สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 175 ร่วมมือ 6

“ท่านพ่อ!” เปโตรหันไปมองผู้เป็นพ่อด้วยความตกตะลึง

ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความไม่พอใจ เขาต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนถึงจะได้ครอบครองตำแหน่งเจ้าหน้าที่พนักงานระดับสอง? แต่ทำไมพ่อถึงเต็มใจจะยกตำแหน่งนี้ให้กับวิกเตอร์อย่างง่ายดาย?!

ทั้งที่วิกเตอร์เป็นแค่บุตรนอกกฎหมาย!

“อย่างที่ฉันพูด เอาล่ะ ออกไปได้!” รูดอล์ฟนั่งลงบนเก้าอี้ และจ้องมองวิกเตอร์ “หวังว่าแกจะทำได้แล้วกัน”

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ คุณพ่อ” วิกเตอร์โค้งคำนับด้วยความเคารพและเดินจากไป

เปโตรรู้สึกไม่พอใจ ทว่ารูดอล์ฟกลับตบเข้าที่ใบหน้าของเขา

“ท่านพ่อ!” เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรผิดไป!?

“รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงตบหน้าแก?” รูดอล์ฟจ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

ตอนนี้มีเพียงลูกชายคนโตและผู้เป็นพ่ออยู่ในห้องโถง เปโตรลูบใบหน้าและก้มศีรษะลง “ไม่รู้ครับ”

เขาอยากจะถามพ่อว่า พ่อยังปฏิบัติต่อเขาเหมือนกับลูกชายที่แท้จริงอยู่หรือไม่? ทำไมถึงมอบตำแหน่งที่สูงกว่าเขาให้กับลูกชายนอกกฎหมายคนนั้น? ทำไมพ่อถึงแยกแยะอะไรไม่ออก?!

“ไม่รู้งั้นเหรอ? ฮ่า ๆ!” รูดอล์ฟหลับตาลง “ฉันฝึกแกมาเกือบยี่สิบปี แต่แกยังทำแบบเจ้านักแสดงคนนั้นไม่ได้อีกเหรอ?! รู้หรือยังล่ะว่าทำไมฉันถึงตบแก?!”

“ตอนนี้ฉันยังปกป้องแกได้ แต่ถ้าแกยังไม่สามารถล้มอิทธิพลของมันได้ ก็อย่าเรียกตัวเองว่าเป็นทายาทของฉันเลย แม้แต่ตำแหน่งของพ่อเองก็ยังต้องหลีกทางให้กับมัน เข้าใจไหม!?”

ใบหน้าของเปโตรซีดเผือด “เป็นไปได้ยังไง?! มันแค่มีฐานเสียงมาจากคนจนเท่านั้น และคนจนพวกนั้นก็ไม่มีสิทธิ์ด้วย ไม่มีทางส่งผลกระทบต่อพวกเราหรอกครับ”

“แกนี่มันโง่เสียจริง!” รูดอล์ฟถอนหายใจ “จนกระทั่งตอนนี้แกยังมองทุกอย่างด้วยสายตาแบบเดียวกันกับเมื่อหลายปีก่อนงั้นเหรอ ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ ก็หลีกทางให้วิกเตอร์ไปซะ!”

แม้แต่ตัวเขายังทำงานเพื่อปรับเปลี่ยนปัญหาของผู้คนในชนชั้นล่าง หากไม่สามารถแก้ไขปัญหาอะไรได้ ในอนาคตสิ่งเหล่านี้จะนำไปสู่การนองเลือดของชนชั้นล่างและชนชั้นสูงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!

หลายปีที่ผ่านมา เขาคิดว่าลูกชายคนโตของตัวเองจะมองเห็นปัญหาเหล่านี้ และไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าวิกเตอร์ที่น่าจะด้อยความสามารถและมีโอกาสน้อยกว่าเปโตรจะเล็งเห็นปัญหาเหล่านี้เสียก่อน…

เมื่อเขาจ้องมองไปที่เปโตร ลูกชายของเขากลับไม่เคยมีความเข้าใจอะไรเลย หากได้สืบทอดตำแหน่งคณบดี เกรงว่า…

ใบหน้าของเปโตรซีดลงเรื่อย ๆ เขาคุกเข่าลงเสียงดัง ‘ตึ้ง’ ทันทีที่มองเห็นแววตาของผู้เป็นพ่อ “ท่านพ่อครับ! ท่านให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหมครับ?!”

รูดอล์ฟถอนหายใจ พลางลูบศีรษะของลูกชาย และไม่กล่าวอะไรออกมา “พ่อไม่ได้จะให้แค่โอกาสลูกเท่านั้น เพราะไม่ว่าลูกจะอยากได้อะไร พ่อก็สามารถให้ลูกได้ทุกอย่างที่พ่อมี แต่ตำแหน่งคณบดีมันไม่ได้นั่งลงกันง่าย ๆ อย่างนั้น”

เปโตรทรุดตัวลงกับพื้น

การแสดงออกของพ่อชัดเจนว่าต้องการจะฝึกฝนวิกเตอร์ แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ในตัวของเขา…

ไม่คาดคิดมาก่อนว่าหลังจากดิ้นรนมานาน เขาจะต้องล้มเหลวเช่นนี้!

เพียงแค่เดือนเดียวก็สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรมากมาย เห็นได้ชัดว่าวิกเตอร์ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว และมั่นคงเป็นอย่างมาก

เส้นทางการก้าวสู่อำนาจอย่างง่ายดายของเขา ทำให้ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ

เดิมทีชนชั้นสูงทั้งหลายต่างต่อต้านเขา แต่เมื่อชายหนุ่มนำเอาเทคโนโลยีขั้นสุดยอดออกมาใช้ ทุกคนก็ไม่ต่อว่าอะไรอีก

คนในวงในต่างรู้กันดีว่าวิกเตอร์ผู้นี้ได้รับการสนับสนุนมาจากอารยธรรมของมนุษย์ต่างดาว และมนุษย์ต่างดาวพวกนั้นต้องการผู้แทนในการแถลงข่าว

วิกเตอร์คือผู้ที่ถูกรับเลือก

สำหรับคนนอก พวกเขาเพียงคิดว่าวิกเตอร์เป็นคนเฉลียวฉลาด และใฝ่เรียนรู้อยู่เสมอ ดังนั้นเมื่อสองคุณสมบัติรวมอยู่ด้วยกัน ชนชั้นสูงจึงไม่ค้านอะไร

สวี่หลิงอวิ๋นกับพรรคพวกรู้สึกโล่งใจชั่วขณะหนึ่ง

ตอนนี้พวกเธอกำลังรอคอยการมาถึงของยานอวกาศจากกองทัพ

รูดอล์ฟกำลังรออยู่ วิกเตอร์กำลังรออยู่ ทุกคนที่รู้ข่าววงในต่างกำลังรออยู่เช่นกัน

วันนี้อากาศค่อนข้างดี สวี่หลิงอวิ๋นและคนที่เหลือเคลื่อนตัวมาถึงขั้วโลกใต้ ที่เป็นสถานที่ที่ยานอวกาศของพวกเขาลงจอดอย่างเงียบ ๆ

รูดอล์ฟกระชับเสื้อผ้าของเขาให้หนาแน่นยิ่งขึ้น และทันใดนั้นก็เห็นยานอวกาศอันมหัศจรรย์ปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้าของเขา จากนั้นมนุษย์ต่างดาวทั้งหลายก็เผยใบหน้าที่แท้จริง

โอคาซีเปลี่ยนกลับเป็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา จนแทบจะทำให้ผู้หญิงทั้งหลายตาบอด ทุกคนต่างจ้องมองมาที่เขาอย่างหลงใหล แม้แต่ผู้ชายทั้งหลายยังรู้สึกตกตะลึงกับความงามของอีกฝ่าย

แลนซ์ที่ยืนอยู่ข้างวิกเตอร์เปลี่ยนใบหน้าของเขาให้เป็นแบบเดิมเช่นกัน

โดยปกติ เขาค่อนข้างหล่อเหลาอยู่แล้ว แต่เมื่อเขาเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ให้กลับสู่สภาพเดิม เขากลับยิ่งดูโดดเด่น จนทำให้ผู้ชายทั้งหลายรู้สึกอิจฉาริษยา

ยานอวกาศของจักรวรรดิชิงเหย้ามาถึงตามกำหนด

นักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายต่างจ้องมองเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นตรงหน้า แต่ทันใดนั้น ยานอวกาศขนาดมหึมาก็ปรากฏตัวขึ้นเหนือขั้วโลกใต้ ยานอวกาศมีขนาดใหญ่มาก ขณะที่พวกเขาดูตัวเล็กลงราวกับมด เมื่อยืนอยู่ตรงหน้ายานอวกาศลำดังกล่าว

อาการตกใจคงเป็นความรู้สึกเดียวของทุกคน

รูดอล์ฟไม่สามารถกล่าวออกมาได้ว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกมีความสุขหรือเศร้าใจกันแน่…

เขารู้สึกประหม่ามากขึ้น ไม่รู้เลยว่าอารยธรรมของมนุษย์ต่างดาวพวกนี้รักสันติสุขจริง ๆ อย่างที่สวี่หลิงอวิ๋นได้กล่าวไว้หรือไม่?

แท่นที่มีลักษณะเหมือนจานลอยตัวลงมาจากบริเวณส่วนกลางของห้องโดยสาร

ด้านบนของจาน กลุ่มชายหญิงรูปงามจากทีมสืบสวนและกองทัพทหารของจักรวรรดิชิงเหย้ากำลังเดินลงมา

สวี่หลิงอวิ๋นพบเข้ากับใบหน้าที่คุ้นเคย นั่นคือสวี่เจี้ยนอวิ๋น พี่ชายใหญ่ นิโคล ท่านรัฐมนตรีการคลัง ชาร์ลและคนอื่น ๆ ที่เป็นนักรบของตระกูลแอนดรูว์

“น้องสาว เป็นอะไรไหม!” สวี่เจี้ยนอวิ๋นบินโฉบออกมาอย่างรวดเร็ว และจ้องมองน้องสาวของตนเอง เดิมที่เขาควรจะกล่าวว่าน้องผอมแห้งเกินไป! แต่…เมื่อมองดูใบหน้าแดงอมชมพู แก้มที่ดูป่องขึ้นเล็กน้อย เขาจึงไม่ได้กล่าวเช่นนั้นออกไป

“น้องสบายดี!” สวี่หลิงอวิ๋นตบไหล่ของสวี่เจี้ยนอวิ๋นเบา ๆ ก่อนจะกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม “คงทำให้ท่านพี่เป็นกังวลมากเลย”

“น้องไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว แต่เสด็จพ่อวิตกกังวลมากจนน้ำหนักลดลงไปเยอะเลย”

รูดอล์ฟจ้องมองกลุ่มคนชายหญิง ถึงแม้ว่าจะไม่รู้จักตัวตนของอีกฝ่าย แต่เขาก็สามารถรับรู้ได้ว่าตัวตนของคนเหล่านี้จะต้องไม่ใช่บุคคลธรรมดาอย่างแน่นอน คนเหล่านี้ดูพิเศษกว่าปกติ

ทั้งหมดนี้ล้วนให้อารมณ์เหมือนกับผู้บัญชาการ

“สวัสดีครับ ท่านคือคณบดีของสถาบันฮั่วเลี่ยแห่งภูมิภาคกาตาร์หรือเปล่าครับ?” นิโคลไม่ได้สนใจที่จะกล่าวทักทายกับองค์หญิงสามมากนัก แต่เขากลับตรงไปหารูดอล์ฟ และเอ่ยถามอย่างเป็นมิตร

รูดอล์ฟพยักหน้าอย่างระวังตัว ขณะจ้องมองมนุษย์ต่างดาวที่อยู่ข้างหน้า “สวัสดีครับ ผมคือรูดอล์ฟ ทิโมธี”

“สวัสดีครับ” นิโคลจับมือของเขา และกล่าวออกไปอย่างตรงไปตรงมา “ผมคือรัฐมนตรีการคลังแห่งจักรวรรดิชิงเหย้าครับ ตามที่องค์หญิงกล่าวไว้ ท่านสนใจที่จะร่วมทำธุรกิจกับพวกเขาอย่างนั้นเหรอครับ?”

“องค์หญิง?” รูดอล์ฟชะงัก และจ้องมองไปที่สวี่หลิงอวิ๋น “เธอเป็นองค์หญิงที่ประเทศของท่านงั้นเหรอครับ?!”

“ใช่แล้วครับ! ท่านไม่รู้เหรอ?!” นิโคลหัวเราะ “องค์หญิงของเราคงไม่ต้องการเพิ่มภาระให้ท่านล่ะมั้งครับ พวกเรามาร่วมมือทำธุรกิจกันเถอะครับ ท่านมีความเห็นว่ายังไงบ้างครับ?”

“ไม่ทราบว่าการร่วมมือในครั้งนี้ให้ความสะดวกอะไรบ้างหรือครับ?” รูดอล์ฟไม่คิดว่าทุกสิ่งอย่างบนดาวเคราะห์ของเขาจะมีคุณค่ามากพอกับสุดยอดอารยธรรมของมนุษย์ต่างดาวทั้งจักรวรรดิ

“โอ้ มีเยอะเลยล่ะครับ!” นิโคลเริ่มทำท่าทางนับนิ้วของเขา “ยกตัวอย่าง เช่น ทรัพยากรการท่องเที่ยวในประเทศของท่าน ผลิตภัณฑ์อาหารที่แสนวิเศษ และอร่อย…สิ่งของพวกนี้จะสามารถเชื่อมต่อซึ่งกันและกันได้!”