สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 488 ไม่เป็นอะไร!
ตอนที่ 488 ไม่เป็นอะไร?!
ตอนที่ 488 ไม่เป็นอะไร?!
“ไม่รู้สิครับ ผมไม่เคยเห็นมันมาก่อน” อวี้ซินโบกมือและพูดอย่างเขินอาย “ผมก็เพิ่งเคยได้ยินมาเหมือนกัน”
“ถึงผมไม่รู้ แต่บอนาร์ก็น่าจะรู้นะครับ อยู่ในเขตดาวต่างแดนข้างนอกนี้มาตั้งหลายปี น่าจะเคยเห็นบ้างแหละ”
หลังจากพูดจบ เขาก็หันไปมองบอนาร์
สหายตัวโตไม่ทันได้รอรับคำสั่งจากสวี่หลิงอวิ๋น เพราะเสี่ยวอ้ายผู้อ่อนโยนกำลังปล่อยให้อีกฝ่ายนอนหลับใหลอยู่ด้านข้าง น้ำลายของบอนาร์หยดย้อยขณะที่นอนหลับสนิท
โอ้โห! ภาพลักษณ์ของแกหายไปไหนหมด?! ไม่กลัวจะขายขี้หน้าต่อหน้าเสี่ยวอ้ายบ้างหรือไง? อีกอย่างน้ำลายแกไหลไปโดนขนของเสี่ยวอ้ายแล้ว!
แต่กลับไม่คาดคิดว่าเสี่ยวอ้ายจะไม่รังเกียจสักนิด มันหลับใหลขณะที่ดวงตายังปิดสนิท!
สวี่หลิงอวิ๋นยังไม่ทันได้พูดอะไร บอนาร์กลับตื่นขึ้นมาด้วยความขุ่นเคือง และใช้กรงเล็บเกาหู
“บอนาร์ตื่นก่อน ขอถามอะไรหน่อยสิ!”
“อะไรอะไร? แผ่นดินไหว? ศัตรูบุกเหรอ?!”
บอนาร์ตกอยู่ในความงุนงง มันตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ สะดุ้งขึ้นราวกับปลาดีดน้ำ ร้องตะโกนโหวกเหวกโวยวาย
“ศัตรูกำลังมา โจรสลัดกำลังจะเปิดใช้สุดยอดอาวุธ ท่านช่วยบอกทุกคนหน่อยได้ไหมว่าสุดยอดอาวุธที่ว่านั่นคืออะไร?” อวี้ซินถาม
บอนาร์เกาหัวและรีบตอบสนองภายในเวลาศูนย์จุดหนึ่งวินาที ก่อนจะตอบว่า “สุดยอดอาวุธ? โอ้ หนีไปซะ อาวุธนี้ทรงพลังมาก!”
“ทุกอย่างที่อยู่ด้านล่างนี้จะถูกทำลายภายในไม่กี่วินาที มันจะพุ่งออกมาพร้อมกับพลังโจมตีบนบาเรีย!”
“ทำไมร้ายแรงขนาดนั้น? ทุกคนรีบหนีเร็วเข้า!” สวี่หลิงอวิ๋นรีบร้องตะโกนสั่งกัปตันให้หันหัวยานรบและพุ่งออกไป และยังสั่งเสี่ยวอ้ายกับบอนาร์ให้เรียกอสุรกายยักษ์กลับไปด้วย
ทว่าทุกอย่างกลับสายเกินไป บาเรียที่อยู่เหนือสุดยอดอาวุธเริ่มเปิดออกอย่างเห็นได้ชัด แสงสว่างสีขาวส่องประกายออกมาจากบาเรีย และยิงตรงมาที่พวกเธอ!
“บัดซบ ต้องตายวันนี้แล้วเหรอ?”
สวี่หลิงอวิ๋นตกใจ ขณะที่ทุกคนหลับตาลงเพื่อรอคอยความตายที่คืบคลานเข้ามา!
เหล่าโจรสลัดที่อยู่บนดาวโจรสลัดภาคภูมิใจอย่างมาก ไม่ว่าคุณจะเป็นเทพเจ้าหรือปีศาจ สุดยอดอาวุธก็จะยิงคุณจนเหลือแต่เถ้าถ่านอยู่ดี!
ก็แค่ยานรบของพวกมนุษย์กับอสุรกายยักษ์ห้าร้อยกว่าตัวที่คิดอยากจะคุกคามดาวโจรสลัดของพวกเขา ไร้สาระเป็นบ้า!
พวกเขามีความสุขอย่างมาก และพร้อมที่จะเฉลิมฉลอง!
พวกเขาถึงกับถ่ายทอดสดขึ้นจอขนาดใหญ่ เพื่อป่าวประกาศให้จักรวรรดิอื่นในเขตดาวต่างแดนรับรู้ว่าดาวโจรสลัดของพวกเขายิ่งใหญ่ขนาดไหน และจักรวรรดิอื่นอย่าได้คิดมาโจมตีง่าย ๆ!
นี่เป็นครั้งแรกที่ชาวเน็ตได้เห็นอานุภาพของสุดยอดอาวุธ น่าสะพรึงกลัวมาก เทียบได้กับระเบิดลูกใหญ่!
พวกเขาพากันแสดงความคิดเห็นลงบนกล่องแสดงความคิดเห็น
[ได้ยินมานานแล้วว่ามีสุดยอดอาวุธอยู่บนดาวโจรสลัด มันทรงพลังและน่าทึ่งมาก แต่ไม่คิดว่ามันจะทรงพลังขนาดนี้!]
[เผ่ามนุษย์ก็ควรจะถูกกำจัดออกไปได้แล้วปะ? เป็นครั้งแรกที่ผมคิดว่าดาวโจรสลัดทำถูกต้องแล้ว!]
[มนุษย์พวกนั้นกล้าแข่งกับดาวโจรสลัดได้ยังไง ถึงจะแข่งกับพวกเราได้ แต่การไปดาวโจรสลัดก็เหมือนกับการรนหาที่ตายนั่นแหละ!]
[สุดยอดอาวุธทรงพลังมากจนไม่มีอะไรมาเทียบได้!]
…
ชาวเน็ตทั้งหลายเห็นด้วย! ไม่ว่าในใจจะรู้สึกหวาดกลัว ขุ่นเคือง ดูถูก และอยากจะสาปแช่งสักแค่ไหน แต่ก็ทำได้เพียงแสดงความคิดเห็นเรื่องดาวโจรสลัดอย่างนอบน้อม หวั่นว่าถ้าอีกฝ่ายเห็นคอมเมนต์ของพวกเขาและมาตามหาหมายเลขไอพีประจำเครื่องคอมพิวเตอร์จนเจอ คนเหล่านี้จะมาถล่มจักรวรรดิของพวกเขา และนั่นจะเป็นเรื่องที่แย่มาก!
โจรสลัดทั้งหลายได้รับชัยชนะ ขณะที่องค์หญิงเหมยหลี่ยกยิ้มมุมปาก
ใช่แล้ว! สุดยอดอาวุธของพวกเขาทรงพลังมาก คาดว่าหลังจากการต่อสู้ในครั้งนี้ ดาวโจรสลัดของพวกเขาจะกลายเป็นที่น่าสะพรึงกลัวสำหรับจักรวรรดิทั้งหลายอีกครั้ง!
ผู้คนไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์บริเวณรอบข้างของสุดยอดอาวุธได้ เห็นเพียงแต่แสงสีขาวจาง ๆ เท่านั้น
พวกเขาไม่จำเป็นจะต้องมองลอดออกไปด้านนอกบาเรียก็สามารถรับรู้ได้ว่าเผ่ามนุษย์ถูกจำกัดออกไปแล้ว!
โจรสลัดทั้งหลายกำลังจะกลับไปประจำตำแหน่งเดิมเพื่อทำงานต่อ แต่ทันใดนั้นทหารกลับร้องตะโกนว่า “พวกคุณดูอะไรข้างบนนั่นสิ ใช่ยานของมนุษย์ไหม?! หรือผมตาฝาดไป?”
เหล่าโจรสลัดหัวเราะเยาะ และตะโกนบอก “เจ้าหนู เจ้ากลัวมนุษย์จนถึงก้นบึ้งแล้วสินะ เราใช้สุดยอดอาวุธไปแล้ว ใครมันจะมีชีวิตรอดอยู่อีก? ขี้ขลาดตาขาวเสียจริง!”
“ไม่ พวกคุณดูยานรบนั่น!” ทหารหนุ่มร้องตะโกน!
เหล่าโจรสลัดหัวเราะเยาะ และเงยหน้าขึ้น เพียงแวบเดียวก็ต้องสะดุ้งโหยง!
มียานรบอยู่บนนั้น!
ย้อนกลับไปดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นกันเถอะ ทำไมพวกสวี่หลิงอวิ๋นถึงยังปลอดภัยดี?
ทันทีที่แสงสีขาวส่องประกาย ต้นไม้แห่งชีวิตทั้งสองต้นก็สร้างเกาะกำบังขึ้นมา สกัดกั้นการโจมตีจากสุดยอดอาวุธ!
และเมื่อการโจมตีสิ้นสุดลง สวี่หลิงอวิ๋นก็รีบวิ่งเข้าไปหาต้นไม้แห่งชีวิต เพื่อตรวจสอบสภาพของพวกมัน
เธอพบว่าใบไม้ของพวกมันเหี่ยวลงเล็กน้อย สภาพจิตใจค่อนข้างย่ำแย่ แต่ส่วนที่เหลือนั้นปกติดี โดยรวมแล้วพวกมันไม่ได้สูญเสียพละกำลังไป
“ขอบใจพวกแกมากนะ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกแก วันนี้พวกเราคงต้องตายอยู่ที่นี่แล้ว!”
“ไม่เป็นไร!” เสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโอเขย่าใบไม้ และพูดว่า “การโจมตีของสุดยอดอาวุธประกอบด้วยกลุ่มแสงอาทิตย์ที่มีพลังงานมหาศาล ควบคู่ไปกับเทคโนโลยีที่ได้รับการพัฒนาในปัจจุบัน มีสิ่งมีชีวิตเพียงไม่กี่ประเภทเท่านั้นที่จะสามารถต้านทานการโจมตีของแสงอาทิตย์ได้”
“เสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโอเป็นพืชชนิดหนึ่งที่สามารถดูดซับพลังงานจากแสงอาทิตย์ได้ เพราะงั้นเราถึงปกป้องทุกคนได้ จะบอกว่าพวกเราโชคดีก็ได้นะ!”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดของเสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโอ ทุกคนก็ตระหนักถึงช่วงชีวิตที่เหลืออยู่ แม้แต่ลูกพี่ทั้งสองยังรู้สึกเหนื่อยล้า แล้วถ้าเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นล่ะ?!
ทุกคนโค้งคำนับพวกมันอย่างซาบซึ้ง ขอบคุณพวกมันที่ช่วยเหลือชีวิตพวกเขา
“เราไม่ทันได้เก็บอสุรกายพวกนั้นไว้ มันเกิดขึ้นกะทันหันมากจนพวกเรารับมือไม่ทัน” เสี่ยวอวิ๋นกับเสี่ยวโออารมณ์เสีย
“ไม่ใช่ความผิดของพวกแกหรอก พวกแกทำดีที่สุดแล้ว!” สวี่หลิงอวิ๋นพูดปลอบพวกมัน และหันไปพูดกับเหล่านักเรียนทหารที่อยู่ข้างหลังว่า “โจรสลัดพวกนั้นกล้าดียังไงมาทำกับพวกเราแบบนี้!”
“พวกนายบอกหน่อยว่าพวกเราจะต้องทำยังไงต่อ?!”
“เลือดต้องล้างด้วยเลือด! แก้แค้นให้เหล่าอสุรกาย!”
“โจรสลัดพวกนั้นตาบอดสินะ ถึงได้กล้าทำกับพวกเราแบบนี้! ฮึ่ม! ผมจะเหยียบดาวเคราะห์ของพวกมันให้จมดิน!”
“ฆ่าฆ่าฆ่า!”
…
ทุกคนต่างร้องตะโกนคำว่า ‘ฆ่า’ โดยบอกว่าจะสร้างสีสันให้กับโจรสลัดเหล่านี้!
สวี่หลิงอวิ๋นพยักหน้า “ถูกต้อง! เราจะต้องมอบสีสันให้กับพวกมัน!”
เหล่ามนุษย์สาบานว่าจะจัดการกับโจรสลัดพวกนี้อย่างดี ขณะที่ชาวเน็ตทั้งหลายรู้สึกประหลาดใจ!
มนุษย์พวกนี้ทำมาจากเหล็กหรือไง? ทำไมสุดยอดอาวุธที่ปรากฏขึ้นถึงทำอะไรพวกเขาไม่ได้แม้แต่น้อย?!
ยานรบยังคงลอยตัวอยู่บนฟ้าอย่างมั่นคง ยกเว้นอสุรกายยักษ์ที่หายไป!
แต่อสุรกายพวกนั้นไม่ใช่ประเด็นหลัก ประเด็นสำคัญคือมนุษย์พวกนี้ยังมีชีวิตอยู่!
แม้แต่สุดยอดอาวุธยังทำอะไรพวกเขาไม่ได้!
