สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! - ตอนที่ 313 ที่แท้คนผู้นี้คือ...
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์อดใจหายวาบไม่ได้
เพราะการเคลื่อนไหวนี้ของซินเอ๋อร์ จึงทำให้ชายหนุ่มในศาลาตกใจ ทันใดนั้นเสียงเย็นชาพลันดังออกมา
“ผู้ใด!”
หลังได้ยินเสียงชายหนุ่ม ซินเอ๋อร์รู้ว่าร่องรอยตนถูกเปิดเผยแล้ว ดังนั้นจึงไม่คิดหลบซ่อน เดินออกจากพุ่มไม้ มายืนอยู่ด้านหน้า
เมื่อซินเอ๋อร์ยืนขึ้น ชายหนุ่มในศาลาหลังเห็นซินเอ๋อร์ ร่างกายดุจถูกฟ้าผ่า จนตกตะลึง
ดวงตาหงส์ที่แฝงความเมามายหลายส่วนนั้น พลันเบิกกว้าง ก่อนปรากฎความตกตะลึงและไม่เชื่อสายตา
และคนผู้นี้ ไม่ใช่ผู้ใด แต่คืออ้าวเทียนฉี!
เมื่อเห็นซินเอ๋อร์ อ้าวเทียนฉีตกตะลึง ทว่าได้สติอย่างรวดเร็ว
ก่อนเห็นนางกำนัลที่สวมเสื้อไม่เรียบร้อยยืนอยู่ข้างกาย อดเขินอายและกังวลไม่ได้
คล้ายหวาดกลัวบางอย่าง
ก่อนชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
“ที่แท้คือเจ้า!”
“คารวะองค์ชายสาม”
หลังได้ยินคำพูดอ้าวเทียนฉี ความจริงซินเอ๋อร์อึดอัดใจ แต่ก็ก้มหน้าย่อกายคารวะชายหนุ่ม
ทันใดนั้น ซินเอ๋อร์คล้ายนึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยขึ้น
“เมื่อครู่ข้าไม่ได้ตั้งใจรบกวนความสุขขององค์ชายสาม ทว่าลูกสุนัขของข้าจู่ๆ วิ่งมาที่นี่ ดังนั้นข้าจึง…”
พอเอ่ยถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์นึกถึงเรื่องน่าอึดอัด เขินอายขึ้นมา ก่อนหยุดชะงัก พลันเอ่ยขึ้น
“ตอนนี้ ข้าจะรีบพาสุนัขของข้าไปทันที ขอองค์ชายสามโปรดประทานอภัย”
ซินเอ๋อร์เอ่ยจบ รีบพุ่งเข้าไปในศาลา คิดอุ้มลูกสุนัขจากไป
แต่เมื่อเธออุ้มลูกสุนัขขึ้นมา ชายเสื้อกลับแน่นขึ้น
เห็นเช่นนั้น ซินเอ๋อร์อดหันไปมองไม่ได้ ก่อนมองชายหนุ่มด้านข้างอย่างสงสัย
เห็นเพียงเวลานี้ชายหนุ่มมีสีหน้าร้ายกาจ แววตาเมามายร้อนระอุ จ้องมองมาที่เธอ
สายตาเปิดเปลือยเช่นนี้นั้น ทำให้ซินเอ๋อร์มองอย่างเขินอาย
เมื่อเห็นท่าทางแฝงเขินอายของซินเอ๋อร์ ทำให้ดวงตาชายหนุ่มอดมืดดำไม่ได้ ก่อนในดวงตาเมามายมีความสับสนขึ้นมา พลันกล่าวยิ้มๆ ว่า
“รบกวนข้าแล้ว เจ้าคิดว่าจะจากไปง่ายดายเช่นนี้หรือ!”
“เอ่อ”
หลังได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม ซินเอ๋อร์อดตะลึงงันไม่ได้
เพราะชายหนุ่มในความทรงจำ แม้จะดูอันธพาล แต่กลับไม่พูดจาเช่นนี้ออกมา
ไม่รู้วันนี้ชายหนุ่มดื่มจนเมามายหรือไม่
พอคิดถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์อดเอ่ยขึ้นเบาๆ ไม่ได้
“เช่นนั้นองค์ชายสามต้องการให้ข้าทำเช่นใด จึงจะสามารถไปจากที่นี่ได้!”
“ฮ่า ๆ ง่ายมาก!”
พอเอ่ยถึงตรงนี้ อ้าวเทียนฉียื่นมือไป นางกำนัลที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นเช่นนั้น พลันเข้าใจความหมาย จึงรินสุราลงจอกจนเต็มกว่าแปดส่วน
หลังชายหนุ่มรับไป สูดกลิ่นสุรานั้น ก่อนแสดงสีหน้าแฝงความเมามายออกมา
“อืม สุรานี้ไม่เลว หอมยิ่งนัก!”
หลังเอ่ยถึงตรงนี้ อ้าวเทียนฉีเหลือบมองซินเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้าง พลันยื่นสุราในมือไปที่หน้าซินเอ๋อร์ และเอ่ยขึ้น
“เจ้าดื่มสุรานี้ให้หมด ข้าจะปล่อยเจ้าไปจากที่นี่!”
คำพูดนี้แม้จะแผ่วเบา แต่กลับแฝงความหนักแน่นและข่มขู่ที่ทำให้ไม่อาจปฏิเสธได้
ซินเอ๋อร์ได้ยินพลันตกใจ ใบหน้าเล็กที่ก้มต่ำพลันเงยขึ้นมาทันที ก่อนสบกับดวงตาหงส์แฝงความร้ายกาจหลายส่วนของชายหนุ่มอย่างสงสัย และเอ่ยขึ้น
“ไม่ ข้า ข้าดื่มสุราไม่ได้!”
“อะไรนะ เช่นนั้นเจ้าคงไม่อยากไปจากที่นี่!”
หลังได้ยินคำพูดซินเอ๋อร์ ชายหนุ่มคล้ายฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ คิ้วงามพลันขมวดขึ้น และเอ่ยออกมา
ซินเอ๋อร์ได้ยิน พลันขมวดคิ้ว
เพราะเมื่อครู่เธอรบกวนชายหนุ่มตรงหน้านี้ และชายหนุ่มผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่คือองค์ชายสามแห่งแคว้นฉี
ในวังมีคำเล่าลือมากมาย องค์ชายสามผู้นี้ เฉลียวฉลาด รูปโฉมความสามารถครบถ้วน วันหน้าต้องกลายเป็นผู้ครองแคว้นฉีแน่นอน
ส่วนเธอ แม้จะตอบตกลงแต่งงานกับเซวียน แต่ตอนนี้สถานะของเธอ เป็นเพียงสาวใช้ธรรมดาผู้หนึ่งเท่านั้น
รวมทั้งเมื่อเห็นท่าทางเวลานี้ของชายหนุ่มตรงหน้า หากเธอไม่ทำตามคำสั่งของเขา เขาต้องไม่ปล่อยเธอแน่
หลังคิดถึงตรงนี้ สายตาซินเอ๋อร์มองจอกสุราที่ชายหนุ่มยื่นมาด้านหน้าเธอ
เห็นเพียงสุราจอกนี้ ดุจน้ำใสสะอาดบริสุทธิ์ ทว่าด้านในกลับกระจายกลิ่นสุราเมามายผู้คนออกมา
สุรา เธอไม่เคยดื่มมาก่อน เพราะกลัวเมามาย
แต่ในสถานการณ์ในตอนนี้ เธอไม่ดื่มไม่ได้
และไม่รู้สุรานี้ดื่มเข้าไปแล้วจะเป็นเช่นใด!
ทว่านี้เป็นเพียงสุราจอกเล็กๆ เท่านั้น น่าจะไม่ได้เสียหายอันใด!
ซินเอ๋อร์ลังเลอยู่สามรอบ สุดท้ายยังยื่นมือรับจอกสุราหยกจากมือชายหนุ่มมา แต่เธอไม่ได้ดื่มทันที กลับเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม และเอ่ยถามขึ้น
“หากข้าดื่มสุราจอกนี้ ท่านจะปล่อยข้าไปจริงใช่หรือไม่!”
คำพูดนี้ของซินเอ๋อร์ เอ่ยอย่างหวาดระแวง
ชายหนุ่มได้ยินอดเลิกคิ้วงาม เอ่ยถามขึ้นไม่ได้
“เป็นอันใด เจ้าไม่เชื่อคำพูดของข้าหรือ!”
“เอ่อ ไม่ ไม่ใช่ ข้าจะดื่ม”
พอเอ่ยถึงตรงนี้ ซินเอ๋อร์ก้มมองจอกสุราหยกในมือ ก่อนสูดดมเลียนแบบชายหนุ่มเมื่อครู่ ทันใดนั้นรู้สึกเพียงกลิ่นสุราอบอวลนั้นพุ่งเข้าเต็มจมูก
สุรานี้ ทำให้คนเมามายตั้งแต่ไม่ได้ดื่มจริงๆ
ซินเอ๋อร์อุทานในใจ จากนั้นยกจอกในมือขึ้น ค่อยๆ ดื่มลงไป
เมื่อรู้สึกถึงสุราไหลถึงลำคอ และความแสบร้อนไหลผ่าน ทันใดนั้นซินเอ๋อร์อดไออย่างหนักไม่ได้
ในใจคล้ายถูกไฟแผดเผา ความรู้สึกร้อนผ่าวนั้นทะลักจากในใจขึ้นสู่เหนือศีรษะของเธอ
สองแก้มก็ร้อนผ่าว คล้ายถูกไฟแผดเผา แม้ไม่ส่องกระจก ซินเอ๋อร์รู้ดีว่าใบหน้าของตนต้องแดงก่ำแน่นอน
คิดไม่ถึงสุราจอกเล็กๆ นี้ กลับร้อนแรงเช่นนี้ เธอจิบเพียงหนึ่งคำสำลักออกมา ตอนนี้ในมือเธอยังเหลืออีกเจ็ดส่วน!
คิดแล้ว ซินเอ๋อร์รู้สึกว่าสุราจอกเล็กในมือ คล้ายมีน้ำหนักมหาศาล ทำให้ไม่กล้าดื่มลงไป
ตรงข้ามกับซินเอ๋อร์ที่สำลักสุราไม่หยุด อ้าวเทียนฉีที่นั่งอยู่ตรงนั้น กลับมองภาพสาวน้อยสำลักสุราตรงหน้าอย่างสบายอารมณ์
เมื่อเห็นสองแก้มขาวผ่องดังหยกของสาวน้อยตรงหน้า เวลานี้แดงก่ำขึ้น และดวงตาคู่งามแวววาว เป็นประกาย ทำให้ดูน่าสงสารและเห็นใจ ดุจดอกบัวหลังพายุฝน อ่อนช้อยงดงาม!
เห็นเช่นนั้น ดวงตาอ้าวเทียนฉีอดเป็นประกายชั่วขณะไม่ได้ ก่อนปรากฎความตกตะลึงขึ้นมา
นางกำนัลด้านข้างเห็น ปรากฎความไม่พอใจขึ้นมาบนใบหน้า
ทว่าในสายตาอ้าวเทียนฉีเวลานี้ มีเพียงซินเอ๋อร์ผู้เดียว มองไม่เห็นผู้อื่นในสายตา
เมื่อเห็นสายตาสาวน้อยตรงหน้าเป็นประกาย อ่อนช้อยงดงามอย่างเด่นชัด แต่ในความน่าเห็นใจแฝงด้วยความยั่วยวน
ความยั่วยวนนี้ คล้ายติดกายเธอมาตั้งแต่กำเนิด ดวงตาอ่อนหวาน ทำให้เธอดุจปีศาจน้อยล่อลวงวิญญานผู้คนตนหนึ่ง
เห็นเช่นนั้น อ้าวเทียนฉีดวงตาสั่นไหว คิดปล่อยสาวน้อยน่ารักงดงามนี้ไป
แต่ทันใดนั้น อ้าวเทียนฉีคล้ายเห็นบางอย่างขึ้นมา ดวงตาหงส์ที่เต็มไปด้วยความตกตะลึงพลันเบิกกว้าง
สายตาจับจ้องบนคอของหญิงสาว
เห็นเพียงบนคอเรียวขาวผ่องนั้น มีรอยแดงจางๆ เผยออกมาให้เห็น
เห็นเช่นนั้น อ้าวเทียนฉีพลันดุจถูกฟ้าผ่าเข้าที่ร่างกาย ตะลึงอย่างสุดขีด
เพราะ แม้เขาจะไม่เคยผ่านเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงมาก่อน แต่เมื่อครู่คลอเคลียกับนางกำนัลผู้นี้ นั่นเพราะเขาเมามาย คิดว่านางกำนัลผู้นี้หน้าตาคล้ายคลึงกับซินเอ๋อร์
ทว่าหลังซินเอ๋อร์ปรากฎตัว เขาพลันได้สติ
แต่ตอนนี้ เมื่อเห็นรอยแดงบนคอหญิงสาว อ้าวเทียนฉีรู้สึกบาดตาอย่างหนัก ใจดุจถูกคนทิ่มแทงอย่างเจ็บปวด
เพราะเหตุใด เหตุใดเธอจึงรักชายผู้นั้น!
ตอนนี้เธอกลายเป็นสตรีของชายผู้นั้นแล้วหรือ!
พอคิดถึงตรงนี้ อ้าวเทียนฉีรู้สึกเพียงในใจเจ็บปวดดังถูกแผดเผา สายตาที่มองซินเอ๋อร์แฝงด้วยความเศร้าโศก ไม่พอใจ และโกรธแค้น
ตรงข้ามกับชายหนุ่มที่โศกเศร้าเสียใจ ซินเอ๋อร์ไม่ง่ายกว่าที่จะหยุดไอ อดเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยน้ำตาไม่ได้
ความจริงเธอคิดอ้อนวอนชายหนุ่ม ให้ปล่อยเธอไป เพราะเธอดื่มสุราไม่ได้จริงๆ
แต่เมื่อสบกับดวงตาสับสนคู่นั้นของชายหนุ่ม ซินเอ๋อร์ตะลึงเล็กน้อย ก่อนไม่เข้าใจว่าเกิดสิ่งใดขึ้น
ทว่าซินเอ๋อร์ยังไม่ทันคิด เห็นชายหนุ่มหรี่ตาลง พลันเอ่ยเสียงเย็นขึ้น
“ดื่มสุราที่ข้ามอบให้เจ้าลงไปให้หมด!”
ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเย็นชา ไร้การต่อรอง
หลังได้ยิน ซินเอ๋อร์ขยับมุมปาก แต่สุดท้ายยังปิดตาลง ดื่มสุราลงไป
เมื่อรู้สึกถึงสุราร้อนแรงเผ็ดร้อนไหลผ่านลำคอ ซินเอ๋อร์ไอขึ้นมาอีกครั้ง
และครั้งนี้ ซินเอ๋อร์ไออย่างหนัก และใบหน้าแดงก่ำ
น้ำตาใสแวววาวสองสาย ไหลรินจากดวงตาของเธอลงมาอย่างรวดเร็ว
ทำให้เธอน่าสงสาร แม้ชายฉกรรจ์ใจแข็งดุจหินผาเห็น ยังอดใจอ่อนไม่ได้
อ้าวเทียนฉีเห็นเข้าจะใจดำกับเธอได้อย่างไร!
แต่เพียงเห็นรอยแดงบนคอเธอที่บาดตานั้น ดุจหินก้อนใหญ่กดทับลงในใจเขา จนเขาแทบหายในไม่ออก
“ซินเอ๋อร์ เหตุใด!”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น ด้วยเสียงแหบพร่า แฝงความโกรธเคืองและไม่พอใจ
สายตาที่มองซินเอ๋อร์แฝงด้วยความโกรธแค้น
ทว่าสำหรับคำพูดชายหนุ่ม ซินเอ๋อร์กลับไม่เข้าใจแม้แต่นิดเดียว
เธอเวลานี้ เมื่อเห็นสายตาสับสน ประหลาดใจนั้นของชายหนุ่ม คิดเพียงต้องการไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
เพราะความรู้สึกบอกกับเธอว่า ชายหนุ่มตอนนี้อันตรายอย่างยิ่ง ดังนั้นเธอต้องหนีไปให้ไกล
ซินเอ๋อร์คิดในใจ ดังนั้นจึงรีบเอ่ยขึ้น
“องค์ชายสาม ข้าดื่มสุราจนหมดเกลี้ยงแล้ว ข้าขอลา”
ซินเอ๋อร์เอ่ยจบ รีบอุ้มลูกสุนัข หมุนตัวหมายจากไป
แต่เธอเดินไปได้ไม่ถึงสองก้าว ร่างกายพลันถูกกอดแน่น
YOU MAY ALSO LIKE
