ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 787 แสงแห่งวิถีธรรม! (2)

บทที่ 787 แสงแห่งวิถีธรรม! (2)

พลังเวทของไป๋เจ๋อสามารถถูกใช้กับตัวเขาเองเพื่อที่เขาจะสามารถหลีกเลี่ยงภัยพิบัติได้ทันเวลา และหากเขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างไม่สู้ดี เขาก็จะสามารถหลบหนีไปได้ทันเวลา

ตอนนี้ การช่วยเหลือหลี่ฉางโซ่ว เทพวารีจะเป็น “การช่วยเสริม” ให้เขาทำงานได้ผลอย่างยอดเยี่ยมลัพธ์

ศาลสวรรค์ได้เตรียมการตอบโต้ไว้ล่วงหน้าครึ่งปี เผ่าเวทแห่งดินแดนเทวะอุดรได้รับคำเตือนจากหลี่ฉางโซ่วก่อนที่เผ่าปีศาจจะลงมือเคลื่อนไหวใดๆ

และพวกเผ่าเวทก็ปฏิบัติตามแผนการป้องกันและการจัดเตรียมการเบื้องต้นที่เสร็จสมบูรณ์ของหลี่ฉางโซ่ว

ต่อไปก็ถึงเวลารอให้พวกเผ่าปีศาจมาส่งอาหาร

ในวันที่สามหลังจากเหวินจิงและปรมาจารย์ที่ไม่คุ้นเคยจากภูเขาวิญญาณ เด็กสาวผมสีเงินก็ได้หายตัวไปในดินแดนแห่งเผ่าปีศาจ และราชาปีศาจหลายร้อยตนก็มารวมตัวกันที่ยอดเขาที่ไม่สำคัญแห่งหนึ่ง

นักพรตเต๋าลู่หยาไม่ได้ปรากฏตัว แต่มีร่างของปีศาจโบราณที่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นตำนานหลายสิบตนจากเผ่าปีศาจได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมๆ กัน

มันทำให้ทุกคนในเผ่าปีศาจต่างเลือดเดือดพลุ่งพล่านขึ้นลงด้วยความตื่นเต้นรุนแรงและกวาดล้างอารมณ์ความรู้สึกด้านลบที่เกิดจากศาลสวรรค์มาก่อนหน้านี้ออกไป

ทว่าวันนี้ ผู้ที่มีชื่อเสียงเป็นตำนานของเผ่าพันธุ์ปีศาจเหล่านี้ ได้วิพากษ์วิจารณ์ศาลสวรรค์ว่าไม่ชอบธรรม

หลังจากนั้นคำพูดของพวกเขาก็เปลี่ยนไป แล้วพวกเขาก็หันไปที่การต่อสู้ระหว่างเผ่าเวทโบราณและเผ่าปีศาจ

แม่ทัพลู่ผู้มีชื่อเสียงในหมู่เผ่าปีศาจ ลุกขึ้นยืนและโค้งคำนับต่อสวรรค์และปฐพีสามครั้ง

จากนั้นเขาก็ตะโกนว่า “พวกเผ่าเวทนั้นดุร้ายและทำร้ายคนดี ทุกวันนี้ เผ่าเวทยังคงรวมตัวกันในดินแดนเทวะอุดรด้วยเจตนาที่จะปราบปรามพวกเราและออกล่าในโลกบรรพกาลอีกครั้ง! เพื่อปกป้องความบริสุทธิ์สะอาดแห่งสวรรค์และปฐพี และเพื่อเห็นแก่เหล่าดวงวิญญาณผู้กล้าที่สิ้นชีพไปอย่างน่าสลดใจด้วยน้ำมือของเผ่าเวทในสมัยโบราณ ในวันนี้ พวกเรา เผ่าปีศาจได้ยกทัพเคลื่อนพลไปทางเหนือเพื่อปราบปรามเศษซากที่เหลืออยู่ของพวกเผ่าเวท! และให้แสงแห่งวิถีธรรมสาดส่องมาบนโลกบรรพกาล!”

เหล่าปีศาจรุ่นอาวุโสส่วนใหญ่ล้วนเข้าใจว่าพวกเขากำลังใช้เผ่าเวทเพื่อบีบบังคับให้ศาลสวรรค์ออกโจมตี

ในขณะนี้พวกปีศาจรุ่นเยาว์ที่ไม่รู้จักโลกมากนักต่างก็เลือดร้อนและร้องตะโกนลั่น

ชั่วขณะนั้น พลังลมปราณปีศาจที่ชายแดนดินแดนเทวะอุดร ก็แผ่พุ่งพล่านออกมาจนปกคลุมไปทั่วแผ่นฟ้าและบดบังดวงสุริยา

จากนั้นมันก็ก่อตัวขึ้นเป็นเงาอีกาสีทองสามขาขนาดใหญ่เหนือสวรรค์ทั้งเก้า และพลังลมปราณขับเคลื่อนของมันก็พุ่งทะยานขึ้นทันที!

ในใต้ดิน ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ “หลายกล้อง” สังเกตการณ์ของหลี่ฉางโซ่วได้แอบสังเกตและส่ายศีรษะอยู่ลับๆ

สำนักบำเพ็ญประจิมโหดร้ายเกินไปจริงๆ

หากต้องการทำลายพวกมันให้สิ้นซาก ก็ต้องทำให้พวกมันบ้าคลั่งไปก่อน นั่นคือการส่งปีศาจไปสู่ทางตันและความตายโดยตรง

ศิษย์ของจอมปราชญ์แห่งสำนักบำเพ็ญประจิมที่เขาเพียงเคยเห็นจากด้านหลังเท่านั้น อาจเป็นตัวตนที่โหดเหี้ยมซึ่งไม่เคยเผยโฉมหน้าของเขามาก่อน

เพียงจากการแสดงผลงานก่อนหน้านี้ของพวกปีศาจกลุ่มนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกมันย่อมไม่สามารถตะโกนออกมาโดยใช้วาทกรรมด้วยถ้อยคำไม่กี่คำที่ถือครองความชอบธรรมอันยิ่งใหญ่เหล่านั้นได้อย่างแน่นอน

ความมั่นใจและวิสัยทัศน์ของพวกมันยังไม่เพียงพอ และแปดในสิบส่วนนั้น เป็นศิษย์ของจอมปราชญ์แห่งสำนักบำเพ็ญประจิมที่ทำให้บรรลุผลสำเร็จ

แต่หลังจากคิดให้ละเอียดรอบคอบแล้ว ถ้อยคำเหล่านั้นแสดงถึงอะไร?

พวกเผ่าปีศาจต้องการ “ผดุงธรรมแทนสวรรค์” และแย่งชิงความชอบธรรมจากศาลสวรรค์

ด้วยการประกาศแถลงการณ์ไม่กี่ข้อนี้ หลี่ฉางโซ่วก็สามารถปลุกองค์เง็กเซียนและให้ศาลสวรรค์เริ่มเปิดสงครามเต็มรูปแบบกับพวกเผ่าปีศาจได้อย่างแน่นอน

แน่นอนว่า สำหรับศาลสวรรค์ นั่นจะหมายถึงการเข่นฆ่าศัตรูได้หนึ่งพันคน และฝ่ายตัวเองสูญเสียไปแปดร้อยคน และจะทำให้พลังชีวิตได้รับความเสียหายรุนแรงอย่างแน่นอน

“มาอย่างมั่นคง”

หลี่ฉางโซ่วถอนหายใจและเฝ้าติดตามดูความเคลื่อนไหวของพวกเผ่าปีศาจต่อไป และตรวจสอบการวางกำลังของสถานที่ต่างๆ ของศาลสวรรค์ต่อไป

ความคิดของเขาจะต้องชัดเจนตามปกติเช่นเคย

หลังจากนี้ เขาต้องการโจมตีศัตรู คราวนี้เขาไม่ต้องการกวาดล้างกองทัพเผ่าปีศาจไปจนหมดสิ้น แต่เขายังต้องการกินพวกเผ่าปีศาจชั้นยอดบางส่วนด้วย และเขียนการเปรียบเทียบความแข็งแกร่งของปรมาจารย์ศาลสวรรค์และของเผ่าปีศาจใหม่อีกครั้ง

สองวันต่อมา พวกเผ่าปีศาจก็ได้เคลื่อนทัพ

พวกเผ่าปีศาจทั้งหมดหนึ่งในสามได้ออกจากสถานที่รวมตัวแห่งดินแดนเทวะอุดร

กองทัพที่ประกอบด้วยราชาปีศาจนับร้อย ปรมาจารย์เผ่าปีศาจหลายพันคน และทหารปีศาจหลายแสนคนได้ออกจากชายแดนดินแดนเทวะอุดร และมุ่งหน้าไปยังทะเลประจิม

เหล่าทหารปีศาจนั้นมีความแข็งแกร่งไม่เท่ากัน พวกมันส่วนใหญ่ครองฐานพลังอยู่ในขอบเขตเซียนหยวน

หากพวกมันผ่านพื้นที่ที่มีความรุนแรงมากที่สุดในดินแดนเทวะอุดรโดยตรง พวกมันส่วนใหญ่ก็จะตายหรือได้รับบาดเจ็บ

สำหรับเผ่าเวทแห่งดินแดนเทวะอุดรนั้น ก่อนหน้านี้ พวกเขาเคยสนับสนุนฉื้อโหยว และจักรพรรดิหวงเซวียนหยวนเพื่อต่อสู้ชิงบัลลังก์จักรพรรดิมนุษย์ เนื่องจากเผ่าเวท โบราณบางคนได้ก่อให้เกิดปัญหา

ในท้ายที่สุดพวกเขาจึงได้รับผลที่ตามมา พวกเขาต้องเจ็บปวดทนทุกข์ทรมานจากชะตากรรมของเผ่าพันธุ์มนุษย์ และความแข็งแกร่งส่วนใหญ่ที่เหลืออยู่ของเผ่าเวทโบราณก็ได้รับความเสียหาย

ในเวลานี้ พวกเขาเผชิญหน้ากับกองทัพเผ่าปีศาจเหล่านี้อย่างอิสระ และพวกเขาก็ทำได้เพียงต้านทานกองทัพเผ่าปีศาจได้ชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น พวกเขาไม่อาจเปรียบเทียบเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเผ่าปีศาจได้เลย

ยิ่งไปกว่านั้น จากการสังเกตของหลี่ฉางโซ่ว เหล่าปีศาจชั้นยอดที่แท้จริงนับหมื่นได้เข้าสู่ไอพิษของดินแดนเทวะอุดรแล้ว ในขณะที่กองทัพเผ่าปีศาจกำลังเร่งรีบไปยังทะเลประจิม

และภายใต้การนำของปรมาจารย์เผ่าปีศาจที่แท้จริงหลายร้อยคน พวกมันก็ค่อยๆ ผลักดันตัวเองให้เคลื่อนตัวไปยังสถานที่รวมตัวของพวกเผ่าเวท

นอกจากนี้ เขายังนับเหล่าผู้ทรงพลังยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์ปีศาจที่สามารถรีบรุดไปก่อนที่สงครามจะเริ่มต้นขึ้น เช่นเดียวกับเจ้าของมีดบินสังหารเซียนอย่างลู่หยา…

พวกเขาถูกซุ่มโจมตีและถูกปิดล้อมรอบจากทั่วทุกทิศทาง บัดนี้ พวกเผ่าเวทได้ตกอยู่ในอันตรายใหญ่หลวงแล้ว

หลี่ฉางโซ่วได้แอบจัดเตรียมกองทัพเอาไว้อย่างลับๆ และตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ก็ได้กลับคืนสู่แดนยมโลกและวังมังกรทะเลอุดรนานแล้ว

เผ่ามังกรมี “ความแค้น” ต่อสำนักบำเพ็ญประจิมอยู่แล้ว และคราวนี้พวกเขาก็ยังนำความขุ่นเคืองมามากมาย

เหล่าปรมาจารย์แห่งวังมังกรทะเลบูรพาเกือบทั้งหมดต่างออกมาเพื่อปกป้องดวงตาแห่งท้องทะเลอุดรและให้การสนับสนุนช่วยเหลือศาลสวรรค์

ตอนนี้ ในทั่วทั้งสี่คาบสมุทร เป็นเพราะสำนักบำเพ็ญประจิมได้หยุดสนับสนุนกองกำลังชนกลุ่มน้อยที่ไม่สงบของเผ่าทะเล การกบฏของเผ่าทะเลจึงค่อยๆ ลดลง

และบัดนี้เผ่าทะเลก็ได้กลายเป็นกองกำลังที่ไม่อาจดูเบาได้ภายใต้การควบคุมดูแลของเผ่ามังกรอีกครั้ง

ทว่าความแข็งแกร่งของเผ่าทะเลโดยทั่วไปนั้นก็อ่อนแอกว่า หลังจากที่เหล่าทหารกุ้งและแม่ทัพปูออกจากน้ำทะเลแล้ว ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็จะลดลงอย่างมาก

“เหล่าทหารมังกรเซียนวารี” ของเผ่าพันธุ์มังกร ซึ่งในเวลานี้ได้เป็น “ทหารมังกรดำ” พวกเขายังต้องปกป้องดวงตาแห่งท้องทะเลทั้งสามที่เหลืออีกด้วยเช่นกัน

ดังนั้น หลี่ฉางโซ่วจึงระดมเฉพาะเหล่าปรมาจารย์เผ่ามังกรมาเข้าร่วมการต่อสู้ประจัญบานในครั้งนี้

แน่นอนว่า เพื่อความปลอดภัย ดังนั้นเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาจึงแอบจัดเตรียมกองทัพผสมซึ่งประกอบด้วยชนเผ่าทะเล ทหารกุ้ง และแม่ทัพปูหลายล้านนายให้มาถึงใต้น้ำแข็งของทะเลอุดรอย่างเงียบๆ

………………………………………………………………..