ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - ตอนที่ 621 การผจญภัยที่น่าอัศจรรย์ของฉีหยวน (1)
บทที่ 621 การผจญภัยที่น่าอัศจรรย์ของฉีหยวน (1)
“ฟู่—เอ๋?”
ที่หน้ากระท่อมมุงจากบนยอดเขาหยกน้อย
ฉีหยวน เซียนจั๋วที่เข้าปิดด่านมาครึ่งเดือนและทะยานขึ้นสู่เซียนเสิ่นหลังจากได้กัดผลท้อเซียนไปคำเดียว
บัดนี้ เขากำลังยืนอยู่หน้ากระท่อมมุงจากบนยอดเขาหยกน้อย เขาจ้องมองสถานการณ์นอกประตูอย่างมึนงง และอดจะยกมือเพื่อวาดสายรุ้งสองสามเส้นออกมาไม่ได้
ทะเลสาบเล่า?
แล้วภูเขาเล่า?
จู่ๆ ทะเลสาบขนาดใหญ่และยอดเขา…
หายไปแล้วได้อย่างไร? !
ภูเขานั้นเป็นดั่งสัตว์วิญญาณที่ถูกผ่าชำแหละในขณะที่มีร่างนับสิบกำลังบินลอยวนไปมาอยู่ภายในภูเขา…
นักพรตเต๋าชราฉีหยวนมองดูอย่างใกล้ชิดดีๆ และพบว่า ร่างเหล่านี้ล้วนใช้รูปร่างหน้าตาของเขา!
หากไม่ใช่เพราะศิษย์คนโตของเขาทำเช่นนั้นบ่อยๆ และฉีหยวนก็คุ้นชินกับมันมาบ้างแล้วไม่มากก็น้อย เขาก็คงตกใจกับภาพเหตุการณ์นี้!
ในขณะนั้น ยอดเขาหยกน้อยถูกล้อมรอบไปด้วยกำแพงแสงหลายชั้น ซึ่งปกคลุมปิดบังการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในสถานที่นั้นจากโลกภายนอก
ฉีหยวนเฒ่าหันศีรษะไปมองทางซ้ายและถูกต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ต้องใช้คนสามคนโอบกอดเพื่อให้ครอบคลุมรอบลำต้นทั้งหมดได้ ดึงดูดในทันที
ต้นไม้ยักษ์เหล่านี้กระจายอยู่ในดินที่เปล่งแสงสีทองอ่อนๆ และดูเหมือนว่า ป่าดั้งเดิมจะกลายเป็นพุ่มไม้ และอากาศก็อุดมไปด้วยกลิ่นอายของสิ่งมีชีวิตที่เข้มข้น
ฉีหยวนตระหนักได้ถึงบางสิ่ง เขาเงยหน้าขึ้นและตกตะลึงอีกครั้ง
ทะเลสาบวิญญาณที่ควรจะอยู่ที่นี่ บัดนี้ ได้ลอยอยู่ในอากาศแล้ว!
มีคนใช้พลังเวทจำนวนมากสร้างตู้ปลาใสขนาดใหญ่ ภายในนั้น มีฝูงปลาวิญญาณและสัตว์วิญญาณที่อ่อนโยน พวกมันกำลังเดินเล่นไปช้าๆ อย่างสบายๆ ในขณะที่แสงสุริยาส่องผ่านม่านน้ำเข้ามา ทำให้ทุกอย่างดูประดุจความฝัน
ที่ตำแหน่งเดิมของทะเลสาบ ภูเขาถูกตัดเปิดออก เผยให้เห็นชั้นหินภูเขา และใต้ชั้นหินนั้น มีกองศิลาวิญญาณถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างเรียบร้อย และฐานรากค่ายกลที่ก่อตัวขึ้นก็กำลังเปล่งประกายไปด้วยแสงวิญญาณที่หนาแน่น…
ร่างนับสิบเหล่านั้นกำลังเคลื่อนไหวไปมาระหว่างศิลาวิญญาณและฐานค่ายกลต่างๆ และกำลังทำงานง่วนไม่หยุดอยู่ตลอดเวลา
ฉีหยวนแผ่สัมผัสเซียนรับรู้ของเขาออกไปตรวจสอบและพบว่า ตัวเขาตกตะลึงจนร่างแข็งค้างกลายเป็นหินอย่างเห็นได้ชัดแล้ว
นี่ เกิดอันใดขึ้นที่นี่?
ยอดเขาหยกน้อยทำจากศิลาวิญญาณ? ไฉนข้าถึงไม่รู้?
ไม่ นี่เป็นภาพลวงตา มันเป็นจิตมารและภาพลวงตาอย่างแน่นอน! โนเวล-พีดีเอฟ
ฉีหยวนตัวสั่นไปชั่วขณะ และเมื่อเขากำลังจะเดินออกจากกระท่อมมุงจากเพื่อไปตรวจสอบดู เขาก็เห็นหลิงเอ๋อร์ลอยมาแต่ไกลพร้อมด้วยต้นหยกประดับในอ้อมแขนของนาง
“ท่านอาจารย์! ท่านตื่นแล้ว!
ท่านอาจารย์อาซือ และอาจารย์อาจิ่วได้กลับไปที่ยอดเขาพิชิตสวรรค์แล้ว! ตอนนี้ หากท่านจะพบพวกนาง ก็มีปัญหายุ่งยากบ้างแล้ว!”
ฉีหยวนตัวสั่นไปชั่วขณะ แส้หางม้าของเขาสั่นเล็กน้อย และเสียงของเขาก็สั่นเครือเช่นกันเมื่อกล่าวว่า “หลิงเอ๋อร์ ศิษย์พี่ของเจ้าคือ…”
“ศิษย์พี่กำลังบูรณะปรับเปลี่ยนภูเขาใหม่นิดหน่อย ท่านอาจารย์อย่าได้กลัวไปเลย ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นค่ายกลใหญ่ต่างๆ ที่ศิษย์พี่ออกแบบมาเพื่อปกป้องพวกเราเจ้าค่ะ”
หลิงเอ๋อร์เชิดหน้าสูงและผายอก[1] พลางตะโกนบอกอย่างจริงจังว่า “เขากำลังทำสิ่งนี้เพื่อให้พวกเราได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสุขสบายในภายหน้า ป้องกันศัตรูรุกราน และปกป้องความเป็นหนึ่งเดียวกันและความสุขแห่งยอดเขาหยกน้อยในวันหน้าของพวกเราเจ้าค่ะ!”
“นี่…” ฉีหยวนขมวดคิ้วและกล่าวว่า “แล้วสำนักรู้เรื่องความโกลาหลครั้งใหญ่นี้ และการดำรงอยู่ของศิลาวิญญาณและวัสดุล้ำค่าจำนวนมากมายเหล่านี้หรือไม่?”
“ท่านอาจารย์โปรดอย่ากังวลไปเลยเจ้าค่ะ” หลิงเอ๋อร์กล่าวพลางใช้พลังเซียนของนางประคองต้นไม้หยกเอาไว้ จากนั้นนางก็หยิบม้วนกระดาษสองม้วนออกมาจากแขนเสื้อ แล้วค่อยๆ สะบัดเบาๆ เพื่อเปิดพวกมันออก
“แต่น แตน แต๊น! ศิษย์พี่ทำมันเอง! ท่านเจ้าสำนักอนุญาตให้เราสร้างหอไป่ฝานเป็นกรณีพิเศษ!”
ฉีหยวนเฒ่าเผยอปากและดู ‘เอกสาร’ ทั้งสองอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็ถอนหายใจโล่งอก…
“ทว่าหลิงเอ๋อร์ เราได้รับสมบัติมากมายเพียงนี้บนยอดเขาของเรามาจากที่ใดกัน? และเราได้รับศิลาวิญญาณมากมายเพียงนี้มาจากที่ใดกัน?”
หลิงเอ๋อร์แย้มยิ้มและกล่าวว่า “ศิษย์พี่กำลังวิ่งวุ่นไปรอบๆ ข้างนอกในทั่วทุกที่เพื่อขายของ เขาทำงานอย่างหนักเพื่อสะสมพวกมันเจ้าค่ะ!”
“ขาย!?” ฉีหยวนอดจะตื่นตกใจไม่ได้
“เจ้าค่ะ เขากำลังขายโอสถและสัตว์วิญญาณ” หลิงเอ๋อร์ชูนิ้วเรียวของนางขึ้นทีละนิ้ว
“บางครั้ง เขายังต้องทำงานหนักให้เหล่าผู้อาวุโสในโลกบรรพกาลบางคนอีกด้วย ท่านอาจารย์ไม่ต้องกังวล ท่านไปเข้าปิดด่านและพักผ่อนอย่างสงบสุขก่อนเถิด
ในอีกครึ่งเดือน ยอดเขาหยกน้อยจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเจ้าค่ะ!”
“นี่…”
ฉีหยวนก้าวออกจากกระท่อมมุงจากและมองไปรอบๆ
จากนั้นตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วได้โค้งคำนับให้ฉีหยวนมาจากระยะไกลและในขณะที่เขากำลังจะบินไปอธิบาย ฉีหยวนก็โบกมือและหันหลังกลับไปที่กระท่อมมุงจาก
“เจ้าทำไป เจ้าทำไปเลย ข้าในฐานะอาจารย์ก็จะฝึกบำเพ็ญต่อไป…
เชอะ บางทีนี่อาจเป็นความฝัน และหลังจากข้าเข้าปิดด่านไปสักพัก มันก็น่าจะดี
อืม ใช่ ข้าฝัน…”
จากนั้นประตูกระท่อมมุงจากก็ปิดลงช้าๆ พร้อมด้วยเสียงพึมพำเบาๆ
นักพรตเต๋าเฒ่าฉีหยวนกลับไปที่เบาะนั่งสมาธิแล้วลงนั่งขัดสมาธิพลางถอนหายใจเบาๆ เขายังคงปล่อยสัมผัสเซียนรับรู้ของเขาออกไปและดึงมันกลับไปกลับมาอย่างต่อเนื่อง
จากนั้นในเวลาหนึ่งเดือนต่อมา…
……
ในเวลานี้ ผู้เฒ่าเต๋าฉีหยวนค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ และตื่นขึ้นจากสภาวะเข้าฌานอีกครั้งเนื่องจากเขากังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในยอดเขาหยกน้อย และก่อนที่เขาจะทันได้ลุกขึ้น เขาก็ใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาเพื่อแผ่สัมผัสเซียนรับรู้ของเขาออกไปแทน
เอ๋?
ก่อนหน้านี้ข้าฝันไปจริงๆ หรือ?
ภายนอกกระท่อมมุงจาก มีทะเลสาบเล็กๆ ที่ดูเหมือนว่า จะยังคงเป็นทะเลสาบเล็กๆ เหมือนเดิม และยอดเขาเตี้ยๆ แห่งยอดเขาหยกน้อยก็ได้กลับคืนมาแล้ว และป่าภูเขาทุกที่ก็ยังคงเหมือนเดิมเช่นกัน…
ไม่สิ มีบางอย่างผิดปกติในป่า ป่าหนาทึบกว่าเดิมมาก
นอกจากนี้ ในฐานะเซียนจั๋วคนหนึ่ง เขาก็สัมผัสได้ว่า ในเวลานี้ มีพลังวิญญาณในภูเขาเล็กๆ ของเขามากเกินไป!
ฉีหยวนผลักประตูเปิดออกและมองไปรอบๆ
เขาฝึกบำเพ็ญที่นี่มาเป็นเวลานานกว่าพันปีแล้ว และในขณะนี้ เขาก็ไม่เห็นความผิดปกติใดๆ ราวกับว่าทุกอย่างเป็นธรรมชาติและเป็นเช่นนี้!
………………………………………………………………..
[1] เผยลักษณะอวดโอ่ มั่นใจ ไม่เกรงกลัว
—————————————-
