สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 214 วันที่แสนทรมานของอาจารย์เฮอร์ 3
ตอนที่ 214 วันที่แสนทรมานของอาจารย์เฮอร์ 3
[เออะ! อาจารย์คนนี้โสดใช่ไหม?]
[โอ้ววว! แน่ใจเหรอคอมเมนต์บน?]
[ฮิ ๆๆ ผู้ชายทุกคนรู้ดีแหละน่า!]
[อะไรอะ พวกคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน! อธิบายให้พวกเราฟังได้ไหม?] น้องสาวตัวน้อยปริปากถามหลังจากไม่เข้าใจมุขตลก
[แค่ก สาวน้อยไม่ต้องรู้หรอก ไว้เธอโตขึ้นก็รู้เอง]
เฮอร์ตกตะลึงและตอบสนองด้วยการรีบปิดก้นอย่างรวดเร็วหลังจากผ่านไปชั่วขณะหนึ่ง ไม่อาจบอกได้ว่าใบหน้าของเขาเป็นสีม่วงหรือสีแดง ทั้งนี้เขาไม่ได้สนใจนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งอีกต่อไป
สวี่หลิงอวิ๋นเดิมเข้ามาพร้อมกับซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสด “โย่ อาจารย์เฮอร์ มานี่สิคะ!”
เฮอร์จ้องมององค์หญิงสามและซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสดที่ไม่ปรากฏตัวกลางอากาศ “มาค่ะ ทักทายผู้ชมหน่อยสิคะ!”
“โอ้ กางเกงในของอาจารย์เฮอร์น่ารักจังนะคะ ซื้อมาจากไหนคะเนี่ย? ฉันเชื่อว่าชาวเน็ตทั้งหลายก็อยากรู้เหมือนกัน!”
มือของเฮอร์สั่นเทาด้วยความโกรธ เขารีบก้มตัวลงและดึงกางเกงขึ้น “ท่านกำลังทำอะไร? องค์หญิงสาม! ได้โปรดอย่ารบกวนเวลาที่กระหม่อมสอนนักเรียนได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ”
“ท่านพูดอะไรคะ!” ราวกับองค์หญิงสามได้ยินอะไรผิดแปลกไป “ท่านลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นหัวหน้า จะเข้าออกชั้นเรียนตอนไหนก็ได้ ตรวจดูการเข้าสอนของอาจารย์ก็ได้ และยังตรวจสอบสถานะชั้นเรียนของอาจารย์ได้ด้วยเช่นกัน”
“ที่ท่านขับไล่ฉันอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ ท่านกำลังปิดบังความลับไว้อยู่ใช่ไหมคะ?” สวี่หลิงอวิ๋นเหลือบมองกางเกงของเขา และตระหนักได้ว่า “โอ้! ฉันรู้แล้ว! ท่านเป็นพวกชอบโชว์ใช่ไหม?”
“โธ่เอ๊ย ไม่เห็นเป็นอะไรเลยค่ะ ถึงบางอย่างจะอ่อนหัดแต่ก็ไม่เป็นอะไรหรอก การใส่กางเกงในลายการ์ตูนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อยจริงไหมคะ? บางทีชาวเน็ตในรายการถ่ายทอดสดของฉันอาจจะรักเพศเดียวกันก็ได้ เอาไว้ฉันจะแนะนำท่านให้รู้จักนะคะ!”
“ท่าน ๆๆ!” เฮอร์รู้สึกโกรธจัดจนมือของเขาสั่น และทันทีที่เขายกมือขึ้นเพื่อจะฉีกสวี่หลิงอวิ๋นออกเป็นชิ้น ๆ กางเกงของเขาก็ร่นลงอีกครั้งทันทีที่ปล่อยมือ
รอยยิ้มของสวี่หลิงอวิ๋นเบิกบานมีความสุขอย่างเหลือล้น!
“ขอโทษนะคะ ขอโทษค่ะ! ฉันลืมไปว่าสิ่งที่ฉันพูด มันเป็นการเหยียดหยามศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย งั้นเอาแบบนี้นะคะ!” สวี่หลิงอวิ๋นกระแอม
นักเรียนทั้งหลายจงใจวิ่งให้ช้าลงเล็กน้อย เพื่อมองดูท่าทีที่เกรี้ยวโกรธของอาจารย์เฮอร์
“ทุกคนพูดกับอาจารย์เฮอร์พร้อมกันว่า ท่านสูงใหญ่! ท่านไม่เตี้ย! กางเกงในลายการ์ตูนของท่านดูดีมาก!”
สวี่หลิงอวิ๋นกล่าวกับนักเรียนที่กำลังวิ่ง นักเรียนชั้นปีที่หนึ่งต่างเชื่อฟังคำพูดของเธอ!
และนักเรียนทั้งหลายทำตามทันทีที่สวี่หลิงอวิ๋นออกคำสั่ง
“อาจารย์เฮอร์ ท่านสูงใหญ่! ท่านไม่เตี้ย! กางเกงในลายการ์ตูนของท่านดูดีมาก!”
“อาจารย์เฮอร์ ท่านสูงใหญ่! ท่านไม่เตี้ย! กางเกงในลายการ์ตูนของท่านดูดีมาก!”
“อาจารย์เฮอร์ ท่านสูงใหญ่! ท่านไม่เตี้ย! กางเกงในลายการ์ตูนของท่านดูดีมาก!”
—
ชาวเน็ตทั้งหลายตกตะลึง!
การกระทำขององค์หญิงสามช่างอัศจรรย์ยิ่งนัก!
[เฮ้อ… ฉันขอถอนคำพูดที่ว่าองค์หญิงสามน่าไว้วางใจ]
[ยอมขัดใจสุภาพบุรุษ ดีกว่าขัดใจผู้หญิง!]
[ยอมขัดใจคนต่ำทรามมากกว่าจะขัดใจองค์หญิงสาม!]
[องค์หญิง ท่านทั้งสวยและน่ารักมากเลยครับ!]
[เชี่ยเอ๊ย คอมเมนต์บนเยินยอเกินไปเปล่า?! คุณเคยแอบทำอะไรที่ทำให้รู้สึกผิดกับองค์หญิงสามใช่ไหม?!]
—
เฮอร์จะจดจำวันนี้ไปตลอดกาล
นักเรียนทั้งหลายจงใจยืนอยู่ข้างหน้าเขาเป็นพิเศษ และเหลือบมองดูเป้าของเขาอย่างเวทนา ก่อนจะเอื้อนเอ่ยคำพูดดังกล่าวและวิ่งออกไปช้า ๆ
นักเรียนบางส่วนรู้สึกถึงความน่ารังเกียจ จนเดินเข้าไปขอโทษเขา!
“อาจารย์เฮอร์ ผมขอโทษจริง ๆ นะครับ ก่อนหน้านี้ผมรู้สึกโกรธท่านมาตลอดเลย แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าพวกเราทำไม่ดีเองจนไปกระตุ้นให้ท่านโมโห” ลุคจ้องมองเขาอย่างเห็นใจ “ผมรู้ว่าห้องพยาบาลรักษาอาการป่วยของท่านได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่รู้ว่าท่านอยากจะให้ผมฝากช่องทางการรักษาเอาไว้ไหมครับ?!”
ใบหน้าสีแดงก่ำของเฮอร์เปลี่ยนบูดบึ้ง และใบหน้าบูดบึ้งเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด ราวกับท่าทางของเขาขึ้นอยู่กับสีหน้า
“ไปให้พ้น!”
เสียงร้องคำรามที่ดังก้องออกมาบ่งบอกถึงศักดิ์ศรีและความอัปยศอดสูของเขา เขาก้าวขาออกและเตรียมตัวจะวิ่ง ทว่าสวี่หลิงอวิ๋นกลับขัดขวางเขาไว้
“อาจารย์เฮอร์ ท่านลืมไปแล้วเหรอคะ? ท่านขาดสอนมาห้าคาบแล้วนะคะ ถ้าท่านขาดสอนอีกครั้ง หึหึ จะถูกไล่ออกได้นะคะ!”
เฮอร์หยุดการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันทันที
ผู้ใหญ่สารเลวคนนี้กำลังรู้สึกถึงความไม่เป็นธรรม! หากตอนนี้มีหลุมขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า เขาคงกระโดดลงไปอย่างไม่ลังเล!
ก็แค่หัวใจของเขามีเลือดไหล!
ด้วยข้อบกพร่องบางอย่างทำให้เขาไม่สามารถมีแฟนได้ ทั้งที่เขาเอาชนะใจนางฟ้าได้แล้วแท้ ๆ แต่ตอนนี้ นางฟ้าคงจะไม่ชอบเขาอย่างแน่นอน!
เขายืนอยู่ตรงขอบสนามด้วยท่าทีเหม่อลอย จ้องมองนักเรียนวิ่งวนไปรอบ ๆ และไร้เรี่ยวแรงจับแส้อีกต่อไป
สวี่หลิงอวิ๋นตบบ่าของเขา ไอ้หมอนี่ยังได้รับประสบการณ์ไม่เพียงพอด้วยซ้ำ! ฉันเพิ่งจะเริ่มเล่นสนุกเอง นายเริ่มจะรับไม่ไหวแล้วหรือไง?
เข้มแข็งเอาไว้ ช่วงนี้เจ๊รู้สึกเบื่อมาก ถ้านายยอมแพ้เสียก่อน ฉันจะลงมือจัดการนายได้อย่างไร?
นักเรียนทั้งหลายไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยอีกต่อไป!
พวกเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลัง!
เฮ้!
พวกเขาเดินผ่านเข้าไปดูใบหน้าซีดเผือดและใต้ตาหมองคล้ำของอาจารย์เฮอร์อย่างหยิ่งผยอง และวิ่งจากไป
การถ่ายทอดสดสิ้นสุดลงภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที
ชาวเน็ตทั้งหลายไม่เต็มใจที่จะแยกย้ายออกไป ทว่าสวี่หลิงอวิ๋นกลับไร้ความปรานี
อาจารย์เฮอร์รอจนกระทั่งเสียงกริ่งเลิกชั้นเรียนดังขึ้น และเดินออกไปราวกับซากไม้ที่เหี่ยวเฉา ช่างเวทนายิ่งนัก
นักเรียนทั้งหลายหัวเราะดังลั่งทันทีที่เฮอร์เดินจากไป
“ฮ่า ๆๆ! สะใจชะมัด!”
“หัวหน้าสุดยอดไปเลย! ถ้าเฮอร์จะทำเรื่องน่าเกลียดขนาดนี้ ให้ฉันวิ่งไปเรียนคาบอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?!”
“ฉันรู้ว่าเฮอร์เอาชนะหัวหน้าไม่ได้หรอก! ฮ่า ๆ!”
นักเรียนทั้งหลายรู้สึกยินดีปรีดา!
โอคาซีที่ยังคงสู้รบอยู่ที่แนวหน้ากำลังอยู่ในช่วงเวลาพักผ่อน ขณะเดียวกันผู้ช่วยชาร์ลเปิดค้นหารายการถ่ายทอดสดที่น่าสนใจ
“ท่านพลเอก ดูนี่สิครับ รายการถ่ายทอดสดขององค์หญิงสาม!”
พวกเขาจะดูรายการถ่ายทอดสดขององค์หญิงสามทุกครั้งที่เธอถ่ายทำ หากพวกเขาไม่ทันได้ดูในเวลาถ่ายทอดสด พวกเขาก็จะหาหนทางซื้อวิดีโอบันทึกและดูในภายหลัง
เมื่อไม่นานมานี้ องค์หญิงสามถูกบังคับให้ออกจากสถาบันกลางดึกดื่น (คณบดีพูลแมน? ถูกบังคับกลางดึกดื่นคืออะไร? ฉันเป็นคนบังคับหรือไง?!) ทว่าพลเอกรู้สึกขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก!
ตอนนั้นเขาโกรธจัดจนอยากจะออกไปหาองค์หญิงสาม ถึงกับคิดจะใช้ทรัพย์สินส่วนตัวมาก่อตั้งโรงเรียนให้องค์หญิงสาม และแต่งตั้งเธอให้เป็นอาจารย์ใหญ่
น่าเสียดายที่คณบดีพูลแมนขัดขวางเธอเอาไว้เสียก่อน
หลังจากนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อยี่สิบปีที่แล้วก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง
เขาเคยได้ยินเรื่องราวเมื่อยี่สิบกว่าปีผ่านหูมาบ้างแล้ว อย่างไรก็ตาม บุคคลดังกล่าวสมควรได้รับการยกย่องให้วีรบุรุษ ถึงแม้ว่าจะเป็นคนธรรมดาก็ตาม
หากไม่มีคนธรรมดาคนนี้ อาจจะไม่มีจักรวรรดิชิงเหย้าในปัจจุบัน
และพลเอกหนุ่มก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับการที่องค์หญิงสามบอกว่าจะสร้างโรงเรียนให้กับคนธรรมดา
จะสนับสนุนอย่างดี
