ศิษย์หลานข้า ระวังอย่าหลงผิด - ตอนที่ 386 จับ
“ผีร้าย” อวิ๋นเจี่ยวตอบ ในขณะที่กำลังจะใช้ผนึกกักขังมันเอาไว้ แต่เธอกลับพบว่าผีสาวเริ่มเลือนรางขึ้นมาราวกับ บกำลังจะกลายเป็นพลังหยิน “วิชาเวทย์ควบคุมวิญญาณ”
อวิ๋นเจี่ยวตกตะลึง คาถาในมือเปลี่ยนไป เธอเรียกพลังลมปราณออกมาตัดลงไปที่ข้างตัวของผีสาว นาทีถัดมาเห็นเพียง งแสงสีแดงบนตัวของผีสาวดับลง แขนที่กำลังสะบัดโจมตีเธอทิ้งตัวราวกับหุ่นเชิดที่ถูกตัดเชือกทิ้ง วิญญาณของเธอ ออ่อนแอลงราวกับจะสลายหายไป
อวิ๋นเจี่ยวร่ายวิชาเวทย์รวมพลังหยินรอบตัวของเธออย่างเคยชิน ทำให้รูปร่างของเธอค่อยๆ ชัดมากขึ้น ภายในดวงตากร ระจ่างขึ้นเล็กน้อย
“คุณ…อย่า อย่าฆ่าฉัน?” ผีสาวเงยหน้ามองอวิ๋นเจี่ยว ก่อนจะหดตัวไปด้านหลังอย่างหวาดกลัว “เขาบังคับให้ฉันทำ ฉ ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้!”
“ใครบังคับ” อวิ๋นเจี่ยวถาม
“จางฝาน!” ผีสาวรีบสารภาพ “เขาฆ่าฉัน จากนั้นใช้วิชาเวทย์บังคับฉัน ให้ฉันมาฆ่าคุณ ฉัน…ฉันไม่อยากทำ แต่ฉันค ควบคุมตัวเองไม่ได้” ตอนแรกเธอยังพอมีสติ แต่หลังจากนั้นเธอก็รู้เพียงฆ่าคน หากไม่ใช่อวิ๋นเจี่ยวลดการควบคุมออก เ เธอคงไม่อาจฟื้นสติกลับมาได้
“จางฝานไม่ใช่คนที่ฆ่าจูไข่หรือ” ยายอวี้สงบลง “ทำไมเขาถึงส่งเธอมาฆ่าเจ้าหนู”
“ไม่!” ผีสาวส่ายหัว “เขาแค่ให้ฉันมาจับคุณไป ไม่ได้บอกว่าฆ่า!”
“จับฉัน?” อวิ๋นเจี่ยวผงะ “ทำไมต้องจับฉัน” ตามหลักแล้ว เธอไม่รู้จักคนที่ชื่อจางฝานแม้แต่น้อย หากเขาคิดจะแก้ แค้นก็ควรจะไปหาตระกูลเหลยถึงจะถูก
“ฉัน…ฉันไม่รู้!” ผีสาวส่ายหัว “ปกติฉันถูกเขาขังไว้ในขวด เขาจะปล่อยพวกเราออกมาตอนทำงาน”
“เธอเป็นคนฆ่าจูไข่?”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่!” ผีสาวส่ายหัวทันที “เขาถูกผีตัวอื่นที่จางฝานเลี้ยงกินเข้าไป ฉันถูกบังคับจริงๆ นะ ผีอย่างพ พวกเราล้วนตายในมือของจางฝาน ทนทุกข์ทรมานจนกระทั่งกลายเป็นผีร้าย ตายแล้วยังต้องถูกเขาบังคับ ฉันก็ไม่อยากทำร ร้ายคน”
ยายอวี้ขมวดคิ้ว สร้างผีร้ายขึ้นมาจากนั้นนำมาใช้ประโยชน์ส่วนตน ท่าทางหลินเย่ว์พูดไว้ไม่ผิด จางฝานเป็นคนเลว ที่ไร้มนุษยธรรม “เจ้าหนู ผีสาวนี้น่าสงสาร หรือไม่…” ปล่อยไป?
“ตอนนี้เธอถูกฉันข่มพลังอาฆาตบนตัวเอาไว้ ทำให้เธอมีสติขึ้นมาชั่วคราวเท่านั้น” อวิ๋นเจี่ยวเหลือบมอง ก่อนจะอธิบ บายต่อ “แต่หากออกจากที่นี่ เธอจะถูกพลังอาฆาตกลืนกินอีกครั้ง จากนั้นกลายเป็นผีร้ายที่รู้แต่การฆ่าคน” บนตัว วของเธอเต็มไปด้วยพลังอาฆาต ถึงเธอจะไม่ได้เป็นคนฆ่าจูไข่ แต่ก็คงแบกรับชีวิตของคนอื่น ผีร้ายแบบนี้ไม่อาจปล่อ อยไปได้
“อ้า!” ยายอวี้ตะลึง “แล้ว…แล้วทำยังไง” ไม่อาจปล่อยผีไว้ตรงนี้ตลอด
“ส่งเข้ายมโลก!” เธอตอบ “เรื่องนี้คุณน่าจะรู้ดีที่สุด”
“อ้า! ฉัน?” ยายอวี้ผงะ เธอรู้อะไร
อวิ๋นเจี่ยวก็ผงะ ไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดประโยคนี้ออกมา
“คุณส่งฉันไปสู่สุคติได้?!” ผีสาวดีใจ สายตาที่มองไปยังอวิ๋นเจี่ยวราวกับมองผู้ช่วยชีวิต ตื้นตันจนแทบจะร้องไห้ ออกมา จากนั้นก้มกราบเธอหลายครั้ง “ดีเสียจริง ขอบคุณอาจารย์ แค่คุณทำให้ฉันไปสู่สุคติได้ ฉัน…ฉันจะเชื่อฟังท ทุกอย่าง คุณให้ฉันทำอะไรก็ได้!” เธอเป็นผีมาเป็นเวลานาน ย่อมรู้ดีว่าผีร้ายอย่างพวกเธอยากต่อการส่งไปสู่สุคต ติ ผลลัพธ์สุดท้ายล้วนคือวิญญาณสลาย
“…” แค่เปิดประตู ต้องดีใจขนาดนี้หรือ
อวิ๋นเจี่ยวระอาเล็กน้อย ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นเรื่องยากอะไร เธอมองท่าทางจริงใจของอีกฝ่าย ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้น ได้ “ให้เธอทำอะไรก็ได้จริงหรือ”
“ใช่ค่ะ!”
“ดี!” อวิ๋นเจี่ยวชี้ไปบนเตียง “เอาไปซักให้สะอาด” เลือดด้านบนเป็นของเธอทั้งนั้น
ผีสาว “…”
ยายวอี้ “…”
…
สำหรับเรื่องผีสาว หลังจากอวิ๋นเจี่ยวส่งผีสาวไปสู่สุคติแล้ว เธอก็แจ้งไปยังหลินเย่ว์ พร้อมตามหาพลังที่ควบคุม ผีสาวนั้น อีกทั้งวาดยันต์ตามรอยให้หลินเย่ว์ไปจับคน
หลินเย่ว์สมกับเป็นองค์กรทางการทางด้านนี้ คืนวันนั้นเขาพาคนไปตามจับ วันรุ่งขึ้นเช้าตรู่ พวกเธอเพิ่งตากผ้าห ห่มเสร็จ หลินเย่ว์ก็มาเคาะประตูด้วยใบหน้าหนักใจ
“จางฝานตายแล้ว!” ยังไม่รอทั้งสองเปิดปากถาม เขาก็โยนข่าวใหญ่ออกมา
“อะไรนะ” ยายอวี้ตะลึง “จริงหรือหลอก” เมื่อวานเขายังกังวลว่าผีสาวถูกเจ้าหนูจับเอาไว้ อีกฝ่ายจะไหวตัวทัน แต่ทำไมถึงตายไปอย่างกะทันหัน
“เรื่องจริง!” หลินเย่ว์พยักหน้า “พวกเราตรวจสอบหลายครั้ง คนที่ตายคือจางฝาน”
“สาเหตุล่ะ?” อวิ๋นเจี่ยวถาม
“ดูเหมือนจะถูกสะท้อนกลับจากผีร้ายที่เขาเลี้ยงเอาไว้ ถูกดูดกินเลือดเนื้อจนตาย เหมือนกับการตายของจูไข่ไม่มีผิ ด ที่เกิดเหตุไร้ร่องรอยของบุคคลอื่น แต่ว่า…” หลินเย่ว์ขมวดคิ้ว
“บังเอิญเกินไป” อวิ๋นเจี่ยวพูดต่อ
“ใช่” หลินเย่ว์พยักหน้า “บังเอิญเกินไป เมื่อคืนคุณเพิ่งจับผีร้ายที่เขาเลี้ยงเอาไว้ คนก็ตายทันที บังเอิญจนน น่าเหลือเชื่อ ไม่เหมือนอุบัติเหตุ แต่เหมือน…ฆ่าปิดปาก” จางฝานเลี้ยงผีร้ายหลายสิบตัว เห็นได้ชัดว่าความสามารถของ งเขาไม่ต่ำ ถึงแม้อวิ๋นเจี่ยวตัดขาดการควบคุมของเขาที่มีต่อผีสาวอาจส่งผลกระทบต่อเขาบ้าง แต่ไม่ถึงขั้นที่เขาจะ ะควบคุมผีร้ายตนอื่นไม่ได้จนกระทั่งถูกสะท้อนกลับ”
“แล้ว…ผีร้ายที่เขาควบคุมเอาไว้ล่ะ?” อวิ๋นเจี่ยวถาม
“พวกเราไม่เห็น” หลินเย่ว์ส่ายหัว “ผีร้ายเหล่านั้นหายตัวไป เมื่อคืนพวกเราเรียกวิญญาณอยู่บริเวณนั้นครึ่งวัน แต ต่ก็ไม่เห็นแม้แต่ตัวเดียว”
ช่างเป็นเรื่องแปลก หากการตายของจางฝานเป็นอุบัติเหตุ ผีร้ายที่หลุดการควบคุมเหล่านั้นควรจะอยู่บริเวณใกล้เคียง เ เพราะพวกมันไร้สัมปชัญญะ รู้เพียงการกลืนกินเลือดเนื้อ เหตุใดจึงก่อความวุ่นวายขึ้นมาได้ นอกเสียจาก...มีคนนำพวกม มันไป
“จริงสิ อาจารย์อวิ๋น ผีสาวตัวเมื่อคืนอยู่ไหน ปล่อยออกมาให้พวกเราถามได้ไหม” หลินเย่ว์มองไปรอบด้าน เดาว่าอีก กฝ่ายคงผนึกผีสาวไว้ที่ใดสักแห่ง
“อ่อ ส่งไปแล้ว!”
“อะไรนะ!” หลินเย่ว์ผงะ ไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง “ส่ง…ส่งไปแล้ว?! อาจารย์ นั่น…นั่นเป็นผีร้ายนะ! หากปล่อย ออกไป…”
“ไม่ได้ปล่อยออกไป!” อวิ๋นเจี่ยวพูดเสริม
“งั้น…งั้นคือ?” หลินเย่ว์ผงะ
“ส่งไปยมโลกแล้ว!” ผีไม่ไปยมโลกจะไปที่ไหน
“ยมโลก?” หลินเย่ว์เบิกตาโต “คุณส่งมันสู่สุคติแล้ว!?”
YOU MAY ALSO LIKE
