สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1331 ยากที่จะตัดสินใจ

ตอนที่ 1331 ยากที่จะตัดสินใจ

ทว่า ดูเหมือนมู่หรงผิงจะเตรียมคำตอบมาเป็นอย่างดีแล้ว เขาบอกว่าเป็นเพราะแม้แต่มู่หรงลี่ยังสนใจกระดาษของตระกูลชุยดังนั้นเขาจึงเริ่มสนใจขึ้นมาบ้าง เมื่อเริ่มสืบดูจึงรู้ว่ากระดาษของตระกูลชุยมีหลากหลายรูปแบบ เขาเป็นคนหยาบไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้สักเท่าใดนัก ทว่า เขารู้ดีว่ากิจการนี้ทำกำไรได้มากดังนั้นจึงอยากมาเจรกับไป๋จิ่นถง

ไป๋จิ่นถงบอกกับมู่หรงผิงว่าจักรพรรดิต้าเยี่ยนสนใจเรื่องนี้แล้ว เขาคงไม่สามารถทำให้นางไม่ต้องจ่ายภาษีได้

ทว่า มู่หรงผิงกลับสนใจ เขาบอกว่าอย่างน้อยเขาก็เป็นองค์ชายคนหนึ่ง เขามีทางจัดการกับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ หากชุยเฟิ่งเหนียนยินดีร่วมมือกับเขา เรื่องที่เหลือสามารถปล่อยเป็นหน้าที่ขององค์ชายสองอย่างเขาได้เลย

คำกล่าวนี้เปรียบเสมือนคำขู่แกมบังคับให้ชุยเฟิ่งเหนียนยอมตกลง

ทว่า คนอย่างไป๋จิ่นถงจะถูกมู่หรงผิงหลอกได้อย่างไรกัน นางรู้ทันทีว่ามู่หรงผิงได้รับการสนับสนุนจากมู่หรงลี่จึงกล้ามากล่าวถ้อยคำเหล่านี้กับนาง มู่หรงลี่คงเห็นความสำคัญของกระดาษเหล่านี้ อยากใช้มันในการแข่งขันด้วยระบอบการปกครองระหว่างสองแคว้นแน่นอน

ไป๋จิ่นถงเดาว่าต้าโจวคงเลือกเพียงเมืองไม่กี่เมืองสำหรับแข่งขันในครั้งนี้เท่านั้น การที่ต้าโจวและต้าเยี่ยนใช้ทั้งแคว้นในการทดสอบคงไม่รู้ว่าอีกกี่ปีจึงจะเห็นผลแพ้ชนะ

ไป๋จิ่นถงกำชับให้ไป๋ชิงเหยียนระวังกิจการการค้าของต้าเยี่ยนที่จะมาเปิดในต้าโจวหลังจากนี้ให้ดี

ไป๋จิ่นถงไม่ได้บอกว่าตอนนี้นางถูกต้าเยี่ยนจับตาดูแล้ว แค่กล่าวว่าเมื่อนางทำการค้าร่วมกับมู่หรงลี่คงถูกมู่หรงลี่จับตาดูแน่นอน นางคงไม่สามารถส่งจดหมายมาให้ไป๋ชิงเหยียนได้บ่อยเหมือนเมื่อก่อน ฝากให้ไป๋ชิงเหยียนอธิบายให้หลี่ซื่อมารดาของนางเข้าใจ หลี่ซื่อจะได้ไม่ตำหนิที่นางไม่ได้ส่งจดหมายไปหา

ต่อให้ไป๋จิ่นถงไม่บอก ทว่า การที่จดหมายของนางมาถึงช้าเพียงนี้ก็ทำให้ไป๋ชิงเหยียนเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว

ไป๋ชิงเหยียนส่งองครักษ์ลับไปยังบ้านเกิดของชุยเฟิ่งเหนียนแล้ว นางให้ผู้อาวุโสของตระกูลชุยที่เคยตกต่ำและกลับมายืนหยัดได้อีกครั้งส่งองครักษ์ลับเหล่านั้นเดินทางไปหาไป๋จิ่นถงที่ต้าเยี่ยนโดยอ้างว่าผู้อาวุโสที่ตระกูลส่งของมาให้นาง เช่นนี้ไป๋จิ่นถงจะมีทั้งองครักษ์ที่อยู่ในที่ลับและที่แจ้งคอยปกป้องและรับใช้นาง ไป๋จิ่นถงจะได้มีคนไว้คอยสั่งการลับๆ ไม่ถูกต้าเยี่ยนจับตามองจนทำสิ่งใดไม่ได้แม้แต่น้อย

ไป๋ชิงเหยียนรู้ดีว่ามู่หรงลี่เป็นคนฉลาด ทว่า ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ยังเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง ไป๋จิ่นถงจึงอ่านเขาออกอย่างง่ายดาย หากขุนนางของต้าเยี่ยนเสนอให้เลือกเมืองเพียงไม่กี่เมืองสำหรับแข่งขันในครั้งนี้แสดงว่าพวกเขาคงคิดนำกระดาษมาเป็นตัวสร้างประโยชน์ให้แคว้นตัวเองจริงๆ

ไป๋ชิงเหยียนยิ้มออกมาเล็กน้อย นางลูบไปที่วิธีการผลิตกระดาษที่ไป๋ชิงอวิ๋นส่งมาให้นาง วิธีการผลิตกระดาษที่ไป๋ชิงอวิ๋นส่งมาให้นางได้รับการปรับปรุงให้ดีกว่าวิธีของไป๋จิ่นถงแล้ว ต้นทุนการผลิตถูกลงกว่าก่อนหน้านี้เล็กน้อย

ไป๋ชิงเหยียนรู้สึกตะลึงมาก ไม่รู้ว่าน้องชายของนางต้องลำบากในสำนักซื่อไห่บนภูเขาสือพานมากเพียงใดถึงได้เรียนรู้วิธีการผลิตกระดาษที่สุดยอดล้ำลึกถึงเพียงนี้

ไป๋ชิงอวิ๋นมีความดีความชอบในการสร้างความสำเร็จของตระกูลไป๋ในตอนนี้มาก ไป๋ชิงอวิ๋นพัฒนาบันไดสำหรับปีนขึ้นกำแพงเมือง ปรับปรุงอาวุธของเหล่าทหารให้ดีขึ้น เหล่าทหารไม่เพียงมีอาวุธหน้าไม้เท่านั้น อาวุธหน้าไม้เหล่านั้นยังสามารถยิงติดต่อกันได้ถึงสิบครั้งอีก ที่สำคัญพวกเขาสามารถใส่ลูกธนูไว้ในกระบอกหน้าไม้ไว้ก่อนล่วงหน้าได้ เมื่อต้องใช้ต่อสู้กับศัตรูในสงครามจริงจะได้ไม่เสียเวลาเตรียมพร้อมอาวุธ

เสิ่นคุนหยางเห็นยังเอ่ยปากชมไม่หยุด เฉิงหย่วนจื้อเห็นความสามารถของไป๋ชิงอวิ๋นจึงอยากไปศึกษาวิชาที่สำนักซื่อไห่แห่งหุบเขาสือพานบ้าง

ทว่า ข่าวลือของสำนักซื่อไห่แห่งภูเขาสือพานมีมากมาย ลูกศิษย์จากสำนักซื่อไห่จะลงจากภูเขาสือพานมาตามหาลูกศิษย์ของตัวเอง ยกตัวอย่างเช่นอาจารย์กู้อีเจี้ยนของไป๋ชิงเจวี๋ย ทว่า ผู้ที่สามารถขึ้นไปบนสำนักซื่อไห่บนภูเขาสือพานได้จริงๆ มีน้อยมาก

แค่ใต้ภูเขาสือพานก็เต็มไปด้วยหญ้าพิษมากมายที่สำนักซื่อไห่สร้างเอาไว้ ไม่มีผู้ใดสามารถผ่านไปได้

เสิ่นเทียนจือเดินเข้ามาในตำหนักแล้วทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน จากนั้นยกมือคารวะหลู่จิ้นซึ่งยืนอยู่ด้านข้าง ไป๋ชิงเหยียนให้เว่ยจงยื่นวิธีการผลิตกระดาษให้เสิ่นเทียนจือ เมื่อเสิ่นเทียนจือเห็นดวงตาของเขาจึงเปล่งประกายขึ้นทันที

“ฝ่าบาท…” เสิ่นเทียนจือเงยหน้ามองไป๋ชิงเหยียน

ไป๋ชิงเหยียนอมยิ้มน้อยๆ พลางกล่าวกับเสิ่นเทียนจือ “อาอวิ๋นศึกษาเรื่องเหล่านี้มาจากสำนักซื่อไห่ ใต้เท้าเสิ่นลองนำกลับไปทดสอบดูอย่างลับๆ ก่อน เมื่อพวกเราตกลงเรื่องการแข่งขันด้วยระบอบการปกครองกับต้าเยี่ยนได้เมื่อใดค่อยกระจายไปทั่วต้าโจว อย่าแพร่งพรายเรื่องที่ซิ่งกั๋วอ๋องของพวกเราจบมาจากสำนักซื่อไห่ให้ผู้อื่นรู้เป็นอันขาด!”

เมื่อเสิ่นเทียนจือได้ยินว่าไป๋ชิงอวิ๋นเรียนรู้วิธีนี้มาจากสำนักซื่อไห่แห่งภูเขาสือพานก็ยิ่งตื่นเต้น เขาโค้งคำนับไป๋ชิงเหยียน “ซิ่งกั๋วอ๋องคู่ควรกับคำว่าซิ่งกั๋วจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องทำให้แคว้นต้าโจวของเรารุ่งเรืองแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

ลูกศิษย์ที่จบมาจากสำนักซื่อไห่คนใดไม่มีชื่อเสียงไปทั่วใต้หล้าบ้าง

ไม่ต้องกล่าวถึงผู้อื่น แค่ซือหม่าเซิ่งผู้ชำนาญเรื่องน้ำก็มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วใต้หล้าแล้ว

ไหนจะยังอาจารย์กู้อีเจี้ยนของไป๋ชิงเจวี๋ยผู้จงรักภักดีต่อแคว้นและปลิดชีพผู้อื่นได้ในดาบเดียวอีก

ซิ่งกั๋วอ๋องได้รับการศึกษาจากสำนักซื่อไห่ เขาต้องสร้างต้าโจวให้กลายเป็นแคว้นที่ไม่เคยเป็นมาก่อนอย่างแน่นอน!

“เช่นนั้นใต้เท้าเสิ่นจงหาคนที่ไว้ใจได้มารับผิดชอบเรื่องนี้ที”

“ฝ่าบาทคิดว่าเซวียเหรินอี้เป็นเช่นไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ” เสิ่นเทียนจือเอ่ยถามไป๋ชิงเหยียนอย่างตรงไปตรงมา “หากฝ่าบาททรงคิดว่าเซวียเหรินอี้ใช้งานได้ กระหม่อมอยากให้เขามาช่วยงานที่กรมโยธาพ่ะย่ะค่ะ”

“เซวียเหรินอี้คือจอหงวนของต้าโจวในปีนี้ เขาย่อมมีความสามารถอยู่แล้ว ทว่า เซวียเหรินอี้เป็นคนหนุ่มเลือดร้อนและเป็นบัณฑิตหัวรั้น เราต้องฝึกฝนเขาก่อน ทว่า จะทำมากก็ไม่ได้ หากใต้เท้าเสิ่นเป็นคนเจียระไนเขาด้วยตัวเองข้าเชื่อว่าเขาต้องกลายเป็นเพชรเม็ดงามแน่นอน เอาตามที่ใต้เท้าเสิ่นเสนอก็แล้วกัน เดี๋ยวข้าจะบอกใต้เท้าหลู่แห่งกรมพิธีการให้”

เลือดร้อน? บัณฑิตหัวรั้น?

เสิ่นเทียนจือกำลังสงสัยว่าเซวียเหรินอี้ที่ไป๋ชิงเหยียนกล่าวถึงคือเซวียเหรินอี้คนเดียวกับที่เขารู้จักในตอนนี้หรือไม่

ทว่า เสิ่นเทียนจือเคยได้ยินเรื่องที่เซวียเหรินอี้ไปตีกลองร้องทุกข์เรื่องการทุจริตในการสอบขุนนางและเรื่องที่เขาโต้เถียงกับไป๋ชิงเหยียนกลางสำนักศึกษากั๋วจื่อเจียนมาบ้าง เซวียเหรินอี้คงเป็นคนเช่นนั้นในสายตาของไป๋ชิงเหยียนจริงๆ

ไป๋ชิงเหยียนเป็นคนมองคนทะลุปรุโปร่ง เสิ่นเทียนจือเพิ่งรู้จักเซวียเหรินอี้ได้ไม่นาน ที่สำคัญตอนนี้ชายหนุ่มสุขุมขึ้นมากเพราะเรื่องคู่หมั้นตัวปลอมของเขา

เซวียเหรินอี้รู้ความจริงจากตระกูลซือหม่า คนหนึ่งคือคู่หมั้นตัวปลอมที่เขาคิดว่าจริงใจต่อเขา ทว่า ความจริงแล้วกลับหลอกลวงเขาตั้งแต่ต้น อีกคนคือคู่หมั้นตัวจริงที่ถูกตระกูลซือหม่าไล่ฆ่า ทว่า กลับมีชีวิตรอดกลับมาได้และสร้างความดีความชอบยิ่งใหญ่ให้แคว้นต้าโจว เซวียเหรินอี้ยากที่จะตัดสินใจ

“ขอบพระทัยฝ่าบาทมากพ่ะย่ะค่ะ!” เสิ่นเทียนจือถือวิธีการผลิตกระดาษเดินออกไปจากตำหนักราวกับมันคือของล้ำค่า

ไม่นานต้าหลี่ซื่อชิงจึงพาตัวมือสังหารของต้าเยี่ยนที่ลอบสังหารหลิ่วหรูซื่อมาพบไป๋ชิงเหยียนที่ตำหนัก