สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 213 วันที่แสนทรมานของอาจารย์เฮอร์ 2
ตอนที่ 213 วันที่แสนทรมานของอาจารย์เฮอร์ 2
“ปัญหาตอนนี้ชัดเจนมากเลยค่ะ” สวี่หลิงอวิ๋นครุ่นคิด ก่อนจะระลึกขึ้นได้ว่าเธออ่านนวนิยายมากมายในชาติที่แล้ว และทั้งหมดล้วนมีห้องโดยสารเสมือนจริงไม่ใช่เหรอ?
จักรวรรดิชิงเหย้าเองก็ใช้ห้องโดยสารเสมือนจริงเช่นกัน
“จะต้องพัฒนาห้องฝึกซ้อมขับเคลื่อนเครื่องจักรกลด้วยระบบควบคุมมือก่อนหรือเปล่าคะ?” สวี่หลิงอวิ๋นลูบคาง คนพวกนี้จริง ๆ เลยเชียว ทะเลาะวิวาทกันทุกวัน น่ารำคาญอะไรขนาดนี้?
ถึงจะไม่สามารถขับเคลื่อนเครื่องจักรกลได้ แต่ก็สามารถเรียนเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้ไม่ใช่เหรอ? จะไม่สามารถเรียนได้เลยหรืออย่างไร?
สวี่หลิงอวิ๋นบอกคณบดีพูลแมนเกี่ยวกับความคิดของเธอ ทว่าอีกฝ่ายเพียงส่งยิ้มกลับมา “ความคิดของท่านดีมากเลยพ่ะย่ะค่ะ”
ดีมาก แต่กลับไม่ได้ถลำลึกไปถึงแก่นสาร
สวี่หลิงอวิ๋นยักไหล่ ไม่อยากคิดเกี่ยวกับปัญหาทางการเมืองที่ซับซ้อนอีกต่อไป
ห้องฝึกซ้อมเครื่องจักรกลระบบควบคุมมือเป็นอีกหนึ่งหนทาง ทว่าคำถามที่สองคือหากพวกเขาได้เรียนรู้ทักษะการขับเคลื่อนเครื่องจักรกลแล้ว พวกเขาจะสามารถไปสนามรบได้หรือไม่?
นั่นเป็นคำถามที่สำคัญที่สุด…
คนธรรมดาจะสามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายภายนอกอวกาศได้เหรอ? ร่างกายของพวกเขาไม่สามารถแปรสภาพพลังดวงดาวได้ อีกทั้งยังท้องเสียได้ง่ายเมื่อกินอะไรผิดสำแดง
สมรรถภาพทางกายยังเป็นบททดสอบที่สำคัญ คณบดีพูลแมนออกไปพร้อมกับปัญหามากมาย
ในที่สุด อาจารย์เฮอร์ก็หายดีหลังจากวิงเวียนศีรษะมาตลอดทั้งวัน เขาตื่นขึ้นมาและขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ขณะเดินออกจากห้องพยาบาล
ทันทีที่เขานึกถึงความอัปยศอดสูที่สูญเสียไปต่อนักเรียนชั้นปีที่หนึ่ง ใบหน้าของเขาก็กระตุกเล็กน้อยและสัญญาว่าจะมอบสีสันให้กับเด็กนรกพวกนี้
เยลก็ออกมาจากห้องพยาบาลเช่นกัน
เมื่อไม่นานมานี้ ชีวิตของเยลย่ำแย่มาก และสมรรถภาพทางกายของตัวเองก็แย่ลงมากเช่นกัน หากถูกเพื่อนร่วมชั้นชนอีกสักครั้ง เขาอาจจะกระดูกหักและเลือดคั่งได้
เพื่อนร่วมชั้นเหล่านั้นไม่เคารพอดีตหัวหน้าแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าตำแหน่งหัวหน้าของเขาจะยังไม่ถูกถอดถอน แต่กลับไม่มีใครเคารพเขาและเยาะเย้ยเขาเป็นครั้งคราวอีกด้วย…
โทนี่กลับยิ่งจองหองยิ่งนัก
เยลผู้น่าขายหน้าพบเข้ากับเฮอร์
“อาจารย์เฮอร์” เยลก้มศีรษะลงเพื่อโค้งคำนับ และกำลังจะเดินจากไป
“เยล คุณเป็นยังไงบ้างล่ะ?” เฮอร์ยังคงมีความประทับใจที่ดีต่ออดีตหัวหน้าประจำชั้นปีที่สอง
ครั้งแรกที่เขาย้ายมาสถาบันแห่งนี้ เขาก็ถูกคณะอาจารย์คนอื่นดูถูก (อาจารย์คนอื่น? ดูถูกนายตอนไหน?) มีเพียงเยลเท่านั้นที่คอยชื่นชมและไม่เคยเยาะเย้ยเขา
“ก็ดีครับ” เยลกล่าวเบา ๆ
ต้องขอบคุณการมีอยู่ของห้องพยาบาลที่ช่วยทำให้กระดูกที่แตกหักจากการวิ่งเพียงสามถึงห้ารอบต่อวัน เชื่อมต่อเข้าหากันอีกครั้ง
“ผมได้ยินมาว่าองค์หญิงสามฟ้องร้องตระกูลของคุณเหรอ? ตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ?”
อาจารย์เฮอร์หมกมุ่นอยู่กับความเคียดแค้นเกลียดชังเทพธิดาตลอดทั้งวันทั้งคืน แล้วจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเฮอร์ถูกไล่ออกจากวงศ์ตระกูล?
หากเป็นเยลคนเดิม เขาอาจจะคิดว่าเฮอร์ไม่มีความสันทัดกรณีนัก ทว่าตอนนี้เขาถูกทุกคนดูถูก และคิดเพียงแต่ว่าอาจารย์เฮอร์ก็ดูถูกเขาเช่นกัน
เขาจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตามืดหม่น ก่อนจะเดินจากไปอย่างไร้ซึ่งคำตอบ
เฮอร์รู้สึกมึนงง และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเยล
ลืมไปเสีย มาคิดหาวิธีจัดการกับเจ้าพวกเด็กนรกพวกนั้นดีกว่า
สวี่หลิงอวิ๋นกำลังว่างและไม่มีอะไรทำ จ้องมองตารางเรียน โอ้ คาบวิชาสมรรถภาพของอาจารย์เฮอร์กำลังเริ่มนี่นา!
แค่นี้ก็จิตใจเบิกบานเพียงพอแล้ว
เฮอร์เดินเข้าไปในชั้นเรียนสมรรถภาพทางกาย และวันนี้เป็นตารางของนักเรียนจากหน่วยรบพิเศษ
ลุคจ้องมองเขาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ต้นยอดอ่อนขนาดจิ๋วในศีรษะของเขาดูเหมือนจะรับรู้อารมณ์ของผู้เป็นนาย ยอดอ่อนยืดตัวออกเล็กน้อยและต้องการต่อยไอ้สารเลวนั่น
นักเรียนคนอื่นทำหน้าตาบูดบึ้งเช่นกัน
เฮอร์แสยะยิ้ม “เอาล่ะ เริ่มเรียนได้แล้ว!”
เขาโยนอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหลายเอาไว้ที่มุมห้อง “ตอนนี้ทุกคนออกไปวิ่งวนรอบข้างนอก จะหยุดได้ก็ต่อเมื่อผมสั่งเท่านั้น!”
เขาหยิบแส้ออกมาอีกครั้ง และฟาดลงกับพื้นอย่างรุนแรง
ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่แส้
โดยพื้นฐานแล้ว ทุกคนจะต้องทนทุกข์ทรมานกับแส้เส้นนี้ แม้แต่ลุคผู้แข็งแกร่งก็ยังไม่คาดคิดมาก่อน
เฮอร์คิดว่านักเรียนเหล่านี้จะตกตะลึง ขณะที่รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นบนมุมปากของเขา
ฮึ่ม! สำหรับพวกลูกเทวดาน่ะเหรอ? ไม่ใช่ลูกสุนัขในกำมือที่เขาอยากจะทุบตีอย่างไรก็ได้หรือไง?!
แสงแดดร้อนแรงกำลังแผดเผาสนาม
สนามวิ่งแข่งมีความยาวถึงหนึ่งพันเมตร ถึงแม้ว่าสมรรถภาพทางกายของพวกเขาจะยอดเยี่ยม แต่หลังจากผ่านไปห้ารอบ ทุกคนกลับรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและหอบ
นักเรียนที่เชื่องช้าอยู่ทางด้านหลังถูกทารุณกรรมด้วยการเฆี่ยนตี
“คุณไม่ได้กินข้าวมาหรือไง? ขนาดต๋าหลู่ยังวิ่งเร็วกว่าพวกคุณอีก!”
“ทำไมถึงวิ่งช้าขนาดนี้? รอกินขี้อยู่หรือไง?!”
“อะไร? วิ่งดีไม่ได้ จะให้ผมเฆี่ยนใช่ไหม?”
—
สวี่หลิงอวิ๋นเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวทันทีที่มาถึง สายตาของเธอกำลังจ้องเขม็ง
ไอ้คนสารเลว! กล้าดีอย่างไรมารังแกคนของฉัน! ถ้าฉันไม่ทำให้แกเสียหน้าครั้งใหญ่ มันคงไม่ใช่ฉันแล้วล่ะ!
สวี่หลิงอวิ๋นแอบส่งพลังจิตของเธอออกไป และปลดเข็มขัดกางเกงของเฮอร์ออกอย่างเงียบ ๆ
เฮอร์ที่กำลังเหวี่ยงแส้อย่างหยิ่งผยอง รู้สึกถึงความเหน็บหนาวจากใต้ล่างในทันใด กางเกงของเขาร่นลงไปอยู่ที่ข้อเท้า และกางเกงชั้นในลายการ์ตูนของเขาก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าสาธารณชน…
“ฮัลโหล! สวัสดีทุกคน! ฉันคือสวี่หลิงอวิ๋น!” สวี่หลิงอวิ๋นคือผู้ร้ายที่เพิ่มเชื้อเพลิง!
เธอเปิดซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสด และตั้งชื่อวิดีโอว่าฉันจะแสดงให้พวกคุณดูว่าวิธีการสอนของวิชาสมรรถภาพทางกายของสถาบันการศึกษาทางการทหารของจักรวรรดิเป็นอย่างไร?!
ชาวเน็ตทั้งหลายมองดูนักเรียนที่วิ่งวนอยู่บนสนามด้วยหยาดเหงื่อที่ไหลรินราวกับเม็ดฝน ขณะที่อาจารย์ประจำวิชาสมรรถภาพทางกายถือแส้หนังไว้ในมือ และเฆี่ยนตีอย่างจริงจัง!
[จู่ ๆ ก็เข้าใจแล้วว่าพวกหัวกะทิเป็นยังไง! ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้แน่!]
[ที่เคยพูดว่าอาจารย์ของเราเข้มงวดเกินไป พอมองดูอาจารย์ของสถาบันการศึกษาทางการทหารของจักรวรรดิแล้ว หึหึ! อาจารย์ ผมรักท่านจังเลยครับ!]
[รู้อะไรไหม การเข้มงวดถือว่าเป็นพร! ยิ่งโดนทุบตีมากเท่าไหร่ ตอนไปสนามรบก็จะยิ่งสามารถเอาชีวิตรอดได้เท่านั้น!]
ภาพลักษณ์ของเฮอร์สูงส่งมากขึ้นในจิตใจของชาวเน็ต!
ทว่า ทำไมร่างกายถึงดูเจ็บปวดนักล่ะ?! ถึงจะกล่าวว่าเขาคืออาจารย์ที่ดี แต่อันจริงแล้ว ทุกคนล้วนเข้าใจกันดีว่าไม่มีใครปรารถนาที่เจออาจารย์แบบนี้
[เฮ้ อาจารย์คนนี้ไม่ใช่คนที่ก่นด่าองค์หญิงสามในคืนนั้นหรอกเหรอ?]
ชาวเน็ตผู้ละเอียดรอบคอบจดจำได้ทันที อาจารย์คนนี้คือคนที่เผยตัวออกมาในคืนนี้องค์หญิงสามออกจากสถาบันใช่หรือไม่?
[องค์หญิงสามควบคุมอารมณ์ได้ดีจริง ๆ เธอไม่ได้ขับไล่คนคนนี้ออกไปด้วยซ้ำ แถมยังพาพวกเรามาดูวิธีการสอนของอาจารย์คนนี้อีกด้วย แสดงว่าองค์หญิงสามต้องชื่นชมเขามากแน่ ๆ ใช่ไหม?]
สวี่หลิงอวิ๋นเกือบหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นคอมเมนต์ดังกล่าว
“ใช่แล้วล่ะ! ฉันชอบเขาน่ะ ก็เลยพาพวกคุณมาดูเขาไง”
มันคงดีถ้าถ่ายทอดสดเขาทุกวัน เพราะควรจะให้ทั่วทั้งอินเทอร์เน็ตเพลิดเพลินไปกับความสนุกไงล่ะ
ชาวเน็ตทั้งหลายกำลังชื่นชมเฮอร์ ทว่าจู่ ๆ กางเกงของเขาก็ร่นลงและเผยให้เห็นกางเกงชั้นในลายการ์ตูน
และตราตรึงอยู่ในสายตาของทุกคนทั่วทั้งโลกอินเทอร์เน็ต
