สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ - ตอนที่ 490 โศกนาฏกรรมดาวโจรสลัด
ตอนที่ 490 โศกนาฏกรรมดาวโจรสลัด
ตอนที่ 490 โศกนาฏกรรมดาวโจรสลัด
อสุรกายพวกนี้มีขนาดใหญ่มาก ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งจะธรรมดา แต่พวกมันส่วนใหญ่ก็อยู่ในระดับสิบสี่ดาวกันทั้งนั้น นั่นหมายความว่าความแข็งแกร่งของพวกมันไม่ได้เลวร้าย!
สัตว์เลี้ยงทั้งสองทรงพลังมาก ขณะที่ต้นไม้แห่งชีวิตจะไม่มีวันยอมรับความพ่ายแพ้!
พวกมันบอกว่าตราบใดที่พวกมันแทรกแซงเข้าไปในดาวโจรสลัด พืชพันธุ์ทุกชนิดที่อยู่บนดาวโจรสลัดจะกลายมาเป็นกองทัพทหารของพวกมัน รับรองได้ว่าพวกมันจะไม่หวาดหวั่น และแสดงให้เหล่าโจรสลัดรู้ว่าการนองเลือดนั้นเป็นอย่างไร!
สวี่หลิงอวิ๋นปลื้มใจ! ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล! โจรสลัดที่ทุกคนต่างพากันหวาดกลัวจะกลายมาเป็นผู้อ่อนแอต่อหน้าพวกมัน!
นี่นับว่าเป็นข่าวดีที่สุดในโลก!
สวี่หลิงอวิ๋นพยักหน้าและพูดว่า “หลังจากเรื่องนี้จบลง ฉันคงจะต้องเชิญลูกพี่ทั้งสี่ไปกินของอร่อยแล้วล่ะ!”
ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น นักเรียนทหารทั้งหลายที่อยู่ด้านหลังก็ถึงกับซู้ดน้ำลาย อ๊ะ นี่ก็นานแล้วที่ไม่ได้ยินองค์หญิงสามพูดว่าจะทำอาหาร! โหยหาเสียยิ่งกว่าอะไร!
เกาะขาลูกพี่เอาไว้ เผื่อจะได้กินของอร่อย!
ขณะที่สวี่หลิงอวิ๋นกำลังปีติยินดี เหล่าโจรสลัดทั้งหลายก็กำลังหวาดกลัว!
ถามว่าน่ากลัวหรือไม่? พวกเขาสามารถมองเห็นกลุ่มอสุรกายหนาทึบที่อยู่บนบาเรียผ่านหน้าจอแสดงผล
พวกมันพร้อมจะเข้ามาโลดแล่นบนดาวโจรสลัดของพวกเขา แล้วแบบนี้ใครจะทนไหว?!
ไม่ต้องพูดถึงความแข็งแกร่งของอสุรกายพวกนี้ ด้วยจำนวนเท่านี้ พวกเขาสามารถถูกบดขยี้เป็นชิ้น ๆ ได้เลยไม่ใช่เหรอ?!
น่าสะพรึงกลัวมาก!
พวกเขาเสียใจเหลือเกิน ทำไมก่อนหน้านี้ถึงเลือกใช้สุดยอดอาวุธ? แล้วทำไมพวกเขาจะต้องถ่ายทอดสดด้วย? ตอนนี้ผู้คนทั้งห้วงดวงดาวรู้กันหมดแล้วว่าดาวโจรสลัดของพวกเขากำลังพ่ายแพ้อย่างราบคาบ!
น่าเศร้าใจยิ่งนัก!
องค์หญิงเหมยหลี่ก็ใจร้อนเกิน!
เธอสูดลมหายใจลึก และหันไปคุยกับชายในชุดดำที่อยู่ข้างหลัง “รีบโทรหาโมยาต และบอกให้เขามาช่วยดาวโจรสลัดเดี๋ยวนี้!”
“อะ!” ชายในชุดดำขมวดคิ้วและพูดเกลี้ยกล่อม “องค์หญิง แต่เรื่องนี้ร้ายแรงไปไม่ใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ? คงไม่ดีต่อองค์ชายในอนาคต”
“ไม่ดีก็ไม่ดีสิ!” เหมยหลี่ตะคอก “เราเป็นแม่มันนะ และมันเป็นความจริงที่ไม่มีใครมาเปลี่ยนแปลงได้! อีกอย่าง ถ้าดาวโจรสลัดพังพินาศลงจริง ๆ ไม่มีหลงเหลืออะไรแล้ว เรายังจะต้องให้ลูกชายทำอะไรอีก?!”
“มีข่าวลือว่ามันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับมนุษย์ไม่ใช่เหรอ? งั้นก็บอกให้มันมาเกลี้ยกล่อมพวกมนุษย์สิ ไม่อย่างงั้นเราจะถ่ายทอดสดและป่าวประกาศความสัมพันธ์ที่แท้จริงให้ทั่วทั้งห้วงดวงดาวได้รับรู้!”
“ฝ่าบาท!” ชายในชุดดำต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง ทว่าเหมยหลี่กลับโบกมือส่งสัญญาณให้เขารีบออกไป!
ชายในชุดดำออกไป ในขณะที่ชายชาวโจรสลัดรีบเข้ามารายงานเรื่องการเจรจากับสวี่หลิงอวิ๋นให้เหมยหลี่ฟัง
“อะไรนะ?! ขึ้นราคาอีกแล้วเหรอ?! บัดซบ! พวกมันขู่กรรโชกกันชัด ๆ!” เหมยหลี่โกรธมาก!
“ฝ่าบาท เราจะทำยังไงดีพ่ะย่ะค่ะ?!” ชายชาวโจรสลัดถาม
เหมยหลี่ตกอยู่สภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
จะให้เงินไปก็เสียดาย สิ่งสำคัญที่สุดคือถ้าเธอมอบเงินให้อีกฝ่าย เธอก็จะมีเงินในคลังส่วนตัวเหลือน้อยกว่าสองส่วนสาม! และมันจะกลายเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่!
แต่ถ้าไม่ยอมให้เงิน เธอก็ต้องนั่งมองดูอสุรกายที่ถูกอันเชิญเข้ามาใหม่ลอยตัวอยู่เหนือหัว และพร้อมจะโจมตีได้ทุกเมื่อ
นี่จะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่หลวงของดาวโจรสลัด นอกจากนี้ ใครจะไปรู้ว่าเผ่ามนุษย์จะลงมือทำอะไรอีก เธอไม่สามารถรับประกันอะไรได้เลย…
“ฝ่าบาท?”
“ให้พวกมันไป แต่จะต้องใช้เวลาสักหน่อย” องค์หญิงเหมยหลี่คิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “เราจะไปเจรจากับพวกมันเอง”
ชายชาวโจรสลัดพยักหน้า นี่เป็นวิธีการที่ดีที่สุด
สวี่หลิงอวิ๋นได้เตรียมความพร้อมให้ลูกพี่ทั้งสี่เข้ายึดครองดาวโจรสลัด ขณะเดียวกันก็มีสายเรียกเข้าอีกหนึ่งสายจากทางดาวโจรสลัด
“ท่านหัวหน้าครับ?” เบนเน็ตถามเธอทางสายตาว่าต้องการรับสายหรือไม่
“ไม่ต้องรับสาย พวกเราพร้อมจะเข้ายึดครองดาวเคราะห์ของพวกมันแล้ว จะต้องไปเสวนาอะไรกับพวกมันอีก? เสี่ยวอ้าย สั่งให้พวกอสุรกายลงมือเลย”
สวี่หลิงอวิ๋นสะบัดมือ กำหมัดแน่น และพูดอย่างไม่แยแส
เหมยหลี่ยังคงรอคอยให้สวี่หลิงอวิ๋นตอบรับสายสนทนาทางวิดีโอ เตรียมพร้อมจะเจรจากับอีกฝ่าย ว่าจะสามารถชำระค่าใช้จ่ายแบบผ่อนผันได้หรือไม่ แต่กลายเป็นว่าเธอไม่สามารถติดต่ออีกฝ่ายได้…
อีกฝ่ายคงไม่ได้จะยื้อเวลาใช่ไหม แย่ชะมัด!
เหมยหลี่ทุบโต๊ะและลุกขึ้นยืน ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็มีคนรีบวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก “ฝ่าบาท แย่แล้วพ่ะย่ะค่ะ อสุรกายบุกโจมตี!”
“ไอ้สารเลว!! ไม่รอให้เราได้ตอบโต้เลยสินะ!” เหมยหลี่สาปแช่ง เธอหลงลืมไปว่าเธอเองก็ไม่ได้พูดทักทายอีกฝ่ายตอนที่เปิดใช้งานสุดยอดอาวุธเช่นกัน
“มัวรออะไรอยู่? รีบไปสู้กลับสิโว้ย!”
“ฝ่าบาท ไม่ใช่อสุรกาย แต่ยังมี…”
“รีรออะไรอยู่ รีบพูดมา!” เหมยหลี่ตะคอกอย่างไร้ความอดทน สถานการณ์ตอนนี้เร่งด่วนมาก ไอ้สารเลวตรงหน้ายังมัวรีรออยู่อีก ไม่ยอมพูดให้ชัดเจน สมองมีแต่ขี้เลื่อยหรือไง?
เธอถีบชายตรงหน้ากระเด็น และโจรสลัดคนนั้นก็กลายเป็นศพนองเลือดภายในชั่วพริบตา!
เหมยหลี่ตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่ได้ออกแรงเยอะด้วยซ้ำ?!
และในไม่ช้าเธอก็ค้นพบเหตุผล เถาวัลย์ต้นหนาทึบเติบโตขึ้นมาบนร่างไร้วิญญาณของโจรสลัด เถาวัลย์พวกนี้พบได้โดยทั่วไปบนดาวโจรสลัด เมล็ดของพวกมันมักจะล่องลอยอยู่ในสายลม และจะเจริญเติบโตขึ้นเมื่อเจอดินที่เหมาะสม
เหมยหลี่สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่!
นี่มันอะไรกัน? เธอเชื่อว่าเถาวัลย์บนดาวโจรสลัดไม่เป็นอันตราย แต่อะไรที่ทำให้เถาวัลย์พวกนี้กลายเป็นอาวุธสังหาร อีกทั้งมันยังสามารถแฝงตัวอยู่ในร่างกายของมนุษย์ กัดกินเลือดเนื้อของมนุษย์เป็นอาหารด้วยเหรอ?
น่ากลัวมาก น่ากลัวกว่าอสุรกายยักษ์เสียอีก!
“วิ่ง! มัวทำอะไรอยู่? รีบเข้าไปซ่อนตัวในบ้าน ห้ามออกมาข้างนอกเด็ดขาด!”
เหมยหลี่ร้องตะโกนสุดเสียง! จากนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปในพระราชวัง ภายในชั้นใต้ดินมีทางเชื่อมไปยังห้องนอนของเธอ ตราบใดที่เธอเข้าไปในชั้นได้ดินนี้ได้ เมล็ดเถาวัลย์พวกนี้ก็จะไม่สามารถทำอะไรเธอได้!
ขณะนี้โจรสลัดที่อยู่ด้านนอกกำลังใจฝ่อ พวกเขาตกอยู่ในความตื่นตระหนกและไม่สามารถเคลื่อนไหวตามต้องการได้!
บางครั้งโจรสลัดที่กำลังวิ่งอยู่ก็กลายเป็นซากศพอย่างกะทันหัน ขณะที่ดอกไม้และเถาวัลย์บานออกมาจากร่างกายของพวกเขา
บัดนี้ดาวโจรสลัดเปรียบเสมือนกับนรกบนดิน นองเลือดไปทุกหนทุกแห่ง!
นอกจากจะมีอสุรกายร้ายที่เริงร่าและป่าเถื่อนเดินเตร็ดเตร่อยู่บนดาวโจรสลัดแล้ว พวกมันยังกลืนกินเหล่าโจรสลัดเข้าไปในปากด้วยคำเดียว เหยียบย่ำอยู่บนท้องถนนจนเหลือเพียงแต่เถ้าถ่าน
โดยสรุปแล้ว ตอนนี้ดาวโจรสลัดได้กลายเป็นดินแดนต้องห้าม!
คนเห็นคนยังกลัว ผีเห็นผียังต้องหนี!
สวี่หลิงอวิ๋นถึงกับส่งซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสดออกไปบินรอบดาวโจรสลัดเป็นพิเศษ เพื่อที่ผู้คนทั่วทั้งเขตดาวต่างแดนจะได้เห็นโศกนาฏกรรมที่น่าสลดใจของโจรสลัด และเข้าใจถึงความโหดเหี้ยมและแข็งแกร่งของเผ่ามนุษย์อย่างชัดเจน
พวกเขาเคยคิดว่าโจรสลัดเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุดในจักรวาล แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้โจรสลัดจะใจดีกว่าเป็นไหน ๆ
อย่างน้อยเหล่าโจรสลัดก็ไม่มีวิธีการที่แปลกประหลาดเช่นนี้ ทำไมถึงมีพืชเติบโตขึ้นมาในร่างกายของพวกโจรสลัดได้? มันน่าเหลือเชื่อมาก!
