สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 228 มุ่งสู่ดาวเคราะห์หทัยกล้วยไม้ 6

ตอนที่ 228 มุ่งสู่ดาวเคราะห์หทัยกล้วยไม้ 6

สวี่หลิงอวิ๋นตระหนักได้ถึงความหึงหวงทันทีที่ได้คำพูดดังกล่าว เธอกลั้นขำและเงยหน้าจ้องมองเขาโดยตรง

“อะไรคะ? ท่านคิดว่าฉันเมินท่านเหรอคะ? คนขี้หึง!” สวี่หลิงอวิ๋นบีบจมูกได้รูปของเขา “มันก็เป็นแค่สัตว์ แต่ท่านเป็นแฟนสุดที่รักของฉันนะคะ จะเอามาเทียบกันได้ยังไง?”

“หืม? อย่างนั้นเหรอครับ?” โอคาซีเอื้อมมือผ่านด้านหน้าและถอนหายใจ “พอผมได้ยินว่าจะมาเจอกัน ก็รีบมาที่นี่ทันที ในขณะที่ท่านเอาแต่เล่นกับถั่วชมพู”

เธอคิดถึงเขาบ้างไหม? คิดถึงเขาเหมือนที่เขาคิดถึงเธอหรือเปล่า?

สวี่หลิงอวิ๋นรับฟังความคับข้องใจจากคำพูดของเขาแล้วรู้สึกเขินอายเล็กน้อย จากนั้นก็แลบลิ้นและจุมพิตใบหน้าของเขา “โอเค ๆ เป็นความผิดฉันเองค่ะที่ปล่อยให้ท่านรอ”

“ฉันสัญญาว่าฉันจะอยู่กับท่านทุกวัน จะเมินทุกคนที่เข้ามาเลย!” สวี่หลิงอวิ๋นยกเรียวนิ้วขึ้นพร้อมกล่าวคำสัญญา

โอคาซีจ้องมองเธอ “จริงเหรอครับ?”

“จริงสิ! จริงแท้แน่นอน!”

สวี่หลิงอวิ๋นยิ้มและโอบกอดรอบคอของเขา “โอ๋ อย่าใส่ใจเรื่องเล็กน้อยเลยค่ะ ให้ฉันได้สัมผัสกล้ามหน้าท้องที่ท่านส่งมาให้ในวิดีโอได้ไหมคะ! ฮิฮิ!”

ใบหน้าของโอคาซีเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ และจับมือคนรักขึ้นมาอย่างใจกล้า “ท่าน! ท่านควรจะสงวนท่าทีไม่ใช่เหรอครับ?!”

“สงวนท่าที?” สวี่หลิงอวิ๋นเอียงศีรษะและกล่าวอย่างมั่นใจ “ฉันแค่อยากจะลูบกล้ามหน้าท้องของว่าที่สามีเอง ต้องสงวนท่าทีด้วยเหรอคะ?”

“หรือว่า…” สวี่หลิงอวิ๋นจ้องมองเขาและเยาะเย้ย “ท่านใช้ฉันเป็นตัวสำรองเหรอคะ? ไม่ได้คิดจะแต่งงานกับฉันใช่ไหมคะ?!”

โอคาซีสะกิดศีรษะของหญิงสาวเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น “ผมร้องขอจูบจากท่านตั้งหลายครั้ง แล้วผมจะไม่อยากแต่งงานกับท่านได้ยังไงครับ?”

สวี่หลิงอวิ๋นฮัมเพลงและนั่งลงบนตักของเขา “แล้วทำไมไม่ให้ฉันจับมันล่ะคะ? ท่านกลัวว่ามันยังดีไม่ดีพอหรือไงคะ ถึงไม่ให้ฉันได้เชยชม?”

โอคาซีดีดหน้าผากเธอ “คิดอะไรส่งเดชไปเรื่อย!”

ท้ายที่สุดแล้ว สวี่หลิงอวิ๋นก็ได้จับกล้ามหน้าท้องของชายหนุ่มที่รูปงามที่สุดในจักรวรรดิชิงเหย้า หากข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป ไม่รู้ว่าจะมีหญิงสาวกี่คนที่ต้องแอบไปร้องไห้จนเป็นลมในห้องน้ำ!

ไม่รู้ว่าหูของสวี่หลิงอวิ๋นร้อนฉ่ามานานแค่ไหน และจะต้องจามกี่ครั้งถึงจะจบสิ้น

ช่างเป็นคู่รักที่เข้ากันได้อย่างหวานชื่น ส่วนนักวิจัยทั้งหลายที่นั่นครุ่นคิดจนแทบจะหัวล้าน แต่พวกเขาก็ยังหาสาเหตุของปัญหาไม่ได้

ณ จักรวรรดิเหมยรุ่ยในเวลานี้

ดาวเคราะห์แห่งนี้คือดาวบ้านเกิดของจักรพรรดินี หญิงแสนสวยผู้มีหุ่นผอมเพรียว และดูอ่อนโยนกำลังนั่งอยู่ในลานกว้างของจักรวรรดิ

ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้า คิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากันแน่น

ชายหนุ่มรูปหล่อวางมือลงบนหัวไหล่ของเธอ “เกิดอะไรขึ้น วินเซอร์? ทำไมน้องถึงดูไม่มีความสุขเอาซะเลย”

“เสด็จพี่!” องค์หญิงวินเซอร์ที่เป็นองค์หญิงของจักรวรรดิเหมยรุ่ยถอนหายใจขณะจ้องมองน้องชายของเธอนั่งลงด้านข้าง “ไม่มีอะไรหรอก ถ้าไม่ใช่ว่าน้องได้รับคำชวนจากเสด็จลุงให้ไปเป็นแขกรับเชิญที่จักรวรรดิชิงเหย้าน่ะ”

“หืม แล้วยังไง?” องค์ชายใหญ่ไม่เข้าใจถึงความโศกเศร้าของผู้เป็นน้องสาว

วินเซอร์มองดูพี่ชายด้วยสายตาหงุดหงิดเล็กน้อยที่พี่ชายคนนี้ไม่รู้เกี่ยวกับความคิดของเธอเสียเลย

เธอชื่นชอบองค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตแบบเปิดเผย ทำไมถึงยังเดาไม่ออกอีก?!

“ก็ถ้าไม่ใช่เพราะลูกพี่ลูกน้องของเรากับองค์ชายแลนเซล็อตถูกกลุ่มคนกบฏวางแผนให้หลงทางจากจักรวรรดิชิงเหย้าไปที่ดาวเคราะห์กาตาร์ น้องก็คงไม่ได้ไปหรอก”

เสียใจเป็นอย่างมาก! โชคดีที่เสด็จลุงยังเป็นห่วงเธออยู่บ้าง และพยายามหาวิธีการจับคู่เธอกับองค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อต

ทว่ามันกลับไม่เป็นไปตามความประสงค์ของพระเจ้า เธอจึงไม่มีหนทางได้ไปพบองค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตเสียที

“หืม แล้วยังไงต่อ?!” ไคกีจ้องมองน้องสาว “ถ้าพี่จำไม่ผิด องค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตแห่งจักรวรรดิเอเดนชอบลูกพี่ลูกน้องเราใช่ไหม?”

“เขาไม่ได้ชอบลูกพี่ลูกน้องเราสักหน่อย!” วินเซอร์รู้สึกไม่ยุติธรรมเมื่อพี่ชายกล่าวดังนั้น

ลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่มีอะไรดีสักอย่าง แต่ทำไมคนถึงชอบเธอเยอะนัก? ถึงแม้ว่าตอนนี้จะประสบความสำเร็จ แต่รู้จักมารยาทและมีความโดดเด่นบ้างไหมล่ะ? เป็นที่รักของประชาชนอย่างนั้นเหรอ? แล้วเธอเดินทางข้ามเขตแดนในนามของจักรวรรดิได้ไหมล่ะ?!

ไคกีมองดูน้องสาวสุดที่รักและลูบศีรษะเธอเบา ๆ “ถึงพี่จะไม่ได้เจอลูกพี่ลูกน้องของเรามานาน แต่พี่ก็รู้ว่าเธอเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียว”

“พี่รู้ว่าน้องชอบองค์ชายแลนเซล็อต แต่น้องไม่ควรหน้ามืดตามัวจากการอิจฉาคนอื่น”

วินเซอร์ถอนหายใจ “ขอโทษเพคะ เสด็จพี่”

“น้องไม่ต้องขอโทษพี่หรอก พี่แค่หวังว่าน้องจะมีความสุข” ไคกีไม่คิดว่าน้องสาวของเขาจะมีความสุขกับการได้แต่งงานกับองค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อต

น้องสาวเป็นเพียงเด็กหญิงตัวน้อยที่มีความรู้สึกแบบหญิงสาวทั่วไป เธอชื่นชอบความโรแมนติกเป็นชีวิตจิตใจ เฉกเช่นเดียวกับความรักของเจ้าหญิงกับเจ้าชายที่อยู่ในโลกแห่งเทพนิยาย

แต่ในความเป็นจริงนั้น ถึงเธอจะเป็นองค์หญิง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีความสุขเหมือนดั่งเจ้าหญิงในเทพนิยาย

องค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตมีคุณสมบัติเป็นถึงรัชทายาทแห่งจักรวรรดิ เขาเป็นชายหนุ่มผู้โหดเหี้ยมที่ใช้การแต่งงานมาทำให้จักรวรรดิเสถียรภาพยิ่งขึ้น และไม่เหมาะสมกับน้องสาว

เขาหวังว่าน้องสาวจะแต่งงานกับชายอื่นที่รักและให้เกียรติเธอจริง ๆ

องค์หญิงวินเซอร์จับมือพี่ชายของเธอ “เสด็จพี่เพคะ น้องไปที่จักรวรรดิชิงเหย้าอีกครั้งได้ไหมเพคะ?”

“น้องจะไปทำอะไรที่จักรวรรดิชิงเหย้า?” ไคกีรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

“การประลองฝีมือหัวหน้าประจำกลุ่มสหภาพของจักรวรรดิจะเริ่มต้นในไม่ช้า น้องอยากมีส่วนร่วมเพคะ” องค์หญิงวินเซอร์กล่าว “และองค์ชายแลนเซล็อตคือผู้ตัดสิน”

ทั้งหมดเป็นเพราะชายผู้นี้…

ไคกีไม่คิดว่านี่จะเป็นความคิดที่ดี “น้องสาว น้องไม่ใช่หัวหน้า เพราะงั้นเขาคงไม่ได้เห็นการแสดงของน้อง”

“ไม่เป็นไรเพคะเสด็จพี่!” วินเซอร์กล่าว “น้องเข้าร่วมเป็นแขกรับเชิญพิเศษได้! แค่ถือว่าน้องไปเป็นกำลังใจให้ลูกพี่ลูกน้องของเราก็พอ โอเคไหมคะ?!”

เข้าใจแล้ว! ไคกีครุ่นคิดอย่างโศกเศร้า หญิงสาวต่างพากันโลดแล่นเมื่อครั้นพวกเธอมีความรัก ตีห่างออกไปจนลืมพ่อแม่และพี่ชายไว้เบื้องหลัง

“ก็ได้ พี่จะไปบอกเสด็จพ่อกับเสด็จแม่ให้แล้วกัน”

วินเซอร์รีบยกกระโปรงเดินไปทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น “น้องจะไปเก็บของก่อน เสด็จพี่ เร็วเข้าสิเพคะ!”

ไคกีอดจะส่ายหัวไม่ได้เมื่อเห็นน้องสาวรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตะโกนบอก “วิ่งช้า ๆ ก็ได้ ไม่ต้องรีบ!”

เหลือเวลาอีกหนึ่งเดือนก่อนที่การประลองจะเริ่มต้นขึ้น เธอจะรีบไปยุ่งอะไร!

ตอนนี้องค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตกำลังทำอะไรอยู่?

เขากำลังยุ่งอยู่กับการพัฒนาความแข็งแกร่ง

หลังจากเขาได้รับประสบการณ์การเป็นดาราดังบนดาวเคราะห์กาตาร์มานานกว่าครึ่งปี ก่อนจะกลับมาฝึกฝนอย่างหนัก ผนึกที่อยู่ในระดับ 8 ดาวก็คลายออก และในที่สุดเขาก็พุ่งสู่ระดับ 9 ดาวเสียที

“ฉันเองก็อยู่ในระดับ 9 ดาวแล้วเหมือนกัน!” แลนเซล็อตจ้องมองดาวพลังดวงดาวในมือด้วยความพึงพอใจ และตอนนี้เขาสามารถแข่งขันกับโอคาซีได้แล้ว

ฮึ่ม! อย่างไรก็ตาม มันคงดีกว่านี้ถ้าเขาสามารถตะครุบองค์หญิงสามเอาไว้ได้!

พอกล่าวถึงองค์หญิงสามแล้ว มันก็ไม่ง่ายนัก ตอนนี้เธอกำลังสร้างโรงเรียนสำหรับคนธรรมดาในจักรวรรดิชิงเหย้า รวมถึงสถาบันการวิจัยยังเริ่มค้นคว้าเครื่องจักรกลที่คนธรรมดาสามารถขับขี่ได้ด้วยอีกใช่หรือไม่?!

กล่าวกันตามตรง จักรวรรดิเอเดนของเขายังตามหลังอยู่มาก…