ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - ตอนที่ 544 เจ้าหน้าที่พลเรือนแห่งศาลส
บทที่ 544 เจ้าหน้าที่พลเรือนแห่งศาลสวรรค์ไม่เก่งกาจเรื่องการต่อสู้ (2)
หลี่ฉางโซ่วก้าวออกไปข้างหน้าและหลุบเปลือกตาลงเล็กน้อย ที่ข้างหลังเขา ในขณะนั้น เด็กทั้งห้าตั้งแต่ต้าหวาถึงอู่หวาได้กระโดดขึ้น พวกเขายืนอยู่รอบๆ ราชามังกรแห่งทะเลประจิม เหล่ามังกรและทหารมังกรเซียนวารีที่ภักดีต่อราชามังกร
พวกเขาแบ่งตัวกันและจัดตำแหน่งไว้ในห้ามุม แต่ละคนก็ถอดน้ำเต้าบนศีรษะของพวกเขาออก ความจริงแล้ว น้ำเต้าขนาดเล็กเหล่านั้น เป็นห้ารากฐานค่ายกล ในขณะนั้น เด็กวิญญาณทั้งห้าก็เปิดใช้งานน้ำเต้าขนาดเล็กเหล่านั้น และพวกมันก็กลายเป็นค่ายกลป้องกันห้าธาตุ พวกมันระดมลมปราณวิญญาณแห่งน้ำและเปลี่ยนลมปราณวิญญาณแห่งน้ำให้เป็นพลังแห่งธาตุทั้งห้าและก่อตัวเป็นเยื่อโปร่งแสง
แม้ว่าเถาน้ำเต้าจะดูซุกซนเล็กน้อย แต่ก็เป็นไพ่ตายของหลี่ฉางโซ่วจริงๆ แต่เป็นเพียงว่าภาพนั้น มันดูเล็กน้อย…
น่าชื่นชม ใช่ น่าชื่นชม ส่วนเด็กคนที่หก ลิ่วหวา และคนที่เจ็ด ชีหวานั้น พวกเขาได้นั่งขัดสมาธิอยู่ในค่ายกลห้าธาตุแล้ว
ไม่รู้ว่า ลิ่วหวาที่โปร่งใส กำลังทำอะไร แต่ชีหวา ได้หยั่งรู้แผนภาพไท่จี๋ไฟวารีและเพิ่มพรพลังเสริมให้ค่ายกล
หลี่ฉางโซ่วไม่แม้แต่จะหันศีรษะไป เขาก้าวออกไปข้างหน้าสองสามก้าวและมองไปที่อ๋าวฉื้อด้วยสายตาเรียบเฉย และแผ่บารมียิ่งใหญ่ที่สุดจะบรรยายได้ออกมา
ห้าก้าว หกก้าว… บัดนี้ หลี่ฉางโซ่วเผชิญหน้ากับเหล่าปรมาจารย์นับพันเพียงลำพังคนเดียว สิ่งเดียวที่อยู่ในสายตาของเขาก็คือ อ๋าวฉื้อ ซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีทอง
“องค์ชายอ๋าวฉื้อ เจ้ายังจำเต๋าของตัวเจ้าเองได้หรือไม่ว่าคืออะไร?”
อ๋าวฉื้อขมวดคิ้วและอยากถอยหนีไปโดยไม่รู้ตัว
แต่เขาก็รู้เช่นกันว่าหากเขาถอยกลับ เขาก็จะถูกสำนักบำเพ็ญประจิมทอดทิ้ง ดังนั้นในขณะนี้ เขาจึงทำได้เพียงกัดฟันและทนยืนหยัดต่อไป
ปรมาจารย์เผ่ามังกรหลายสิบคนที่ใกล้ชิดกับอ๋าวฉื้อก้าวออกไปข้างหน้าด้วยกัน พวกเขาแต่ละคนล้วนแผ่พลังสะกดข่มออกมา พุ่งตรงไปโจมตีเทพวารีแห่งศาลสวรรค์
หลี่ฉางโซ่วไม่ได้สังเกตสิ่งใดๆ และยังคงก้าวต่อไปข้างหน้าช้าๆ
สิบก้าว สิบสองก้าว…
“เทพวารี เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาทำยโสโอหังเช่นนี้!?!”
ผู้อาวุโสหัวมังกรร้องคำรามอย่างเกรี้ยวกราด เขาชูมือขึ้น เป็นกรงเล็บ แล้วเข้าคว้าหลี่ฉางโซ่วจากระยะไกล ทันใดนั้น ร่างเงากรงเล็บมังกรที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหลายร้อยฉื่อก็ตะปบลงบนศีรษะของหลี่ฉางโซ่ว!
หลี่ฉางโซ่วยังคงยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวในขณะที่ระเบิดกรงเล็บมังกรจนแตกกระจายเป็นชิ้นๆ
หินก้อนเดียวก่อกำเนิดระลอกคลื่นนับพัน[1] ในขณะนั้น ผู้อาวุโสหัวมังกรหลายสิบคนก็บุกโจมตีพร้อมๆ กัน วังมังกรทะเลประจิมสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงในขณะที่พลังลึกลับยังคงมาอย่างต่อเนื่อง พลังวิญญาณระเบิดพุ่งพล่านไปทั่วทุกที่ ฟ้าดินปั่นป่วนปรวนแปร และเครื่องประดับหรูหรามากมายในวังผลึกแก้วก็ถูกทำลาย แตกเป็นเสี่ยงๆ
ทว่า… หลังจากเกิดการสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นแล้ว หลี่ฉางโซ่วก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น โดยมีลมปราณเสวียนหวงบางเบาแผ่รัศมีอยู่รอบร่างเขา และเส้นผมของเขาไม่มีขาดแม้แต่เพียงเส้นเดียว
แต่หลี่ฉางโซ่วก็ยังค้นพบเช่นกันว่าเมื่อเขาต่อต้านการโจมตีเหล่านี้ด้วยตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยว เขาก็ทำได้เพียงแต่ยืนนิ่งเฉยเท่านั้น
บางที อาจเป็นเพราะทุกสรรพสิ่งล้วนมีความสมดุล นี่คือ ข้อจำกัดที่เต๋าสวรรค์กำหนดไว้บนเจดีย์เสวียนหวงเทียนตี้…
“ทุกคน พวกเจ้าต่อสู้พอแล้วหรือไม่?”
หลี่ฉางโซ่วหลุบตาลงและถอนหายใจออกมาเบาๆ
บัดนั้น ดูเหมือนว่า ผู้อาวุโสหัวมังกรคนหนึ่งจะตื่นขึ้นจากความฝันและร้องตะโกนว่า “เขาต้องมีสมบัติล้ำค่าคุ้มกายเขา!”
ในพริบตานั้น เหล่ามังกรเฒ่าหลายสิบตัวที่โจมตีเมื่อครู่นี้ ส่วนใหญ่ก็รู้สึกโล่งใจ แต่แล้วพวกเขาก็ขมวดคิ้ว
อ๋าวฉื้อซึ่งเร้นกายอยู่ในฝูงชนร้องตะโกนขึ้นทันทีว่า “เช่นนั้นก็ดักจับเขาแล้วฆ่าอ๋าวเริ่นก่อน!”
อ๋าวเริ่นคือบิดาของเขา
ในค่ายกลห้าธาตุนั้น ราชามังกรแห่งทะเลประจิมหลับตาและถอนหายใจ หลี่ฉางโซ่วซึ่งยืนอยู่คนเดียวต่อหน้าบรรดาปรมาจารย์หลายพันคน ดวงตาของเขาเผยแววอับจนหนทางเล็กน้อย เขากล่าวอย่างสงบว่า “คาถาส่งวิญญาณนี้ ช่างทรงพลังจริงๆ มันทำลายล้างธรรมชาติของหนึ่งวิญญาณได้”
“โจมตี!”
ใบหน้าหล่อเหลาของอ๋าวฉื้อเต็มไปด้วยความดุร้าย หลังจากตะโกนแล้ว ผู้อาวุโสมังกรหลายสิบตัวก็กระโจนเข้าใส่หลี่ฉางโซ่วทันที
ร่างนับพันที่อยู่ข้างหลังพวกเขาแยกออกเป็นสองกลุ่มและกำลังจะเบี่ยงผ่านหลี่ฉางโซ่วและพุ่งตรงไปยังราชามังกรทะเลประจิม… หลี่ฉางโซ่วกำลังรอช่วงเวลานั้นอยู่!
มีพลังเวทและคาถาเวทมากขึ้นถูกโยนใส่ไปที่หลี่ฉางโซ่ว ทว่าร่างของหลี่ฉางโซ่วก็ระเบิดออกเงียบๆ เป็นเหตุให้การโจมตีเหล่านั้นพลาดเป้าไปหมด
ทันใดนั้นมังกรเฒ่าผู้หนึ่งก็ร้องตะโกนขึ้น “เวทหลีกลี้วารีซ่อนกาย”
ในขณะนั้น กระแสน้ำขนาดเท่ากำปั้นหลายสิบสายได้พุ่งเข้าใส่เหล่าปรมาจารย์มังกรกลุ่มนั้นตรงๆ!
แม้มังกรเฒ่าเหล่านี้จะโต้ตอบรวดเร็วมาก และกระตุ้นพลังมังกรอย่างต่อเนื่องเพื่อระดมโจมตีและสังหาร แต่ก็ยังคงมีน้ำครึ่งหนึ่งไหลผ่านร่างของมังกรชราเหล่านี้และไปรวมตัวกันที่อ๋าวฉื้อ และการไหลของน้ำก็เพิ่มความเร็วขึ้นอีกหลายเท่า!
อ๋าวฉื้อตกตะลึงและสัมผัสวิญญาณรับรู้ของเขาก็พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว!
“ฝ่าบาท ถอยไป!”
บัดนั้น เหล่ามังกรกบฏทั้งหมดในทะเลประจิมต่างแห่กันพุ่งเข้าหาอ๋าวฉื้อ พลังเวทของพวกเขาเต็มไปทั่วท้องฟ้า เข้าสกัดกั้น ทั้งโจมตีและทำลายกระแสธารน้ำเหล่านั้นได้
ธารน้ำทั้งยี่สิบเอ็ดสายนี้เกิดใหม่และเปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน ไม่ว่าจะด้วยการเปลี่ยนน้ำกลายเป็นทอง หรือโดยการเปลี่ยนให้น้ำกลายเป็นลม หรือกระตุ้นระลอกคลื่นเฉียนคุน หรือกลายเป็นขอบน้ำแข็งแล้วพุ่งออกไปข้างหน้า…
เวทหลบหนี!
พวกมันล้วนเป็นเวทหลบหนีทั้งหมด!
ผู้คนต่างตื่นตาเมื่อได้ประจักษ์ถึงเวทหลบหนี แต่ไม่มีใครรู้ว่าร่างหลักของเทพวารีอยู่ที่ใด! เหล่ามังกรกบฏนั้นรวดเร็ว มีร่างจำนวนมากมายเข้าล้อมรอบอ๋าวฉื้อเพื่อใช้ร่างของพวกเขาปิดกั้นทุกด้าน ป้องกันการโจมตีจากทั่วทุกทิศทาง และเหล่าปรมาจารย์หลายสิบคนก็รวมตัวกัน…
ทว่า…
“ว้าวๆ”
ปรมาจารย์เผ่ามังกรหลายสิบคนที่หันหน้าออกไปด้านนอก ต่างก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ดังมาจากด้านหลัง และพวกเขาก็ขนลุกชันขึ้นมาทันที
ต่อหน้าปรมาจารย์เหล่านี้ ใน ‘ลูกทรงกลม’ นี้ที่ปรมาจารย์มังกรสร้างขึ้นมานั้น ใช้เวลาเพียงในชั่วพริบตาเท่านั้น!
จู่ๆ ภาพแผนที่สมบัติก็ปรากฏขึ้นมาจากที่ใดก็สุดหยั่งรู้ และมีเงาของแม่น้ำหลายสิบสายพุ่งออกมาจากมัน แล้วกำราบอ๋าวฉื้อทันทีก่อนจะกลืนเขาเข้าไปในภาพแผนที่สมบัตินั้น
หลี่ฉางโซ่วเดินออกมาจากเปลวเพลิงสีฟ้าเย็นและยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาเก็บภาพอย่างง่ายๆ แล้วยัดมันลงในแขนเสื้ออย่างสงบ
แทบไม่มีใครสังเกตว่ามีระลอกคลื่นเฉียนคุนบนแขนเสื้อของเขา…
“ช่วยองค์ชายเร็วเข้า!”
“ปิดผนึกเฉียนคุน อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้อีก!”
ในพริบตา ผู้อาวุโสหัวมังกรหลายสิบคนใช้พลังมังกรของพวกเขาเพื่อปิดกั้นจักรวาลและผนึกจักรวาลภายในรัศมีหนึ่งร้อยจั้ง!
เขากล่าวอีกครั้ง…
“ทุกคน”
จู่ๆ เสียงของหลี่ฉางโซ่วก็ดังขึ้นมาจากบัลลังก์ เหล่าปรมาจารย์ในห้องโถงล้วนตื่นตกใจ!
พวกเขามองไปยังสถานที่ที่เหล่าผู้อาวุโสหัวมังกรหลายสิบคนล้อมรอบอยู่ มีเทพวารีแห่งศาลสวรรค์ที่มีผมสีขาวอยู่ในชุดคลุมสีขาว
เขามองดูค่ายกลห้าธาตุและเห็นคนในชุดขาวผมขาวอีกคนยืนสงบนิ่งอยู่ข้างหน้า… เทพวารีแห่งศาลสวรรค์!
นี่ไม่ใช่ความลับอะไร เทพวารีนั้นเก่งกาจยิ่งในเวทจำแลงกาย
ทว่าเขาวางถุงเมื่อใด เขาเปลี่ยนตำแหน่งเมื่อใด และเขาเปลี่ยนรูปเมื่อใด?
เวทหลบหนีเฉียนคุนจะเงียบเช่นนี้ได้อย่างไร?
หลี่ฉางโซ่วหัวเราะเบาๆ และหยิบภาพแผนที่สมบัติออกมาจากแขนเสื้อของเขา และทันทีที่เขาโบกมือ ร่างองค์ชายของวังมังกรทะเลประจิม อ๋าวฉื้อที่หมดสติ ซึ่งถูกภาพแผนที่อุทกศาสตร์ควบคุมน้ำต้าอวี่ระงับวิญญาณมังกรเอาไว้ ได้ถูกเหวี่ยงลงไปกับพื้นในขณะนี้
อ๋าวฉื้อไม่ได้มีความสามารถแข็งแกร่งมากนักมาตั้งแต่เริ่มแรก ก่อนหน้านี้ ระดับฐานพลังของเขาถูกบังคับให้เพิ่มระดับขึ้นมาก และพลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขาก็แทบจะเทียบไม่ได้กับเจ้าสำนักคงชวี ซึ่งเป็นเซียนจินธรรมดาทั่วไป
หลี่ฉางโซ่วใช้มือซ้ายคว้าคอของอ๋าวฉื้อเอาไว้และกล่าวอย่างสงบว่า “ต่อให้ข้าจะไม่ใช้สมบัติ แล้วเจ้าจะทำอะไรข้าได้เล่า? ไม่ว่าอย่างไร ร่างจำแลงของข้านั้น ไม่ใช่เพียงแค่ร่างจำแลง”
ทันทีที่หลี่ฉางโซ่วกล่าวจบ คลื่นพลังวิญญาณที่น่าตื่นตะลึงก็ปรากฏขึ้นตรงที่อ๋าวฉื้อยืนอยู่!
ในขณะนี้ ยังคงมีการผนึกจักรวาลอยู่ และผู้อาวุโสหัวมังกรหลายสิบคนก็หันศีรษะไปมองร่างจำแลงของหลี่ฉางโซ่วที่อยู่ที่นี่…
จู่ๆ ก็มีจุดแสงเจ็ดสิบสองจุดปรากฏขึ้นภายใต้เสื้อคลุมของร่างจำแลงนี้!
แต่ไม่เพียงเท่านั้น หลังจากที่ถูกพลังวิญญาณนับสิบสายฉีดเข้าไปแล้ว จินตาน[2]ในช่องท้องของร่างจำแลงก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!
ทันใดนั้น พลังเต๋าสวรรค์ก็ปรากฏขึ้น และจินตานก็ระเบิดออกทันที! และจุดแสงเจ็ดสิบสองจุดก็ได้แผ่ขยายและพุ่งทะลักขึ้นอย่างรุนแรงในเวลาเดียวกัน!
ค่ายกลระเบิดวิญญาณปีศาจปฐพีเป็นรูปแบบปรับปรุงเพิ่มเติมของแก่นเซียนจิน!
ในขณะนั้น “ดวงสุริยา” พร่างพรายก็ปรากฏขึ้นมา หลี่ฉางโซ่วได้ยกร่างอ๋าวฉื้อไว้ข้างหน้าเขาแล้ว ในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็ใช้พลังเซียน ดึงหัววัวและหน้าม้าที่ตกตะลึงเข้าสู่ค่ายกลห้าธาตุด้วยกัน
คำพูดของอ๋าวอี่ดังก้องอยู่ในใจของหลี่ฉางโซ่ว นิ้วของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนทิ้งภาพติดตาไว้สองสามภาพ เขาชี้ไปที่หลัง กระดูกหาง และสามส่วนหลังศีรษะของอ๋าวฉื้อทันที
เขามังกรบนหน้าผากของอ๋าวฉื้อพลันสั่นไหว แล้วร่างของเขาก็แผ่ขยายใหญ่ขึ้น
ทันใดนั้น เขามังกรบนหน้าผากของอ๋าวฉื้อก็ส่องแสงสว่างเป็นประกาย แล้วร่างของเขาก็แผ่ขยายใหญ่ขึ้น กลายเป็นมังกรดำที่มีขนาดยาวหลายร้อยจั้งท่ามกลางแสงสีทองนั้น และหลี่ฉางโซ่วก็ม้วนมันขึ้นและใช้มันเป็นเกราะป้องกันด้านหน้าของค่ายกลห้าธาตุ…
วันนั้นดูราวกับว่าดวงสุริยาจะตกลงสู่ก้นทะเล บนพื้นผิวทะเลเหนือวังมังกรทะเลประจิม มีลูกน้ำทรงกลมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งร้อยลี้ ค่อยๆ ลอยขึ้นอย่างช้าๆ ลำแสงแห่งพลังวิญญาณสาดส่องผ่านแผ่นฟ้า…
“ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่เก่งกาจเรื่องการต่อสู้ ข้าเป็นเพียงเจ้าหน้าที่พลเรือนแห่งศาลสวรรค์”
………………………………………………………………..
[1] อุปมาถึงการกระทำเล็กน้อยที่สร้างผลกระทบขึ้นได้มากมายและแผ่ขยายออกไปไกล
[2] หรือบางที่เรียกแก่นทองคำ เป็นจุดรวมพลังวิเศษ พลังเวท พลังชีวิต ซึ่งถูกสร้างขึ้นภายในร่างจากการบำเพ็ญเพียร มันเหมือนเป็นยาอายุวัฒนะ ยาชุบชีวิตภายในร่างให้เป็นอมตะ
