สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 398 เถาวัลย์งู
ตอนที่ 398 เถาวัลย์งู
ตอนที่ 398 เถาวัลย์งู
อสุรกายสามตาหดตัวลงราวกับลูกบอล ลมหายใจค่อย ๆ ลดลง และล้มลงกับพื้นโดยปราศจากเสียง
หนามแหลมคมขนาดยาวและหนาแทงทะลุออกมาจากอสุรกาย มันมีขนาดหนาและใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งอสุรกายเหลือเพียงเศษหนัง
ลักษณะของเมล็ดพันธุ์เถาวัลย์งูแตกต่างจากเมื่อก่อนนี้มาก ใบของมันมีสีเขียวมรกตมากขึ้น หรืออาจพูดได้ว่าชุ่มไปด้วยเลือด เลือดที่ออกมาจากอกของใครบางคน!
เสี่ยวอ้ายสูดลมหายใจ เถาวัลย์งูมีกลิ่นเหมือนกับต้นไม้แห่งชีวิตจริงด้วย! ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือของนายท่าน!
นายท่านมีความคิดสร้างสรรค์อยู่เสมอ ถึงกับใช้พลังของต้นไม้แห่งชีวิตมาเสริมสร้างวิวัฒนาการของเถาวัลย์งู!
ดอกไม้ขนาดใหญ่บานสะพรั่งอยู่บนยอดเถาวัลย์งู ดอกไม้ชนิดนี้ส่งกลิ่นหอมหวานราวกับต้องการล่อลวงศัตรูให้เข้าไปใกล้ และใช้ประโยชน์จากการดูดซับเลือดเพื่อทำให้พวกมันแข็งแกร่งมากขึ้น
สวี่หลิงอวิ๋นไม่คิดว่าเถาวัลย์งูจะมีฤทธิ์ถึงตายได้หลังจากได้รับการเสริมสร้างจากต้นไม้แห่งชีวิต!
เธอค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ แต่โอคาซีกลับคว้าตัวเธอเอาไว้ “อย่าเข้าไปใกล้ ระวังอันตราย!”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ!” สวี่หลิงอวิ๋นส่ายหัว “เถาวัลย์งูต้นนี้มีพลังของต้นไม้แห่งชีวิตวนเวียนอยู่ และมันรู้ว่าฉันเป็นนายของมัน”
จริงอย่างที่สวี่หลิงอวิ๋นพูดไว้ ทันทีที่เถาวัลย์งูเห็นสวี่หลิงอวิ๋นเข้าไปใกล้ มันก็ลูบไล้เธออย่างสนิทสนม ทว่าน่าเสียดายที่มันไม่สามารถพูดได้ ไม่อย่างนั้นมันคงเรียกหานายท่านไปแล้ว!
เสี่ยวอ้ายเข้าไปใกล้เพื่อสูดดมกลิ่นของเถาวัลย์งู ใครจะรู้ว่าเถาวัลย์สามารถสัมผัสได้ถึงการเข้าใกล้ของเหยื่อ ลำต้นของเถาวัลย์งูเป็นเหมือนกับเชือกป่าน มันพุ่งออกไปรัดตัวเสี่ยวอ้ายโดยตรง และใช้เถาวัลย์ที่อุดมไปด้วยหนามแหลมพยามยามทิ่มแทงร่างกายของเสี่ยวอ้ายจนออกฤทธิ์ชา
สวี่หลิงอวิ๋นร้องตะโกนออกไปไม่ทัน เมื่อเห็นเสี่ยวอ้ายงับปากลงไปจนเถาวัลย์งูถูกกัดหลายต่อหลายครั้ง เสี่ยวอ้ายลิ้มลองรสชาติและพยักหน้า “ไม่เลว! โฮ่ง! มีผลทำให้เป็นอัมพาต!”
เถาวัลย์งูบาดเจ็บสาหัส มันสั่นคลอนและพยายามซ่อนอยู่ด้านหลังสวี่หลิงอวิ๋น มันผลักสวี่หลิงอวิ๋นด้วยลำต้นที่แตกหัก และพูดว่า “นายท่านช่วยข้าแก้แค้นด้วย! เจ้าชั่วนั่นมันกัดกินร่างกายข้า!”
เสี่ยวอ้ายเลียริมฝีปาก และรู้สึกถึงความชา!
อาการอัมพาตของเจ้าเถาวัลย์นั่นออกฤทธิ์ดีมาก!
สวี่หลิงอวิ๋นรีบหันไปถามเสี่ยวอ้าย “เสี่ยวอ้ายเป็นอะไรไหม?!”
เถววัลย์งูตัวแข็งทื่อ ก้มหัวและทรุดตัวลง ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะรู้แล้วว่านายท่านเป็นพวกเดียวกันกับอสุรกายที่เข้ามากัดมัน มันเศร้าใจมาก ก่อนจะนอนลงบนร่างของอสุรกายสามตา หัวใจของมันแตกสลายเพราะนายหญิงสารเลว
เสี่ยวอ้ายส่ายหัว “โฮ่ง! เสี่ยวอ้ายไม่เป็นไรโฮ่ง!”
ครั้นพูดจบ มันก็หันไปมองดูเถาวัลย์งู และครุ่นคิดอย่างดูถูก ฮึ่ม! คิดจะสู้กับเสี่ยวอ้ายเหรอ! โฮ่ง! เสี่ยวอ้ายทำได้มากกว่าเจ้าอีก!
เถาวัลย์งูกระตุกอีกครั้ง ราวกับโลกใบนี้โจมตีมันอย่างโหดเหี้ยมเหลือเกิน
สวี่หลิงอวิ๋นนั่งยอง ๆ และมองดูเถาวัลย์งูเพราะทำอะไรไม่ถูก “เอาน่าอย่าก่อปัญหาเลย อยากรักษาให้หายไหม? ถ้าอยากหายก็รีบหดตัวเป็นเมล็ดพันธุ์ซะ ฉันจะได้พาแกไปกินอาหารมื้ออื่นสักที”
เมื่อได้ยินว่ามันจะได้กินอาหารอีกครั้ง มันก็รีบย่อตัวลง และแปรสภาพเป็นเมล็ดพันธุ์ขนาดจิ๋วที่ถูกห่อหุ้มด้วยแสงไฟ
สวี่หลิงอวิ๋นพยักหน้า ดีมาก!
หากเถาวัลย์งูได้ฆ่าอสุรกายเช่นนี้อีกครั้ง มันจะแยกตัวออกมาเป็นเมล็ดพันธุ์ใหม่ บางทีเถาวัลย์งูอาจจะมาแทนที่พวกเขาเพื่อคอยปกป้องพื้นที่สหภาพห้วงดวงดาวก็เป็นได้
“ไปกันเลยไหมครับ?” โอคาซีถาม
สวี่หลิงอวิ๋นพยักหน้า และทั้งสองก็ออกเดินทางกันอีกครั้ง
บาเรียมีขนาดกว้างใหญ่มาก พวกเขาจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ถึงจะวนครบรอบวงกลม? เกรงว่าจะใช้เวลาหลายปีเลยหรือเปล่า?
“ตอนนี้จะทำยังไงกันดี?”
หลังจากเดินทางมาร่วมสามชั่วโมง กลุ่มสวี่หลิงอวิ๋นไม่เจออสุรกายร้ายตัวอื่นเลย “แบบนี้ไม่ได้ผลแน่!”
สวี่หลิงอวิ๋นครุ่นคิด มองดูเถาวัลย์งูที่อยู่ในมือ เค้นเลือดของตัวเองออกมาหนึ่งหยด เลือดของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยลมหายใจและพลังของต้นไม้แห่งชีวิต
หลังจากที่เถาวัลย์งูดูดซับเลือด ลำต้นของมันก็ตั้งตระหง่านสูงขึ้น!
โอคาซีคว้ามือเธอเอาไว้ “ทำอะไรน่ะ?!”
สวี่หลิงอวิ๋นส่ายหัวอย่างจนปัญญา “ในเมื่อเราไม่มีหนทางทำให้มันเสร็จสักที ก็ควรมาดูกันว่าเราจะใช้เถาวัลย์งูดึงดูดอสุรกายออกมาได้บ้างไหม”
โอคาซีมองดูนิ้วที่เปื้อนเลือดของสวี่หลิงอวิ๋น จากนั้นจึงเจาะรูบนนิ้วของตัวเองเพื่อให้เลือดไหลออกมา
เถาวัลย์งูที่ได้กลิ่นเลือดจากพลังของต้นไม้แห่งชีวิตรีบกระโดดออกมาทันที และดูดซับเลือดบนข้อมือของโอคาซีอย่างตะกละตะกลาม
เถาวัลย์งูเป็นพืชพรรณที่ตะกละอย่างมาก หลังจากได้ดูดซับเลือดอีกครั้ง ดอกตูม ๆ ของมันก็บานออกมาเพื่อพยายามเจาะเข้าไปในบาดแผลของเขา แต่สวี่หลิงอวิ๋นกลับคว้ามันไว้
“พอได้แล้ว! ได้คืบจะเอาศอก!” สวี่หลิงอวิ๋นสะบัดเถาวัลย์งูออก และพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ ก่อนจะออกคำสั่งกับมัน “ลองดูว่ามันจะดึงดูดอสุรกายที่อยู่ใกล้เคียงได้ไหม ถ้าแกทำได้ อสุรกายที่แกหลอกล่อเข้ามาก็จะตกเป็นของแก!”
เถาวัลย์งูตกตะลึง!
มันไม่เคยเห็นด้านนี้ของนายท่านมาก่อน มันเป็นผู้ดึงดูดอสุรกายมาแท้ ๆ แต่ทำไมเธอถึงจะยกให้เป็นของรางวัล?!
สวี่หลิงอวิ๋นพูดออกมาด้วยสีหน้าที่น่าสะพรึงกลัว “แกมีความสุขกับการดูดเลือดแฟนฉันมากใช่ไหม? ถึงได้กล้าพูดถึงเงื่อนไขกับฉันแบบนี้? งั้นให้ฉันเอาพลังของต้นไม้แห่งชีวิตคืนไหมล่ะ?!”
เถาวัลย์งูห่อเหี่ยวเป็นอย่างมากหลังจากที่มันถูกสวี่หลิงอวิ๋นขว้างลงมาบนบาเรีย มันเขย่าร่างกายและลำต้นก็ค่อย ๆ สูงใหญ่ขึ้น กลายเป็นป่าเถาวัลย์แหลมคมที่มีขนาดใหญ่กว่าอสุรกายยักษ์ ภายในป่าแห่งนี้มีดอกไม้สีชมพูและสีขาวบานสะพรั่งอยู่ทุกหนทุกแห่ง กลิ่นหอมหวานเย้ายวนของดอกไม้เหล่านี้แพร่ขจายออกไปในทันใด
สวี่หลิงอวิ๋นกับโอคาซีซ่อนตัวอยู่ด้านข้าง
เธอขมวดคิ้วเมื่อมองดูเลือดบนมือของแฟนหนุ่มแล้วถามขึ้นว่า “ทำไมถึงเจาะเลือดคะ?”
โอคาซีลูบหัวเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ผมไม่อยากให้ท่านต้องเลือดออกมากกว่านี้”
เขานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “ท่านทำหลายอย่างแล้ว ผมช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย ถ้าเลือดแค่เล็กน้อยจะสามารถช่วยท่านได้ ผมก็เต็มใจ”
สวี่หลิงอวิ๋นถอนหายใจและก้มหัวลง “…ครั้งต่อไปอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ รู้ไหมว่าฉันรู้สึกแย่แค่ไหนที่ทำให้ท่านต้องเลือดออก?!”
เสี่ยวอ้ายมองดูสถานการณ์ภายนอกด้วยอาการง่วงหาว หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง อสุรกายทั้งสองตัวก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ดวงตาของมันจับจ้องมาที่เถาวัลย์งู
“เจ้านี่หอมจัง!”
อสุรกายตัวหนึ่งดูคล้ายคลึงกับนากาเล็กน้อย มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความยาวหลายร้อยฟุตและมีเขาอยู่บนหัว สายตาของมันมองดูเถาวัลย์งูอย่างตะกละตะกลาม
ดวงตาพร่ามัวราวกับเห็นอาหารชั้นเลิศ ซู้ดน้ำลายในปาก และกระโจนเข้าใส่เถาวัลย์งู!
ในขณะที่อสุรกายอีกตัวหนึ่งมีลักษณะเหมือนกับปลา มันมีหัวขนาดใหญ่ ดวงตากลมโต ร่างกายเปลือยเปล่า มีเพียงหางที่สะบัดไปมา ทว่าแขนขากลับดูยาวยิ่งนัก
