ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - ตอนที่ 92.1 ดาหน้ามาทีละคนเลย! (1)
ฟิ้ว…
เป็นเสียงลมที่พัดผ่านแผ่วเบา…
ลูกศรพิษสวรรค์แต่ละดอกเคลื่อนผ่านไปในอากาศและพุ่งเข้าหากลุ่มศัตรูที่อยู่ด้านหลังอย่างเงียบๆ
ไม่มีความผันผวนของพลังเซียนหรือเสียงแรงเสียดทานใดๆ
แต่มันย่อมมีการหยุดชะงักกลางอากาศอย่างแน่นอน
เพื่อป้องกันไม่ให้เซียนศัตรูเหล่านี้พบเขา ลูกศรเหล่านี้ไม่ได้พุ่งไปที่พวกมัน แต่จงใจเล็งช่องว่างระหว่างร่างเหล่านี้ที่อยู่ในบริเวณรอบนอกแทน…
เวลาของหลี่ฉางโซ่วนั้นแม่นยำมาก
ที่ด้านหลังสนามรบทั้งสองข้าง บัดนี้ มีลูกศรสี่สิบดอกซึ่งไปถึงระดับความสูงที่กำหนดเอาไว้ได้สำเร็จ
ที่ปลายด้านหน้าของลูกศรพิษ มีกระบอกสูบยาวครึ่งฉื่อ และพวกมันเหล่านั้นพลันแยกออกไปพร้อมๆ กัน แล้วระเบิดผงพิษไร้สีไร้กลิ่นและหมอกพิษแผ่กระจายเต็มไปทั่วท้องฟ้า…
โพละ…
พวกมันเป็นดั่งดอกไม้ไฟหลากสีที่เบ่งบานท่ามกลางท้องฟ้าแจ่มใส
ที่บริเวณรอบนอกของขบวนศัตรูเซียนเสิ่นกว่ายี่สิบคนไม่มีเวลาหันหลังกลับ ทันใดนั้น ดวงตาของพวกมันก็เปลี่ยนเป็นสีดำและร่วงลงไปในก้อนเมฆทันที…
สายลมพัดกระโชกแรง และพิษร้ายที่สามารถฆ่าเซียนเทียนได้ก็กระจัดกระจายไปอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ร่างเงาดำก็ร่วงหล่นลงมาราวกับเกี๊ยว
และหุ่นเชิดยุงเลือดกลุ่มนี้กลัวถูกวางยาพิษจริงๆ
คราวนี้พวกเขาตอบสนองอย่างรวดเร็วมาก หนึ่งในหุ่นเชิดเซียนเทียนสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงตะโกนออกมาทันที
“ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์! มีคนจากด้านหลังใช้อุบายวางยาพิษพวกเรา!”
ในขณะนั้น พลังเซียน พลังปีศาจ และพลังวิญญาณรอบๆ ศัตรูก็แผ่พุ่งเพิ่มขึ้นเพื่อสลายหมอกพิษและผงพิษที่ลอยเข้าหาพวกเขา!
อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านั้น เซียนเสิ่นกว่าห้าสิบล้วนถูกวางยาพิษจนตาย…
และมีร่างมากกว่าร้อยที่รับเชื้อพิษไปไม่มากก็น้อย ในขณะนี้ พวกเขากำลังพยายามดิ้นรนอย่างเต็มที่เพื่อต้านทานพิษจนพลังต่อสู้ของพวกเขาลดลงอย่างมาก
เวลานี้ หุ่นเชิดยุงเลือดเริ่มค้นหาคนที่อยู่เบื้องหลังวางแผนทำร้ายพวกเขาทันที
ในขณะนั้น เหล่าเซียนจากสำนักตู้เซียนก็งุนงงเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่า ‘ความช่วยเหลือ’ นี้มาจากที่ใด
อย่างไรก็ตาม พวกเขาถูกหยุดยั้งบนเส้นทางเมฆรอบยอดเขาพิชิตสวรรค์ ศัตรูที่ทรงพลังทั้งสองกลุ่มนี้ยังคงดุร้ายอย่างยิ่ง และยากที่พวกเขาจะได้รับความช่วยเหลือจากภายนอก…
ที่สำคัญที่สุด เหล่าเซียนจากสำนักตู้เซียน…
ไม่พบสัญญาณบ่งชี้ถึงความช่วยเหลือใดๆ เลย!
ผลของการโจมตีด้วยลูกศรพิษนั้นไม่สมบูรณ์แบบ ซึ่งหลี่ฉางโซ่วก็ไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือเสียใจใดๆ เขาเพียงแอบสรุปข้อบกพร่องของอาวุธเวทที่เขาพัฒนาขึ้นเองอย่างลับๆ
วิธีการปล่อยพิษในทุกทิศทางไม่ดีเท่ากับการใช้พลังเซียนส่งผงพิษออกไปยังปราณวิญญาณของอีกฝ่ายอย่างเงียบๆ…
โดยรวมแล้ว เขาได้ทำให้คุณสมบัติส่วนใหญ่ของโอสถพิษเปล่าประโยชน์
เพื่อป้องกันไม่ให้หมอกพิษทำร้ายสหายร่วมสำนักของเขาในภายหลังโดยไม่ได้ตั้งใจ หลี่ฉางโซ่วจึงใช้พิษเซียนเทียนสองชนิดในลูกศร ซึ่งสกัดกลั่นขึ้นมาได้ยากและมีเวลาจำกัด
และไม่นานพิษที่เหลืออยู่ในอากาศย่อมจะสลายไป…
แม้ว่าแนวคิดเบื้องหลังลูกศรนั้นจะไม่เลว แต่ก็สามารถยับยั้งได้ง่ายเกินไป และผลที่ได้ก็ไม่ดีเท่ากับการใช้ค่ายกลพิษในปริมาณเท่ากัน
หลี่ฉางโซ่วสรุปในหัวของเขาว่าสถานการณ์รบได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง
หุ่นเชิดยุงเลือดกำหนดทิศทางของลูกศรพิษอย่างรวดเร็ว และการโต้กลับของพวกมันก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง!
ในทั้งสองด้าน ทางด้านทิศเหนือและทิศใต้ของยอดเขาพิชิตสวรรค์ มีมากกว่าสิบร่างที่หลบหนีจากการสู้รบที่ทางด้านหลังแนวรบของศัตรู และกำลังพุ่งไปยังตำแหน่งที่ตุ๊กตากระดาษซ่อนอยู่
พวกเขาใช้อาวุธเวทและควบแน่นกับพลังเวทของพวกเขา เข้ากระแทกทำลายพวกเขาที่ป่าทั้งสองด้าน!
หลี่ฉางโซ่วเผยรอยยิ้มที่ไม่อาจอธิบายได้ในที่ลับนั้น…
ตุ๊กตากระดาษสี่สิบตัวเหล่านั้นก็ไม่ถอยและซุ่มซ่อน!
เมื่อหุ่นเชิดเซียนเสิ่นนับสามสิบโฉบลงมาจากด้านบนสุดของสองป่า ตุ๊กตากระดาษสามตัวจากด้านเหนือและใต้ก็พุ่งออกมาจากด้านข้างของป่าเพื่อดึงดูดความสนใจของอีกฝ่ายอย่างแข็งขัน
อย่างไรก็ตาม หลังจากปรากฏขึ้นหกร่าง พวกมันก็แทบไม่สามารถพุ่งไปข้างหน้าได้ และในไม่ช้า พวกมันก็ถูกบดขยี้ด้วยลำแสงที่มาจากด้านหลังโดยตรง…
ณ ตอนนี้!
ตุ๊กตากระดาษที่เหลืออีกสามสิบสี่ตัวพลันรีบพุ่งออกมาจากที่ซ่อน!
ลมปราณของพวกมันพุ่งขึ้น พวกมันเคลื่อนไหวรวดเร็วว่องไวอย่างน่ากลัวยิ่งขณะที่พุ่งตรงไปยังหุ่นเชิดเหล่านั้น…
หุ่นเชิดทั้งสองกลุ่มที่พุ่งลงมาโต้กลับการโจมตีทันที แต่ขณะที่พวกมันกำลังเร่งรีบ ทหารเซียนกระดาษครึ่งหนึ่งก็พุ่งไปทางด้านข้างพวกมัน!
แล้วจู่ๆ ตุ๊กตากระดาษเหล่านี้ก็ระเบิดตัวเองออกอย่างไม่ลังเลอย่างกะทันหัน!
ร่างทั้งหมดนับสิบพลันระเบิดขึ้นบนท้องฟ้าเหนือภูเขาและป่าทางทิศเหนือและทิศใต้ในทันที!
ภาพเหตุการณ์นั้นช่างน่าเศร้าอย่างยิ่ง เหล่าเซียนจากสำนักตู้เซียนก็โกรธจัด แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อตุ๊กตากระดาษที่ให้ความช่วยเหลือได้…
อย่างไรก็ตาม หลังเกิดเหตุระเบิด…
หุ่นเชิดยุงเลือดสามสิบตัวที่พุ่งไปที่ป่าภูเขายังคงไม่ได้รับอันตรายทั้งหมด พวกมันล้วนงุนงง และไม่รู้ว่าเพิ่งประสบอะไรมาบ้าง…
พลังของการระเบิดตัวเองค่อนข้างอ่อนแอ
แม้ว่าคนเหล่านี้ ปีศาจ และวิญญาณทั้งหมดจะถูกยุงเลือดควบคุม และมีสติเหลือเพียงส่วนน้อย แต่ในช่วงเวลาสั้นๆ นั้น จิตของพวกมันก็ยังปั่นป่วนเล็กน้อย
ในตอนแรกพวกมันยังโชคดีที่รอดพ้นจากความตายเมื่อมีหมอกพิษไร้สีปรากฏขึ้นข้างหลังพวกมัน
(พวกมันรู้สึกโชคดีเล็กน้อย)
หลังจากนั้นพวกมันก็ได้รับคำสั่งให้เปิดการตีโต้กลับไปในทิศทางของลูกศรพิษ เมื่อพบร่างที่พุ่งหนี พวกมันก็โจมตีและลงมือสังหารทันทีโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ
(พวกมันค่อนข้างสงบ)
จากนั้น สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ร่างทั้งหกนี้เพียงหันเหความสนใจ และทหารเซียนก็พุ่งออกมาจากป่าเบื้องล่าง และทะยานเข้าหาพวกมันทันที!
(พวกมันตื่นตกใจเล็กน้อย)
ที่น่าตลกคือ การระเบิดตัวเองของคนพวกนี้ไม่มีพลัง แต่เป็นเพียงการแสดงพลัง ดีกว่าที่จะถูกเซียนหยวนโจมตีด้วยอาวุธเวททั่วไป…
(ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น)
ทันใดนั้น!
สายตาของศัตรูสามสิบกว่าคู่เปลี่ยนเป็นสีดำ ปราณวิญญาณของพวกมันก็อยู่ในความเจ็บปวดในตอนแรก และจากนั้นพวกมันก็สูญเสียความรู้สึกที่มีต่อโลกภายนอก พลังเซียนของพวกมันหายไป และล้มลงไปพร้อมๆ กันกลางอากาศ…
และในที่สุด ก่อนที่พวกมันจะตาย พวกมันก็ได้รู้ว่า…
(ระเบิดเป็นพิษ)
ที่ด้านบนสุดของป่าบนภูเขา มีร่างมากกว่าสามสิบร่างล้มลงไปพร้อมๆ กัน
ในสถานที่ลับนั้น หลี่ฉางโซ่วเลิกคิ้วขึ้น และรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย
เหตุใดจึงมีเซียนเทียนลงมาเพียงสองสามคน
เขาควบคุมตุ๊กตากระดาษทั้งสี่และให้พวกมันซ่อนตัวอยู่ใต้ดินต่อไป หลี่ฉางโซ่วสามารถสรุปปฏิกิริยาของทั้งสองฝ่ายในการต่อสู้ที่ดุเดือดได้โดยไม่ต้องมองเพิ่มเติมในเวลานี้
แน่นอนว่า เซียนของสำนักตู้เซียนสับสน และหุ่นเชิดยุงพวกนั้นน่าจะบ้ามากขึ้นเรื่อยๆ…
โดยรวมแล้ว การลอบโจมตีคลื่นลูกแรกนั้นค่อนข้างมีประสิทธิภาพ ช่วยลดแรงกดดันของพวกเขาลงอย่างมาก และทำให้การรุกของคู่ต่อสู้ต้องล้มเหลวเช่นกัน
ในขณะนั้น ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ทั้งสี่ที่อยู่ด้านล่างของยอดเขาพิชิตสวรรค์ไม่อาจบุ่มบ่ามเคลื่อนไหวได้ ในขณะที่หลี่ฉางโซ่วหันความสนใจไปที่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ที่มีคำว่า ‘แยกสวรรค์’ เขียนไว้และตรวจสอบสถานการณ์ของค่ายกลแห่งยอดเขาหยกน้อยคร่าวๆ
จากนั้นเขาก็ให้ความสนใจกับการต่อสู้บนท้องฟ้า
หลังจากที่ผู้อาวุโสฉีหลิงแปลงร่างสู่ร่างหลักของเขา เขาก็ยิ่งดุร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ต่อสู้ เขาก็กดดันปรมาจารย์เซียนจินอย่างต่อเนื่อง
เจ้าสำนักตู้เซียน…
แม้ว่าเขาจะด้อยกว่าอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังสามารถขัดขวางเซียนจินทั้งสองได้
ดูเหมือนว่าจะต้องสู้กันอีกสักพัก
หลี่ฉางโซ่วหวนคืนสู่ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ทั้งสี่อย่างรวดเร็ว และเตรียมพร้อมที่จะใช้อาวุธเวทที่เขาจำเป็นต้องใช้ต่อไป
คลื่นการซุ่มโจมตีระลอกแรกสิ้นสุดลงแล้ว
ต่อไปจะเป็นคลื่นระลอกที่สองของแผนการ…
ข้าจะล่อพวกมันให้ติดกับดักและจับพวกมันอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว!
อีกไม่นานก็ถึงเวลาโจมตี
…
สำนักตู้เซียน ยังไม่ถูกทำลายลงได้อย่างไร
เวลานี้ ในถ้ำที่พำนักที่ซ่อนอยู่ใกล้กับภูเขาหลิงซานของสำนักบำเพ็ญประจิมในดินแดนเทวะประจิม ผู้บำเพ็ญเหวินจิงกำลังนอนอยู่บนเตียงในชุดสีฟ้าอ่อน
มีสาวใช้สองคนนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ นาง คนหนึ่งกำลังพัด และอีกคนหนึ่งกำลังถือสุราเซียนที่ดูเหมือนเลือด และรอให้เจ้านายหยิบถ้วยหยกขึ้นมา
ในขณะนั้น ผู้บำเพ็ญเหวินจิงแอบสังเกตการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นในสำนักตู้เซียน ซึ่งเกิดขึ้นเนื่องจากยุงเลือดที่นางปล่อยออกมา
นางแค่ดูการแสดง
ตราบใดที่นางไม่ได้เริ่มเคลื่อนไหวและเพียงแค่อยู่ที่นี่ ก็จะไม่มีใครรู้ว่านางคือผู้อยู่เบื้องหลัง เว้นแต่จอมปราชญ์เทพแห่งสามสำนักบำเพ็ญเต๋าที่จะตรวจสอบนางได้เอง
ยิ่งกว่านั้น จอมปราชญ์เทพคนที่สองของสำนักบำเพ็ญประจิมยังเคยถูกนางล่อหลอกด้วยตัวเขาเองแล้ว
นทั้งหมดล้วนต่อต้านเขา
