สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 487 สุดยอดอาวุธ!
ตอนที่ 487 สุดยอดอาวุธ!
ตอนที่ 487 สุดยอดอาวุธ!
“หยิ่งนัก กล้าดียังไงมาวางสายใส่ท่าน!”
นักเรียนทหารที่อยู่ข้างหลังตะโกนก้อง “ต้องสร้างสีสันให้พวกแกสักหน่อยแล้ว! ให้ลูกพี่บอนาร์ลงมือตัดบาเรียทิ้งซะ เราไม่กลัวหรอก! ดาวโจรสลัดจะแข็งแกร่งสักแค่ไหนกันเชียว?”
“ใช่ ตอนเราไปเจอจักรวรรดิพวกนั้น พวกเขายังมีมารยาทกว่าเลย!”
“มอบสีสันให้พวกเขาหน่อยดีปะ! องค์หญิงสาม ตอนนี้พวกเราลงมือได้หรือยังครับ?”
หลังจากที่สวี่หลิงอวิ๋นปริปากพูด ฝูงชนก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น พวกเขาร้องตะโกนว่าต้องการมอบสีสันให้แก่ดาวโจรสลัด
“เจ้าพวกโง่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย เราต้องเจรจาด้วยเหตุผลกันก่อนสิ!”
สวี่หลิงอวิ๋นพูดออกมาอย่างหน้าซื่อใจคด “เราต้องให้เวลาพวกเขาบ้าง พวกเขาอาจจะมีเงินเยอะก็ได้ รับเงินมาก่อนแล้วค่อยโจมตีก็ยังไม่สาย ต้องแสดงให้พวกเขาเห็นว่าอารยธรรมของเราทรงพลังมากแค่ไหน!”
“องค์หญิงเก่งมากพ่ะย่ะค่ะ ท่านรอบคอบมาก พวกเราคิดไม่ถึงเลย!”
“และยังเป็นถึงหัวหน้าของพวกเราด้วย!”
“อดใจรอไม่ไหวแล้ว อยากรู้จังว่าพวกโจรสลัดจะมีสีหน้ายังไงถ้ารู้ว่าพวกเรากำลังจะเล่นงานพวกมัน จะต้องฟินมากแน่!”
…
“เอาล่ะ พวกนายหยุดพูดกันสักที ใกล้จะครบห้านาทีแล้ว รอต่อไป!”
สวี่หลิงอวิ๋นกับกลุ่มนักเรียนทหารกำลังรอคอยอย่างสบายใจเฉิบ ขณะที่ชายชาวโจรสลัดกำลังรายงานสถานการณ์ต่อองค์หญิงเหมยหลี่
“อะไรนะ?!!! หนึ่งล้านล้านเหรียญทองอินทนิล?!! พวกมันจะปล้นกันหรือไง? จะโจรกรรมอำนาจของดาวโจรสลัดเลยสิท่า! พวกเผ่ามนุษย์นี่มันใจกล้าเหลือเกินนะ!”
องค์หญิงเหมยหลี่ทุบโต๊ะอย่างแรง เหรียญทองอินทนิลจำนวนหนึ่งล้านล้านเหรียญไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย!
ตัวเลขนี้เป็นรายได้ที่ดาวโจรสลัดของพวกเขาได้รับตลอดทั้งหนึ่งปี!
“พวกมันได้พูดอะไรอีกไหม? ถ้าเราไม่จ่าย พวกมันจะโจมตีเราหรือเปล่า?”
เหมยหลี่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เราอยากเห็นซะเหลือเกินว่าพวกมันจะโจมตียังไง? ฮิฮิ อย่าลืมว่าพวกเรามีสุดยอดอาวุธอยู่ เจ้าไปแจ้งคนอื่น และสั่งให้เปิดใช้งานสุดยอดอาวุธซะ!”
“แต่ว่าฝ่าบาท ถ้าเราเปิดใช้งานสุดยอดอาวุธอีกครั้ง เราจะเหลือใช้แค่อีกครั้งเดียวนะพ่ะย่ะค่ะ!”
“เหลือครั้งเดียวก็ช่าง เราจะปล่อยให้พวกมนุษย์มารังแกเราไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”
เหมยหลี่พูดอย่างโหดเหี้ยม “แสดงสีสันให้มันดูหน่อย ต้องเชือดไก่ให้ลิงดู!”
ตอนนี้เผ่ามนุษย์เป็นที่รู้จักกันดีในเขตดาวต่างแดน ผู้คนทั้งหลายต่างหวาดกลัวความพิลึกของมนุษย์พวกนี้ หากพวกเขาสามารถมอบสีสันให้แก่เผ่ามนุษย์ได้ จักรวรรดิอื่นที่อยู่โดยรอบก็คงจะตกตะลึงไปตาม ๆ กัน
ในเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมา จักรวรรดิพวกนี้เริ่มที่จะต่อต้าน และกระด้างกระเดื่องไม่เชื่อฟังเหมือนหลายปีก่อน
ในเมื่อพวกนั้นคิดจะต่อต้าน ก็ต้องหาวิธีระงับ! และเผ่ามนุษย์ก็มาได้ทันเวลาพอดี!
เหมยหลี่ครุ่นคิดเกี่ยวกับผลประโยชน์ในการเปิดใช้สุดยอดอาวุธ
เมื่อคิดดูแล้ว ประโยชน์ย่อมมีมากกว่าผลเสีย
“พ่ะย่ะค่ะองค์หญิง กระหม่อมจะแจ้งให้ทุกคนรู้โดยทั่วกัน”
หลายคนไม่รู้ว่าสุดยอดอาวุธของดาวโจรสลัดอยู่ที่ไหน บางคนคิดว่ามันคือเครื่องยิงลูกระเบิด บางคนคิดว่ามันคือระเบิด ทุกคนต่างมีความคิดเห็นแตกต่างกันออกไป ไม่มีใครรู้ และไม่มีใครเคยเห็นสุดยอดอาวุธมาก่อน
แต่โลกภายนอกต่างรู้ดีว่าโจรสลัดมีสุดยอดอาวุธอยู่ และสุดยอดอาวุธดังกล่าวสามารถปกป้องดาวโจรสลัดจากการโจมตีของผู้อื่นได้ นอกจากนี้ยังสามารถตอบโต้กลับได้ด้วย
น่าเสียดายที่สุดยอดอาวุธแบบนี้ต้องมาตกอยู่ในมือของพวกโจรสลัด
สวี่หลิงอวิ๋นกับสหายของเธอยังคงไม่รู้ และรอคอยด้วยรอยยิ้มที่สดใส ถือนาฬิกาและมองดูเวลาที่เคลื่อนตัวใกล้ครบห้านาที
“ใกล้ถึงเวลาแล้ว ครบห้านาที!” สวี่หลิงอวิ๋นพูด “ไม่รู้ว่าพวกนั้นตัดสินใจกันได้หรือยัง?”
ทันทีที่พูดจบ ใบหน้าของโจรสลัดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าสวี่หลิงอวิ๋น “สวัสดี ผู้บัญชาการมนุษย์!”
สวี่หลิงอวิ๋นเอียงหัว และไม่พูดอะไรออกไป แต่กลับพยักหน้าส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายเลิกพูดไร้สาระ และบอกเงื่อนไขมา
“องค์หญิงบอกว่าท่านตั้งเงื่อนไขสูงเกินไป ถ้าท่านเต็มใจ ทางเราสามารถมอบเหรียญทองอินทนิลหนึ่งหมื่นเหรียญให้ท่านได้ ถ้าท่านเห็นชอบก็รับเงินและออกไปซะ แต่ถ้าท่านไม่เห็นด้วย เราก็มาต่อสู้กัน!”
“เหรียญทองอินทนิลหนึ่งหมื่นเหรียญ? คิดว่าพวกเราเป็นขอทานหรือไง? นายไม่ลืมตาดูบ้างเหรอว่าตอนนี้เผ่ามนุษย์มีชื่อเสียงด้านไหนบ้าง? ก็ได้ ในเมื่อนายอยากต่อสู้นัก งั้นเรามาสู้กัน!”
สวี่หลิงอวิ๋นมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม! ไม่ว่าจะเป็นอสุรกายมากกว่าห้าร้อยตัว เสี่ยวอ้าย บอนาร์ และต้นไม้แห่งชีวิตทั้งสองต้น ทั้งหมดนี้ทำให้เธอรู้สึกมั่นใจอย่างมาก!
“ดี งั้นเรามาสู้กัน!”
ชายชาวโจรสลัดกำลังจะวางสายสนทนาทางวิดีโออีกครั้ง แต่คาดไม่ถึงว่าครั้งนี้สวี่หลิงอวิ๋นจะวางสายเร็วกว่าเขา
“บ้าฉิบ ฉันอยู่มาตั้งกี่ปีแล้ว แกเป็นคนแรกเลยนะที่กล้าวางสายใส่ฉัน ฮึ่ม! จะต้องสร้างสีสันให้แกสักหน่อยแล้ว!”
ทางด้านสวี่หลิงอวิ๋นตอนนี้ไม่สามารถรักษาสีหน้าได้อีกต่อไป
อีกฝ่ายกำลังจะเข้ามาต่อสู้กับเธอโดยตรง!
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกว่าตัวเองกำลังโกรธจัด!
“องค์หญิง ท่านอย่าอารมณ์เสียไปเลย! เจ้าพวกนั้นก็แค่คนโง่ ทำไมจะต้องไปโกรธพวกมันด้วยล่ะครับ? พวกเราเข้ายึดครองดาวโจรสลัดและฆ่าพวกมันทิ้งเพื่อขจัดความเกลียดชังในใจดีกว่าครับ!”
ปากของลุคพรั่งพรูแต่การสังหารและการนองเลือดออกมา เขาได้เป็นผู้บัญชาการเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ทัศนคติกลับแตกต่างยิ่งนัก ทั้งยังร้ายกาจกว่าเดิม
“ลุคพูดถูก! พวกเราอย่ามัวแต่โกรธเลย ไปสู้กับพวกนั้นเถอะ!”
พวกเขาเข้ามาปลอบสวี่หลิงอวิ๋นทีละคน โดยบอกว่าชาวโจรสลัดจะต้องชดใช้
อสุรกายยักษ์ทั้งห้าร้อยตัวเริ่มกระพือปีกขึ้นไปบนบาเรียอีกครั้ง กระโดดแกว่งไปมาอยู่บนบาเรีย จนดูเหมือนว่าบาเรียเริ่มจะรองรับน้ำหนักไม่ไหว
ในขณะที่นักเรียนทหารก็ยังคงพูดคุยกันอยู่
“ดาวโจรสลัดไปเอาความมั่นใจมาจากไหน? บาเรียไม่ได้แข็งแรงเท่าจักรวรรดิเล็ก ๆ ด้วยซ้ำ กล้าดียังไงถึงมาท้าพวกเรา?”
นักเรียนทหารคนหนึ่งพูดด้วยความสงสัย “ดูจากความแข็งแกร่งของพวกนั้นแล้ว พวกมันควรจะร้องขอความเมตตาและตอบสนองความต้องการของเราไม่ใช่เหรอ? ทำไมพวกมันไม่เล่นตามเกมล่ะ?”
คำพูดของนักเรียนทหารคนนี้ทำให้สวี่หลิงอวิ๋นไม่สบายใจ ใช่ เขาพูดถูก ทำไมพวกนั้นถึงกล้ายั่วโมโหพวกเธอทั้งที่บาเรียอ่อนแอแบบนี้?
เธอไม่เชื่อว่าผู้คนในดาวโจรสลัดจะไม่รู้ว่าตลอดหลายวันที่ผ่านมาพวกเธอทำลายบาเรียไปแล้วตั้งกี่ด่าน!
โจรสลัดพวกนี้ไม่ใช่คนโง่!
ในขณะเดียวกัน อวี้ซินก็เดินเข้ามา “เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด พวกมันกำลังจะเปิดใช้สุดยอดอาวุธ”
“สุดยอดอาวุธ มันคืออะไร? ฟังดูเจ๋งดีแฮะ!!”
สวี่หลิงอวิ๋นรีบถามขึ้น “มันทรงพลังมากไหม? จะไม่ฆ่าพวกเราหมดเลยเหรอ?”
