ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - ตอนที่ 130.1 ท่านอาจารย์ ศิษย์ทำเต็มที่แล้ว (1)
“นี่…”
เทพเฒ่าจันทราขมวดคิ้วขณะมองไปที่แม่ทัพตงมู่ที่อยู่ตรงหน้าเขา ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะขัดเขินเล็กน้อย “นี่…เอ่อ…”
ในเวลานี้ ทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่ในโถงรับรองที่อยู่ด้านข้างของตำหนักเทพจันทรา ในขณะที่แม่ทัพตงมู่เอนกายไปด้านข้างและเริ่มก้าวออกไปข้างหน้า
เทพเฒ่าจันทราคุ้นเคยกับการกระทำเช่นนั้นอย่างยิ่ง โดยปกติแล้ว คนที่มาหาเขาและไม่ปรารถนาจะให้ผู้ใดล่วงรู้ ย่อมจะทำเช่นนั้นอย่างไม่รู้ตัว
ไม่เพียงแค่นั้น แต่ท่าทางของแม่ทัพตงมู่ที่มอบถุงสมบัติและอาการหลบตาของเขาขณะที่กล่าวออกมา…
เทพเฒ่าจันทราคุ้นเคยกับเรื่องทั้งหมดนี้เป็นอย่างดี
ทว่าเทพเฒ่าจันทราก็ไม่เคยได้ยินคำขอเฉกเช่นที่แม่ทัพตงมู่ขอร้องในวันนั้นมาก่อน
หากเป็นคำขอผูกด้ายแดงหาคู่ธรรมดา เทพเฒ่าจันทราย่อมไม่กล้าปฏิเสธท่านแม่ทัพตงมู่อย่างแน่นอน เนื่องจากตัวตน สถานะ และคุณสมบัติของแม่ทัพตงมู่ อีกทั้งเขาก็จะถูกหักบุญบางส่วนลงอีกด้วย
ทว่า…
“เทพเฒ่าจันทรา ท่านช่วยตอบข้าได้หรือไม่” แม่ทัพตงมู่เอ่ยถามเสียงเบาขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“ท่านแม่ทัพตงมู่” เทพเฒ่าจันทราประสานมือคารวะและกล่าวอย่างจริงจังว่า “พูดตามตรง ข้า เซียนผู้น้อยได้ช่วยจับคู่คนอื่นแล้วจริงๆ แต่ด้ายแดงของพวกเขาอยู่ใกล้กันมาก และต่างก็มีเจตนาเดียวกัน นั่นจึงเป็นเหตุผลให้ข้านำพวกเขามารวมกันได้
ความจริงแล้ว ข้ายังได้ตัดด้ายแดงให้คนอื่นอีกด้วย ทว่ารูปปั้นดินเหนียวทั้งสองตัวนั้นต่างก็กำลังดิ้นรนกันอยู่ ดังนั้น ข้าจึงตัดด้ายแดงออกจนถึงจุดที่มันยังเชื่อมต่อกันอยู่ ด้ายแดงเกือบจะขาดจากกันเพื่อให้พวกเขาได้มีความสุข
แต่ข้า เซียนผู้น้อยก็ทำไม่ได้จริงๆ ข้าไม่อาจตัดและแยกรูปปั้นดินเหนียวทั้งหมดออกจากการครองคู่กันได้
นั่นคือชะตากรรมแห่งดาวโดดเดี่ยวของเหล่าทวยเทพ ดังนั้นมันต้องเป็นกรรมที่ยิ่งใหญ่!”
เมื่อได้ยินคำพูดจริงใจของเทพเฒ่าจันทรา แม่ทัพตงมู่ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่คำพูดของ ‘ชายชรา’ คนนั้นก็ผุดขึ้นในใจเขา
‘หากวิธีแรกใช้ไม่ได้ผล ท่านแม่ทัพตงมู่ ท่านก็สามารถเปลี่ยนใจ เลือกคู่ครองที่ดีและแต่งงานโดยเร็วที่สุด’
‘จากนั้น ก็หาข้ออ้างเพื่อทูลขอพระราชทานโล่หรืออะไรทำนองนั้นเพื่ออวยพรให้ท่านและฮูหยินของท่านเข้ากันได้ดีและได้ครองคู่กันอย่างสมบูรณ์แบบ จากนั้น ท่านแม่ทัพตงมู่ ท่านจะต้องพบกับฮูหยินของท่านบ่อยๆ และแสดงความรักต่อนางต่อหน้าผู้อื่น เช่นนั้นแล้ว ท่านน่าจะหลีกเลี่ยงความสงสัยไปได้ไม่ใช่หรือ’
แน่นอนว่า ท่านแม่ทัพตงมู่ไม่รู้ว่า ‘ชายชรา’ ที่ให้ความคิดนี้แก่เขา จริงๆ แล้ว ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดไว้หลายเท่า…
ในตอนนี้ ท่านแม่ทัพตงมู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “หากเป็นเช่นนั้น เทพเฒ่าจันทราช่วยให้ข้าได้พบกับคู่ครองชะตาลิขิตของข้าได้หรือไม่…
…เรื่องนี้สำคัญมาก มันเกี่ยวข้องกับประเด็นอื่นๆ อีกมากมาย หากเทพเฒ่าจันทราสามารถช่วยข้าได้ ข้าจะตอบแทนท่านในอนาคตอย่างแน่นอน”
เทพเฒ่าจันทรายิ้มขื่นพลางกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพตงมู่ ข้า เซียนผู้น้อยย่อมมิกล้าหมิ่นท่าน อย่างไรเสีย ขอท่านโปรดมากับข้าด้วยเถิดขอรับ”
ทันทีที่กล่าวจบ เทพเฒ่าจันทราก็พาท่านแม่ทัพตงมู่ไปที่โถงด้านหลัง และนำรูปปั้นดินเหนียวแห่งการครองคู่ของท่านแม่ทัพตงมู่ และรูปปั้นดินเหนียวของทุกคนที่สามารถครองคู่กับเขาได้ออกมา
ชั่วขณะนั้น ดวงตาของแม่ทัพตงมู่พลันเปล่งประกายเมื่อพบว่ามีรูปปั้นดินเหนียวที่สามารถครองคู่กับเขาได้ถึงสี่ถึงห้ารูปกำลังลอยล้อมอยู่รอบรูปปั้นดินเหนียวของเขา ในขณะที่ด้ายแดงของรูปปั้นดินเหนียวเหล่านี้กำลังเคลื่อนเข้าหารูปปั้นดินเหนียวของเขา
“ข้าเป็นเป้าหมายของคนเหล่านี้หรือ”
“ท่านแม่ทัพตงมู่ ท่านได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาท และท่านก็ยังเป็นเซียนบุรุษอีกด้วย…”
“เทพเฒ่าจันทรา อย่ากล่าวเช่นนั้นเลย!”
ท่านแม่ทัพตงมู่ ตัดคำชมของเทพเฒ่าจันทรา และครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะค้นหาอย่างระมัดระวังท่ามกลางรูปปั้นดินเหนียวสองสามตัวที่กำลังเคลื่อนเข้ามาหาเขา
ทว่าด้วยพรแห่งโชคของเขาและเวลาที่เหมาะสม ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แวบผ่านเข้ามาในใจของแม่ทัพตงมู่…
สองสามวันก่อน เมื่อเขาและฝ่าบาทได้พบกับเทพแห่งท้องทะเลทักษิณเป็นครั้งแรก เทพแห่งท้องทะเลทักษิณได้เสนอคำแนะนำสิบสองข้อต่อฝ่าบาท ซึ่งคำแนะนำสุดท้ายมีประโยคหนึ่งกล่าวว่า ‘อาศัยประโยชน์จากความธรรมดา แสวงหาความสงบสุขและความมั่นคง’
ในขณะนั้น ท่านแม่ทัพตงมู่เงียบงันขณะครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง…
นั่นหมายความว่าเขาควรพยายามทำให้ตัวเองดูธรรมดาที่สุดเพื่อไม่ให้ผู้อื่นระวังเขา
แสวงหาความสงบสุขและความมั่นคง แสวงหาความสงบสุขและความมั่นคง…
“เทพเฒ่าจันทรา!”
จู่ๆ ท่านแม่ทัพตงมู่ก็เงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหันขณะที่ดวงตาของเขาพลันเปล่งประกาย ทันใดนั้น เขาก็ใช้มือขวาเข้าคว้าแขนของเทพเฒ่าจันทราฉับพลัน ทำให้เทพเฒ่าจันทราตื่นตกใจจนเสียงเปลี่ยนไปทันที
“ท่านแม่ทัพตงมู่ ท่าน…ท่านต้องการให้จับคู่อย่างไรขอรับ”
ในขณะนั้น แม่ทัพตงมู่เหยียดมือซ้ายออกและค่อยๆ กวาดนิ้วทั้งห้าของเขาเข้าหากันแล้วกำหมัดของเขาเอาไว้แน่น
“ข้าต้องการทั้งหมด!”
เทพเฒ่าจันทราตัวสั่นสะท้านกะทันหัน
เกิดอันใดขึ้นกับท่านแม่ทัพตงมู่ผู้นี้ ก่อนหน้านี้เขาอยากเป็นโสดและไม่ประสงค์การครองคู่ ทว่าบัดนี้…
เขาเป็นปรมาจารย์อย่างแท้จริง!
ท่านแม่ทัพตงมู่มีตำแหน่งและทรงพลังอำนาจสูงยิ่ง เซียนผู้น้อยเช่นเทพเฒ่าจันทราอย่างเขาย่อมไม่กล้าเอ่ยอันใด
ยิ่งไปกว่านั้น รูปปั้นดินเหนียวครองคู่ที่เทพเฒ่าจันทราเพิ่งคัดเลือกมาในยามนี้ ล้วนสามารถครองคู่กับท่านแม่ทัพตงมู่ได้ ทว่าขอบเขตพลังของท่านแม่ทัพตงมู่นั้นสูงส่งยิ่ง ดังนั้นหากเขาไม่ประสงค์จะครองคู่ก็ย่อมไม่อาจผูกด้ายแดงของรูปปั้นดินเหนียวมารวมกันได้ “อ่า… ขอรับ ข้า เซียนผู้น้อยจะรีบทำเดี๋ยวนี้” เทพเฒ่าจันทราตอบเบาๆ และเริ่มวุ่นวายในทันที
…
ในสำนักตู้เซียน บัดนี้ กรงสัตว์วิญญาณเพิ่งถูกสร้างเสร็จได้เพียงหนึ่งในสามของทั้งหมดเท่านั้น
ผู้บำเพ็ญสตรีทั้งสาม ซึ่งหยุดวันวัยไว้ที่เพียงสิบแปดปีในขณะที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลาหลายหมื่นเดือน ในที่สุดก็พลันตระหนักว่า หากพวกนางยังคงทำงานและเล่นกันไปด้วยเช่นนี้ ก็คงไม่อาจซ่อมแซมสถานที่แห่งนี้ได้ภายในสิบถึงยี่สิบปีได้
ดังนั้น หลิงเอ๋อร์และโหย่วฉินเสวียนหย่า จึงหารือกันและตัดสินใจทำให้ท่านอาจารย์อาน้อยเมา แล้วจากนั้นพวกนางทั้งสองก็เริ่มทำงานกันทันที…
ทันใดนั้น ประสิทธิภาพการทำงานของพวกนางก็พุ่งพรวดขึ้นมากกว่าสิบเท่าอย่างกะทันหัน!
และในเวลาเพียงสามเดือน หนึ่งในสามส่วนของสถานที่แห่งนี้ก็ได้รับการปรับปรุงเสร็จสมบูรณ์แล้ว!
ทว่าในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาหลังจากนั้น อาจารย์ของโหย่วฉินเสวียนหย่าก็เรียกให้นางกลับไปฝึกฝนเป็นเวลาสองสามเดือน ดังนั้น ในขณะนี้หลิงเอ๋อร์จึงทำงานในจุดต่างๆ ของกรงสัตว์วิญญาณเพียงลำพัง
และนางยังมีงานต้องคัดลอกพระสูตรมั่นคงหนึ่งพันหกร้อยจบอีกด้วย
เวลานี้ นางยังคงต้องทำงานในกรงสัตว์วิญญาณอีกเป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งปี…
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลิงเอ๋อร์ก็ถอนหายใจเบาๆ พลางรวบกระโปรงของนางแล้วคุกเข่าลงบนพื้นหญ้าข้างสระน้ำที่เลี้ยงกบหยกกินวิญญาณ ซึ่งนางกำลังซ่อมแซมอยู่
ว่ากันตามจริง…หากไม่เป็นเพราะข้าต้องการพิชิตใจของศิษย์พี่เพื่อให้เขาพัฒนาความรักชายหญิงขึ้นมาเสียแต่เนิ่นๆ ข้าก็คงไม่ยอมทนทุกข์กับการทำผิดร่วมกับท่านอาจารย์อาน้อยและศิษย์พี่หญิงโหย่วฉิน
หลิงเอ๋อร์รู้สึกว่าลำพังนางเพียงคนเดียวย่อมไม่อาจจัดการกับตัวตนที่มีปัญหาของศิษย์พี่ได้ “หลิงเอ๋อร์?”
หลิงเอ๋อร์พลันกระโดดขึ้นโดยไม่รู้ตัวและจ้องไปยังศิษย์พี่ของนางในทันทีที่ได้ยินคำทักทายที่คุ้นเคยดังอยู่ข้างๆ หูของนาง
“ศิษย์พี่! ไฉนจึงมาเงียบๆ เช่นนี้เจ้าคะ!”
“นั่นเป็นวิธีมาของข้าไม่ใช่หรือ” หลี่ฉางโซ่วขมวดคิ้วและถามขึ้น “แล้วเหตุใดจู่ๆ เจ้าถึงแยกตัวออกมาแล้วมาคิดฟุ้งซ่านอยู่ที่นี่ หากมีศัตรูแอบลอบเข้ามาทำร้าย แล้วเจ้าจะจัดการกับมันอย่างไร”
ทันใดนั้น หลิงเอ๋อร์ก็แลบลิ้นแล้วโอดครวญว่า “ช่วงนี้ข้าเหนื่อยล้ายิ่ง…อีกทั้งศิษย์พี่ก็อยู่บนยอดเขาตลอดเวลา แล้วจะมีผู้ใดมาแอบมาลอบทำร้ายท่านได้เล่าเจ้าคะ”
หลี่ฉางโซ่วขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาของเขาดูผ่อนคลายลงแล้วกล่าวว่า “หลังจากที่ช่วยข้าสักระยะหนึ่งแล้ว เจ้าจงไปฝึกฝน แล้วค่อยรอให้อาจารย์อาจิ่วจิ่วมารับผิดชอบทำการซ่อมแซมกรงสัตว์วิญญาณต่อไป”
ทันใดนั้น หลิงเอ๋อร์ก็เม้มริมฝีปากและหัวเราะเบาๆ ออกมาทันทีก่อนจะรีบเอ่ยถามว่า “โอ้…จะให้ข้าช่วยท่านอย่างไรเจ้าคะ ศิษย์พี่”
หลี่ฉางโซ่วคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวว่า “ตามข้ามา”
