สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 457 ชิงเย่มาถึง
ตอนที่ 457 ชิงเย่มาถึง
ตอนที่ 457 ชิงเย่มาถึง
สวี่หลิงอวิ๋นเหล่มองถั่วชมพู มันคิดจะแอบเข้าไปกินอาหารของคนอื่นหรือเปล่า? มันกล่อมเด็กได้จริง ๆ เหรอ?
หากต้องการให้ใครสักคนกล่อมเด็ก แน่นอนว่าต้องเป็นบอนาร์!
บอนาร์เป็นผู้เลี้ยงดูกลุ่มเอลฟ์รุ่นแรกทั้งหมด ต่อมามันเลี้ยงดูเผ่าพันธุ์มนุษย์ถึงหลายรุ่น ประสบการณ์ด้านการเลี้ยงดูเด็กนั้นไม่อาจมีใครเทียบได้!
และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการที่ถั่วชมพูกล่อมเด็กได้จึงกลายเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อถือนัก?!
ทว่าถั่วชมพูกลับภูมิใจมาก! ขนของมันสวยงาม ต่อให้เด็กที่กล่อมยากก็ยังยิ้มออกมาเมื่อเห็นมัน จึงเป็นเรื่องที่น่าชมเชยอย่างมาก และกลายมาเป็นอาชีพใหม่เอี่ยมของมัน!
มันจะได้รับเงินห้าร้อยเหรียญดวงดาวหลังจากกล่อมเด็กเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง! ฮ่า ๆๆ! และสามารถเอาไปซื้อปลาหมึกกระป๋องได้!
ถั่วชมพูเกลี้ยมกล่อมเด็กน้อยอย่างง่ายดาย! เพียงแค่แขวนตะกร้าไว้ที่คอ อุ้มเด็กน้อยใส่ไว้ในตะกร้าและเดินไปรอบ ๆ!
สำหรับเด็กโต มันจะให้เด็กน้อยขี่หลังเป็นเวลาสามสิบถึงห้าสิบนาที แค่นั้นก็ทำให้เด็กทั้งหลายมีความสุขได้แล้ว!
นากาไม่สามารถทำงานนี้ได้ การปรากฏตัวของมันไม่ได้ทำให้เด็กน้อยหวาดกลัวจนร้องไห้ แต่กลับทำให้เด็กน้อยกล้าหาญขึ้นด้วย!
เดิมทีพวกมันทั้งสองไม่ได้กังวลเรื่องอาหารและเครื่องนุ่งห่มมากนัก แต่พอถั่วชมพูมีงานทำ มีธุรกิจเป็นของตัวเอง หาเลี้ยงตัวเองได้ จิตใจอันตั้งมั่นทุ่มเทของนากาก็สูงส่งขึ้น! มันจะปล่อยให้ถั่วชมพูกลายเป็นหยกงามอยู่ด้านหน้าได้อย่างไร? มันเองก็จะต้องเริ่มทำงานเช่นกัน และงานดังกล่าวคือตำแหน่งเจ้าหน้าที่ปราบปรามผู้ร้าย!
นากาที่อยู่ในระดับสิบดาวได้รับการปลูกฝังต้นไม้แห่งชีวิตสาขาย่อยจากสวี่หลิงอวิ๋น ความว่องไวของมันได้รับการเลื่อนขั้นขึ้น และตอนนี้ได้กลายมาเป็นยอดฝีมือ! นากาเริ่มออกไปทำงาน งานดังกล่าวสบายหรือไม่? ก็แค่ไปที่ถนนและปราบปรามผู้ร้ายเท่านั้น!
นากาสามารถรับฟังเสียงได้เป็นอย่างดี ทันทีที่มันได้ยินเสียงกรีดร้องหรือเสียงร้องคำราม มันจะสามารถตามหาได้อย่างรวดเร็ว และโผล่มาพร้อมกับการปรามปราบการกระทำที่ขัดแย้งต่อกฎหมายหรือความสงบเรียบร้อย
ถ้าคู่รักทะเลาะกันงั้นเหรอ? พวกคุณรู้ไหมว่านากาสามารถกระโดดออกมาจากหน้าต่างได้โดยตรง? พวกคุณทั้งสองยังจะกล้าต่อสู้กันอีกเหรอ? เชื่อหรือไม่ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะเข้ามาจับกุมพวกคุณไปที่สำนักงานทันที?
ทุกคนหวาดกลัวเล็กน้อยในตอนแรก แต่แล้วมันก็พบเข้ากับหญิงร้าย!
ทันทีที่นากาแทรกกลางเข้าไป ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นตระหนก ในขณะที่หญิงสาวคนดังกล่าวไม่ได้รู้สึกหวาดหวั่น! เธอดึงนากาเข้ามาและบังคับให้บอกว่าใครถูกใครผิด?!
นากาอึ้ง! สิ่งนี้อยู่เหนือการควบคุมของมัน!
ทว่าหญิงร้ายกลับเริ่มอธิบายเหตุผลทีละข้อ!
“เขาไม่ชอบที่ฉันอ้วน!” หญิงสาวฟ้อง!
นากามองดูหญิงสาวตรงหน้า ก็เธออ้วนจริง! โรยเกลือเล็กน้อยและเอาไปทอดในน้ำมันได้เลย!
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น!” ชายหนุ่มรู้สึกผิด! เขาพูดอธิบายว่า “ผมแค่ถามคุณว่าจะกินหรือไม่กิน…”
“คุณก็รู้ว่าตอนกลางวันฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย ทำไมคุณถึงยังถามว่าจะกินหรือไม่กินอีก?! เพราะคุณคิดว่าฉันอ้วนไม่ใช่หรือไง?!”
“ผมไม่ได้คิดว่าคุณอ้วน!” ชายหนุ่มชี้แจง!
“ฉันรู้นะ คุณมีใครอีกคนใช่ไหม? ใช่เลขาของคุณไหมล่ะ? ฉันรู้มานานแล้วว่าคุณชอบแอบย่องหายไปกับเลขา คงจะแอบไปทำเรื่องผิดศีลธรรมสินะ!”
ชายหนุ่มไม่พอใจอย่างมาก!
“เลขาของผมเป็นผู้ชาย…”
“ผู้ชายแล้วยังไง? ใช่ว่าเทคโนโลยีสมัยนี้จะทำให้ผู้ชายมีลูกไม่ได้สักหน่อย!”
…
นากานอนอยู่ริมหน้าต่าง ตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก! หูของมันได้ยินแต่เสียงวุ่นวาย หัวสมองยุ่งเหยิงเป็นอย่างยิ่ง คิดอยากจะหนีไปจากที่นี่ ทว่าหญิงร้ายยังคงจับอุ้งเท้าของมันเอาไว้ ไม่ให้มันไปไหน!
ต่อให้มันมีหลายเท้า แต่ก็ไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน! หวั่นเกรงว่าถ้าผู้หญิงคนนี้ได้รับบาดเจ็บขึ้นมาล่ะ?!
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้แสนดีกลายมาเป็นกรรมการไกล่เกลี่ย! หลังจากนากาผ่านเรื่องราวนี้มาได้ มันก็กลายเป็นที่จดจำของหญิงสาวทั้งหลายอย่างคาดไม่ถึง!
พวกเขาคิดว่านากาที่นอนอยู่ริมหน้าต่างนั้นน่ารักมาก! นากาผู้ที่มีหูบอบบางมักจะเข้ามาไกล่เกลี่ยการทะเลาะวิวาทของพวกเขา ถ้าไม่มางานก็ไม่เดิน! หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถึงกับจัดหน้าที่พิเศษให้นากาเป็นสื่อกลางในการไกล่เกลี่ยการทะเลาะวิวาทของคู่รัก!
ดังนั้นนากากับถั่วชมพูจึงกลายเป็นตัวเลือกที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในเมืองหลวง และเมื่อไม่นานมานี้ พวกมันถูกคัดเลือกให้เป็นพนักงานดีเด่นของจักรวรรดิชิงเหย้า!
สวี่หลิงอวิ๋นมองดูถั่วชมพูกับนากา ถอนหายใจและพูดว่า “ไม่เจอกันนานเก่งขึ้นเยอะเลยนะ! พวกแกทั้งสองทำให้ฉันรู้สึกละอายจริง ๆ! เอาล่ะ! จะเอาขาอสุรกายให้ครึ่งหนึ่งแล้วกัน!”
เย้! ได้กินขาอสุรกายตั้งครึ่งหนึ่งเชียวนะ!
เอเลี่ยนทั้งสองมองดูอสุรกายยักษ์ ขณะที่น้ำลายเริ่มไหลออกมา! ไม่เลว ไม่เลว! การออกไปทำงานนอกบ้านมันได้ผลประโยชน์แบบนี้นี่เอง! เหลือเชื่อมาก!
นักเรียนจากสถาบันทางการทหารของจักรวรรดิชิงเหย้าต่างได้รับการเชิดหน้าชูตา แม้ว่าเมื่อไม่นานมานี้พวกเขาจะไม่ได้รับการดูแลจากหัวหน้า แต่พวกเขาก็ยังทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีจนสำเร็จการศึกษา พลังดวงดาวของพวกเขาได้รับการเลื่อนขั้นอย่างรวดเร็ว! อีกไม่นานพวกเขาคงจะสามารถติดตามองค์หญิงสามไปยังเวทีใหญ่แห่งห้วงดวงดาวได้ และอยู่ยงคงกระพันไปทั่วจักรวาล!
สวี่หลิงอวิ๋นใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่ชิงเย่กลับน่าเวทนานัก! เขาถูกต้นไม้แห่งชีวิตขัดขวาง!
ต้นไม้แห่งชีวิตถูกซ่อนเอาไว้ และยานอวกาศด้านนอกไม่สามารถมองเห็นได้ ทว่าชิงเย่มีพิกัดที่ชัดเจนและรู้ดีว่านี่คือบ้านเกิดของสวี่หลิงอวิ๋น ดังนั้นเขาจึงเคลื่อนที่วนรอบด้านนอกเพื่อหาประตูทางเข้า แต่กลับหามันไม่เจอ!
น่าเวทนามาก! จะส่งข้อความหาสวี่หลิงอวิ๋น ต้นไม้แห่งชีวิตที่มีบาเรียแข็งแกร่งก็สกัดกั้นคลื่นสัญญาณจากภายนอกอีก และไม่สามารถรับข้อความอะไรได้เลย! จำเป็นจะต้องมีคลื่นสัญญาณที่ต้นไม้แห่งชีวิตจดจำได้เท่านั้นถึงจะเข้าไปข้างในได้!
ชิงเย่ได้แต่วนอยู่รอบนอกจนอยากจะร้องไห้ออกมา!
ต้นไม้แห่งชีวิตทั้งสองต้นไม่รู้ว่าบุคคลดังกล่าวคือชิงเย่ จนกระทั่งชิงเย่ทนไม่ไหวและวิ่งออกมาจากยานอวกาศ เสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโอจึงมองดู และพบว่า เอ๊ะ คนนี้ดูคุ้น ๆ แฮะ!
ชิงเย่นั่นเอง!
มาทำอะไรที่นี่กัน? เสี่ยวอวิ๋นจึงรีบติดต่อหาสวี่หลิงอวิ๋น ขณะที่สวี่หลิงอวิ๋นก็สงสัยเช่นกันว่าชิงเย่มาทำอะไรที่นี่? แต่ในฐานะที่อีกฝ่ายเป็นผู้มาเยี่ยมเยียน เขาก็ถือว่าเป็นแขก นอกจากนี้เขายังเป็นทาสรับใช้ของเสี่ยวอ้าย!
เครื่องหมายทาสของเสี่ยวอ้ายยังไม่จางหายไป!
ชิงเย่เดินวนรอบบาเรียด้วยความหงุดหงิด เขายังหาทางเข้าไม่เจอ และถึงกับสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสมองเขาหรือเปล่า หรือว่าเขาจะจำสถานที่ตั้งผิด?
ขณะที่ครุ่นคิดอยู่ เขาก็รู้สึกว่าประตูตรงหน้ากำลังเปิดออก?!
เสียงเด็กน้อยคนหนึ่งดังลอดเข้ามาในหู “รีบขับยานอวกาศเข้ามาเร็วเข้า!”
ดวงตาของชิงเย่เป็นประกาย! เขารู้ว่าเขาไม่ได้จำสถานที่ตั้งผิดไปแน่นอน! จึงรีบวิ่งไปในยานอวกาศและบินเข้าไป!
ประตูยานดังกล่าวดูเหมือนจะไม่ใหญ่ แต่เมื่อยานอวกาศบินเข้ามา เขากลับรู้สึกว่าประตูบานนี้ใหญ่มากพอที่จะรับยานอวกาศของเขาได้!
ทันทีที่เขาเข้ามา ก็ได้รับข้อความจากสวี่หลิงอวิ๋น โดยบอกทิศทางให้แก่เขาและสั่งให้เขาตรงมาหา
เยี่ยมไปเลย!
ชิงเย่มีความสุขมากเมื่อมาถึงเมืองหลวงของจักรวรรดิชิงเหย้า! อีกทั้งยังได้กลิ่นหอมมาแต่ไกล! หอม หอมมาก!
สวี่หลิงอวิ๋นมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “นายมาทำอะไรที่นี่? ไม่ได้ดูแลธุรกิจข้างนอกนั่นอยู่เหรอ?”
แต่เอ๊ะ? ชิงเย่ใช้เวลาในการลดน้ำหนักนานแค่ไหน? มีเคล็ดลับอะไรหรือเปล่า?! พวกผู้หญิงน่ะ มักจะมีเรื่องการลดน้ำหนักเป็นจุดอ่อนเสมอ!
แม้แต่องค์หญิงสามของเราก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้!
