ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 811 ภาพกระบี่สังหารเซียน (1)
บทที่ 811 ภาพกระบี่สังหารเซียน (1)
“พี่สาวอวิ๋น ท่านอยากดื่มสุราหรือไม่เจ้าคะ? ศิษย์พี่ของข้าบ่มมันมาเอง!”
“ได้สิ ข้าจะดื่มสักหน่อย…”
“พี่สาวอวิ๋น ลองนี่ดูสิเจ้าคะ ฝีมือการทำอาหารของศิษย์พี่ของข้าสุดยอดมาก!”
“มันเป็นอาหารเลิศรสที่หาได้ยากยิ่งจริงๆ ก่อนหน้านี้ ข้าไม่ค่อยได้กินมากนัก หลังจากนี้ เกรงว่า ข้าจะมีลาภปากได้กินมากกว่านี้แล้ว”
เกิด…เกิดอันใดขึ้น?
บัดนี้ หน้าต่างห้องครัวอันงดงามนั้น ดูราวกับโถงสีทอง
หลี่ฉางโซ่วถือหม้อเหล็กขณะเอนหลัง และมองดูสถานการณ์ในระยะไกลด้วยความสับสน
สัมผัสเซียนรับรู้ของเขาไม่อาจตรวจจับร่างของอวิ๋นเซียวได้ เขาจึงต้องมองดูด้วยตาเปล่า
กลอุบายน่ารักเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาเตรียมเอาไว้นั้น ช่างไร้ประโยชน์!
ข้าไม่ได้ทำอันใดเลย อวิ๋นเซียวและหลิงเอ๋อร์ก็สนิทกันมากเช่นนี้แล้วหรือ?
สายตาจ้องมองของหลิงเอ๋อร์ดูกระจ่างชัดเจน และปราณวิญญาณของนางก็มีชีวิตชีวาร่าเริง นางไม่มีสิ่งใดผิดปกติเลย
ยิ่งไปกว่านั้น ตามความเข้าใจเกี่ยวกับหลิงเอ๋อร์ของหลี่ฉางโซ่ว เวลานี้ นางไร้ความกังวลเฉกเช่นก่อน
วิธีที่นางเรียกพี่สาวของนาง…
ในฐานะศิษย์พี่ของนาง เขาเองยังไม่เคยถูกเรียกด้วยความรักเช่นนี้มาก่อน!
โดยปกติแล้ว อวิ๋นเซียวมักจะมีรัศมีเย็นชาบางๆ อยู่รอบกายนาง
นอกจากปี้เซียวและฉยงเซียวแล้ว นางก็ไม่เคยสนิทสนมกับผู้ใดเลย
ทว่าเวลานี้ หลิงเอ๋อร์และอวิ๋นเซียวก็กำลังนั่งเคียงข้างกัน เมื่อหลิงเอ๋อร์คุกเข่าลง นางยังกดทับกระโปรงของอวิ๋นเซียวด้วย
แต่ไม่เพียงหยุนเซียวจะไม่ใส่ใจเท่านั้น ทว่านางยังมองหลิงเอ๋อร์ด้วยสายตาอ่อนโยนอีกด้วย…
อวิ๋นเซียวได้เริ่มออกมาทำสิ่งใหม่ๆ แล้ว!
ให้ตายเถิด อวิ๋นเซียวช่วยหลิงเอ๋อร์ถักผมเปียเล็กๆ ของนาง!
บัดนั้น ดูเหมือนว่า หลี่ฉางโซ่วจะติดอยู่ในจะตกอยู่ในวงล้อแห่งสภาวะสับสนสงสัยที่แปลกประหลาด
เขาหมุนวนลงมาเป็นเกลียวและไม่อาจหลุดพ้นออกมาได้!
หรือว่า เขามีความเข้าใจผิดบางอย่างเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมแห่งโลกบรรพกาล?
ในขณะนี้ หลี่ฉางโซ่วยืดคอชะเง้อขะแง้ออกไปหนักมาก เขาขมวดคิ้วมุ่นขึ้นเรื่อยๆ และเบิกตากว้างมากขึ้นเรื่อยๆ
ไฉนเมื่อครู่ก่อนนี้ข้าถึงได้ ‘ใจดีผีเข้า’ เพียงนั้น และไม่ได้ใช้ตุ๊กตากระดาษจำลอง‘ปลาแหวกว่ายเลย!?!
หากข้ารู้มาก่อนหน้านี้ ข้าคงจะหยาบคายร้ายกาจกว่านี้ แล้วแอบฟังสิ่งที่พวกนางกำลังพูดคุยกัน!
ในเวลานั้น เขาคิดว่าเขาควรเคารพพวกนางทั้งสองคน ไม่ว่าสถานการณ์จะยุ่งยากเพียงใด เขาก็ควรยอมรับ และแก้ไขมัน… แล้วเหตุใดพวกนางถึงยอมอดทนกันและกัน?
ดวงตาของหลี่ฉางโซ่ววาบประกายทันที…
หลุมพราง ต้องมีหลุมพรางแน่!
“เทพวารี ให้ข้าทำเถิด ท่านเกือบจะทำไหม้แล้ว! หัวไชเท้าหยกเนื้อดีสีเขียวนี้ เป็นส่วนผสมที่หายากและมีคุณภาพสูงสุด! ”
ไป๋เจ๋อตะโกนและรีบพุ่งไป จากนั้นเขาก็คว้าหม้อเหล็ก แล้วเขย่ามันสองสามครั้ง
เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อน แล้วก็เริ่มประหลาดใจ
“เยี่ยมมาก เฮ้ มันสุดยอดจริงๆ
ทว่าหลิงเอ๋อร์น้อย ซึ่งเพียงอยู่ในขอบเขตเซียนเทียน ก็สามารถเข้ากับเทพธิดาอวิ๋นเซียว ซึ่งอยู่ในขอบเขตกึ่งปราชญ์ได้เป็นอย่างดีเช่นนี้
เทพวารี ท่านมีเวทลี้ลับอะไรหรือไม่?
บางที สักวันหนึ่ง ข้าก็อาจจะถูกล่อลวงใจเช่นกัน และไปติดต่อกับเหล่าเทพธิดา”
หลี่ฉางโซ่วกอดอกของเขา และผ้ากันเปื้อนบนร่างของเขาก็กลายเป็นเครื่องเซ่นไหว้ให้รำลึกถึงชีวิตน้อยๆ อันแสนสั้นของเขาในชาติก่อนแล้ว จากนั้น เขาก็ใคร่ครวญและกล่าวว่า
“ท่านไป๋ ท่านมีความคิดบางอย่างไม่เหมาะสม
ย่อมเป็นการดีที่สุดที่จะไม่มีเป้าประสงค์แอบแฝงใดๆ เมื่อมาถึงเรื่องทางอารมณ์ความรู้สึก ไม่เช่นนั้นท่านจะสูญเสียความสะอาดบริสุทธิ์และความจริงใจไป”
ในขณะนั้น ไป๋เจ๋อได้ปรับรสชาติของอาหารในหม้อให้ผสมผสานเข้ากันและโต้ตอบกลับเป็นนิสัย
“ข้ารู้สึกว่า เทพวารีกล่าวผิดไป
โดยเนื้อแท้แล้ว เรื่องความรักชายหญิงน่าจะเกี่ยวพันกับหยินและหยาง หากไม่พอใจกันตั้งแต่แรกเห็นแล้ว จะมีการพัฒนาเรื่องราวต่อไปได้อย่างไรกัน?
ข้าใช้ชีวิตในโลกมนุษย์ ปะปนอยู่ในประเพณีทั่วไปในฐานะเป็นคนผู้หนึ่งในเผ่าพันธุ์มนุษย์มานานกว่าหมื่นปี ดังนั้นข้าจึงคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้
คุณชายคนใดที่มีเสน่ห์หล่อเหลาและสง่างาม และหญิงสาวคนใดที่สวยสะคราญและสง่างาม พวกเขาก็จะเป็นที่ดึงดูด และเมื่อแรกพบกัน หัวใจของพวกเขาก็จะเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
พวกเขาต่างก็มีเจตนาแอบแฝงและแผนของกันและกัน ไม่เช่นนั้น พวกเขาจะเข้ามาใกล้ชิดกันได้อย่างไร? ”
ไป๋เจ๋อเป็นวิญญาณโบราณที่แข็งแกร่งยิ่ง
หลี่ฉางโซ่วกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่อาจสรุปได้ สิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกันย่อมมีมุมมองและความคิดเห็นที่แตกต่างกัน
บางคนมุ่งเน้นไปที่รูปลักษณ์ผิวเผินภายนอก ในขณะที่บางคนก็มุ่งเน้นไปที่ตัวตนภายใน ไม่มีอะไรผิดกับเรื่องเช่นนั้น”
ไป๋เจ๋อยิ้มและกล่าวว่า “แล้วเมื่อเทพวารีมองเทพธิดาอวิ๋นเซียว ท่านมุ่งเน้นความสนใจไปที่ภายในหรือภายนอก?”
“ไฉนข้าถึงรู้สึกว่า ท่านไป๋กำลังวางกับดักข้า?”
หลี่ฉางโซ่วเม้มปากและกล่าวอย่างสงบว่า “เมื่อข้าพบกับเทพธิดาอวิ๋นเซียวครั้งแรก ข้าก็คิดว่าเทพธิดาอวิ๋นเซียวนั้น อ่อนโยนและมีเสน่ห์น่าสนใจคบหา
เทพธิดาส่วนใหญ่ในโลกบรรพกาลล้วนงดงามยิ่ง หากนั่นคือทั้งหมดที่ข้ากำลังมองหา ข้าก็คงเป็นคนที่มากรักตัณหาราคะจัดจริงๆ
ความจริงแล้ว ในเวลานั้น สิ่งที่ทำให้ข้าประทับใจก็คือ เทพธิดาผู้อ่อนโยนคนนี้ ทรงพลังอำนาจยิ่ง
เมื่อนางบอกให้พี่กงหมิงคุกเข่าลง เขาก็คุกเข่าลงทันที”
ไป๋เจ๋อยิ้มอย่างไม่ใส่ใจนัก “จริงหรือนั่น?”
“แน่นอน” หลี่ฉางโซ่วยิ้มและกล่าวว่า “เหตุผลที่ข้าชื่นชมเทพธิดาอวิ๋นเซียว ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะความเด็ดขาดของนางเมื่อยามที่นางเผชิญกับปัญหา
ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะความแม่นยำและไร้ความปรานีของนางเมื่อยามลงมือโจมตี และส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะความอ่อนโยนของนาง
สตรีนางนี้ เป็นผู้ดำรงอยู่ที่แปลกประหลาด ไม่ธรรมดาสุดแสนจริงๆ”
ไป๋เจ๋อเอาอาหารในหม้อใส่ลงบนจาน เขายิ้มและหรี่พลางกล่าวว่า “เหตุใดเทพวารีถึงไม่อยากยอมรับ?…
ช่างเถิด ตราบใดที่ท่านมีความสุข”
………………………………………………………………..
