สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 367 ถั่วชมพูเลื่อนขั้นเป็น 10 ดาว
ตอนที่ 367 ถั่วชมพูเลื่อนขั้นเป็น 10 ดาว
ตอนที่ 367 ถั่วชมพูเลื่อนขั้นเป็น 10 ดาว
สวี่หลิงอวิ๋นเห็นด้วย เพราะนี่คือสิ่งที่ดีสำหรับเธอ
เธอต้องการที่จะเลื่อนขั้นไปให้ถึงระดับ 10 ดาวโดยเร็วที่สุด!
เธอเข้ากันได้ดีกับคณบดีพูลแมน ดังนั้นโอกาสสำคัญจึงมาถึงแล้ว!
สวี่หลิงอวิ๋นปลูกฝังรอยประทับให้กับนักเรียนทั้งหลายตามระดับชั้น เพราะฉะนั้น… นักเรียนทั่วทั้งสถาบันจึงเริ่มเข้าสู่ยุคแห่งการฝึกฝนอย่างบ้าคลั่ง!
แม้แต่นักเรียนที่ซุกซนทั้งหลายก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อการเที่ยวเล่น และฝึกซ้อมด้วยจิตใจที่ผ่อนคลาย! หากไม่ตั้งใจฝึกฝนล่ะ? ฮึ่ม! ต้นกล้าตัวน้อยจะสั่งสอนเอง!
ภายใต้เสียงโหยหวนที่ดังระงม นักเรียนทั้งหลายต่างได้รับการเลื่อนขั้นภายในเดือนเดียว!
เมื่อไม่นานมานี้จุดบนหน้าผากของถั่วชมพูแพรวพราวเป็นพิเศษ!
ทว่ามันยังดูหงอยและเฉื่อยชาจนทำให้สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกเป็นกังวลและตรวจสอบดูว่าต้นกล้าทุบตีมันแรงจนเกินไปหรือไม่?
ปรากฏว่าไม่!
ต้นกล้ายังคงตั้งตรงเช่นเดิม “มันกำลังเลื่อนขั้น! สภาพจิตที่เซื่องซึมน่าจะมาจากการขาดพลังงาน ต้องเอาพลังงานมาเติมเต็ม!”
นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี!
สวี่หลิงอวิ๋นพาเจ้าถั่วชมพูกลับไปที่ดาวเคราะห์หทัยกล้วยไม้ทันที เนื่องจากเหล่าทหารได้เติมเต็มไร่อ้อยด้วยของเหลวจากต้นขาของเอเลี่ยนตั๊กแตนอีกครั้ง และเป็นอีกครั้งที่พลังงานถูกเติมเต็ม พลังงานบนดาวเคราะห์แห่งนี้เหมาะสำหรับถั่วชมพูเป็นอย่างมาก
ถั่วชมพูนั่งคอตก ขณะที่เสี่ยวอ้ายมองดูด้วยความสงสัย และสูดดมกลิ่นของมัน “โฮ่ง เยี่ยมเลย! พละกำลังเกือบจะได้แล้ว อีกเดี๋ยวก็เลื่อนขั้นเป็นระดับ 10 ดาวได้ โฮ่ง!”
“ถือว่าพอมีคุณสมบัติ โฮ่ง!”
เปลือกตาของถั่วชมพูยกขึ้นขณะมองดูเสี่ยวอ้าย ฮึ่ม! แล้วมาคอยดูว่าหลังฉันเลื่อนขั้นแล้วจะจัดการแกอย่างไร เมี้ยว!
นากายังคงนอนอยู่บนพื้นด้วยความเบื่อหน่าย เอาแต่นึกถึงรถบรรทุกอาหารกระป๋องของตัวเอง! เมื่อไม่นานมานี้มันไม่ได้ออนไลน์ และไม่ทิ้งข้อมูลการติดต่อให้กับมนุษย์คนนั้นเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเจ้าคนนั้นจะลืมกันไปหรือยัง ฟ่อ!
ขณะนี้กลุ่มเจ้าขนปุยทั้งหลายได้เข้าครอบครองพื้นที่ไร่อ้อยทั้งหมดบนดาวเคราะห์หทัยกล้วยไม้เป็นที่เรียบร้อย ถงจื่อเจินยุ่งวุ่นวายอยู่กับการจัดเตรียมอาหารให้พวกมันกิน ติดตั้งโทรทัศน์ขนาดใหญ่ เปิดการ์ตูนและรายการโทรทัศน์ต่าง ๆ ให้พวกมันดู
สรุปได้ว่าเอเลี่ยนเกอหลัวทั้งหลายคือบรรพบุรุษที่ยังมีลมหายใจ!
ถั่วชมพูถูกพามาพักพิงที่ไร่อ้อย ขณะที่เสี่ยวอ้ายคอยกัดอ้อยและนำมาวางลงที่ด้านหน้าของถั่วชมพู แต่แล้วมันก็เลียริมฝีปากของตัวเอง
อ๊ะ! รสชาติอร่อยจัง!
นากาที่ได้กลิ่นหอมหวานรีบปีนไต่ขึ้นไปในทันที เหล่าเกอหลัวทั้งหลายมองดูนากาทำลายไร่อ้อยของพวกมันด้วยความขุ่นเคือง แต่หลังจากได้กัดกินอ้อนชิ้นเล็ก ๆ น้ำตาของมันก็เอ่อล้นออกมาจนแทบจะร้องไห้!
เสี่ยวอ้ายเป็นดั่งสุนัขบ้านที่มีสติอยู่เสมอ เมื่อเห็นนากากำลังกินอย่างตะกละตะกลาม มันก็รีบกระโดดขึ้นไปบนหลังของนากาทันที ใช้หมัดสุนัขทุบตีอีกฝ่ายจนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้
“โฮ่ง! นี่คือโครงการของนายท่าน! ที่ทำให้พวกเกอหลัวนะ โฮ่ง! เจ้าเป็นคนนอกจะมากินตามอำเภอใจไม่ได้! โฮ่ง!”
นาการู้สึกกลัวเสี่ยวอ้าย ดังนั้นมันจึงวางอ้อยลงอย่างเชื่อฟัง และมองดูเอเลี่ยนเกอหลัวทั้งหลายที่จ้องมองเสี่ยวอ้ายหลังผ่านพ้นช่วงเวลาวิกฤต ก่อนจะส่งเสียงร้อง ‘เจี๊ยบ เจี๊ยบ เจี๊ยบ เจี๊ยบ’!
การเลื่อนขั้นของถั่วชมพูกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า!
หลังจากกัดกินต้นอ้อยเข้าไปมากกว่าร้อยต้น พื้นที่บิดเบี้ยวที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าก็ก่อตัวขึ้น ขณะที่เสี่ยวอ้ายลากสวี่หลิงอวิ๋นออกมาเป็นเวลาก่อนจะหยุดการกระทำ
“โฮ่ง! ถ้ากำลังเลื่อนขั้นอยู่จะอันตรายมากโฮ่ง! นายท่านจะเข้าไปใกล้ไม่ได้!” เสี่ยวอ้ายเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีคุณสมบัติเป็นแม่บ้าน มันคอยปกป้องสวี่หลิงอวิ๋นอย่างซื่อสัตย์
สวี่หลิงอวิ๋นสัมผัสต้นขาของมันด้วยความพึงพอใจ ทำไมถึงสัมผัสขาของมันอย่างนั้นเหรอ? อืม เพราะว่ามันมีขนาดใหญ่เกินไปอย่างไรล่ะ!
การเลื่อนขั้นของถั่วชมพูเป็นไปอย่างเชื่องช้า และหลังจากพระอาทิตย์ตกดินถั่วชมพูก็เลื่อนขั้นได้สำเร็จ!
ขนหยิกของถั่วชมพูที่ได้รับการเลื่อนขั้นสำเร็จจนฟูฟ่องขึ้นเล็กน้อย ทว่ารูปลักษณ์โดยรวมของมันไม่ได้แตกต่างไปจากเดิมนัก หากมีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไป คงจะเป็นร่างกายที่ผอมลงนิดนึง และรูปลักษณ์ที่ดูดีขึ้น!
“เมี้ยว…!” ถั่วชมพูลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้น และร้องตะโกนก้องฟ้า “ถั่วชมพูเลื่อนขั้นสำเร็จแล้ว!”
ดวงตาของมันจับจ้องไปที่เสี่ยวอ้ายและนากาด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้!
เสี่ยวอ้ายมองเหยียดมัน ต้องการท้าทายอำนาจหลังจากเลื่อนขั้นหรือไร? ตลกเกินไปแล้ว!
ถั่วชมพูกระโดดขึ้นและพุ่งตรงไปทางเสี่ยวอ้าย ทว่า… เสี่ยวอ้ายกลับสะบัดหางขึ้นเพื่อตะปบถั่วชมพูให้ล้มลงไปนอนกองกับพื้น และใช้เวลานานกว่าจะลุกขึ้นได้!
นากายิ้มเยาะขณะมองดู!
มั่นใจได้เลยว่าเกอหลัวตัวนี้ต้องเสียสติไประหว่างเลื่อนขั้นเป็นแน่? แม้แต่มันยังไม่กล้าที่จะยั่วโมโหเสี่ยวอ้าย แต่เกอหลัวตัวนี้กลับกล้าลองดีซะอย่างนั้น!?
อวดเก่งเกินไปแล้ว!
ถั่วชมพูคืบคลานออกมาจากหลุม เหลือบมองเสี่ยวอ้ายด้วยสายตาตื่นตระหนก เสี่ยวอ้ายแข็งแกร่งเกินไปหรือเปล่า?!
เสียงหัวเราะเยาะของนากาดังลอดออกมาจากด้านข้าง ซึ่งสร้างความรำคาญให้กับถั่วชมพูเป็นอย่างมาก! มันจึงรีบวิ่งเข้าไปต่อสู้กับนากา!
แม้ว่าฝีมือของนากาจะไม่ดีเท่าเสี่ยวอ้าย แต่เพียงใช้วิธีการเล็กน้อย มันก็ถูกทุบตีจนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก
ถั่วชมพูโดนทุบตีอย่างรุนแรง! มันนั่งคอตก และส่งเสียงร้องออกมาว่า ‘ว้า’!
“เมี้ยว…!! ฉันฝึกซ้อมหนักมากนะ ฮือ ๆๆ! ยังเอาชนะพวกแกไม่ได้อีก! ฮือ ๆๆ เมี้ยว!”
สวี่หลิงอวิ๋นไม่สามารถทนเห็นมันได้!
“แกจะร้องไห้ทำไม! แกเพิ่งเลื่อนขั้นเป็นระดับ 10 ดาวนะ ไม่ต้องกลัว ฝึกฝนต่อไปอีกสักปีครึ่ง ฉันเชื่อว่าแกจะต้องประสบความสำเร็จแน่!” สวี่หลิงอวิ๋นลูบหัวและปลอบประโลมมัน
สัมผัสของเธอทำให้ถั่วชมพูรู้สึกดีขึ้น! ขนของมันนุ่มลื่นชวนน่าสัมผัส เงางามและเรียบเนียน!
เสี่ยวอ้ายไม่พอใจ! ขนของมันก็นุ่มเรียบเหมือนกัน!
หางของมันห้อยลงอย่างไม่มีความสุข!
แต่หลังจากนั้นไม่นานเสี่ยวอ้ายก็หายเศร้าใจ เนื่องจากนายท่านเข้ามาสัมผัสและจุ๊บมัน!
“เสี่ยวอ้ายของเราเป็นเด็กที่มีความสามารถจังเลยน้า! เอาไว้แกจะต้องคอยสอนถั่วชมพู!”
เสี่ยวอ้ายสุขุมและมากประสบการณ์การต่อสู้ ถั่วชมพูจะได้เรียนรู้อะไรมากมายจากมันอย่างแน่นอน
คำพูดของสวี่หลิงอวิ๋นทำให้เสี่ยวอ้ายกระโดดโลดเต้น ก่อนจะพูดสัญญาซ้ำ ๆ “ไม่ต้องห่วง! โฮ่ง! นายท่าน เสี่ยวอ้ายจะดูแลถั่วชมพูเอง จะให้ฝึกฝนอย่างดี ไม่ให้ขี้เกียจเลย!”
“เมี้ยว! อะไรนะ?! ไม่เอาเมี้ยว!” ถั่วชมพูรู้สึกสิ้นหวังขึ้นมาทันที!
ต้นกล้าในหัวก็ทรมานมันพอแล้ว ตอนนี้ยังจะส่งเสี่ยวอ้ายมาให้มันอีก มันจะไม่ตายเอาเลยหรือไร?!
ถั่วชมพูแค่อยากจะบอกว่าโลกนี้ไม่ควรค่าเอาซะเลย!
ในขณะเดียวกัน ณ แห่งใดแห่งหนึ่งในจักรวาล
เอเลี่ยนหุ้มเปลือกระดับ 9 ดาวที่หลบหนีกลับมายังรังเก่าอย่างยากลำบากกำลังร้องไห้เหมือนเด็กน้อยทันทีที่กลับมาถึงรังเก่าของมัน และนั่นทำให้เอเลี่ยนหุ้มเปลือกตัวอื่นจ้องมองมาที่มันด้วยความสงสัย
“เกิดอะไรขึ้น?”
เอเลี่ยนหุ้มเปลือกตัวอื่นต่างสื่อสารกันและกันด้วยชุดข้อมูลภาษาเฉพาะของเอเลี่ยน และเอ่ยถาม
“พวกเจ้าไม่ได้ออกไปกินดื่มกันอย่างดีหรือไร? ถูกมนุษย์ฆ่าเอาเหรอ?”
“พวกมันตายกันหมดแล้ว! ถูกอสุรกายระดับ 10 ดาวจับกิน!”
เอเลี่ยนระดับ 9 ดาวกำลังเฝ้ารอคอยอยู่ที่อีกฟากของทางเชื่อมมิติ มันแทบจะทนรอให้เผ่าพันธุ์ตัวเองกลับออกมาไม่ไหว แต่ถึงคิดเช่นนั้นก็ไม่เป็นผลเพราะพวกมันถูกจับกินไปหมดแล้ว!
