สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1484 ปลอดภัย

ตอนที่ 1484 ปลอดภัย

เขานึกไม่ถึงเลยว่าจักรพรรดินี้ต้าโจวจะเก่งกาจถึงขนาดรู้ฐานะที่แท้จริงของเขา กระทั่งมองเห็นความแค้นที่ฝึกลึกอยู่ในใจของเขาอย่างชัดเจนเช่นนี้ เขาคิดว่านับตั้งแต่ที่เขาติดตามอยู่ข้างกายไป๋จิ่นเซ่อเขาจะซ่อนความรู้สึกเหล่านั้นได้อย่างมิดชิดแล้วเสียอีก

ไป๋จิ่นเซ่อมีบุญคุณต่อเขา ตอนแรกเขาไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของไป๋จิ่นเซ่อ เขาคิดว่าแคว้นของเขาดับสูญไปแล้วจึงอยากอยู่ข้างกายของไป๋จิ่นเซ่อเพื่อตอบแทนบุญคุณของนาง

ต่อมาเมื่อเขารู้ฐานะที่แท้จริงของไป๋จิ่นเซ่อ รู้ว่านางคือน้องสาวแท้ๆ ของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวเขาก็คิดได้ว่าตอนนี้ต้าโจวทำสัญญาพันธมิตรกับต้าเยี่ยนแล้ว ขอเพียงเขาอยู่ข้างกายน้องสาวแท้ๆ ของจักรพรรดินีต้าโจวเขาคงมีโอกาสพบหน้าผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนในสักวัน เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะลอบสังหารผู้สำเร็จราชการต้าเยี่ยนทิ้งเสีย

ต่อมาเมื่อเขารู้ว่าไทเฮาของต้าเยี่ยนทรยศต้าโจวจนเกือบทำให้เจิ้นกั๋วอ๋องน้องชายแท้ๆ ของจักรพรรดิต้าโจวเป็นอันตรายจนต้าโจวยกทัพบุกไปประชิดชายแดนต้าเยี่ยน เขารู้สึกสะใจมาก ทว่า ผู้ใดจะคิดว่าสุดท้ายแล้วสองแคว้นจะเลือกวิธีเดิมพันด้วยแคว้นเช่นนี้

เขารู้ดีว่าต้าเยี่ยนเสนอเรื่องการเดิมพันแคว้นออกมาตอนนี้เพราะต้องการให้แคว้นดำรงอยู่ต่อไป ทว่า เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดจักรพรรดินีต้าโจวจึงยอมตกลง

ต่อมาเขารู้จากไป๋จิ่นเซ่อว่าแท้จริงแล้วจักรพรรดินีต้าโจวเป็นคนเสนอเรื่องนี้ออกมาเอง จักรพรรดินีต้าโจวอยากรวมใต้หล้าเป็นหนึ่ง ทว่า นางไม่อยากเห็นชาวบ้านต้องสูญเสียหรือพลัดพรากเพราะสงคราม ไม่อยากให้ทหารสละชีพของตัวเองเพื่อแคว้นอีกต่อไป ทว่า ตอนนั้นต้าเยี่ยนยังไม่ตกลงกับความคิดนี้

เขาตกใจจนไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกตอนนั้นเช่นไรดี เขาไม่เคยพบจักรพรรดินีอย่างไป๋ชิงเหยียนมาก่อน นางไม่ซ่อมแซมบำรุงสุสานหลวงหลังขึ้นครองราชย์ ทว่า กลับสั่งให้กรมการคลังประหยัดเงินส่วนนี้เพื่อนำไปสร้างสำนักศึกษาและผลักดันระบอบการปกครองใหม่ นางลดผลประโยชน์ของตระกูลสูงศักดิ์เพื่อสร้างประโยชน์แก่ชาวบ้านแทน นางมีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล นางกำจัดอำนาจของเชื้อพระวงศ์เก่าก่อนเริ่มผลักดันระบอบการปกครองใหม่เพื่อปูทางให้ระบอบปกครองใหม่พัฒนาไปอย่างราบรื่นมากขึ้น

ต่อมานางเสนอเรื่องการเดิมพันแคว้นกับต้าเยี่ยนโดยไม่สนว่าสุดท้ายบัลลังก์แห่งนี้จะตกเป็นของผู้ใด การปกครองของแคว้นใดทำให้ชาวบ้านอยู่ดีมีสุขใต้หล้าก็จะเลือกใช้การปกครองของแคว้นนั้น

เขานับถือความใจกว้างของไป๋ชิงเหยียนยิ่งนัก เขายอมรับว่าเขาไม่สามารถทำได้เหมือนที่จักรพรรดินีต้าโจวทำ หากเขาไม่ได้อยู่ข้างกายไป๋จิ่นเซ่อและรับรู้เรื่องที่ผู้อื่นไม่มีวันรู้มากมายขนาดนี้เขาไม่มีทางเชื่อว่าบนโลกนี้จะมีตระกูลที่เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณธรรมอย่างตระกูลไป๋อยู่จริงๆ ยิ่งไม่มีทางเชื่อว่าใต้หล้าแห่งนี้จะมีจักรพรรดิที่ทำเพื่อราษฎรมากกว่าอำนาจของตัวเองอยู่จริงๆ

ต่อมาเขาเห็นไป๋ชิงเหยียนรวบรวมใจของราษฎรณ์ได้ด้วยวิธีการที่แตกต่างจากที่เสด็จพ่อและเสด็จย่าของเขาเคยสอนเขามา ตระกูลเป็นเป็นตระกูลนักรบ พวกเขารบไม่เคยพ่ายแพ้ ทว่า เขาไม่เข้าใจว่าไป๋ชิงเหยียนซึ่งเกิดมาในตระกูลเช่นนี้ไปเรียนรู้วิธีการซื้อใจคนและปกครองแคว้นมาจากที่ใดกัน

เมื่อเขาอยู่ข้างกายไป๋จิ่นเซ่อนานขึ้นเรื่อยๆ ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลไป๋มากขึ้น ได้รู้กฎของตระกูลไป๋ที่ว่าบุตรอนุต้องปกป้องบุตรที่เกิดจากภรรยาเอก รู้ภาระที่หนักอึ้งของบุตรสาวคนโตของตระกูลไป๋ รู้ว่าปณิธานของตระกูลไป๋ทุกรุ่นคือการรวบรวมใต้หล้าเป็นหนึ่ง คืนสันติสุขให้ใต้หล้าอย่างแท้จริงเขาจึงเข้าใจว่าไป๋ชิงเหยียนไม่ได้เรียนวิธีการซื้อใจคนจากที่ใดมาทั้งสิ้น นางแค่จดจำได้ขึ้นใจว่าชาวบ้านคือรากฐานของแคว้น ทุกอย่างเริ่มจากชาวบ้านเท่านั้น

เขาซาบซึ้งกับคุณธรรมของตระกูลไป๋ ทว่า รู้สึกเสียดายในความจงรักภักดีที่ตระกูลไป๋เคยมีให้ราชวงศ์ต้าจิ้นเช่นกัน ต่อมาเขารู้สึกนับถือตระกูลไป๋มากขึ้นเพราะตระกูลไป๋มีบุตรสาวคนโตที่เก่งกาจอย่างไป๋ชิงเหยียน

มิน่าปรมาจารย์หมิ่นเชียนชิวของแคว้นเว่ยที่ไม่ยินดีเขียนชีวิตประวัติให้ราชวงศ์เว่ยจะยินดีเขียนชีวประวัติให้ตระกูลไป๋เช่นนี้ ตระกูลไป๋คู่ควรแล้ว

ไป๋อวี๋เซิงก้าวไปด้านหน้าอย่างตัดสินใจแน่วแน่ จากนั้นคุกเข่าคำนับไป๋ชิงเหยียน

“ท่าป๋าเย่าคารวะจักรพรรดินีแห่งต้าโจวพ่ะย่ะค่ะ!”

แม้อดีตจักรพรรดิท่าป๋าเย่าของแคว้นเว่ยจะอายุยังน้อย ทว่า เขายังมีศักดิ์ของความเป็นคนในราชวงศ์

ตอนที่เขายังเป็นไป๋อวี๋เซิงเขาก้มศีรษะคำนับไป๋ชิงเหยียนในฐานะไป๋อวี๋เซิงไม่เกี่ยวข้องกับราชวงศ์เว่ย ดังนั้นเขาจึงปฏิบัติอย่างนอบน้อมและทำตัวให้น่าสงสารที่สุด

ทว่า ตอนนี้เขาคุกเข่าให้จักรพรรดินีต้าโจวด้วยฐานะที่แท้จริงของตัวเอง แสดงให้เห็นว่าแคว้นเว่ยยอมสวามิภักดิ์ต่อต้าโจว แม้แคว้นเว่ยจะดับสูญไปแล้วก็ตาม

ท่าป๋าเย่าคิดว่าหากสุดท้ายจักรพรรดินีต้าโจวเป็นคนรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งได้สำเร็จเขาจะยอมรับด้วยความเต็มใจ เขาเต็มใจสวามิภักดิ์ต่อไป๋ชิงเหยียน กระทั่งเต็มใจช่วยเหลือไป๋ชิงเหยียนทำปณิธานที่ยิงใหญ่นี้ให้เป็นจริง

นอกจากความแค้นส่วนตัวที่เขามีต่อต้าเยี่ยนแล้ว ท่าป๋าเย่าคิดว่ามีเพียงจักรพรรดิที่รักและห่วงใยราษฎรณ์อย่างแท้จริงอย่างไป๋ชิงเหยียนได้ครอบครองใต้หล้าใต้หล้าจึงจะสงบสุขอย่างแท้จริง

จากสภาพความเป็นอยู่ของชาวบ้านซีเหลียงที่ตกอยู่ในเมืองที่กลายเป็นของต้าโจวและต้าเยี่ยนในตอนนี้รวมถึงชาวบ้านเก่าของต้าเหลียง ท่าป๋าเย่าเชื่อว่าด้วยคุณธรรมของตระกูลไป๋คนตระกูลไป๋จะเห็นชาวบ้านเหล่านั้นเป็นชาวบ้านของตัวเองอย่างแท้จริง วันหน้าเมื่อชาวบ้านของแคว้นเว่ยกลายเป็นชาวบ้านของต้าโจว เขายิ่งเชื่อมั่นว่าชาวบ้านของแคว้นเว่ยจะใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขเช่นเดียวกันชาวบ้านของต้าโจว

หากเป็นเช่นนั้นจริงก็คือว่าเขาได้ทำเพื่อชาวบ้านแคว้นเว่ย เพื่อราชวงศ์เว่ยของเขาแล้ว

ไป๋ชิงเหยียนมองดูท่าป๋าเย่าที่ก้มศีรษะคำนับนางด้วยความจริงใจนิ่ง นางรู้ดีว่าที่เด็กคนนี้คำนับนางด้วยฐานะที่แท้จริงของตัวเองแสดงว่าเขาคิดได้แล้ว

ไป๋ชิงเหยียนเข้าไปประคองร่างของท่าป๋าเย่าให้ลุกขึ้นด้วยตัวเอง

“เด็กดี! ลุกขึ้นเถิด เจ้าไม่ต้องคำนับข้าอย่างมากพิธีเช่นนี้ ข้ารู้จักกับซีไหวอ๋อง เจ้าคือสหายร่วมเป็นร่วมตายของเสี่ยวชี พวกเราถือเป็นคนกันเอง”

ท่าป๋าเย่าถูกไป๋ชิงเหยียนประคองให้ลุกขึ้น เขาเงยหน้ามองไป๋ชิงเหยียน จากนั้นโค้งกายคำนับหญิงสาวอีกครั้ง

“คุณหนูเจ็ดตระกูลไป๋มีบุญคุณต่อข้า ตระกูลไป๋รับดูแลข้า ทว่า ข้ากลับไม่บอกฐานะที่แท้จริงกับผู้มีพระคุณ ล้วนเป็นความผิดของเย่าพ่ะย่ะค่ะ!”

“ฐานะของเจ้าค่อนข้างพิเศษ ข้าเข้าใจดีว่าเจ้าไม่สามารถเปิดเผยกับผู้ใดได้”

ไป๋ชิงเหยียนผายมือเชิญให้ท่าป๋าเย่านั่งลงบนเบาะรองนั่งที่หลูผิงเตรียมไว้ให้นานแล้ว

เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนนั่งลงท่าป๋าเย่าจงคุกเข่านั่งลงฝั่งตรงข้ามหญิงสาว

“ชิงจู๋คงอธิบายเรื่องทุกอย่างให้เจ้าฟังหมดแล้ว ครั้งนี้ข้าต้องการให้เจ้าสวมรอยเป็นองค์ชายเจ็ดของตงอี๋ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิของตงอี๋ เจ้าอายุพอๆ กับองค์ชายเจ็ด อีกทั้งเป็นคนในราชวงศ์เหมือนกัน เจ้ามีรัศมีขององค์ชายของแคว้นเว่ยที่ผู้อื่นไม่สามารถเทียบได้ อีกเหตุผลเป็นเพราะเจ้ามีความแค้นส่วนตัวกับต้าเยี่ยน ครั้งนี้ต้าเยี่ยนแทงข้างหลังต้าโจว ทว่า คิดอยากได้ส่วนแบ่งกับต้าโจวตอนต้าโจวยกทัพบุกมาทำลายตงอี๋ ต้าโจวไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นแน่นอน!”

ไป๋ชิงเหยียนกล่าวกับท่าป๋าเย่าอย่างเปิดเผย

“ให้เจ้าขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิของตงอี๋ทำให้ต้าโจปลอดภัยมากกว่า”

ท่าป๋าเย่าลุกขึ้นคำนับไป๋ชิงเหยียนอีกครั้ง จากนั้นกล่าวขึ้น

“เย่าเข้าใจดี ฝ่าบาทไม่ต้องเป็นกังวล ข้าเริ่มเรียนภาษาตงอี๋นับตั้งแต่ที่แม่นางชิงจู๋บอกเรื่องนี้กับข้า แม้ตอนนี้จะยังไม่คล่องแคล่วนัก ทว่า เมื่อรับมือกับคนตงอี๋ไม่มีทางถูกจับพิรุธได้แน่พ่ะย่ะค่ะ เย่าจะรีบเรียนรู้ จะไม่กลายเป็นภาระของต้าโจวแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”