สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 423 ก่อเหตุ
ตอนที่ 423 ก่อเหตุ
ตอนที่ 423 ก่อเหตุ
ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นหลุดออกมา นักกินทั้งหลายก็แสดงท่าทีว่าได้เรียนรู้ความจริงแล้ว!
“งั้นมานัดกันคืนนี้เลย!”
“จะออกมาตอนกี่โมง? ผมมาตอนเที่ยงแล้วกัน!”
“เที่ยงงั้นเหรอ? งั้นผมออกตอนสิบเอ็ดโมง!”
“เฮอะ! วันนี้ผมกินเสร็จแล้วจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”
…
ลูกค้าที่อยู่ด้านนอกเริ่มโกรธเคืองมากขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่ากำลังจะบ้าคลั่ง และหลังจากที่พวกเขาเร่งรัดเข้ามา สวี่หลิงอวิ๋นที่ได้ยินเสียงเอะอะก็เดินออกมา เธอขมวดคิ้วกับเหตุการณ์ที่ยุ่งเหยิงตรงหน้า
“ชิงเย่ เกิดอะไรขึ้น?!”
“ลูกค้าบอกว่าอาหารจานเล็กเกินไปครับ อยากจะสั่งเพิ่มอีกจาน แต่ว่าลูกค้าด้านนอกเริ่มรอไม่ไหว เพราะกลัวว่าลูกค้าด้านในจะสั่งจนหมด พวกเขาเลยเริ่มต่อล้อต่อเถียงกัน!” ชิงเย่พูด
สวี่หลิงอวิ๋นมองดูเหตุการณ์ที่กำลังชุลมุนวุ่นวาย
และทันทีที่ลูกค้าทั้งหลายเห็นสวี่หลิงอวิ๋นเดินออกมา พร้อมกับภาพลักษณ์ของชิงเย่ที่ดูเคารพนับถือเอลฟ์สาว พวกเขาก็พอจะคาดเดาได้ว่าหญิงสาวคนนี้น่าจะเป็นเจ้าของร้านอาหาร
จึงร้องจะโกนขึ้นว่า “เถ้าแก่เนี้ย คุณควรจะมีความยุติธรรมหน่อยสิ!”
“ลูกค้าพวกนั้นก็ได้กินกันแล้ว ทำไมยังไม่ถึงตาพวกเราสักทีล่ะ?!”
ผู้คนที่นี่ยังคงทุกข์ทรมานใจ!
“การมาเข้าคิวแต่เช้าตรู่มันง่ายสำหรับผมนักหรือไง?! ผมไม่ได้ฉวยโอกาสมากินจนอิ่มสักหน่อย จะปล่อยให้คนขี้เกียจแบบพวกคุณมาขโมยอาหารจากเราไปทำไม?!”
ทุกคนล้วนมีเหตุผลเป็นของตัวเอง และไม่มีใครสามารถโน้มน้าวใจใครได้
สวี่หลิงอวิ๋นเองก็ได้ยินเช่นกัน “เอาแบบนี้นะคะ จะมีเพียงสิบโต๊ะแรกที่สามารถกินได้ตามที่ต้องการ ที่เหลือจะถูกจำกัดให้สั่งได้คนละจานเท่านั้น!”
“อะไรนะ?!” ลูกค้าที่อยู่ตรงนั้นเริ่มรู้สึกไม่พอใจ!
“ทำไมพูดงั้นล่ะ!”
ทว่าลูกค้าสิบโต๊ะแรกกลับมีความสุข “ยอดเยี่ยมมาก! พวกเรากินจนอิ่มได้แล้วใช่ไหม?!”
“นอกจากนี้ลูกค้ากลุ่มแรกจะได้รับรางวัลเป็นเค้กก้อนเล็กหลังจากกินเสร็จแล้วด้วย!” สวี่หลิงอวิ๋นพูด
ลูกค้าที่นั่งอยู่ด้านในมีความสุขอย่างเหลือล้นเมื่อได้ยินว่าจะได้รับเค้กก้อนเล็ก หลังจากกินปีกไก่ย่างและพุดดิ้งคาราเมลในมือเสร็จ หุ่นยนต์ก็นำเอาเค้กก้อนเล็กออกมายื่นให้พวกเขาทีละคน
เค้กเหล่านี้ถูกตกแต่งด้วยบัตเตอร์ครีมสีขาว และถูกดัดแปลงให้เป็นรูปทรงน่ารักทุกรูปแบบ
เดิมทีลูกค้าทั้งหลายรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่เมื่อพวกเขาเห็นเค้กที่น่ารักก้อนนี้ เขาก็ขยับเข้าไปใกล้และดมกลิ่นมัน
อ๊ะ! กลิ่นหวานหอมมาก!
ไม่เลว! เห็นได้ถึงความจริงใจ!
ครั้นจ่ายเงินเสร็จ ลูกค้าทั้งหลายก็ออกไป ลูกค้าที่อยู่ด้านหลังเริ่มรุมทึ้งเข้ามาคว้าที่นั่งเอาไว้!
แต่แล้วปัญหาก็กลับมาอีกครั้ง! อาหารทั้งหลายหมดลงหลังจากที่เตรียมการให้ลูกค้ากลุ่มที่สอง!
ลูกค้าที่เข้ามาทีหลังถึงกับน้ำตาซึม!
ทำไมมาหมดเอาตอนนี้!
สวี่หลิงอวิ๋นแสดงรอยยิ้มไร้เดียงสา “ขออภัยด้วยนะคะ ร้านอาหารของเรามีขนาดเล็กและมีวัตถุดิบจำกัด ความสามารถในการจัดหาก็ยิ่งจำกัดขึ้น ต้องขออภัยจริง ๆ ค่ะ!”
ขออภัย?! ขออภัยเชี่ยอะไรกัน!
ลูกค้าทั้งหลายโกรธจัดจนอยากจะลุกขึ้นมาสู้กับสวี่หลิงอวิ๋น ขณะที่ชิงเย่ขมวดคิ้ว เตะชายใจกล้าออกไปด้วยลูกเตะเพียงครั้งเดียว ส่งผลให้ร่างกายของเขาอาบเลือด
“บังอาจนัก! กล้ามาแตะต้องเถ้าแก่เนี้ยของเรา!” ชิงเย่เกรี้ยวกราด!
นี่คือผู้ผลิตเหรียญทองอินทนิลของเขา! เป็นผู้มีพระคุณของเขา! ใครกล้าที่จะแตะต้องสวี่หลิงอวิ๋นจะต้องกลายเป็นศัตรูกับเขา!
ชายคนดังกล่าวล้มลงกับพื้นด้วยแขนที่เปื้อนเลือด มองดูชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า และนึกได้ว่าเอลฟ์ที่อยู่ตรงหน้าเขาคือนักลอบสังหารที่มีชื่อเสียง!
คราวนี้ฝูงชนที่โหวกเหวกโวยวายถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ!
สวี่หลิงอวิ๋นมองไปที่ชิงเย่
อา! เจ้าหมอนี้เจ๋งแฮะ! นานมากแล้วที่เธอได้เห็นว่าเจ้าหมอนี่ตะกละตะกลามได้ทุกวัน จนหลงลืมไปว่าเขายังมีพลังของเอลฟ์ที่ยอดเยี่ยมอยู่!
ท้ายที่สุด ชายผู้สร้างปัญหาก็เดินออกไปเงียบ ๆ สำหรับการต่อสู้ในเคทเลอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนที่ก่อปัญหาถูกล้มลง อย่าได้คิดเชียวว่าพวกเขาจะชดเชยความสูญเสียด้วยเงิน เพราะมันไม่มีทาง!
การต่อสู้กลับอันแสนเร้าใจเท่านั้นถึงจะสมเหตุสมผล!
ฝูงชนด้านนอกค่อย ๆ สลายตัวออกไป ทว่ายังมีลูกค้าจำนวนมากที่ยืนอยู่ด้านประตูทางเข้าด้วยความมั่นคงและปฏิเสธที่จะออกไป หากถามว่าทำไมพวกเขาถึงปฏิเสธที่จะออกไป?
ก็เพราะว่ายังมีคิวอยู่!
เข้าคิวทั้งคืนคืออะไร? ตลกเป็นบ้า! คาดว่าเย็นนี้จะมีลูกค้าต่อคิวไม่เกินสองคน! เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยที่จะกินอีกต่อไป!
คงจะดีเสียกว่าหากเข้าแถวทันทีหลังจากที่เสร็จ ถึงจะถูกกล่าวหาว่าเป็นลูกค้าที่ดื้อรั้น ไม่เพียงจะกินได้จนอิ่มเท่านั้น แต่ยังได้รับเค้กก้อนเล็กอีกด้วย!
ลูกค้าเหล่านี้เป็นพวกขี้งก!
เอเดน ภรรยา และลูกชายนั่งอยู่ในห้องส่วนตัว เพื่อรอกินอาหารกลางวัน
แต่แล้วชายชราทั้งหลายกลับอดใจไม่ไหว! หลังจากที่โทรเข้าไปยังบ้านของจอมพลเอเดนก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ พวกเขาจึงตรงดิ่งมาที่ร้านอาหาร
“เอเดน! เอเดนออกมาหาผมหน่อย!”
ชายชรากลุ่มหนึ่งรีบวิ่งมาที่ทางเข้าหน้าร้านอาหาร ทุกคนมีอายุมากกว่าห้าสิบปี ส่งเสียงร้องตะโกนอยู่ด้านนอกเพื่อให้จอมพลเอเดนออกมา
หุ่นยนต์เปล่งประกายลำแสงสีแดงและจ้องมองไปยังผู้ก่อปัญหา มือที่ถือจานอยู่รีบแปรสภาพเป็นกระสุนปืนใหญ่ หากคนพวกนี้กล้าสร้างปัญหา หุ่นยนต์ก็จะเปิดโหมดป้องกันตัวอัตโนมัติ!
แม้ว่าหุ่นยนต์หรือกระสุนปืนใหญ่ของห้วงดวงดาวที่สวี่หลิงอวิ๋นอาศัยอยู่จะอันตรายถึงชีวิต แต่เมื่อเกราะป้องกันถูกเปิดใช้งาน มันก็ไม่ง่ายเลยที่คู่ต่อสู้จะได้รับบาดเจ็บ
ในขณะที่ลูกกระสุนปืนใหญ่ของที่นี่แตกต่างกันออกไป ส่วนประกอบของลูกกระสุนสามารถทำลายล้างเกราะป้องกันพลังงานได้ แต่สำหรับผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังจะสามารถหลีกเลี่ยงกระสุนนี้ได้
ภายในห้องส่วนตัวของเอเดนมีระบบเก็บเสียง ไม่มีวันได้ยินเสียงภายนอกเล็ดลอดเข้ามา
ทว่าชิงเย่ไม่อาจเพิกเฉยได้!
สวี่หลิงอวิ๋นที่หมกตัวอยู่ในห้องครัวไม่รู้ว่ามีกลุ่มผู้ก่อกวนเข้ามาเพิ่มอีกหนึ่งกลุ่ม!
และผู้ก่อกวนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้อาวุโสที่มีสถานะสูงส่ง!
ชิงเย่ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากแอบทำลายระบบเก็บเสียงในห้องส่วนตัวของจอมพลเอเดน จากนั้นเอเดนจึงได้ยินเสียงกลุ่มคนแก่ชราที่กินข้าวด้วยกันเมื่อวานนี้
“อา! พวกตาแก่นั่นมาสร้างปัญหาอีกแล้ว!” เอเดนครุ่นคิดอย่างรำคาญใจ ก่อนจะถามภรรยาว่า “คุณจะไปดูด้วยกันไหม?”
“ไม่ล่ะค่ะ คุณไปเถอะ!” ชาช่าไม่สนใจการทะเลาะวิวาทของพวกผู้ชายมากนัก
ขณะที่เอเดนเดินออกไป
ชิงเย่จัดแจงให้จอมพลอาวุโสเหล่านี้นั่งลงบนโต๊ะอาหาร รอคอยให้จอมพลเอเดินออกมา
“ฮึ่ม! ผมคิดแล้วเชียวว่าคุณต้องอยู่ที่นี่! ผมบอกคุณแล้วไง! ว่าวันนี้จัดโต๊ะให้ผมด้วย!” ชายชราที่เลียขาหมูเมื่อวานนี้พูดขึ้น ขณะวางถุงเงินลงอย่างเย่อหยิ่ง “อย่าคิดว่าผมไม่มีเงิน ผมมีเยอะมากพอ!”
เอเดนยิ้มเมื่อเห็นเช่นนั้น “ผมจะบอกให้นะผู้อาวุโส คุณคิดว่าผมไม่มีเงินหรือไง!? ลืมไปแล้วเหรอว่าโรงแรมไห่เว่ยเป็นของผม!”
โรงแรมไห่เว่ยแห่งนี้เงินทองไหลมาเทมาตลอดทั้งปี จอมพลคนอื่นเทียบไม่ได้ด้วยซ้ำ!
“’งั้นบอกมาเลยว่าคุณต้องการอะไร?!”จอมพลอาวุโสเอ่ยถามอย่างขุ่นเคือง
“ง่ายมาก ผมอยากให้คุณลงคะแนนเสียงให้ผมในการโหวตคะแนนเสียงรัฐสภาครั้งหน้า!”
“อะไรนะ!? คุณคิดว่าอาหารพวกนี้จะทำให้ผมยอมโหวตได้งั้นเหรอ?!”
จอมพลอาวุโสเริ่มโกรธ! ทำไมเอเดนถึงเลวทรามขนาดนี้?!
“คิดว่ามันไม่คุ้มเหรอครับ? ถ้าคิดว่าไม่คุ้มก็ลืมมันไปซะ! ยังไงผมก็จะไปทักทายเถ้าแก่เนี้ยอยู่แล้ว และคุณ…อย่าคิดว่าจะจองโต๊ะได้เชียว!”
