ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว - บทที่ 827 ออกจากดินแดนเทวะทั้งห้าชั่วคราว (3)

บทที่ 827 ออกจากดินแดนเทวะทั้งห้าชั่วคราว (3)

ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตูหาว เวลานี้ เขาอยู่ใต้ต้นไม้ในสวนด้านหลังของวังดุสิต และพยายามทำสมาธิอย่างเต็มที่ เขามองไปที่ภาพสองภาพซึ่งปรากฏขึ้นมาพร้อมกันบนกระจกตรงหน้าเขา

ทางด้านซ้ายคือ หลิงเอ๋อร์ที่กำลังเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วที่ก้นทะเล ทางด้านขวาคือ หลี่ฉางโซ่วและไป๋เจ๋อ ซึ่งกำลังเขียนอะไรบางอย่างอยู่บนโต๊ะที่ริมสระน้ำ

ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่กำลังคอยกำกับดูแลกระบวนการทั้งหมด แน่นอนว่า เขาย่อมรู้ว่า ศิษย์น้องของเขาและไป๋เจ๋อกำลังพูดคุยหารือกันอย่างต่อเนื่องมาตลอดหกเดือนที่ผ่านมา และได้วางแผนที่จะปราบพวกเผ่าปีศาจ

เนื้อหาของแผนค่อนข้างซับซ้อน พวกเขาต้องดำเนินการสองสามขั้นตอนเพื่อลงมือดำเนินการตามนั้น

พวกเขาต้องใช้โชคชะตาของเผ่าพันธุ์มนุษย์ บุญของจักรพรรดิมนุษย์ และกฎสวรรค์ของศาลสวรรค์เพื่อป้องกันไม่ให้สำนักเซียนแห่งดินแดนเทวะมัชฌิมาเข้าควบคุมหมู่มวลมนุษย์ในดินแดนเทวะทักษิณได้

“ความคิดแปลกๆ ของฉางเกิงมาจากที่ใดกัน?”

ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่พึมพำกับตัวเองในกระจกแล้วหัวเราะ

เขายกนิ้วขึ้นแล้วสะบัดมันเบาๆ จากนั้นภาพในกระจกเมฆก็เปลี่ยนไป แล้วภาพทางขวาก็เปลี่ยนเป็นเกาะร้าง

บนเกาะร้างนั้น มีชายหนุ่มและหญิงสาวสองสามคนติดอยู่บนเสาหิน และโหย่วฉินเสวียนหย่าก็อยู่ในหมู่พวกเขาด้วย ในขณะนั้น มือของโหย่วฉินเสวียนหย่าได้ถูกเชือกเซียนมัดเอาไว้

นางเงยหน้าขึ้นและลอยอยู่กลางอากาศ กลิ่นอายลมปราณบนร่างของนางอ่อนแอมาก แต่นางก็จะมองดูสภาพแวดล้อมของนางบ้างเป็นครั้งคราว

เวลานี้ นางเผยขอบเขตพลังอยู่ที่เซียนเสิ่นขั้นกลางเท่านั้น

มีเงาดำซ่อนอยู่ในน้ำทะเลของเกาะร้างนั้น ทั้งไอปีศาจและพลังเซียนผสมผสานเข้าด้วยกัน

มันราวกับว่าพวกมันกำลังรอใครสักคนมาช่วยเหลือพวกเขา

ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ยิ้มอย่างสงบ และรู้สึกกระตือรือร้นขึ้นเล็กน้อย

เขากำลังรอให้การแสดงดีๆ เริ่มปรากฏขึ้นบนเวที

ครึ่งวันต่อมา หลิงเอ๋อร์ก็มาถึงทะเลใกล้เคียงโดยไม่หยุด สัมผัสเซียนรับรู้ขอนางตรึงอยู่บนเกาะร้างที่โหย่วฉินเสวียนหย่าอยู่ นางซ่อนตัวอยู่ห่างออกไปหลายร้อยลี้ และยังไม่กล้าก้าวออกไปข้างหน้า

นางกลายร่างเป็นปลาและผสมปะปนไปกับปลา นางได้คิดหาวิธีแก้ปัญหาอย่างรอบคอบ ศิษย์พี่หญิงโหย่วฉินก็กำลังร่วมเล่นในการแสดงของศิษย์พี่ด้วยหรือ?

มันต้องเป็นเช่นนั้นแน่

ศิษย์พี่หญิงโหย่วฉินเป็นศูนย์กลางของความสนใจในสำนัก มันย่อมเป็นไปไม่ได้ที่ทางสำนักจะไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆ หลังจากที่นางถูกจับมาเช่นนี้ นอกจากนี้…

หลิงเอ๋อร์ใช้สัมผัสเซียนรับรู้ของนาง มองไปที่ชุดกระโปรงที่ขาดรุ่งริ่งของโหย่วฉินเสวียนหย่าและขมวดคิ้วเล็กน้อย

นางอยู่ในโลกมนุษย์มาครึ่งปีแล้ว และนางก็ไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้!

ด้วยความงดงามของโหย่วฉินเสวียนหย่าแล้ว นางจะยังคงปลอดภัยไม่เป็นอันตรายใดๆ หลังจากถูกจับได้อย่างไร!?!

คนไม่ดีมีมากมายในโลก

ประเด็นหลักก็คือ! สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากวังผลึกแก้วแห่งทะเลบูรพาไปไม่ถึงห้าพันลี้

หากมีอะไรเกิดขึ้น เหล่าปรมาจารย์เผ่าพันธุ์มังกรจะต้องรีบเร่งมาให้ทันเวลาอย่างแน่นอน ซึ่งมันสอดคล้องกับลักษณะนิสัยของหลี่ฉางโซ่วอย่างสมบูรณ์!

เวทีที่ศิษย์พี่ใหญ่จัดตั้งไว้นั้นหยาบเกินไปเล็กน้อย

หลิงเอ๋อร์ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง และมีความคิดผุดขึ้นในใจ นางตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเกาะร้างอย่างระมัดระวัง และค้นหาเบื้องหลังของ “ศัตรูผู้แกร่งกล้า”

ในเมื่อศิษย์พี่ของนางไม่ได้จำกัดเวลาให้นาง หลิงเอ๋อร์จึงไม่รีบร้อนออกโจมตี นางอยากให้คำตอบที่น่าพอใจแก่เขา

ดังนั้น หนึ่งวันต่อมา หลิงเอ๋อร์ จึงใช้กลยุทธ์เบี่ยงเบนความสนใจโดยใช้ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ก่อน และแสร้งทำเป็นว่าผ่านไปโดยบังเอิญ

นางลอยอยู่ในอากาศและบินเข้าไปใกล้เกาะร้างเพื่อดึงดูดความสนใจของอีกฝ่าย

นางใช้หลีกลมเร้นกายและวนเวียนอยู่รอบๆ ก้นทะเลก่อนจะที่ไปถึงริมเกาะร้าง

ที่นั่นไม่มีกฎห้ามใดๆ ซึ่งทำให้หลิงเอ๋อร์ลอบยิ้มอยู่ลับๆ แต่หัวใจเต๋าของหลิงเอ๋อร์ก็เต็มไปด้วยความระมัดระวัง

นางซ่อนตัวอยู่ในร่องหินและไม่ทำการเคลื่อนไหวเลย เผื่อว่า ศิษย์พี่จะวางแผนร้ายกับนาง

หลังจากรออยู่เงียบๆ เป็นเวลาครึ่งชั่วยามแล้ว นางก็แอบใช้หลีกลี้ปฐพีซ่อนกาย และเข้าไปใกล้โหย่วฉินเสวียนหย่า

ทว่าแนวปะการังที่อยู่ตรงหน้านาง ก็แข็งแกร่งมากจนหลีกลี้ปฐพีซ่อนกายไม่อาจเจาะผ่านเข้าไปได้

ค่ายกลเวทห้าธาตุขนาดเล็ก! การจัดวางค่ายกลจะไม่เสียค่าใช้จ่ายศิลาวิญญาณใช่หรือไม่? เขาสร้างของปลอมเพื่อการทดสอบไม่ได้หรือ?

หลิงเอ๋อร์ก่นด่าสาปแช่งในใจและสังเกตดูอย่างเงียบๆ สักพักหนึ่ง แล้วจากนั้นร่างของนางก็กลายเป็นควันจางหายไป…

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีผีเสื้อตัวน้อยกระพือปีกและตกลงบนหลังของโหย่วฉินเสวียนหย่า แล้วมันก็ใช้ผมยาวของนางคลุมตัวมันเอง

หลิงเอ๋อร์ตะโกนด้วยเสียงแหบห้าว “เทพธิดาโหย่วฉิน!เทพธิดาโหย่วฉิน!”

“หือ?” ร่างของโหย่วฉินเสวียนหย่าสั่นสะท้านเล็กน้อย นางพึมพำด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ผู้ใดกัน…”

“ข้า… ข้าชื่อหมิงเจีย ข้าคุ้นเคยกับท่านอาจารย์ของเจ้า วันนี้ข้าเดินทางผ่านมาที่นี่และเห็นว่าเจ้าติดกับดัก ข้าก็เลยมาช่วยเจ้า”

หลิงเอ๋อร์กล่าวต่อว่า “หลังจากนี้ ข้าจะแก้มัดเชือกเซียนให้กับเจ้า เทพธิดา เจ้าพุ่งไปทางซ้ายสามร้อยจั้ง แล้วข้าจะสามารถพาเจ้าออกไปจากสถานที่นี้ได้โดยใช้เวทหลบหนี!”

“ขอบคุณท่านผู้อาวุโส!”

“แค่เรื่องเล็กน้อย เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”

จากนั้นผีเสื้อที่หลิงเอ๋อร์กลายร่างมา ก็กระพือปีกเบาๆ แล้วเชือกเซียนก็ปลดตัวมันเองออก

ทันใดนั้นมือที่ยกขึ้นของโหย่วฉินเสวียนหย่าร่วงลงไปกับพื้น

แม้พลังเซียนของนางจะอ่อนแอเกินไป และนางก็ไม่สามารถโคจรพลังได้ดี นางจึงล้มลงไปข้างหน้าแล้วทรุดตัวลงไปกับพื้นทันที

ฝีมือการแสดงสมจริงเพียงนี้…

ทันใดนั้น ผีเสื้อตัวน้อยที่หลิงเอ๋อร์กลายร่างมาเป็น ก็ตกตะลึง จากนั้นมันก็ใช้ชั้นพลังเซียนเพื่อห่อหุ้มร่างของโหย่วฉินเสวียนหย่าเอาไว้ทันที

ณ ขณะนี้!

ท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง เสาน้ำก็ระเบิดขึ้นบนพื้นผิวน้ำรอบๆ เกาะร้าง

เงาดำหลายสิบสายพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า พร้อมกับถืออาวุธที่ส่องแสงเย็นยะเยือกอยู่ในมือของพวกมัน

ธารแสงหลายสิบสายพุ่งเข้าหาร่างของโหย่วฉินเสวียนหย่าแล้ว!

………………………………………………………………..