิลกำลังประเมินผู้เข้าแข่งขันอยู่ ผู้เข้าแข่งขันที่บินออกไปจากสนามฝึกซ้อมได้มองลงมายังสนามแข่ง

อย่างไรก็ตามผู้บรรยายนั้นได้เคลื่อนที่ตามไปด้วยเวทบินของพวกเขาเอง

ดูเหมือนว่าผู้บรรยายนั้นจะไปยังจุดต่างๆที่เตรียมเอาไว้โดยใช้ทางลัด

ซึ่งเส้นทางที่ใช้ในการแข่งขันนั้น ผู้เข้าแข่งขันได้รับแจ้งล่วงหน้ามาก่อนแล้ว

จุดแรกคือ ผู้เข้าแข่งจะต้องบินวนอยู่ในสถาบัน ก่อนจะบินออกไปข้างนอก

หรือก็คืนเส้นทางการแข่งอีกครึ่งหนึ่งก็คือภายในเมือง

[หลังจากเริ่มการแข่งมา 1 นาที! ถึงจะเป็นแค่จุดเริ่มต้นของการแข่ง แต่ก็มีกลุ่มคนประมาณ 15 คนนำห่างออกไปแล้วครับ!]

[สองคนในนั้นน่าจะเป็นนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งครับ]

นั่นก็คือผมและสไกด์

ซึ่งกำลังบินอยู่ข้างกันในกลุ่มแรก

หลังจากนั้นสไกด์ก็ได้สังเกตเห็นผมบินอยู่ข้างๆเขา

“นี่นาย….ทำไมนายถึงตามความเร็วระดับนี้ได้กัน?” (สไกด์)

“นี่มันยังช้าอยู่นะ?” (อาเรล)

เวทบินนั้นใช้ทั้งความแข็งแกร่งทางกายภาพและพลังเวท

สาเหตุที่กลุ่มที่นำอยู่ทำความเร็วได้ช้า เป็นเพราะว่าการแข่งขันนั้นมีระยะทางยาวถึง 20 กิโลเมตร ถ้าหากผู้เข้าแข่งขันเร่งความเร็วในครึ่งแรก ก็จะหมดแรงในครึ่งหลัง

[กลุ่มที่นำอยู่กำลังจะออกจากวิทยาลัยเร็วๆนี้! และอุปสรรคแรกก็คือ! ทันทีที่ผู้เข้าแข่งขันออกจากประตู ผู้เข้าแข่งขันก็จะต้องเลี้ยวโค้งหักศอกไปทางขวา!]

[การโค้งหักศอกด้วยความเร็วระดับนี้นั้นถือเป็นเรื่องอันตราย แม้แต่กับผู้เชี่ยวชาญก็ตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบินเป็นกลุ่มนั้น ตำแหน่งในการบินตอนเข้าโค้งนั้นเป็นสิ่งสำคัญอย่างมาก]

เริ่มมองเห็นประตูหลักแล้ว

ผู้เข้าแข่งขันทุกคนพยายามอยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

ถ้าหากอยู่ด้านในมากเกินไปก็อาจจะทดแรงเหวี่ยงไม่ไหวและหลุดออกนอกเส้นทางได้

และถ้าหากอยู่ด้านนอกมากเกินไป ก็จะทำให้ระยะทางเพิ่มมากขึ้น และมีความเสี่ยงที่จะถูกทิ้งเอาไว้ที่ด้านหลัง

ทุกคนจึงเล็งไปที่ตำแหน่งตรงกลางของฝั่งขวา

ผ่านประตูหลังมาแล้ว

ทุกคนโค้งไปทางขวาพร้อมกัน

มีผู้เข้าแข่งขันสองคนเลี้ยวไม่ได้ จนออกนอกเส้นทาง และชนเข้ากับกำแพงของบ้านแถวนั้น

มีบางคนที่ตีโค้งกว้างจนทำให้ออกไปไกลเล็กน้อย จนทำให้กลุ่มยาวขึ้นในแนวนอน

ตอนนี้ผมและสไกด์ขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งตรงกลางแล้ว

[ตอนนี้การแข่งขันได้เข้าสู่ตัวเมืองแล้วครับ! กลุ่มที่นำอยู่ตอนนี้มีทั้งหมด 13 คน เอ๊ะ! ตอนนี้มีผู้เข้าแข่งขันคนหนึ่งเริ่มแยกตัวออกจากกลุ่มแล้ว หรือว่าเขาจะไปต่อไม่ไหวจนต้องออกจากการแข่งขันกันนะ!]

[สีหน้าของเขานั้นจะดูเจ็บปวด ดูเหมือนว่าเขาพยายามจะฝืนตัวเองอยู่]

[แต่ว่าเด็กใหม่ทั้งสองคนของเรานั้นยังคงอยู่ครับ!]

การแข่งขันนั้นมาถึงตัวเมืองแล้ว

มีเสียงเชียร์จากชาวบ้านด้านล่างดังขึ้นมา “พยายามเข้า”

พวกเขาออกมาจากบ้านเพื่อมาดูการแข่งขัน

เมื่อการแข่งขันผ่านไปได้ครึ่งทาง กลุ่มที่นำอยู่ตอนนี้ก็เหลืออยู่ 7 คน ซึ่งรวมผมและสไกด์ด้วย

[ใกล้ถึงเวลาที่จะวนกลับมาแล้วครับ! ในกลุ่มที่นำอยู่ตอนนี้มีผู้ชนะของปีที่แล้วอยู่ด้วยครับ และยังมีเด็กใหม่สองคนตามมาติดๆ ช่างเป็นการแข่งที่น่าสนใจมากๆเลยครับ!]