ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 801 การมาเยือนของคุณชายอวิ๋น (1)
บทที่ 801 การมาเยือนของคุณชายอวิ๋น (1)
เวลานี้ เขาอยู่ห่างจากร่างทองแห่งบุญอีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น
ทางตอนเหนือของดินแดนเทวะอุดร สถานที่ที่เหล่าปีศาจและทหารสวรรค์ต่อสู้กัน หลี่ฉางโซ่วยืนอยู่เงียบๆ เหนือกองภูเขาซากศพของสัตว์ปีศาจ
เขารู้สึกถึงความโศกเศร้าของสิ่งมีชีวิตที่ไหลเวียนไปในระหว่างสวรรค์และปฐพี
ยังคงมีการต่อสู้ไล่ล่าอยู่ประปรายบนขอบฟ้า และทหารสวรรค์ที่นี่ได้ก็เริ่มช่วยเหลือบรรดาผู้บาดเจ็บและรวบรวมศพของเหล่าทหารที่สิ้นชีพไปของทางฝ่ายพวกเขาเองแล้ว
เหล่าภูตผีในแดนยมโลกได้เสร็จสิ้นภารกิจในการสกัดกั้นการซุ่มโจมตีของพวกเผ่าปีศาจ
และในขณะนั้น พวกเขาก็หันกลับมา เริ่มทำงานของพวกเขาด้วยการรวบรวมดวงวิญญาณทั้งหมดที่ยังไม่ถูกทำลายในสถานที่แห่งนี้
หลี่ฉางโซ่วถอนหายใจเบาๆ และลงมาจากท้องฟ้า เขานั่งขัดสมาธิอยู่หน้าศพของเหล่าทหารสวรรค์ และท่องพระสูตรตู้หยินแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋า
จากนั้นก็มีเสี้ยวลำแสงเล็กๆ พุ่งออกมาจากศพของทหารสวรรค์เหล่านี้ มันก่อตัวขึ้นเป็นเงาเลือนราง แล้วประสานมือโค้งคารวะให้หลี่ฉางโซ่วก่อนจะบินไปกลุ่มชนเผ่าผีซึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกล
ชีวิตและความตายหาใช่เรื่องเล็กน้อยไม่ เมื่อพวกเขาต่อสู้ เลือดเนื้อของพวกเขาก็ควบแน่นขึ้น
หลี่ฉางโซ่วยังคงท่องพระสูตรต่อไป และธงน้ำสีฟ้าก็ปรากฏขึ้นข้างหลังเขา แล้วดวงวิญญาณปีศาจที่กระจัดกระจายของเผ่าปีศาจหลายกลุ่มก็ถูกควบแน่นขึ้นมาเช่นกัน
จากนั้นพวกมันก็ถูกเจ้าหน้าที่แห่งแดนยมโลกล่ามโซ่ และถูกดึงตัวออกห่างไปไกล
บัดนั้นเสียงท่องพระสูตรก็ค่อยๆ ดังมากขึ้นเรื่อยๆ และบรรดาทหารสวรรค์และแม่ทัพสวรรค์จำนวนมากต่างก็หยุดตามสถานที่ต่างๆ แล้วท่องพระสูตร
ที่ด้านนอกภูเขาทมิฬ กลุ่มชนเผ่าแม่มดที่กำลังเฉลิมฉลองการเก็บเกี่ยวก็เงียบลงเช่นกัน และจอมเวทใหญ่ทั้งสี่คนก็ท่องคำอธิษฐานโบราณเบาๆ
ครึ่งชั่วยามต่อมา ร่างหลักของหลี่ฉางโซ่วก็ได้พบกับไป๋เจ๋อ เขาประสานมือโค้งคารวะให้ไป๋เจ๋อ แล้วหนึ่งมนุษย์และหนึ่งสัตว์ร้าย ก็ขี่เมฆออกจากสถานที่นั้นไป
และในไม่ช้า พวกเขาก็หายตัวไปในทะเลลึกของทะเลอุดร
หลี่ฉางโซ่ว “ไปและกลับมา” และผู้ที่กลับมา แน่นอนว่าก็คือ ร่างจำแลงของเขา
เขาขี่เมฆบินขึ้นไปบนท้องฟ้า และโค้งคำนับให้สาวใช้ทั้งสี่แห่งวังเซิ่งหมู่ ซึ่งในขณะนี้มีสีหน้าซับซ้อน
“น้อมพบเทพธิดา”
“เทพวารี อย่าทำเช่นนี้เลย มากพิธีไปไย ท่านหาใช่คนอื่นไกลไม่”
เทพธิดาทั้งสี่รีบทักทายและโค้งคำนับคืนกลับให้ทันที
จากนั้นเทพธิดาหูจิ้งจอกผู้ที่เป็นผู้นำที่อยู่ตรงกลางก็กล่าวเบาๆ
“ข้ามักได้ยินจากพี่สาวน้องสาวในวังคุยกันบ่อยๆ ว่า เทพวารีเก่งกาจในการวางกลยุทธ์การศึกและมีสติปัญญาเฉลียวฉลาดเปี่ยมไปด้วยแผนการยิ่ง
วันนี้ข้าได้เห็นเทพวารีทำลายแนวรบของศัตรู ช่างกล้าหาญยิ่งนัก”
“เทพธิดากล่าวชมเกินไปแล้ว” หลี่ฉางโซ่วถอนหายใจ และกล่าวว่า “การต่อสู้ในวันนี้ เป็นเหล่าทหารแห่งศาลสวรรค์ที่ต่อสู้ และสังหารศัตรูอย่างกล้าหาญ
ข้าเพียงจัดทัพ วางกำลังพล และการสร้างค่ายกลเท่านั้น ไม่คู่ควรพอให้กล่าวถึงเลย
ข้ายังต้องขอบคุณเทพธิดาที่เห็นแก่คุณธรรมเป็นอันดับแรกและมาเตือนพวกเผ่าปีศาจ
เมื่อสงครามเริ่มปะทุขึ้น สิ่งมีชีวิตทั้งหมดล้วนได้รับความลำบากทุกข์ยากและความเจ็บปวดสูญเสีย
โชคยังดีที่สถานที่แห่งนี้เป็นดินแดนรกร้างแห่งดินแดนเทวะอุดร และเผ่าเวทก็ได้รับการเตรียมพร้อมมาอย่างดีแล้ว และไม่ส่งผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตมากมายเกินไปนัก ”
ในขณะนั้น เทพธิดาทั้งสี่ต่างมองหน้ากันและแต่ละคนล้วนเผยรอยยิ้มมากขึ้น
สตรีผู้หนึ่งกล่าวว่า “เทพวารี ท่านช่างกล่าววาจาได้น่าฟังนัก พวกเราทั้งสี่พี่น้อง ล้วนมีต้นกำเนิดมาจากเผ่าปีศาจโบราณจริงๆ
พวกเรามาที่นี่ในวันนี้ ด้วยเจตนาเห็นแก่ตัว พวกเราย่อมไม่กล้ารับคำชมจากเทพวารีเช่นนี้”
“หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ พวกเราจะกลับไปที่วังเซิ่งหมู่ของเทพีหนี่วาเช่นกัน”
“หลังจากการต่อสู้ที่นี่ เราต้องกลับไปที่วังของพระมารดา” เทพธิดาผู้นำที่เป็นจิ้งจอกสาวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เทพวารีมีอะไรที่ต้องการให้เรานำกลับไปที่วังด้วยหรือไม่?”
ราชินีจอมปราชญ์กำลังเร่งต้นฉบับข้าหรือไม่?
“เมื่อเร็วๆ นี้ ข้ายุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องต่างๆ ในดินแดนเทวะอุดร” หลี่ฉางโซ่วกล่าว “ไว้เมื่อข้าจัดการภารกิจทางการเสร็จสิ้นแล้ว ข้าต้องหาโอกาสไปเยี่ยมเยียนองค์ราชินีที่วังเซิ่งหมู่อย่างแน่นอน”
“ได้”
เทพธิดาทั้งสี่โค้งคำนับ แล้วขึ้นเรือเมฆและเริ่มขับเคลื่อนเรือเมฆไป มุ่งหน้าขึ้นไปสู่ท้องฟ้าพร้อมกับพูดคุยและหัวเราะกัน
หลี่ฉางโซ่วใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง เขาสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คล้ายกับของเสี่ยวหลานแห่งเผ่าชิงชิวจากเทพธิดาจิ้งจอกผู้นี้
หรือว่า นี่คือบรรพบุรุษของเผ่าชิงชิวที่รับใช้องค์ราชินีเซิ่งหมู่ในวังเซิ่งหนี่?
นางดูเยาว์วัยกว่าเสี่ยวหลาน แม้ว่าระดับฐานพลังของนางจะไม่อาจหยั่งถึงได้จริงๆ
ราชินีจอมปราชญ์มีความหมายลึกซึ้งอื่นใดอยู่เบื้องหลังในการส่งสาวใช้ทั้งสี่คนนี้มาหรือไม่?
หลี่ฉางโซ่วยืนเอามือไพล่หลังอยู่ในอากาศโดยเอามือไว้ข้างหลัง แลครุ่นคิดอย่างละเอียดรอบคอบ
เสียงคำรามอย่างต่อเนื่องเป็นชุดๆ ของมังกรดังมาจากระยะไกล เหล่ามังกรที่ไล่ล่าสัตว์ร้ายบรรพกาลได้กลับมาและสังหารสัตว์ร้ายเจ็ดถึงแปดตัวในขณะที่ต้องสูญเสียมังกรครามไปหลายสิบตัว…
บัดนั้นบรรดาผู้อาวุโสจากเผ่ามังกรก้าวออกไปข้างหน้าและประสานมือโค้งคารวะให้หลี่ฉางโซ่ว และกล่าวเบาๆ
“รายงานเทพวารี เหล่าแม่ทัพแห่งวังมังกรได้ปฏิบัติตามบัญชาของท่านเพื่อมาช่วยเหลือสถานการณ์ศึกในดินแดนเทวะอุดรแล้ว!
ขอเทพวารี โปรดมีบัญชาต่อไป!”
“ความเสียหายเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ขอบคุณท่านเทพวารีที่เป็นห่วง”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งของเผ่าพันธุ์มังกรถอนหายใจและกล่าวว่า “ขอเทพวารี โปรดอภัยให้พวกเราด้วย ความจริงแล้ว พวกเราน่าจะกำจัดเหล่าปรมาจารย์ปีศาจออกไปได้มากกว่านี้
แต่เมื่อเราเห็นศัตรูเหล่านั้นที่ทำลายดวงตาแห่งท้องทะเล พวกเราก็ขาดสติไป…”
“นั่นก็มีเหตุผล หากวังมังกรไม่มาช่วยในวันนี้ ศาลสวรรค์ก็คงไม่มีกำลัง ความสามารถพอที่จะต่อสู้กับพวกเผ่าปีศาจได้โดยตรง”
หลี่ฉางโซ่วกล่าวช้าๆ ว่า “วิญญาณของมังกรที่ตายในการต่อสู้ในวันนี้ สามารถเก็บไว้ให้ได้รับการบำรุงเลี้ยงในสระบุญแห่งศาลสวรรค์ได้เป็นเวลาสิบปี
จากนั้นพวกเขาก็จะได้กลับชาติไปเกิดใหม่ แล้วเข้าเป็นสมาชิกในวังมังกรทั้งสี่คาบสมุทร
ผู้ที่ไม่อาจรวบรวมวิญญาณมังกรกลับมารวมกันได้ ควรควรตั้งแผ่นป้ายจารึกเอาไว้เพื่อแสดงความเคารพและเป็นอนุสรณ์รำลึกถึงพวกเขา
นอกจากนี้ ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บก็ต้องได้รับการพักฟื้นและดูแลรักษาให้กลับมาแข็งแรงดีด้วยเช่นกัน”
“ขอบคุณเทพวารีที่เมตตาช่วยเหลือ!”
“ทุกคน หลังจากนี้ ให้รายงานเรื่องนี้ต่อแม่ทัพตงมู่ก่อนออกเดินทางด้วย”
หลังจากที่หลี่ฉางโซ่วเตือนเช่นนี้ เหล่าผู้อาวุโสทั้งสี่แห่งเผ่ามังกรต่างก็รับคำอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขารออยู่บนท้องฟ้าพร้อมกับปรมาจารย์เผ่ามังกรมากมายหลายคน
ในศึกครั้งนี้ ศาลสวรรค์สูญเสียทหารไปมากกว่าสามหมื่นนาย สูญเสียแม่ทัพสวรรค์ไปหลายสิบนาย และเผ่าเวทได้สูญเสียผู้คนในการสู้รบไปหนึ่งพันสองร้อยคน และพวกเขามากกว่าครึ่งหนึ่งก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส
ดังคำกล่าวที่ว่า สัตว์ร้ายที่ถูกกักจะต่อสู้จนตาย บรรดาปรมาจารย์เผ่าปีศาจที่ไม่อาจหลบหนีไปได้สำเร็จ ก็ลงเอยด้วยการต้องต่อสู้อย่างบ้าคลั่งจนเป็นเหตุให้ศาลสวรรค์ได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวง
ในการต่อสู้แบบเผชิญหน้า ทหารสวรรค์จะโจมตีและป้องกันเป็นอย่างดี โดยใช้ประโยชน์จาก ‘ความงามแห่งระยะห่าง’ อย่างเต็มที่ ส่งผลให้ทหารเผ่าปีศาจแทบไม่สามารถตอบโต้ได้เลย
ช่องว่างขนาดใหญ่ในความแข็งแกร่งทางการทหารและกำลังรบระดับสูงของศาลสวรรค์ ทำให้หลี่ฉางโซ่วปวดหัวจริงๆ
ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลี่ฉางโซ่วกำลังตั้งหน้าตั้งตารอศาลสวรรค์หลังจากมหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพ…
ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ได้กลายร่างเป็นตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ที่กำลังยุ่งอยู่กับดินแดนเทวะอุดรเพื่อจัดการรับมือกับเรื่องต่างๆ มากมายหลังการสู้รบ
………………………………………………………………..
