สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! - ตอนที่ 261 สตรีตั้งใจแต่งหน้าเพื่อคนรัก (รีไรท์)
‘ก๊อกๆ’ จู่ๆ เสียงเคาะประตูพลันดังขึ้น ทำให้สองคนที่กำลังตกอยู่ในจุมพิตอันร้อนแรงต่างตะลึงงัน ทันใดนั้นจึงผละจากกันอย่างรวดเร็ว
ตรงข้ามกับความเขินอายของซินเอ๋อร์ เหลิ่งอวี้เซวียนเพียงยิ้มมุมปาก ก่อนเอ่ยปากขึ้น
“ท่านหมอบอกว่าเจ้าจะตื่นขึ้นมาช่วงเวลานี้ ข้ากลัวเจ้าหิว จึงให้คนจัดเตรียมอาหารรสชาติอ่อนไว้หลายเมนูส่งมา”
เมื่อได้ยินคำพูดของเหลิ่งอวี้เซวียน ซินเอ๋อร์อดพยักหน้าอย่างอ่อนหวานไม่ได้ และแอบชื่นชอบความเอาใจใส่ของชายหนุ่ม
ก่อนเงยหน้ามองใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราของชายหนุ่มอีกครั้ง ทราบดีว่าหลายวันนี้เขาตามหาตนอยู่ตลอดเวลา วิ่งวุ่นลำบากมากมาย ซินเอ๋อร์จึงอดเอ่ยถามอย่างห่วงใยไม่ได้
“ท่านก็คงหิวเช่นกัน ท่านไปล้างหน้าก่อนเถิด สักครู่พวกเรามาทานอาหารกลางวันด้วยกัน!”
สำหรับข้อเสนอของซินเอ๋อร์ เหลิ่งอวี้เซวียนยิ้มไม่หุบ ก่อนเอ่ยอย่างรวดเร็วว่า
“ได้ เช่นนั้นเจ้ารอข้าก่อน ข้าจะไปล้างหน้าแล้วรีบกลับมา”
เหลิ่งอวี้เซวียนเอ่ยจบก็ไม่ชักช้า ลุกจากเตียง สวมรองเท้าแล้วเดินจ้ำออกไปจากห้อง
เมื่อเห็นแผ่นหลังสง่างามของชายหนุ่มจากไป ซินเอ๋อร์ยังรู้สึกมีความสุขในใจ
และรู้สึกโชคดีอย่างมากที่ตนได้พบกับชายหนุ่มที่เอาใจใส่ ดูแลปรนนิบัติเธออย่างดีเช่นนี้ หรือชาติที่แล้วเธอสร้างบุญมามาก!
ขณะซินเอ๋อร์กำลังหวานชื่นเบิกบานในใจ เสียงแฝงการเย้าแหย่พลันดังขึ้น
“อย่ามองอีกเลย มองอีกน้ำตาคงไหลออกมาแล้ว”
เมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคย ซินเอ๋อร์พลันได้สติกลับมา เมื่อหันไปมองดวงตาคู่งามพลันเป็นประกาย ยกยิ้มที่มุมปากอย่างดีใจ
“เสี่ยวหวน!”
“ฮ่า ๆ ซินเอ๋อร์ ดียิ่งนัก เจ้าปลอดภัย ช่างดีจริงๆ!”
เช่นเดียวกับซินเอ๋อร์ที่ดีใจ เสี่ยวหวนจะไม่เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร!
เวลานี้เสี่ยวหวนกระโจนเข้าใส่ซินเอ๋อร์อย่างรวดเร็ว ก่อนออกแรงกอดเธอ และอดร้องไห้และหัวเราะขณะที่พูดไม่ได้
“ข้าขออภัย ซินเอ๋อร์ ต้องโทษข้า หากวันนั้นข้าไม่ได้ชวนเจ้าออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อน เจ้าก็คงไม่ถูกคนจับตัวไป หลายวันมานี้ก็คงไม่ต้องลำบากเช่นนั้น โชคดีที่นายท่านบอกว่าเจ้าเพียงไข้ขึ้นสูง อย่างอื่นไม่มีสิ่งใดน่าเป็นห่วง ตอนนี้ไข้ลดแล้ว มิฉะนั้นข้าคงเสียใจไปตลอดชีวิต”
เสี่ยวหวนเอ่ยด้วยสีหน้าเสียใจ
และเธอก็พูดความจริง
หลังซินเอ๋อร์หายตัวไป หลายวันนี้เธอกินไม่ได้นอนไม่หลับ กังวลว่าจะเกิดเรื่องกับซินเอ๋อร์
ซินเอ๋อร์ไม่เพียงถูกเธอพาออกไป แต่ยังเป็นสหายของเธออีกด้วย
ในวังแห่งนี้ เธอมีสหายไม่มาก ชอบที่สุดคือซินเอ๋อร์ สหายที่จิตใจดีงามผู้นี้ หากเกิดเรื่องกับเธอจริง เธอไม่เพียงไม่สบายใจไปตลอดชีวิต ยังรู้สึกเสียใจอย่างมากแน่
โชคดีตอนนี้ซินเอ๋อร์ปลอดภัย โชคดียิ่งนัก
ขณะเสี่ยวหวนคิดในใจ ซินเอ๋อร์ที่ถูกเสี่ยวหวนกอดไว้แน่น หลังได้ยินคำพูดของเสี่ยวหวนก็ทราบดีว่า หลายวันมานี้เสี่ยวหวนคงลำบากไม่น้อย
และเมื่อเห็นสีหน้าซีดเซียวของเสี่ยวหวน ร่างกายซูบผอมลงไปอย่างหนัก อดปวดใจและซาบซึ้งไม่ได้
“เสี่ยวหวน ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความผิดของเจ้า เจ้าก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องกับข้ามิใช่หรือ ตอนนี้ข้าก็ปลอดภัยแล้ว ดังนั้นเจ้าวางใจเถิด”
“อืม ใช่ เพียงเจ้าปลอดภัย ข้าวางใจแล้ว”
เมื่อได้ยินคำพูดของซินเอ๋อร์ เสี่ยวหวนอดเช็ดน้ำตาไม่ได้ ก่อนยิ้มให้กับซินเอ๋อร์
ทันใดนั้น เสี่ยวหวนคล้ายฉุกคิดขึ้นมาได้ เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็นและเกินจริง
“ซินเอ๋อร์ เจ้าไม่รู้ เจ้าหมดสติไปหนึ่งวันหนึ่งคืน แต่ด้านนอกกลับเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น!”
“เรื่องใหญ่ เกิดเรื่องใดขึ้นหรือ เจ้าเล่ามาเถิด”
ซินเอ๋อร์เข้าใจเสี่ยวหวนที่ปกติชอบสนทนาเรื่องของชาวบ้าน
แต่โทษเธอไม่ได้ เพราะภายในวังแห่งนี้ ยามปกติเหล่าสาวใช้บ่าวไพร่ไม่ได้มีกิจกรรมยามว่างอันใด ดังนั้นจึงชอบจับกลุ่มสนทนาเรื่องชาวของบ้าน เพื่อฆ่าเวลา
เวลานี้เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวหวน ซินเอ๋อร์ก็เพียงหัวเราะ รอฟังข่าวลืออย่างใจจดใจจ่อ
เสี่ยวหวนรู้ว่าซินเอ๋อร์ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับซินเอ๋อร์ ดังนั้นเธอจึงเอ่ยขึ้นอย่างสมจริงสมจัง
“เจ้าไม่รู้ว่าพวกที่จับตัวเจ้าไป คือกลุ่มที่จับตัวเหล่าหญิงสาวหน้าตางดงามโดยเฉพาะ กลุ่มนี้หลายปีมานี้ จับตัวหญิงสาวหน้าตาสวยงามไปขายไม่น้อย พวกเขาใช้วิธีการต่างๆ มากมายในการจับตัวหญิงสาวหน้าตางดงามเหล่านั้น ก่อนจะขายให้กับพวกหอนางโลม หรือเป็นนางบำเรอให้กับพวกเหล่าเศรษฐี จำนวนมากมายนับไม่ถ้วน สำหรับเรื่องนี้ทางการเองก็ปวดหัวอย่างมาก แต่กลุ่มนี้ลึกลับ เจ้าเล่ห์อย่างยิ่ง ไม่ว่าทางการจะส่งคนออกไปมากเพียงใด ก็สืบหาร่องรอยไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงพวกที่จับตัวไป ทว่านายท่านของพวกเราร้ายกาจยิ่งนัก ครั้งนี้จัดการถอนรากถอนโคนกลุ่มลักพาตัวที่ทางการปวดหัวมานานพวกนี้ได้ ตอนนี้บนถนนทุกคนต่างสนทนากันถึงเรื่องนี้! นอกจากนี้เจ้าไม่รู้ว่าตอนที่ข้าบอกกับนายท่านว่า เจ้าหายตัวไปบนถนนใหญ่ นายท่านกังวลมากเพียงใด รีบสั่งคนในวังทั้งหมดไปตามหาร่องรอยของเจ้า หลายวันนี้นายท่านวิ่งวุ่นลำบากอยู่ด้านนอกทั้งวันทั้งคืน ไม่หลับไม่นอนมาหลายวัน แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้ข้าได้ยินมาจากพี่หลี่ฝู ดังนั้นซินเอ๋อร์…”
พอเอ่ยถึงตรงนี้ เสี่ยวหวนชะงักลง ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า
“นายท่านปฎิบัติกับเจ้าดียิ่งนัก ทำให้ผู้คนต่างอิจฉา ดังนั้นซินเอ๋อร์ เจ้าช่างโชคดีจริงๆ เจ้าไม่รู้ว่าสาวใช้ภายในวังมากมายต่างอิจฉาตาร้อนเจ้า และยังแอบนินทาว่าร้ายเจ้า ทว่าฮึ! พวกเธอกินองุ่นไม่ถึง จึงเที่ยวเอ่ยว่าองุ่นนั้นเปรี้ยว ปล่อยให้พวกเธออิจฉาริษยาไปเถิด ฮิๆ!”
พอเอ่ยจบ เสี่ยวหวนอดภูมิใจไม่ได้
เพราะอาชีพสาวใช้มีการแกร่งแย่งชิงดี สาวใช้ที่คิดปีนขึ้นเตียงของเจ้านายไม่ใช่สาวใช้ที่ดี โดยเฉพาะเจ้านายของพวกเธอที่มีทั้งอำนาจ บารมี และรูปลักษณ์ หญิงสาวมากมายจึงดาหน้ากันเข้ามา
เพียงต้องตานายท่านของพวกเธอ ไม่ต้องเอ่ยถึงตำแหน่งภรรยา เกรงว่ากระทั่งนางบำเรออุ่นเตียง ก็ทำให้พวกเธอมีความสุขไปตลอดชีวิต
เพราะมีผู้ใดที่จะยินยอมเป็นสาวใช้ที่ไม่มีเกียรติเช่นนี้ไปตลอดชีวิต!
ขณะเสี่ยวหวนคิดในใจ ซินเอ๋อร์ที่ได้ยินเพียงก้มหน้าลงเงียบๆ
เธอย่อมรู้ดีว่าเหลิ่งอวี้เซวียนดีกับเธอ
ทุกครั้งที่เกิดเรื่องกับเธอ เขาจะปรากฎตัวขึ้นดุจเทพเซียน ช่วยชีวิตเธอจากอันตราย
แต่เขายิ่งดีกับเธอ ในใจเธอยิ่งรู้สึกไม่สงบ
เพราะเขาช่างดีเหลือเกิน จนทำให้เธอไม่รู้ควรเอ่ยเช่นใด
ชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมเช่นเขา เธอและเขาอยู่ด้วยกันจะเหมาะสมจริงหรือ!
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์อดถอนหายใจไม่ได้
…
เมื่อเหลิ่งอวี้เซวียนกลับมาหลังผ่านไปครึ่งชั่วยาม
เวลานี้ซินเอ๋อร์ก็ล้างหน้าแปรงฟันอย่างง่ายๆ เสร็จเช่นกัน
เมื่อเห็นตนในกระจก สีหน้ายังคงซีดเซียว แต่ถือว่าไม่เลว
เพราะเกรงว่าเหลิ่งอวี้เซวียนจะเห็นสีหน้าซีดเซียวของตน ซินเอ๋อร์จึงแต่งแต้มชาดลงไปบนใบหน้าแตกต่างจากยามปกติ
ปกติซินเอ๋อร์ไม่ชื่นชอบแต่งแต้มเครื่องประทินโฉมลงบนใบหน้าของตน
เพราะเธอชอบใบหน้าใสสะอาดของตน หลังแต่งแต้มพวกนี้ลงไป มักรู้สึกว่าใบหน้าแฝงไปด้วยชั้นของหน้ากาก
แต่ครั้งนี้ ซินเอ๋อร์ปัดชาดแดงลงบนใบหน้าตนเพียงเล็กน้อย เพื่อให้สีหน้าของตนดูดีขึ้นบางส่วน
เสี่ยวหวนที่อยู่ด้านข้างเห็นเข้า อดเล่นหูเล่นตากับซินเอ๋อร์ไม่ได้
“โอ้ ซินเอ๋อร์ ก่อนนี้ข้าได้ยินผู้อื่นพูดว่าสตรีแต่งหน้าเพื่อคนรัก เพราะรู้สึกดี ครั้งนี้เจ้าแต่งหน้าเพื่อนายท่านหรือ!”
เมื่อได้ยินคำพูดเย้าแหย่ของเสี่ยวหวน ซินเอ๋อร์พลันเขินอาย สองแก้มแดงก่ำ รีบเอ่ยอย่างเง้างอนว่า
“เจ้าพูดสิ่งใด พูดจาเหลวไหล!”
“ข้าพูดเหลวไหลหรือ เจ้าไม่ยอมบอกความจริงมากกว่ากระมัง!”
เมื่อเห็นท่าทางหน้าแดงอย่างเขินอายของซินเอ๋อร์ เสี่ยวหวนอดรู้สึกขบขันไม่ได้
ทันใดนั้นจึงเปิดตู้เสื้อผ้าด้านข้างออก ช่วยหยิบชุดกระโปรงสีขาวใสออกมาให้กับซินเอ๋อร์
ซินเอ๋อร์มองเห็นจากในกระจก อดตะลึงงันไม่ได้ ก่อนหันมองทันที
“เอ๊ะ ในตู้เสื้อผ้าของข้า มีเสื้อตัวนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน!”
เห็นเพียงกระโปรงชุดนี้ เนื้อผ้าอ่อนช้อย ตัดเย็บอย่างประณีต และยังเป็นสีขาว สีที่ซินเอ๋อร์ชื่นชอบที่สุด
เห็นเช่นนั้นซินเอ๋อร์ชื่นชอบอย่างมาก
แต่เธอไม่รู้มาก่อนว่าในตู้เสื้อผ้าตนมีเสื้อผ้าชุดนี้มาก่อน!
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์อดสงสัยไม่ได้
กลับเป็นเสี่ยวหวนที่อยู่ด้านข้าง คล้ายฉุกคิดขึ้นบางอย่างขึ้นมาได้ จึงกล่าวยิ้มๆ ว่า
“ฮ่า ๆ เจ้าไม่รู้สินะ เสื้อผ้าเหล่านี้วันที่เจ้าหายตัวไปนั้น นายท่านให้คนส่งมา คิดแล้วคงส่งมาให้เจ้าโดยเฉพาะ ต่อมากลับเกิดเรื่องที่เจ้าหายตัวไปเสียก่อน สุดท้ายเสื้อผ้าเหล่านี้จึงถูกวางในตู้เสื้อผ้าของเจ้า ซินเอ๋อร์เจ้าดูสิ เสื้อผ้าเหล่านี้สวยงามยิ่งนัก นายท่านใส่ใจเจ้ามากทีเดียว กระทั่งเสื้อผ้ายังสวยงามขนาดนี้ เหมาะกับเจ้ายิ่งนัก! ตอนนี้รีบสวมเร็วเข้า ให้ข้าดูว่าเป็นเช่นไร!”
“เอ่อ คือว่าเสื้อชุดนี้ดูก็รู้ว่าแพงยิ่งนัก ตอนนี้ข้าเป็นเพียงสาวใช้ สวมเสื้อผ้าเช่นนี้คงไม่เหมาะกระมัง!”
ตรงข้ามกับความกะตือรือร้นของเสี่ยวหวน ซินเอ๋อร์กลับรู้สึกเช่นนี้ไม่ดียิ่งนัก
และเมื่อลูบเนื้อผ้าที่นุ่มลื่นของชุดในมือนี้ รู้ทันทีว่าราคาไม่ธรรมดา
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์จึงลำบากใจที่จะสวมใส่
แต่สุดท้ายกลับทนต่อการรบเร้าของเสี่ยวหวนไม่ไหว จึงเพียงสวมลงไป
เมื่อซินเอ๋อร์สวมชุดกระโปรงนี้ออกมา เสี่ยวหวนที่อยู่ด้านข้างอดตกตะลึงทันทีไม่ได้
เห็นเพียงสาวน้อยตรงหน้า สวมกระโปรงหลัวฉวินสีขาว แขนเสื้อพลิ้วไหวแม้ไร้สายลม
ผมยาวนุ่มลื่นดำขลับ ทำให้ใบหน้าเล็กดุจหยกแกะสลักยิ่งงดงามโดดเด่นมากขึ้น ดั่งเทพเซียนที่ไม่ยุ่งเรื่องราวทางโลก น่าตกตะลึงยิ่งนัก!
“สวรรค์ ซินเอ๋อร์ ชุดนี้ช่างงดงามจริงๆ เหมาะกับเจ้ายิ่งนัก งดงามจริงๆ!”
เสี่ยวหวนประสานมือเอ่ยอย่างตกใจ เอ่ยจนซินเอ๋อร์รู้สึกกระดากอาย
ใบหน้าเล็กจึงก้มลง สองมือดึงทึ้งชายกระโปรงของตนอย่างทำตัวไม่ถูก ก่อนมองตนในกระจกอีกครั้ง
เห็นเพียงคนในกระจก ใบหน้าดั่งพระจันทร์ในคืนฤดูใบไม้ผลิ คิ้วเข้มดุจเทือกเขา จมูกโด่ง ปากเล็กแดงสด สิ่งที่ดึงดูดผู้คนมากที่สุดคือดวงตาหยาดเยิ้มแฝงความเขินอายคู่นั้น ขณะมองซ้ายมองขวา สว่างสดใส สวยงามเกินบรรยาย!
รวมทั้งกระโปรงสีขาวสง่างามบนกาย โดดเด่นเหนือกว่าคนทั่วไป!
ทำให้ซินเอ๋อร์มองเห็นตนเองแล้ว ตกตะลึงชื่นชอบอย่างยิ่ง
เพราะจะมีหญิงสาวผู้ใดไม่สนใจรูปโฉมของตน!
………………………………………………………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
