สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1491 ทรยศ

ตอนที่ 1491 ทรยศ

คนของราชวงศ์ได้รับการสั่งสอนเรื่องมารยาทตั้งแต่เกิด สิ่งเหล่านี้ถูกปลูกฝังอยู่ในกระดูกของพวกเขา คนที่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในราชวงศ์เป็นเวลานานไม่มีทางมีสิ่งเหล่านี้แน่นอน จักรพรรดินีต้าโจวเริ่มวางแผนเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน

จักรพรรดินีต้าโจวทำนายเหตุการณ์ล่วงหน้าได้อย่างนั้นหรือ!

ฮองเฮาตงอี๋ถูกขันทีประคองเดินออกไปด้านนอกตำหนัก ทว่า สายตาของนางไม่ได้ละไปจากร่างของท่าป๋าเย่าแม้แต่น้อย

จู่ๆ ในสมองของฮองเฮาก็เกิดความคิดเหลือเชื่อบางอย่างขึ้นมา หรือเรื่องย้อนเวลาที่จักรพรรดิแคว้นเทียนเฟิ่งกล่าวถึงจะคือเรื่องจริง ดังนั้นไป๋ชิงเหยียนจึงสามารถวางแผนได้ล่วงหน้าเช่นนี้

ฮองเฮาไม่มีเวลาคิดนาน นางถูกขันทีพาออกไปจากตำหนัก ตอนนี้สมองของนางว้าวุ่นมาก นางนึกถึงเรื่องที่องค์ชายสองขอหยกจักจั่นมาจากต้าโจวก่อนหน้านี้

สมองของฮองเฮาตงอี๋ว้าวุ่นและสับสนมาก ไม่ว่านางจะพยายามบังคับให้ตัวเองคุมสติให้ได้เพียงใดก็ไม่เป็นผลอยู่ดี

นางเอาแต่คิดถึงเรื่องย้อนเวลาไม่หยุด…นางคิดว่าหากไป๋ชิงเหยียนไม่ได้เคยผ่านประสบการณ์เลวร้ายมากก่อน ไป๋ชิงเหยียนซึ่งอายุน้อยเพียงเท่านี้ไม่มีทางวางแผนได้อย่างแม่นยำขนาดนี้แน่นอน นางเป็นปีศาจอย่างนั้นหรือ

เมื่อนึกถึงข่าวที่ได้รับก่อนหน้านี้ตั้งแต่ที่ตระกูลไป๋เผชิญปัญหาใหญ่ตอนราชวงศ์ต้าจิ้นยังอยู่ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ไป๋ชิงเหยียนไม่เคยพ่ายแพ้ในสนามรบ เรื่องสงครามใหญ่กับต้าเหลียง แม้แต่แม่ทัพใหญ่ขึ้นชื่ออย่างสวินเทียนจางยังพ่ายแพ้นางอย่างยับเยินและสิ้นชีพลง ต่อมาไป๋ชิงเหยียนโค่นล้มราชวงศ์ต้าจิ้นและขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินีของต้าโจว ยึดหรงตี๋ ซีเหลียง…

หากไป๋ชิงเหยียนไม่เคยย้อนเวลามาก่อน หนทางของนางจะราบรื่นเกินไปหรือไม่

ตอนนี้เสิ่นเหลียงอวี้และทหารอีกห้าพันนายควบคุมวังหลวงไว้หมดแล้ว ไป๋ชิงเหยียนสามารถเดินทางไปไหนมาไหนในวังหลวงของตงอี๋ได้อย่างสะดวก

ไป๋ชิงเหยียนเดินลงมาจากบันไดสูงของตำหนักใหญ่ เสิ่นเหลียงอวี้พาทหารขี่ม้าตรงเข้ามาพอดี เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนจึงรีบวิ่งเข้าไปหา จากนั้นหยุดทำความเคารพตรงหน้าหญิงสาว “เสี่ยวไป๋ไซว่ สายลับที่ได้รับข่าวจากพวกเรามาถึงหมดแล้วขอรับ พวกเขารออยู่ที่ค่ายทหารทิศใต้ของวังหลวง ตอนนี้คนคุ้มกันเมืองล้วนคือคนของพวกเราหมดแล้ว ปลอดภัยแน่นอนขอรับ! ข้าจัดการกับสายลับที่ไม่ได้มาตามนัดทันทีที่ได้รับข่าวและสายลับที่คิดหลบหนีหมดสิ้นตามคำสั่งของเสี่ยวไป๋ไซว่แล้วขอรับ ตอนนี้นางกำนัล ขันทีและทหารรักษาพระองค์รวมตัวกันอยู่ที่สนามเพื่อรอตรวจสอบว่าผู้ใดคือคนกบฏองค์ชายสองบ้างขอรับ”

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า นางเดินไปทางประตูทิศใต้ของวังหลวงพร้อมกับเสิ่นเหลียงอวี้พลางถามขึ้น “เซียวรั่วไห่กับเซียวรั่วเจียงกลับมาแล้วหรือไม่”

“เมื่อครู่คุณชายเจ็ดส่งคนมาบอกว่าพบคนของเซียวรั่วไห่แล้วขอรับ เขามอบแผนผังวังหลวงและโครงสร้างของวังหลวงให้คุณชายเจ็ด จากนั้นไปสำรวจภูมิประเทศของตงอี๋ต่อแล้วขอรับ”

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า จากนั้นถามต่อ “ผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนเดินทางถึงที่ใดแล้ว”

“เหล่าเฉิงยังไม่ได้ส่งคนมารายงาน ทว่า ดูจากเวลาแล้วคงใกล้ถึงแล้วขอรับ” เสิ่นเหลียงอวี้กล่าว

“ดีมาก” ไป๋ชิงเหยียนหันไปมองเสิ่นเหลียงอวี้ “หากเฉิงหย่วนจื้อส่งคนมารายงานรีบบอกให้ข้ารู้ทันที”

“ขอรับ!” เสิ่นเหลียงอวี้รับคำ

เมื่อสายลับที่ถูกต้าเหลียงส่งมาอยู่ในตงอี๋ได้รับข่าวจากเสิ่นเหลียงอวี้จึงรีบหาข้ออ้างมาตามจุดนัดหมายของเสิ่นเหลียงอวี้ทันที

ทว่า เมื่อพวกเขามาถึงจึงพบว่าภายในค่ายทหารไม่ได้มีเพียงพวกเขาเท่านั้น ยังมีขุนนางในราชสำนัก คนอื่น มีแม้กระทั่งขันทีและนางกำนัลในวังหลวงด้วย…

เมื่อก่อนพวกเขาต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ต่อให้ทั้งสองฝ่ายจะเป็นสายลับ ทว่า พวกเขาล้วนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือสายลับเช่นเดียวกัน!

ตอนที่หลิ่วหรูซื่อมาถึงแคว้นตงอี๋พวกเขาจึงได้พบหน้ากันเป็นกลุ่มเล็กๆ บ้าง สายลับกลุ่มนั้นจึงรู้ว่าสหายของตัวเองคือผู้ใดบ้าง

คนที่ไปตามพวกเขาบอกว่าจักรพรรดินีต้าโจวรู้ฐานะของพวกเขาจากหานเฉิงอ๋องแล้วจึงอยากพบหน้าพวกเขา ตอนแรกพวกเขาคิดว่าเป็นการพบหน้ากันแบบส่วนตัว นึกไม่ถึงเลยว่าจักรพรรดินีของต้าโจวจะเรียกสายลับทุกคนมารวมตัวกันเช่นนี้ พวกเขาอดคิดอย่างตื่นเต้นไม่ได้ว่าจักรพรรดินีจะรับตัวพวกเขากลับแคว้นใช่หรือไม่

ซื่อหลางของกรมการคลังยืนเหงื่อท่วมตัวอยู่มุมหนึ่งของห้อง เขานึกไม่ถึงเลยว่าสายลับของต้าโจวจะมีจำนวนมากถึงเพียงนี้

ซื่อหลางของกรมโยธาก็เป็นสายลับด้วยอย่างนั้นหรือ!

แม้เขาจะเป็นสายลับของต้าโจวเช่นเดียวกัน ทว่า เขาทรยศต้าโจวแล้ว จักรพรรดินีของต้าโจวเรียกทุกคนมารวมตัวกันเช่นนี้เพราะสืบรู้แล้วว่าเขาทรยศอย่างนั้นหรือ

ซื่อหลางกรมการคลังประมวลผลในสมองอย่างรวดเร็ว ปกติสายลับจะไม่พบหน้ากันเองเพื่อความปลอดภัยของคนในครอบครัวของแต่ละคน ตอนนี้จักรพรรดินีต้าโจวเรียกทุกคนมารวมตัวกันเช่นนี้เป็นไปได้ว่านางจะทำลายล้างตงอี๋และรับตัวพวกเขากลับไปต้าโจว!

ไม่เพียงซื่อหลางกรมการคลังเท่านั้นที่คิดเช่นนี้ คนอื่นๆ ก็ล้วนคิดเช่นเดียวกัน บางคนดีใจที่จะได้กลับบ้าน ทว่า คนที่มีครอบครัวอยู่ที่นี่กังวลว่าหากพวกเขาต้องกลับไปพวกเขาจะอธิบายกับลูกและเมียของตัวเองเช่นไร

พวกเขาต่างลอบสังเกตปฏิกิริยาของคนข้างๆ ไม่มีผู้ใดจับกลุ่มคุยกัน ทุกคนต่างยืนนิ่งอยู่ในที่ของตัวเองพลางมองสำรวจคนที่มารวมตัวกันที่นี่และกองทัพไป๋ที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก

ไม่นานพวกเขาก็เห็นเสิ่นเหลียงอวี้เดินเข้ามาด้านใน คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รีบลุกขึ้นยืนทันที พวกเขาเห็นเสิ่นเหลียงอวี้แหวกผ้าม่านออกพลางหลีกทางให้อีกคน…

ไป๋ชิงเหยียนซึ่งสวมชุดนักรบเดินเอามือไพล่หลังเข้ามาด้านใน

ขณะที่สายลับของต้าโจวทุกคนทำตัวไม่ถูก หนึ่งในสายลับคุกเข่าทำความเคารพไป๋ชิงเหยียนเป็นคนแรก จากนั้นคนอื่นๆ จึงพากันคุกเข่าทำความเคารพตาม

ไป๋ชิงเหยียนมองบรรดาสายลับนิ่งโดยไม่กล่าวสิ่งใดทั้งสิ้น นางหันไปทางเสิ่นเหลียงอวี้ “ซื่อหลางกรมการคลังคือผู้ใด”

ซื่อหลางกรมการคลังได้ยินไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถึงตำแหน่งของเขาจึงรีบคลานเข่าไปด้านหน้าพลางก้มศีรษะคำนับแนบพื้นด้วยเหงื่อที่ซึมทั่วใบหน้า “กระ…กระหม่อมคือซื่อหลางกรมการคลังพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางคนทรยศที่หันไปเข้าข้างฮองเฮาของตงอี๋ตรงหน้า ดวงตานิ่งขรึมมองไปทางเสิ่นชิงจู๋แวบหนึ่ง

เสิ่นชิงจู๋ชักดาบออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เสียงคมของดาบทำเอาทุกคนใจสั่นด้วยความหวาดกลัว แผ่นหลังของซื่อหลางกรมการคลังแข็งทื่อทันที เขาไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย เขารู้สึกได้ว่าปลายของดาบที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดแตะโดนคางของเขา บังคับให้เขาเงยหน้าขึ้น

ซื่อหลางกรมการคลังไม่กล้าหายใจออกมาแรงๆ เขาได้แต่เงยหน้าขึ้นตามแรงบังคับของเสิ่นชิงจู๋ ไม่กล้าแม้แต่จะกลืนน้ำลายลงคอเพราะกลัวว่าลำคอของตัวเองจะถูกดาบคมแทงทะลุ

“องครักษ์ของเจ้าส่งข่าวบอกคณะทูตของต้าโจวว่าองค์ชายสองก่อกบฏและสังหารตระกูลของเจ้าจนหมดสิ้นทั้งตระกูลไม่ใช่หรือ! เหตุใดเจ้ายังคุกเข่าอยู่ตรงนี้ได้กัน หรือนี่คือวิญญาณของเจ้า!” ดวงตาของไป๋ชิงเหยียนล้ำลึกจนไม่เห็นก้นบึ้งของแววตาจนซื่อหลางกรมการคลังไม่กล้าสบตาหญิงสาวแม้แต่น้อย ความสงบนิ่งของไป๋ชิงเหยียนทำให้ร่างของเขาสั่นเทาไม่หยุด

“การทรยศของเจ้าทำให้องค์ชายเจ็ดเดินทางถึงต้าโจวอย่างปลอดภัย ทว่า ทำให้หานเฉิงอ๋องและทหารเรือของต้าโจวเสียชีวิตลงทั้งหมด!” ไป๋ชิงเหยียนจ้องไปยังร่างของซื่อหลางกรมการคลังที่สั่นเทาไม่หยุดนิ่ง นางมองไม่เห็นความกล้าในตัวของเขาแม้แต่น้อย นางไม่อยากรู้เหตุผลอีกแล้วว่าเหตุใดเขาจึงเลือกทรยศต้าโจวหันไปร่วมมือกับฮองเฮาของตงอี๋

ไป๋ชิงเหยียนหันไปกล่าวกับเสิ่นเหลียงอวี้ “นำตัวออกไปสังหารด้านนอก อย่าทำให้ดวงตาของผู้อื่นต้องแปดเปื้อนไปด้วย”

ซื่อหลางกรมการคลังได้ยินจึงเบิกตาโพลงทันที “ฝ่าบาทได้โปรดไว้ชีวิตด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ ได้โปรดไว้ชีวิตกระหม่อมด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”