สตรีอย่างข้าน่ะหรือ คือขันที?! - ตอนที่ 66.4 เห็นหมดแล้ว (ยอดเยี่ยม) (4)

สำหรับน้ำหนักบนมือของเล่อเหยาเหยา แม้พญายมจะรู้สึกเพียงแมวน้อยข่วน แต่พญายมกลับรู้สึกได้อย่างรวดเร็ว ถึงแววตาที่หวาดหวั่นของเล่อเหยาเหยา ราวกับว่าเขากำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่าง

นอกจากนี้ในใจเขายังเสียดาย ดังนั้นพญายมจึงไม่ปกปิดอีกต่อไป ก่อนมองยังเล่อเหยาเหยาและเอ่ยถามออกมา

“มือของเด็กในครอบครัวยากจน อ่อนนุ่มเช่นเจ้าทุกคนหรือ!?”

“เอ้อ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเหลิ่งจวิ้นอวี๋ ใบหน้างดงามของเล่อเหยาเหยาจึงตกตะลึงเล็กน้อย ราวนึกบางอย่างได้ขึ้นมา ก่อนที่ดวงตาจะเป็นประกาย

หรือว่าสายตาที่แฝงความสงสัยของพญายมเมื่อครู่นั้น จะเป็นเพราะคิดว่ามือเธอนุ่มเกินไป!?

พลังการสังเกตของเขารุนแรงเกินไปแล้ว!

ทว่าจะโทษเขาก็ไม่ได้ สำหรับเรื่องนี้เล่อเหยาเหยารู้สึกตัวก่อนแล้ว

แม้เสี่ยวมู่จื่อจะบอกว่า เจ้าของร่างคนก่อนฐานะทางบ้านยากจนจึงถูกขายมาเป็นขันที แต่หากเป็นมือของเด็กที่มาจากครอบครัวที่ยากจน ต้องหยาบกระด้างมากเป็นแน่

ก่อนหน้านี้มีประโยคหนึ่งมิใช่หรือที่เอ่ยว่า เด็กยากจนเกื้อกูลครอบครัวได้เร็ว!

เพราะบ้านยากจน จึงต้องทำงานหยาบทุกอย่างตั้งแต่เด็ก มือคู่นั้นจึงเต็มไปด้วยรังไหมถึงจะถูก

แต่เมื่อดูเจ้าของร่างนี้

ไม่เพียงมีผิวขาวเนียนนุ่มราวผ้าไหมชั้นดี แต่ยังขาวสะอาดไร้จุดด่างดำ เต็มไปด้วยความยืดหยุ่น

มือเล็กคู่นั้นยังชุ่มชื้นอีกด้วย กระทั่งเธอเองยังชื่นชอบอย่างมากเมื่อเห็น

ทว่าเพราะมือเล็กที่ขาวเนียนเช่นนี้ จึงทำให้พญายมเกิดความสงสัยในใจขึ้นมา รื่องนี้จึงไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง

หากเธอตอบคำถามไม่ดี ทำให้พญายมเกิดระแวงสงสัย จากนั้นส่งคนที่บ้านเจ้าของร่างนี้เธอจะทำเช่นไร!?

แม้เธอจะอยากรู้ว่าเจ้าของร่างนี้มีสถานะเช่นไรกันแน่ แต่หากพญายมตามสืบหาจบพบสถานะทางบ้านของผู้หญิงคนนี้…

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เล่อเหยาเหยากังวลในใจ ทว่าเธอไม่ใช่คนโง่ แม้จะเป็นเพียงพริบตาเดียว ทว่าในใจกลับคิดหาทางออกได้ ดังนั้นเธอจึงกระพริบตาอยู่ครู่หนึ่ง ละอองน้ำบางเบาก็ปรากฎออกมาจากดวงตาอย่างรวดเร็ว จากนั้นสูดจมูกราวอึดอัดกับเรื่องที่น่าเสียใจบางอย่าง

แม้ตรงหน้าเล่อเหยาเหยาจะไม่มีกระจก แต่เธอกลับไม่กังวลว่าตนจะแสดงละครออกมาไม่สมจริง เพราะถึงอย่างไรก่อนหน้านี้โรงเรียนจัดกิจกรรมแสดงละครเรื่องใด เธอล้วนรับบทเป็นนักแสดงนำ! ฝีมือการแสดงนั้นได้รับการฝึกฝนอย่างสมบูรณ์แบบ

บางครั้งขณะที่อยู่ในบ้านแล้วทำเรื่องใดผิด พอแสดงอุบายนี้ออกไป บิดาเธอใจอ่อนทุกครั้ง

เหมือนกับตอนนี้ แม้บนใบหน้าของพญายมจะดูเรียบเฉยเช่นเดิม แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเขา กลับเห็ดชัดว่าลดลงไปไม่น้อย

เมื่อเห็นเช่นนั้น เล่อเหยาเหยาจึงอดดีใจในใจไม่ได้ แต่บนใบหน้ากลับร้องไห้ออกมา ผ่านไปไม่นาน จมูกเธอจึงแดงก่ำจากการสูดน้ำมูก

เล่อเหยาเหยาเริ่มแสดงอีกครั้ง เมื่อสบโอกาสจึงใช้ดวงตาอันแวววาวแฝงความขลาดกลัวคู่นั้นจ้องไปที่ใบหน้างดงามของพญายม ทันใดนั้นก็หรี่ตาลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง

“แม้บ้านของบ่าวจะยากจน แต่ตั้งแต่เด็กบิดามารดาของบ่าวรักบ่าวมาก จึงไม่ใช้ให้บ่าวทำงานหนัก รวมทั้งบ่าวสุขภาพไม่ดีตั้งแต่เด็กจึงฝากชีวิตไว้กับยา เพื่อร่างกายของบ่าวบิดามารดาจึงใช้เงินไปไม่น้อย แม้สองปีมานี้ร่างกายของบ่าวจะดีขึ้นเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นครอบครัวของตนยิ่งแย่ลง ทั้งยังมีน้องสาวน้องชายอายุน้อยต้องเลี้ยงดู และบิดามารดาที่อายุมากแล้ว…”

เมื่อเอ่ยถึงท่อนสุดท้าย เล่อเหยาเหยาตั้งใจหยุดกลางคัน ก่อนจะสูดจมูกอีกครั้ง น้ำตาไหลลงมาจากดวงตา จนในที่สุดเสียง ‘แป๊ะ’ ดังขึ้นตกลงบนฝ่ามือของจิ่งหยางเหลี่ย

แม้น้ำตาของเล่อเหยาเหยาจะเบาบางอย่างมาก แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เหลิ่งจวิ้นอวี๋กลับรู้สึกว่ามันหนักกว่าพันชั่ง

เพราะน้ำตาหยดนี้แฝงไปด้วยความระทมทุกข์เสียใจของคนผู้หนึ่ง

ดังนั้นเหลิ่งจวิ้นอวี๋จึงรู้สึกว่าหยดน้ำตาเล็กๆ บนมือหยดนี้ ร้อนผ่าวราวเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ลวกมือของเขา

นอกจากนี้ต้องพูดว่าความจริงในใจเขาอิจฉาขันทีน้อยตรงหน้านี้

แม้ฐานะทางบ้านเขาจะไม่ดี แต่ในสายตาของบิดามารดาเขาคือสิ้งที่ล้ำค่า เป็นลูกชายที่พวกเรารักที่สุด ส่วนตัวเขานั้น!?

แม้เขาจะคาบกุญแจทองมาเกิด ใช้ชีวิตหรูหรามาตั้งแต่เด็ก ไม่ขาดแคลนสิ่งใด แต่เขากลับรู้สึกไม่มีความสุขสักนิดเดียว

นอกจากนี้ภายในราชวงศ์ ครอบครัวคือสิ่งที่ราคาถูกที่สุด ดังเช่นเสด็จแม่ของเขา

เมื่อคิดถึงวัยเด็กสุดที่จะทนได้ของตน เหลิ่งจวิ้นอวี๋อดขมวดคิ้วไม่ได้ ทันใดนั้นหลับตาลงปิดบังความทุกข์ทรมานในแววตา

เพราะเขาไม่อยากให้ผู้อื่นเห็นวัยเด็กที่โหดร้ายของตน

นั่นคือความทรงจำที่ถูกกลบฝังไว้ในใจที่ดำมืดของเขา

เวลานั้นเขาอายุยังน้อยจึงหวังได้รับความรักจากเสด็จแม่ แต่เสด็จแม่กลับ…

เมื่อนึกถึงเรื่องสุดที่จะทนได้ที่ผ่านมานั้น ชายหนุ่มจึงกำมัดแน่น ราวอึดอัดอะไรบางอย่าง

ทว่าเพียงชั่วชณะนั้นเขาจึงคลายมือลงอีกครั้ง บนใบหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม ทำให้คนคาดเดาความคิดของเขาไม่ได้

ขณะที่เขาหลับตาแน่น ได้ยินเพียงน้ำเสียงแหบพร่า เอ่ยปากดังขึ้น

“ทำต่อไป”

“ฮะ?”

 เล่อเหยาเหยาที่กำลังจับจมูกแสร้งทำตัวสงสารได้ยินเข้า สีหน้าตกตะลึงเล็กน้อย ก่อนมองยังใบหน้าของชายหนุ่มทันที เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่มองตนด้วยสายตาที่สงสัยแล้ว ในใจจึงดีอกดีใจ

เพราะเธอรู้ว่าตนได้ผ่านมหันตภัยครั้งนี้ไปแล้ว

เธอบอกแล้ว! ว่าจากฝีมือการแสดงอันยอดเยี่ยมของเธอ จะไม่มีคนติดกับได้อย่างไร!?

หากรู้ว่าก่อนหน้านี้เธอยังเคยคิดจะเข้าวงการบันเทิง ทว่าน่าเสียดายที่ความฝันนั้นยังไม่ปรากฏขึ้น เธอกลับมาที่นี่เสียก่อน…

เล่อเหยาเหยาทอดถอนใจ แต่ไม่ได้ปล่อยให้มือว่าง เมื่อก้มหน้าลงเห็นว่าตนบีบเค้นเนื้อบริเวณน่องขาของพญายมไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตกใจปล่อยมือทันที

น่าตายนัก เธอบีบเค้นน่องขาของพญายมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!?

จึงตกใจอย่างยิ่งเงยหน้าขึ้นทันที หลังมองเห็นพญายมหลับตาพักผ่อนอยู่เช่นเดิม และบนใบหน้าไม่มีความโมโหแม้สักนิดเดียว เล่อเหยาเหยาที่อกสั่นขวัญแขวนจึงสงบลงอย่างช้าๆ ก่อนที่จะทำงานปรนนิบัติที่ถูกบีบคั้นของตนต่ออีกครั้ง

เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอจึงนวดน่องขาให้พญายมโดยไม่หยุดพัก จนมือทั้งสองข้างแทบจะเป็นตะคริว แต่พญายมกลับไม่สั่งให้เธอหยุดเช่นเดิม

เพราะเจ้านายไม่เอ่ยปาก เธอจึงก้มหน้าก้มตาทำงานหนักที่ถูกบีบคั้นนี้ต่อไป

แต่สายตาที่มองยังพญายมอยู่บ่อยๆ นั้นดูเจ็บใจยิ่งนัก

เฮ้อ ท่านนี้เข้าใจเพียงการเสพสุข หรือว่าท่านไม่รู้ว่าเขาคือคนไม่ใช่เครื่องจักร ถ้านวดเช่นนี้ต่อไป วันหน้ามือของเธอจะยังมีอีกหรือไม่!?

เล่อเหยาเหยาด้านหนึ่งนวดให้พญายม แต่สายตาที่มองพญายมกลับดูคับข้องใจ

แน่นอนว่าเวลานี้เธอทำได้เพียงบ่นอยู่ในใจ ไม่กล้าส่งเสียงฮึดฮัดอะไรออกมาจากปาก

ทว่าสายเธออาจคับข้องใจเกินไป หรือในที่สุดสวรรค์ได้ยินคำอ้อนวอนของเธอ พญายมที่หลับตาแน่นราวนอนหลับไป ในที่สุดก็ขยับตัวเบาๆ ก่อนจะลืมดวงตาเย็นชาที่งดงามนั้นขึ้นอย่างช้าๆ

ดวงตาเย็นชาคู่นี้ ขณะนี้สูญเสียความเย็นยะเยือกไป ทว่าแฝงด้วยความสะลึมสะลือ ราวเมื่อครู่เขาได้หลับไปจริงๆ ดังนั้นสายตาที่มองเล่อเหยาเหยาจึงปรือเล็กน้อย

เมื่อเห็นเช่นนั้น เล่อเหยาเหยารู้สึกเพียงใจเต้นเร็วขึ้น ทั่วร่างกายคล้ายถูกไฟดูด สายไฟฟ้าวิ่งพล่านจนชาไปทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว

สวรรค์! สายตาเช่นนี้ของพญายม ช่างพลังทำลายล้างเกินไปแล้ว ช่า…ช่างมีเสน่ห์เกินไป

เธอกล้ารับประกันว่า วันข้างหน้าที่ีนี่เจอยุทธการใดก็ตาม เพียงให้เขายืนอยู่ตรงนั้น ใช้สายตาที่มีเสน่ห์เช่นนี้กวาดไปรอบๆ ต้องสะกดทั้งผู้หญิงและผู้ชายอย่างแน่นอน

ขณะที่เล่อเหยาเหยาทอดถอนใจ เห็นเพียงพญายมขยับริมฝีปากบางที่สมบูรณ์แบบนั้น ก่อนเอ่ยปาก