ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - ตอนที่ 148.1 ปรมาจารย์จ้าวกงหมิง (1)
“นี่…นี่?”
นักพรตเต๋าเฒ่าหลังค่อมสวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งยืนอยู่บนก้อนเมฆ ในฐานะศิษย์ของจอมปราชญ์เทพและเป็นปรมาจารย์แห่งโลกบรรพกาล เขา…ไม่ทันตั้งตัวและรู้สึกสับสนจริงๆ
เขาระเบิดหรือ
ไม่เพียงแค่เขาระเบิด แต่เขายัง…
ในชั่วพริบตา เขาเผาร่างทั้งตัวโดยไม่มีโอกาสแม้จะเอ่ยวาจา!
นี่คือวิถีแบบใดกัน
ข้าไม่ได้ออกไปไหนมาหลายหมื่นปีแล้ว และผู้บำเพ็ญของสำนักบำเพ็ญเต๋าก็กลายเป็นคนป่าเถื่อนไปแล้ว?
เขาไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงคำใช้เฉพาะกล่าวเปิดงานที่ใช้คนในสำนักบำเพ็ญประจิม มักใช้เท่านั้น
“สหายเต๋า เจ้ามีชะตาลิขิตกับสำนักบำเพ็ญประจิม เราสามารถสร้างสัมพันธภาพกันได้”
นี่ผิดปกติหรือไม่ มีปัญหาหรือไม่ ไฉนจึงเป็นเช่นนี้
เหตุใดเขาถึงทำลายร่างจำแลงของเขาเอง
เป็นไปได้หรือไม่ว่า ที่สำนักบำเพ็ญประจิมแอบยั่วยุทั้งสามสำนักบำเพ็ญเต๋าใหญ่อย่างลับๆ ได้ถูกเปิดเผย? แต่หากมันถูกเปิดเผยก็ต้องมีมีปัญหามานานแล้ว เช่นนั้นจะเป็นไปได้อย่างไร…เฮ้อ
นักพรตเต๋าเฒ่าหลังค่อมยังคงสงสัยในตัวเอง เมื่อจู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะเย็นๆ ดังขึ้นด้านหลังเขา
และทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาถูกอักขระเต๋าพันธนาการเอาไว้แล้ว บัดนี้ ทั้งสวรรค์และปฐพีถูกผนึกด้วยอักขระเต๋านั้น
นักพรตเต๋าหลังค่อมนั้นมักจะฉลาดและพอเพียง เขาไม่เคยสนใจจ้าวกงหมิงจากสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยอย่างจริงจังมาก่อน ดังนั้นเขาจึงปรากฏตัวขึ้นเพื่อขวางร่างจำแลงของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลและพูดคุยในเรื่องเล็กน้อยบางอย่าง
อย่างไรก็ตาม บางสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!
เทพแห่งท้องทะเลได้ระเบิดด้วยตนเอง และเถ้าถ่านก็หายไปและดูเหมือน จ้าวกงหมิงจะ…โกรธเพราะเหตุนี้
มันเหมือนกับแผนทำร้ายเขา!
ในขณะนั้น นักพรตเต๋าหลังค่อมก็ตกใจ ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาได้ประเมินศิษย์ชั้นนอกของ สำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยต่ำเกินไป …
ในขณะที่นักพรตเต๋าหลังค่อมหันกลับมา ก็เห็นว่าจ้าวกงหมิงอยู่ห่างออกไปกว่าสิบลี้แล้ว
ในเวลานี้ จ้าวกงหมิงถูกล้อมรอบด้วยไข่มุกสีฟ้าอ่อนยี่สิบสี่เม็ด ในขณะที่เขาถือแส้ไม้สีทองอยู่ในมือ ร่างที่แข็งแรงของเขาเปล่งพลังลมปราณที่น่าตกใจออกมา!
ในขณะนั้น ไข่มุกยี่สิบสี่เม็ดหยุดการเคลื่อนไหวของสิ่งรอบตัวนักพรตเต๋าหลังค่อม ความตั้งใจที่จะโจมตีของจ้าวกงหมิงนั้นชัดเจนมากอยู่แล้ว!
ทันใดนั้นนักพรตเต๋าหลังค่อมก็ยิ่งงงงวยมากขึ้น มีดอกบัวสีขาวอยู่ในมือของเขา แต่ร่างของเขาค่อยๆ ถอยกลับในขณะที่พยายามแอบจะทำลายทักษะผนึกจักรวาลอย่างลับๆ
นักพรตเต๋าหลังค่อมถามด้วยความสงสัย “สหายเต๋า เหตุใดจึงทำเช่นนี้” “เหตุใดอย่างนั้นหรือ”
สีหน้าของจ้าวกงหมิงมืดมนอย่างยิ่ง และเคราหนาของเขายังสั่นอย่างต่อเนื่อง
จ้าวกงหมิงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “สหายเต๋า เจ้าบังคับข่มขู่คนของสำนักของข้า เจ้ายังเห็นข้า จ้าวกงหมิงอยู่ในสายตาอีกหรือไม่ ฮ่า ข้า จ้าวกงหมิง ไม่ใช่คนหน้าหน้าหนา ดังนั้นไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าข้า แต่หากเจ้าบีบบังคับข้าเช่นนั้น เจ้าจะทำให้สำนักเต๋าของข้าต้องอับอาย! และเมื่อเจ้าทำให้สำนักของข้าต้องอับอาย เจ้าก็กำลังทำให้สำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยต้องอับอายเช่นกัน ทั้งท่านอาจารย์ของข้า และเหล่าปรมาจารย์ลุงทั้งสองคนของข้าก็ต้องอับอายด้วย! เหตุใดเจ้าจึงทำเช่นนั้น!! เจ้ามันไร้มนุษยธรรมจริงๆ!”
นักพรตเต๋าหลังค่อมขมวดคิ้ว คนในสำนักนี้บ้าไปแล้วหรือไม่
มันสมเหตุสมผลแล้วหรือไม่
“สหายเต๋า เจ้า…”
จ้าวกงหมิงร้องตะโกนว่า “หยุดพูดไร้สาระ! แล้วดูการต่อสู้!”
จ้าวกงหมิงร้องตะโกนอีกครั้ง และทันใดนั้นแส้ไม้สีทองในมือของเขาก็ฉายแสงเป็นประกาย ไข่มุกเทพทะเลทั้งยี่สิบสี่เม็ดถูกซ่อนอยู่รอบตัวเขา ร่างกายของเขากลายเป็นลำแสง และในชั่วพริบตานั้น เขาก็ข้ามผ่านจักรวาลและทะลุผ่านสิ่งกีดขวาง แล้วไปปรากฏตัวต่อหน้านักพรตเต๋าหลังค่อมทันที!
นักพรตเต๋าหลังค่อมตื่นตกใจในทันใด!
เขารู้เพียงว่า จ้าวกงหมิงใช้เวลาส่วนใหญ่พเนจรไปทั่ว เขาเป็นศิษย์ชั้นนอกของสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย แต่เขาไม่รู้ว่า จ้าวกงหมิงจะมีอาวุธเวทที่ทรงพลังเวทอย่างยิ่งเช่นนั้น!
ทันใดนั้น ร่างของนักพรตเต๋าหลังค่อมก็เปล่งประกายด้วยแสงสีทอง!
ดอกบัวบานอยู่ใต้เท้าของเขาและกลีบหลายชั้นของมันพันรอบร่างของนักพรตเต๋าหลังค่อม
ทว่าในเวลาต่อมา ท่ามกลางลำแสงสีทองสาดประกาย จู่ๆ แส้สีทองก็ฟาดลงมา แล้วดอกบัวก็ถูกแส้สีทองฟาดใส่จนฉีกเป็นชิ้นๆ!
โชคดีที่สวรรค์และปฐพีถูกไข่มุกเทพทะเลทั้งยี่สิบสี่เม็ดผนึกเอาไว้ มิเช่นนั้น ผู้ใดจะรู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตกี่ตัวได้รับผลกระทบ…
ไม่นานหลังจากนั้น จ้าวกงหมิงก็ฉีกดอกบัวเป็นชิ้น ๆ แล้วคว้านักพรตเต๋าหลังค่อมมาแล้วฟาดหัวพร้อมกับใบหน้าของเขา
ทรงพลังเพียงใดกัน!
เมื่อไม่นานมานี้ เกิดอะไรขึ้นกับข้า
เมื่อจ้าวกงหมิงทุบตีและเอาชนะนักพรตเต๋าหลังค่อมอย่างรุนแรง…
ในห้องลับใต้ดินบนยอดเขาหยกน้อย ในขณะนั้น หลี่ฉางโซ่วเอามือก่ายหน้าผากของเขาขณะที่รู้สึกเหมือนหน้าผากของเขากำลังจะระเบิดแตกออกและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ระเบิดตัวเองรวดเร็วเกินไปแล้ว เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะถอนกระแสจิตที่เขาเพ่งพุ่งไปออกมาจากมันทั้งหมด
มันเหมือนกับดอกไม้ไฟที่เขาเคยเล่นในช่วงวันตรุษจีนในชีวิตชาติที่แล้ว ก่อนที่เขาจะโยนมันออกไป พวกมันก็ระเบิดในมือของเขา ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ทำลายตัวเองและทำลายเสี้ยวกระแสจิตของเขา…
อย่างไรก็ตาม หลี่ฉางโซ่วได้พิจารณาสถานการณ์นี้มาก่อนนานแล้ว
ในขณะนั้นเขารู้สึกเจ็บปวดเท่านั้น แต่ปราณวิญญาณของเขาไม่เสียหาย
ความเจ็บปวดมาและไปอย่างรวดเร็ว ในเวลานั้น หลี่ฉางโซ่วนั่งบนเก้าอี้ทรงกลมและใช้ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์อีกตัว เพื่อสังเกตการต่อสู้ของสองผู้ยิ่งใหญ่บนท้องฟ้าจากระยะไกล
แม้ไม่อาจนับว่าเป็นการต่อสู้ครั้งใหญ่ได้ แต่ความจริงแล้ว มันเป็นแค่ฝ่ายหนึ่งโดนอีกฝ่ายทุบตีอย่างรุนแรงเท่านั้น…
หลี่ฉางโซ่วไม่อาจมีความสุขได้เลย ไม่มีอะไรน่ายินดีนัก ครานี้ เขารอดพ้นจากภัยพิบัติได้อย่างชาญฉลาด ในช่วงเวลานี้ เขาเอาแต่ใคร่ครวญคิดถึงการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในความคิดของเขาในระหว่างช่วงหนึ่งเดือนมานี้ ซึ่งพบว่าภายในหนึ่งเดือนนี้ เขาทำผิดพลาดครั้งใหญ่สองครั้ง
ก่อนหน้านี้ เมื่อปรมาจารย์ตัวน้อยของเขากลับมาที่ภูเขา หลี่ฉางโซ่วรู้สึกว่าเขาได้เตรียมการเพียงพอแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าเขาละเลยประเด็นพื้นฐานที่สุดในเรื่องเพศของท่านปรมาจารย์ โชคดีที่ไม่มีความโกลาหลมากนัก และหลี่ฉางโซ่วก็ยังได้สรุปผลการติดตามผล
อย่างไรก็ตาม เมื่อจ้าวกงหมิงกำลังจะจากไป เขาได้คาดการณ์ไว้แล้วว่าเขาตกเป็นเป้าหมายของปรมาจารย์ของถึงกระนั้น เขาก็ยังอวดดีและไล่ตามเขาไป!
หากเขาไม่มีกลอุบายสำรองใดๆ เอาไว้อยู่ในแขนเสื้อ เขาอาจจะถูกสำนักบำเพ็ญประจิมฆ่าไปแล้วก็ได้!
หลี่ฉางโซ่วตกใจพร้อมหลั่งเหงื่อเย็นออกมา เขาหลับตาและถอนหายใจอย่างขมขื่น ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ เขาประมาทเลินเล่อมากไปจนสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัย และความมั่นคง!
การปรากฏตัวของนักบวชเต๋าเฒ่าหลังค่อมถือเป็นคำเตือนอย่างกะทันหัน
หลี่ฉางโซ่วตรวจสอบตัวเอง นับตั้งแต่ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ได้สนับสนุนเขา ความกังวลของเขาก็ลดลง เมื่อเปรียบเทียบแล้ว นับได้ว่าน้อยลงกว่าเดิมอย่างมากอีกด้วย
หลังจากจัดการเรื่องดังกล่าวแล้ว เขาจะทำให้ ‘พระสูตรมั่นคง’ สมบูรณ์แบบต่อไปและ…
ผู้ชายควรจะโหดร้ายกับตัวเองมากกว่านี้!
เขาจะท่องไว้สามพันครั้ง!
หลี่ฉางโซ่วปรับสภาพจิตใจของเขาให้ค่อยๆ สงบลงอย่างรวดเร็ว เขาคิดว่าเขาควรจัดการสถานการณ์นี้อย่างไรเพื่อป้องกันตัวเองในอนาคต
ในช่วงเวลาสั้นๆ เมื่อเขาไตร่ตรองถึงความคิดของตัวเอง ทันใดนั้น จ้าวกงหมิงก็เอาชนะนักพรตเต๋าชราหลังค่อมแล้ว…จนถึงขั้นกระอักเป็นเลือด
จ้าวกงหมิงไม่ได้ฆ่า แต่เขากลับถือแส้ไม้แล้วฟาดใส่อย่างดุเดือด
แสงเซียนคุ้มครองร่างกายของนักพรตเต๋าชราได้สั่นคลอนจนริบหรี่ลง และเขาได้สูญเสียสมบัติวิญญาณสองชิ้นที่คุ้มครองร่างกายเขาเอาไว้
เมื่อนักพรตเต๋าหลังค่อมไม่สามารถป้องกันตัวเองได้อีกต่อไป จ้าวกงหมิงได้เรียกไข่มุกเทพทะเลจำนวนยี่สิบสี่เม็ดที่อยู่รอบตัวเขาและหยุดนักพรตเต๋าหลังค่อม ไข่มุกเทพทะเลทั้งยี่สิบสี่เม็ดนั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก พวกมันเป็นสมบัติวิญญาณเซียนเทียนที่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ ทงเทียนเจี้ยวจู่ มอบให้ พวกมันก่อตัวขึ้นจากไข่มุกโกลาหลที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อสวรรค์และปฐพีถูกแยกออก และพลังของสี่คาบมหาสมุทรก็สามารถสร้างจักรวาลได้
ในขณะนั้น ไข่มุกเทพทะเลทั้งยี่สิบสี่เม็ดกำลังสะกดข่มนักพรตเต๋าหลังค่อม ทำให้นักพรตเต๋าเฒ่าอยู่ในสภาพที่น่าสงสารอย่างยิ่ง ในเวลานี้เขาไม่อาจเคลื่อนไหวได้เลย
นักพรตเต๋าหลังค่อมมีใบหน้าช้ำและบวม หน้าผากของเขามีเลือดออกและร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยบาดแผลและเลือด ในขณะที่เสื้อผ้าของเขาขาดและขาดรุ่งริ่ง และมีรูอยู่ทุกหนทุกแห่ง…
หลี่ฉางโซ่วขมวดคิ้วอย่างลับๆ ประการแรก เขาคิดถึงผลกระทบของเหตุการณ์นี้ที่มีต่อเขา จากนั้นเขาก็คิดว่าเขาจะปัดความรับผิดชอบนี้ออกไปได้อย่างไร…
เขาไม่อาจทำร้ายนักพรตเต๋าหลังค่อมได้
