ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - ตอนที่ 93.1 เปิดเมรุแห่งยอดเขาหยกน้อย (1)
มันอ่านว่า ‘ท่านหลงทางหรือไม่’
เวลานี้ ในเขาวงกตด้านนอกของหอโอสถแห่งยอดเขาหยกน้อย
กลุ่มปีศาจในร่างมนุษย์พลันจ้องไปที่แผ่นไม้ที่อยู่ข้างหน้าพวกมันด้วยใบหน้ามึนงงทันที
เจ้าผู้บำเพ็ญมนุษย์ชั่วร้ายซึ่งควรถูกสับเป็นชิ้นๆ ได้ล่อพวกมันเข้าสู่เขาวงกตจริงๆ!
เมื่อครู่นี้ยังคงเห็นร่างของพวกเขาอยู่ แต่บัดนี้ไม่รู้ว่าพวกเขาไปอยู่ที่ใดแล้ว
ที่ด้านหน้า ปีศาจเฒ่าเซียนเทียนกำลังหรี่ตาแคบลงและทุบแผ่นไม้ที่อยู่ข้างหน้ามันเต็มแรง
“ออกมา!”
ปีศาจหญิงตะโกนกรีดร้อง แต่แน่นอนว่าไม่มีเสียงตอบรับจากบริเวณโดยรอบ
พลังปีศาจในปีศาจเฒ่าที่ทุบแผ่นไม้แตกพลันพุ่งพล่านขึ้น และมีลำแสงสีเหลืองอ่อนปะทุขึ้นรอบตัวมัน
จู่ๆ ก็มีลมกระโชกแรงพัดมา และสลายค่ายกลในทันที
ทันใดนั้น บริเวณสภาพแวดล้อมโดยรอบก็ชัดเจนขึ้น และพลังสัมผัสเซียนของพวกมันที่ถูกปิดกั้นไว้ก่อนหน้านี้ก็สามารถตรวจจับทุกสิ่งรอบตัวได้ทันที…
เกือบจะในเวลาเดียวกัน ปีศาจเหล่านี้ก็เห็นมนุษย์ที่แข็งแรงกำยำผู้หนึ่งกำลังดื่มน้ำสบายๆ ใต้ต้นไม้ใหญ่ในระยะไกล…
ดูเหมือนว่า…เขากระหายน้ำหลังจากก่นด่าใส่พวกมัน
ปีศาจกลุ่มนี้บันดาลโทสะขึ้นมาทันที!
แม้แต่การควบคุมจิตของยุงเลือดก็แทบแตกสลายด้วยความโมโห!
ชายร่างกำยำดูเหมือนจะตอบสนองช้าลงเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงดังก้องและเงยหน้าขึ้นมอง เขาก็ตัวสั่นและเผยใบหน้าท่าทีตื่นกลัว
“เจ้าปีศาจน้อย! เจ้าพบข้าแล้วจริงๆ!”
จากนั้นเขาก็ถือขวานขนาดใหญ่แล้ววิ่งกลับ
ดวงตาของปีศาจแทบจะพ่นไฟออกมาด้วยโทสะ แล้วพวกมันก็ปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์และอาวุธเวทออกมาและไล่ตามล่าอย่างดุเดือด!
พลังปีศาจระเบิดออกมาจากร่างของพวกมันพร้อมด้วยท่าทางดุร้ายยิ่ง
ปีศาจเฒ่าสองตัวที่อยู่ข้างหน้าอยู่ในขอบเขตเซียนเทียน!
ปีศาจหญิงที่อยู่ทางซ้ายนั้นมีร่างอวบอ้วน และมีแสงสีเขียวพุ่งออกมาจากร่างของนาง ขณะที่แขนสีขาวของนางก็กลายเป็นปีกสีเขียวคู่หนึ่งทันที
นางกางปีกออกและยืนบนขาข้างหนึ่ง แล้วขนสีเขียวสองร้อยจินก็ปลิวออกไปข้างหน้านาง!
ส่วนปีศาจเฒ่าที่เพิ่งบุกเข้าไปในเขาวงกตเมื่อครู่นี้ มันมีหัวกวางขนสีดำและท่าทางเจ้าเล่ห์ ในขณะนั้นมีทรายสีดำพุ่งออกมาจากร่างของมัน แล้วก่อตัวเป็นกระบี่สีดำสนิทที่พุ่งไปทางด้านหลังของชายร่างกำยำ!
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ชายร่างกำยำก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นเขาก็คำรามและกระโจนไปข้างหน้า ก่อนที่ร่างของเขาจะหายไปอย่างน่าประหลาด…
และบัดนี้ ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยขนนกสีเขียว กระบี่สีดำ และลำแสงหลายสิบสายที่ผ่านไปทางด้านหลังก็หายไปพร้อมๆ กัน!
ค่ายกล!
ทันใดนั้นร่องรอยที่คล้ายระลอกน้ำก็ปรากฏขึ้นทั่วทุกหนทุกแห่งในป่า ในขณะที่ปีศาจเหล่านี้ตอบสนองอย่างรวดเร็วและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พวกมันโผล่ออกมาจากพื้นดิน สายตาของพวกมันก็พร่ามัว ในขณะที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวพร้อมกัน และในชั่วพริบตา โลกก็หมุนไป พวกมันหลงทิศทาง และไม่รู้ว่าจะไปที่ใด!
และก่อนที่พวกมันจะสามารถโต้ตอบใดๆ ได้ พวกมันทั้งหมดก็ถูกล้อมรอบไปด้วยดวงดาวระยิบระยับแล้ว!
แม้แต่หุ่นเชิดยุงเลือดต่างก็งงงวยเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าพวกเราเพิ่งพบค่ายกลธรรมดาและค่ายกลพื้นฐาน แต่เหตุใดจู่ๆ มันจึงปรากฏขึ้นในรูปแบบนี้หลังจากที่พวกเราก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว มันก็กลายเป็นค่ายกลระดับสูงที่แม้แต่ปีศาจเฒ่าเซียนเทียนก็ไม่อาจมองทะลุผ่านและหาทางออกได้!
เหตุใดยอดเขาที่ย่ำแย่ปานนี้ถึงมีค่ายกลลึกลับเช่นนี้ได้
ข้างหลังดวงดาวนั้น ดูเหมือนจะมีดวงตาคู่หนึ่งกำลังมองดูพวกมันอยู่…
ราวกับว่ามีกลุ่มของยักษ์กลืนปีศาจซ่อนตัวอยู่ในแสงดาว และในเวลาเดียวกันนั้น แม่มดที่แข็งแกร่ง และไร้อารมณ์หลายร้อยคน ต่างก็กำลังแผ่พุ่งพลังสังหารออกมา!
ปีศาจเซียนเสิ่นสองตัวต่างมองหน้ากัน หลังจากนั้นพวกมันก็หันไปมองทางซ้ายและขวาทันที
อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกมันก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและหยุดลงที่จุดซึ่งห่างจากตำแหน่งเดิมเพียงสี่ฉื่อเท่านั้น ทันใดนั้นก็ มีดาวสองดวงที่ไม่เด่นส่องแสงเบาๆ และจู่ๆ แสงกระบี่สองสายที่สะท้อนจากใบมีดก็ปรากฏขึ้นอย่างน่าประหลาดที่ด้านหน้าลำคอของพวกมัน ..
ในชั่วพริบตาต่อมา หัวของพวกมันทั้งสองนั้นก็ถูกตัดทิ้งแล้วกระเด็นขึ้นไปบนท้องฟ้าจนเลือดปีศาจสาดกระเซ็นไปทั่ว!
ทันใดนั้น ก็มีสายฟ้าอีกสายฟาดลงมา และปราณปีศาจในซากศพทั้งสองก็แตกสลายในทันที!
สิ่งที่ทำให้ปีศาจหวาดกลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ ศพทั้งสองได้แปลงร่างเป็นกึ่งมนุษย์และกึ่งปีศาจ ในขณะที่พลังปีศาจในซากศพนั้นล้วนถูกค่ายกลดูดออกไปในทันที!
ชั่วขณะนั้น ปีศาจเหล่านั้นก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวอีกต่อไป…
ฉับพลันนั้น ปีศาจเซียนเทียนทั้งสองโจมตีทันที พวกมันโจมตีท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวโดยรอบและปล่อยพลังปีศาจออกมาอย่างบ้าคลั่ง แต่การโจมตีของพวกมันกลับไม่มีการตอบสนองใดๆ เลยแม้แต่น้อย…
อย่างไรก็ตาม หากพวกมันไม่เคลื่อนไหว ค่ายกลสังหารก็จะไม่อาจเปิดใช้งานได้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า ในขณะนี้พวกมันจะปลอดภัยเช่นกัน
ขณะนี้เศษผงพิษไร้สีไร้กลิ่นล่องลอยไปอย่างเงียบ ๆ ภายใต้แสงดาวและพานพบปีศาจใหญ่ทุกตัวที่นี่
ในชั่วพริบตา ปีศาจสองสามตัวที่มีขอบเขตพลังต่ำกว่าก็กลอกตาและเป็นลมสลบไปทันที
จากนั้น เหล่าปีศาจก็หมดสติไปทีละตัว ส่วนเซียนเทียนทั้งสองก็หายใจต่อไปได้อีกเพียงสองครั้งเท่านั้น ก่อนจะคำรามด้วยความขุ่นเคืองและค่อยๆ ทรุดตัวลงไป…
ด้านนอกค่ายกล ตุ๊กตากระดาษที่แข็งแรงของหลี่ฉางโซ่ว กำลังนั่งอยู่บนกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ ขณะเก็บขวดกระเบื้องเคลือบเอาไว้ในมือ
รากฐานค่ายกลสามสิบหกค่ายกลใน ยอดเขาหยกน้อย ค่อยๆ หลอมรวมพลังวิญญาณของพวกมัน
บัดนี้ ค่ายกลสังหารที่เรียกว่า ‘พันศึกดวงดาว’ ได้ได้รับการฟื้นฟูและกลับสู่สถานะเตรียมพร้อมแล้ว
เมื่อเทียบกับยาพิษ หลี่ฉางโซ่ว มีความกังวลเกี่ยวกับการใช้พลังวิญญาณในรากฐานค่ายกลมากกว่า เพราะในท้ายที่สุดแล้ว ค่ายกลสังหารที่ยอดเขาหยกน้อยจะต้องถูกใช้ไปมาเรื่อยๆ ในวันนั้น
เมื่อค่ายกลปิดลง ชั้นระลอกคลื่นก็ปรากฏขึ้นในอากาศอีกครั้ง
ทันใดนั้นกลุ่มของซากศพปีศาจที่ดูแปลกๆ ก็ปรากฏขึ้นมาจากอากาศบางๆ พวกมันตกลงมาจากท้องฟ้าและทับถมกันขึ้นไปเป็นกองเนินเขา
ส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเป็นกึ่งมนุษย์และกึ่งปีศาจ และในขณะนั้นวิญญาณของพวกมันก็ถูกพิษคลื่นระลอกที่สองกัดกร่อน…
หลี่ฉางโซ่วพึมพำ “เป็นการดีกว่าที่จะปล่อยพิษด้วยตัวเอง คุณสมบัติพิษจะได้ไม่สูญเสียไปเปล่าๆ”
จากนั้นตุ๊กตากระดาษสามตัวก็กระโดดออกมาจากแขนเสื้อของตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์และแปลงร่างเป็นนักพรตเต๋าเฒ่าหน้าขรึมสามคน แล้วพวกมันก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างชำนาญ…
เนื่องจากมีตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ที่เขาต้องควบคุมในเวลาเดียวกันมากเกินไป สถานการณ์การต่อสู้จึงกดดัน ‘ลูกค้า’ ชุดต่อไปที่กำลังถูกหลอกล่อ ซึ่งก็ทำการติดตามได้ง่ายๆ เท่านั้น
หลังจากนั้น ตุ๊กตากระดาษก็เทน้ำศักดิ์สิทธิ์กัดกร่อนกระดูกออกสามขวดและโยนไข่มุกสะกดวิญญาณสองเม็ดออกไป…
หลี่ฉางโซ่วซัดเพลิงสมาธิแท้ของเขาออกไปสองสาย ด้วยตัวเอง แล้วซากศพปีศาจซึ่งสูญเสียพลังป้องกันส่วนใหญ่ไปก็ถูกเพลิงสมาธิแท้กลืนกินไปในทันที
เพื่อปกป้องสิ่งแวดล้อมของ ยอดเขาหยกน้อย ตุ๊กตากระดาษสามตัวได้ควบคุมระยะการเผาไหม้ของเพลิงสมาธิแท้อย่างระมัดระวังและเริ่มท่องพระสูตรในปากของพวกมัน
ทันใดนั้นก็มีเสียงยุงดังขึ้นในป่า
หลี่ฉางโซ่วเตรียมพร้อมมาเป็นเวลานานแล้ว ทันใดนั้นก็เกิดกระแสไฟฟ้าเล็กๆ วาดโค้งวนรอบๆ ตัวตุ๊กตากระดาษทันที!
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ยุงเลือดจะเข้าใกล้ร่างของหลี่ฉางโซ่ว จู่ๆ ก็มีลิ้นยาวยื่นออกมาจากกิ่งไม้ที่อยู่ใกล้เคียง มันจับยุงเลือดได้อย่างแม่นยำและดึงมันออกไปด้านข้าง
อ๊บ…
ทันใดนั้นกบหยกที่นอนอยู่บนกิ่งไม้ก็ร้องเรียกหลี่ฉางโซ่วเบา ๆ ราวกับขอผลงาน
จากนั้นก็มีเสียงกบร้องครวญครางดังก้องไปทั่วป่า…
