สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 346 อร่อยไหม
ตอนที่ 346 อร่อยไหม?
ตอนที่ 346 อร่อยไหม?
“ยังไม่อิ่มใช่ไหม?” สวี่หลิงอวิ๋นมองดูนากาอย่างเป็นมิตรด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ฉันยังมีเนื้อบาร์บีคิวอร่อย ๆ เหลืออยู่นะ! อยากจะลองชิมกันหน่อยไหม?!”
ดวงตาของถั่วชมพูเป็นประกายทันทีที่ได้ยินคำว่าอร่อย! มันรีบเข้าไปพัวพันต้นขาของสวี่หลิงอวิ๋น นายท่าน เร็วเข้า! มองมาที่ฉันสิ! ฉันก็อยากกิน!
สวี่หลิงอวิ๋นใช้มือลูบขนของมัน “ไม่ต้องห่วง รอก่อนนะ!”
เมื่อถั่วชมพูได้ยินดังนั้น หางของมันก็ห้อยตกลงมา หูทั้งสองข้างพับลงมาด้วยศีรษะที่ผงกลง มันช่างดูน่าสงสารเหลือเกิน!
ฮึ! มันไม่ใช่คนสำคัญในหัวใจของสวี่หลิงอวิ๋นอีกต่อไปแล้ว! ดูสิ ตั้งแต่มีเสี่ยวอ้ายเข้ามา ตัวมันเองก็ไม่ต่างจากคนรักเก่า!
สวี่หลิงอวิ๋นเริ่มอารมณ์เสียและส่งข้อความหาถั่วชมพูทางพลังจิต “แกจะรีบร้อนอะไร? รอกลับไปก่อน ยังมีของอร่อยอีกเยอะ! แกไม่กลัวว่าถ้าแกกินตอนนี้ นากาจะเล่นงานแกเอาเหรอ?! อีกอย่างพวกเรากำลังแสดงกันอยู่!”
ถั่วชมพูเชิดหน้าขึ้นอีกครั้งที่ได้ยินเช่นนั้น!
อืม ๆ! มันต้องบอกว่า! มันงดงามเหมือนกับหยก และขนก็นุ่มนิ่มด้วย นากามีแบบนี้ไหมล่ะ?!
สำหรับเสี่ยวอ้ายน่ะเหรอ? ตัวใหญ่มาก! แกทำตัวให้กระจิริดและน่ารักแบบฉันได้ไหมล่ะ!?
นากาเสพติดเค้กก้อนนั้นเป็นเวลานาน และเมื่อมันได้ยินเธอบอกว่ายังมีเนื้อบาร์บิคิวอร่อย ๆ รออยู่ มันเงยหน้ามองสวี่หลิงอวิ๋นทันที
“ฟ่อ…! เนื้ออะไร?! ฮึ่ม! จะอร่อยสักแค่ไหนกันเชียว?!” ปากของนากายังคงเย่อหยิ่งอยู่เสมอ แต่เท้าของมันกลับก้าวเข้าไปหาสวี่หลิงอวิ๋น “ช่างเถอะ เพื่อเห็นแก่สิ่งที่เจ้าทำลงไป ข้าจะลองชิมดู!”
[บัดซบ นากาตัวนี้หยิ่งเป็นบ้าเลย! ฉันรู้สึกว่าความคิดที่มีต่อพวกเอเลี่ยนกำลังจะเปลี่ยนไป!]
[ใช่! ฉันคิดว่าเอเลี่ยนพวกนั้นไร้สมอง เอาแต่กินกับฆ่า ที่ไหนได้เหมือนพวกเราจะคิดผิดแฮะ! นอกจากพวกมันจะกินแล้ว ยังเลือกกินของอร่อยอีก!]
[ฮ่า ๆๆๆๆ! เมื่อไหร่ที่มีองค์หญิงสามของเราอยู่ เอเลี่ยนพวกนั้นก็จะพ่ายแพ้ให้กับอาหารขององค์หญิงสามทุกราย!]
[ประโยคนั้นใช้ได้เสมอ แต่เมื่อไหร่จะวางขายเครื่องปรุงรสให้พวกเราสักที? พวกเราก็อยากกินเนื้อบาร์บีคิวเหมือนกัน!]
[นากาตัวนี้ตลกมาก! มันสงสัยอาหารอันแสนอร่อยที่องค์หญิงสามทำจริง ๆ เหรอ? แกลืมไปแล้วหรือไงว่าแกเพิ่งยัดเค้กลงท้องไป?]
…
สวี่หลิงอวิ๋นวางเป็ดกุนดักทั้งตัวไว้ด้านหน้านากาและเสี่ยวอ้าย “ลองดูนี่สิ นี่คือเนื้อเป็ดอบที่ฉันทำเอง! รับประกันเลยว่าพวกแกจะต้องอยากกิน!”
เสี่ยวอ้ายสูดลมหายใจเข้าลึก เลือกส่วนที่อ้วนที่สุดและเริ่มกัดกิน ทว่านากานั้นกลับแตกต่างออกไป!
ตั้งแต่วินาทีที่เป็ดกุนดักตัวนี้ถูกนำออกมาวาง นากาก็สิ้นฤทธิ์ทันที!
รสชาติอะไรกัน! อา! หอมละมุนยิ่งกว่าเค้กเสียอีก!
มันลุกขึ้นไปฉีกเนื้อชิ้นใหญ่ด้วยวิธีการนองเลือด ว้าว!
นาการู้สึกว่านี่คือเนื้อที่อร่อยที่สุดในบรรดาเอเลี่ยนที่มันเคยกินมา! ไม่เคยมีมาก่อน! รสชาติแบบนี้! กลิ่นแบบนี้! อร่อยมาก!
ด้านนอกกรุบกรอบอร่อย แต่ด้านในกลับชุ่มละมุนลิ้น ฉ่ำอยู่ในปาก! เมื่อมองเข้าไปในด้านในจะมีซอสไหลออกมา ควบคู่ไปกับเห็ดหอมที่ถูกยัดเอาไว้ สุดยอดไปเลย!
มันไม่เคยรู้มาก่อนว่าเห็ดจะอร่อยได้เพียงนี้!
ในอดีตมันกินเห็ดเพื่อที่จะรักษาความสมดุลของร่างกายเท่านั้น แต่ตอนนี้มันสาบานได้ว่ามันรักรสชาตินี้อย่างมาก!
อ๊ะ! ทำไมถึงอร่อยได้ขนาดนี้?!
เสี่ยวอ้ายสิ้นฤทธิ์ลงด้วยรสชาตินี้เช่นกัน! ท้ายที่สุดแล้ว ทั้งสองเป็นสัตว์กินเนื้อ และเนื้อคือสิ่งที่พวกมันชื่นชอบ!
เสี่ยวอ้ายติดอยู่กับอาหารจนไม่สามารถเงยหน้าขึ้นมาได้!
ถั่วชมพูมองดูพวกมันด้วยความโศกเศร้า สวี่หลิงอวิ๋นจึงรีบยัดเป็ดกุนดักชิ้นใหญ่ให้มัน และสั่งให้มันออกไปกินห่าง ๆ!
เธอเกรงว่านากาจะได้กลิ่นและฉกฉวยอาหารของมันไป!
ถั่วชมพูตอบรับคำสั่งของสวี่หลิงอวิ๋นหรือไม่? แน่นอนว่ามันรีบวิ่งออกไปพร้อมกับเนื้อในปาก!
ผู้ชมทั้งหลายต่างมองว่ามันตะกละ!
ผู้ชมจากจักรวรรดิชิงเหย้ารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย พวกเขาเตรียมอาหารกระป๋อง เนื้ออบแห้ง หม้อไฟ และของอื่น ๆ ออกมากินขณะที่ดูการถ่ายทอดสด บอกได้คำเดียวว่าเยี่ยมไปเลย!
ทว่ากลับน่าสงสารผู้คนจากจักรวรรดิอื่นนัก! พวกเขาทำได้แค่มอง แต่กินไม่ได้! พูดมาเลยว่าจะมีเนื้อหาสำคัญอะไรอีกไหม?!
เพราะพวกเขาลังเลที่จะออกจากรายการถ่ายทอดสด!
ฮึ่ม! จะกลืนก็ไม่เข้า จะคายก็ไม่ออก!
จักรพรรดิจากจักรวรรดิอื่นต่างให้ความสนใจกับสิ่งเหล่านี้อย่างใกล้ชิดเช่นกัน พวกเขาสงสัยว่าองค์หญิงสามจะใช้วิธีการใดมาคลี่คลายสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้
แต่กลับไม่คิดเลยว่าเธอจะใช้อาหารมาล่อ!
นี่คือสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อน!
“รสชาติของมันอร่อยจริงเหรอ?!” จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิอีโน่พึมพำกับตัวเอง “มันอร่อยจนเอเลี่ยนระดับ 10 ดาวยอมละทิ้งการโจมตีและรีบไปกินเชียวหรือ?”
หากเป็นเช่นนั้น จักรวรรดิของพวกเขาจะต้องพัฒนาอุตสาหกรรมอาหารอย่างจริงจัง ไม่รู้ว่ามันจะสายเกินไปหรือเปล่า?!
“ว่ากันว่าอร่อยนะพ่ะย่ะค่ะ!” หัวหน้าพ่อบ้านแห่งจักรวรรดิอีโน่ตอบรับ “ท่านขุนนางทั้งหลายเคยไปที่จักรวรรดิชิงเหย้า แล้วบอกว่าเป็ดอบแบบนี้ถูกจัดเตรียมให้แขกทุกคนในงานเลี้ยงวันนั้น ท่านขุนนางจะตราตรึงในใจจนถึงทุกวันนี้เหรอพ่ะย่ะค่ะ?”
“ไม่ยักรู้มาก่อนว่าจักรวรรดิชิงเหย้าจะมีฝีมือขนาดนี้!” จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิอีโน่ขมวดคิ้ว “เจ้าทำอะไรเสร็จแล้วก็ติดต่อไปที่กระทรวงการคลังของชิงเหย้าซะ อยากรู้ว่าเราพอจะนำเข้าเครื่องปรุงรสของเป็ดกุนดักกับสูตรอาหารได้หรือไม่”
“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท!”
เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นที่จักรวรรดิอีโน่เพียงที่เดียว แต่เกือบทุกจักรวรรดิก็ตัดสินใจเช่นนี้เหมือนกัน!
นิโคล รัฐมนตรีกระทรวงการคลังประจำจักรวรรดิชิงเหย้ารู้สึกทึ่งอีกครั้ง!
ก่อนหน้านี้เงินจำนวนมหาศาลถูกใช้ไปกับการสู้รบทำสงคราม เศรษฐกิจที่กำลังเติบโตต้องชะงักกะทันหัน ทว่าตอนนี้!
ฮึ่ม! เขากำลังจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง!
จักรวรรดิชิงเหย้าของพวกเขาจะมีปัญหาอะไร? เฮอะ ๆ! นอกเสียจากชื่นมื่นกับความโชคร้ายของจักรวรรดิอื่น!
อย่างน้อยยอดฝีมือระดับ 9 ดาวของพวกเขาก็ไม่ถูกทำลาย! แล้วจักรวรรดิอื่นล่ะ!? ถูกจัดการไปถึงสิบเปอร์เซ็นต์!
เมื่อมองดูเงินในคลัง จักรวรรดิชิงเหย้าของพวกเขาหมดเงินไปเยอะกับลูกกระสุนจริง ๆ แต่ทว่า!
เมื่อมองดูคำร้องขอนำเข้าผลิตภัณฑ์ส่วนผสมจำนวนนับไม่ถ้วนจากจักรวรรดิอื่น…กระดูกสันหลังของเขาก็ตั้งตรงทันที!
การถ่ายทอดสดขององค์หญิงสามยังคงดำเนินต่อไป ขณะที่นิโคลเริ่มคิดอย่างผู้มีชัย ตอนนี้พวกคุณจะกินเอเลี่ยนกันแล้วเหรอ? ก่อนหน้านี้พวกคุณยังหยิ่งผยองว่าจักรวรรดิตัวเองไม่กินเอเลี่ยนอยู่เลยไม่ใช่หรืออย่างไร?!
ทำไมตอนนี้ถึงมาตระหนักขึ้นได้ว่าจะต้องสั่งเครื่องปรุงรสจากพวกเขา?!
สิ่งมีชีวิตระดับ 10 ดาวจะไม่รู้สึกสนใจเมื่อเห็นอาหารขององค์หญิงสามอย่างนั้นเหรอ?!
เฮอะ ๆ! คิดว่านิโคลอ่อนแอแล้วจะตอบรับปากพวกนั้นง่าย ๆ สินะ!
อีกด้านหนึ่ง แลนเซล็อตได้ติดต่อไปหาพ่อของเขาเช่นกัน ต้องบอกว่าครั้งนี้จักรวรรดิไอเดนของเขาพลาดไปเสียสนิท!
หากพวกเขาไม่ได้ให้ความช่วยเหลืออีกฝ่ายในช่วงเวลาวิกฤต ตอนนี้พวกเขาก็คงจะไม่แตกต่างจากจักรวรรดิอื่นมากนัก มองดูจักรวรรดิชิงเหย้าแสดงจุดยืน และเพิกเฉยต่อจักรวรรดิทั้งปวง?!
ริคาร์โดมองดูลูกชายและพูดตักเตือน “ลูกชายข้า เจ้าเชื่อมั่นในตัวเองนักไม่ใช่หรือไง? แต่ทำไมตอนนี้ถึงเอาแต่เตร็ดเตร่ไปมาล่ะ? เจ้าสัญญาว่าจะจับลูกสะใภ้มาให้พ่อไม่ใช่เหรอ?!”
แลนเซล็อตถึงกับพูดไม่ออกเมื่อมองดูพ่อ “ท่านพ่อ ลูกแค่บอกว่าจะทำให้ดีที่สุด แต่ลูกยังไม่เห็นหน้าองค์หญิงสามเลย แล้วลูกจะไล่ตามได้อย่างไร?!”
