สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 320 มาปิกนิกกันเถอะ
ตอนที่ 320 มาปิกนิกกันเถอะ
ตอนที่ 320 มาปิกนิกกันเถอะ
ถั่วชมพูกัดอุ้งเท้า และคิดว่ายังมีของอร่อยมากมายหลงเหลืออยู่ในปุ่มมิติกักเก็บของมัน จะทำอย่างไรดี?
ถั่วชมพูกัดฟันแน่นด้วยความสับสนวุ่นวาย ช่างเถอะ! กินอันนี้ก่อนแล้วค่อยลดดีกว่า! ถ้ากินไม่พอแล้วจะลดน้ำหนักได้ยังไงล่ะ?!
ถั่วชมพูคิดว่าตัวมันฉลาดสุด ๆ ไปเลย!
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกโล่งใจที่เห็นถั่วชมพูสงบสติอารมณ์ลง มหาราชาแมวตัวนี้เหมือนกับแมวในชาติที่แล้วไม่มีผิดเพี้ยน! หยิ่งเหมือนกัน!
“โอเค ราชาจะวางสายแล้วเมี๊ยว…!!” เจ้าถั่วชมพูพูดต่อ “รอให้ฉันลดน้ำหนักเสร็จก่อน แล้วฉันจะไปเอาทอฟฟี่กับเธอเมี๊ยว!”
ฉินหยวนยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงของถั่วชมพูที่อยู่อีกฝากหนึ่ง “ฝ่าบาท ถั่วชมพูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะครับ”
“นั่นน่ะสิ มันเริ่มจุกจิกมากขึ้นตั้งแต่พูดได้” สวี่หลิงอวิ๋นพูด “แต่ต้องขอบคุณเจ้าถั่วชมพูที่ทำให้เราพลิกสถานการณ์สงครามในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อได้สำเร็จ”
เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าถั่วชมพูจะมีบทบาทสำคัญและพลิกสถานการณ์การต่อสู้ได้!
สวี่หลิงอวิ๋นถอนหายใจด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย จากนั้นเธอก็คิดถึงแฟนหนุ่มของเธอเอง
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโอคาซีบ้าง?
โอคาซีเพิ่งขับไล่การโจมตี และนำเชลยกลับมาพร้อมกับยานรบอวกาศของฝั่งตรงข้าม
“ท่านพลเอก ท่านไปพักผ่อนเถอะครับ!”
ผู้ช่วยชาร์ลพูดออกมาด้วยความลำบากใจ
การโจมตีบนดาวเคราะห์ดวงอื่นล้วนเป็นการโจมตีจากยานรบอวกาศ โชคดีที่พวกเขาได้ตั้งหลักอยู่ที่นี่ แต่ทั้งนี้ยานรบอวกาศทั้งสามลำกลับเคลื่อนทัพมาที่นี่โดยตรง!
ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งการที่เหมาะสมของท่านพลเอก บวกกับความแข็งแกร่งของเขาที่สามารถทำลายเกราะป้องกันยานรบอวกาศของศัตรูได้จนสิ้นซาก อาการบาดเจ็บและอัตราการเสียชีวิตของผู้คนคงจะมีจำนวนสูงลิ่ว!
“ไม่เป็นไร ฉันไม่เหนื่อย” โอคาซีมองดูรายชื่อนักโทษ ขมวดคิ้วและพูดว่า “เหมือนว่ากลุ่มนี้จะมีอะไรผิดไปนะ”
“มีปัญหาอะไรเหรอครับ?” ชาร์ลสงสัย เขาเป็นคนตรวจสอบรายชื่อนักโทษเหล่านี้เอง แล้วจะมีปัญหาได้อย่างไร?
“นายก็เห็นว่าจำนวนที่พวกทหารบอกไม่ตรงกับจำนวนนักโทษ”
นอกจากผู้เสียชีวิตแล้ว ยังต้องมีเชลยอีกหนึ่งคน
“พวกทหารอาจจะจำผิดก็ได้ครับ” ชาร์ลยิ้มรับ เนื่องจากมีผู้คนจำนวนมากที่ล้มตายในสงคราม มันจึงเป็นเรื่องปกติที่สหายทั้งหลายจะจดจำร่างที่ไร้วิญญาณไม่ได้
“ไม่…มันไม่ใช่ปัญหาแบบนั้น” โอคาซีพูด “ต่อให้ไม่รู้จักคนตาย แต่เราก็ต้องรู้จักคนเป็นอยู่เสมอใช่ไหมล่ะ?”
“ออกไปตรวจสอบที”
ชาร์ลพยักหน้า
“ช่วงนี้องค์หญิงสามไม่ได้ถ่ายทอดสดเลยเหรอ?” โอคาซีถาม
“ไม่เลยครับ” ชาร์ลพูด “ช่วงนี้องค์หญิงสามน่าจะกำลังยุ่งมาก ผมได้ยินจากรายงานการต่อสู้มาว่าองค์หญิงสามออกไปฉายเดี่ยว ฟาดยานรบอวกาศไปหลายลำเลยครับ”
องค์หญิงสามทรงพลังจริง ๆ แค่คนเดียวที่มีพละกำลังมหาศาลเช่นนี้
โอคาซีพยักหน้าเล็กน้อย ขณะที่รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“เธอแข็งแกร่งมาก แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็ยังอันตรายอยู่ดี” โอคาซีพูด
“ท่านพลเอก ท่านคิดถึงองค์หญิงสามไหมครับ?” ความคิดบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของชาร์ล และครุ่นคิด “ท่านพลเอก ผมเพิ่งได้รับข่าวมาว่าองค์หญิงสามพายานรบอวกาศของพวกเชลยไปที่ดาวเคราะห์เอ็กซ์เอสอง ท่านจะไปหาองค์หญิงสามก็ได้นะครับ”
“ตอนนี้จักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ยังจะเอาตัวไม่รอด พวกนั้นคงไม่ส่งคนมาโจมตีพวกเราหรอกครับ” ชาร์ลพูด
นั่นน่ะสิ…จักรวรรดิปีกพิสุทธิ์ถึงกับเอาพืชพลังงานออกมาร้องขอความช่วยเหลือจากจักรวรรดิอื่น พืชพลังงานเชียวนะ!
ในบางครั้งทุกจักรวรรดิไม่แม้แต่จะสามารถหาพืชพลังงานสักต้นได้เป็นเวลาหนึ่งร้อยถึงสองร้อยปี!
โอคาซีรู้สึกตื่นเต้น ทว่าเขายังคงรู้สึกกังวลว่าจะมีอะไรผิดปกติ
“ท่านพลเอก ผมอยู่กับท่านมานานแล้ว อะไรเล็กน้อยพวกนี้ผมดูแลแทนให้ได้ครับ ท่านวางใจได้” ชาร์ลทุบหน้าอกและพูดว่า “ท่านไม่ได้เจอองค์หญิงสามมานานแล้ว ถึงเวลาไปเซอร์ไพรส์ฝ่าบาทแล้วครับ”
“อีกอย่างระยะห่างของดาวเคราะห์ทั้งสองตัวก็ไม่ได้ไกลกันมาก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ แล้วต้องอยู่ที่นี่ต่ออีกสักชั่วโมงสองชั่วโมง ผมก็ไม่มีปัญหาอะไรครับ”
ถ้าเขาพูดออกมาแบบนี้แล้วโอคาซีจะยังไม่ไป มันจะไม่เป็นการหักล้างน้ำใจของชาร์ลหรอกเหรอ?
โอคาซีตบไหล่ของเขา “งั้นนายอยู่ที่นี่ทีนะ”
สวี่หลิงอวิ๋นตื่นขึ้นมาหลังจากนอนหลับฝันดี ทุกคนต่างจ้องมองมาที่เธอ ราวกับกำลังรอคอยให้เธอมาเสิร์ฟอาหารอันแสนอร่อยให้
เธอถึงกับกุมขมับ ตอนนี้เธอกลายเป็นอะไรไปแล้ว? แม่ไก่แก่กับพวกลูกไก่อย่างนั้นเหรอ?
เธอเกาหัวเมื่อมองดูลูก ๆ ที่กำลังรอคอยให้เธอมาป้อนอาหาร “อยากกินอะไรอร่อย ๆ ไหม?”
ทุกคนพยักหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
“งั้นก็ออกไปล่าสัตว์ หาที่เอาเนื้อมากินได้” สวี่หลิงอวิ๋นส่ายหัว เจ้าพวกนี้จริง ๆ เลยเชียว!
เธอยังคงอยากกินอาหารสำเร็จรูป!
“ฝ่าบาท ท่านดูนั่นสิพ่ะย่ะค่ะ” มอร์ริสเกาหัวด้วยท่าทีเขินอาย เขาชี้นิ้วให้สวี่หลิงอวิ๋นดูบางอย่างที่กองพะเนินอัดแน่นกันอยู่จนเหมือนกับเนินเขาที่อยู่ทางด้านขวาของฐานทัพ
“นั่นคืออะไร?” สวี่หลิงอวิ๋นเดินเข้าไปดู
เยี่ยมไปเลย ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสัตว์ป่า รวมถึงไข่ทั้งหลาย พืชพรรณ และผักป่า
“พวกท่านเตรียมตัวกันมาดีเชียว เอาล่ะ ไปเตรียมอาหารกันเถอะ!”
สวี่หลิงอวิ๋นมองดูส่วนผสม หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วจึงพยักหน้า ไม่เลว! อาหารวันนี้มีมากมายหลายอย่าง! ถึงเวลาเตรียมอาหารแล้วสินะ!
จะทำอะไรกินดีล่ะ?!
“ฝ่าบาท พวกกระหม่อมมีพวกแป้งสาลีด้วยนะพ่ะย่ะค่ะ ท่านต้องการไหม?” มอร์ริสสั่งให้แขนกลเอาเมล็ดธัญพืชออกมาจากคลัง
นี่คืออาหารที่พวกเขาสะสมมาก่อนหน้านี้ เพราะนอกจากพวกเขาจะดื่มอาหารเสริมแล้ว พวกเขายังกินอาหารกันอีกด้วย
ก่อนหน้านี้พวกเขาได้กักตุนธัญพืชเหล่านี้เอาไว้!
“เยี่ยมเลย!” สวี่หลิงอวิ๋นพยักหน้า
“ทุกคนอยากกินเค้กกันไหม?”
เค้ก? เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าทหารที่เข้าร่วมกองทัพ รวมถึงนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งก็อดไม่ได้ที่จะน้ำลายไหล
อา! เค้กคืออาหารจานโปรดของพวกเขา หนึ่งเดียวเท่านั้น! แต่ถ้ามีน้ำตาลให้กินด้วยก็ไม่เลวนะ!
ทุกคนพยักหน้าหงึกหงักและเปล่งเสียงคำรามดังลั่น “อยาก!”
ดีมาก! ตัดสินใจเมนูอาหารได้แล้ว!
ถัดมา เธอมองดูเสื้อสัตว์ชนิดหนึ่งที่คล้ายคลึงกับควายไบซัน ไม่ได้กินสเต๊กมานานแล้ว มาทำสเต๊กกันเถอะ!
ทำเนื้อตุ๋น หรือจะทำหมูสามชั้นผัดซอสแดงด้วยก็ได้!
ขาหมูตุ๋น พระกระโดดกำแพง*[1] ซี่โครงหมูตู๋น…
เธอยังพบเข้ากับนกขนาดใหญ่ และเมื่อสัมผัสเนื้อของมันจึงพบว่ามันคล้ายคลึงกับไก่? ดีเลย! เธอยังพบว่าเหล่าทหารได้นำเห็ดเชื้อรานานาชนิดกลับมาด้วย หรือว่าจะทำไก่ตุ๋นเห็ดดีนะ?
จะต้องทำหมูตุ๋นหม้อใหญ่!
สวี่หลิงอวิ๋นวางมือ
ถึงเธอจะบอกว่าเธอจะทำ แต่ความจริงแล้วเธอกลับป้อนโปรแกรมคำสั่งเข้าไป และปล่อยให้แขนกลเป็นคนทำทุกขั้นตอนแทน มีเพียงขั้นตอนการใส่เครื่องปรุงรสเท่านั้นที่สวี่หลิงอวิ๋นจะตรวจสอบมันด้วยตัวเอง
[1] พระกระโดดกำแพง เป็นเมนูอาหารประเภทซุปที่ใช้วัตถุดิบราคาแพงมาเป็นส่วนประกอบ อาทิ หูฉลาม
