สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1494 บิดเบือน
ตอนที่ 1494 บิดเบือน
ใต้เท้าหลิ่วคงคิดไม่ถึงว่าอีกไม่นานราชสำนักของตงอี๋จะมีคนของต้าโจวอยู่กว่าครึ่ง ต่อให้มีตงอี๋และเทียนเฟิ่งอีกสิบแคว้นร่วมมือกันก็คงไร้ประโยชน์ใดๆ ทั้งสิ้น
ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า
“ข้ารู้แล้ว เจ้าพักรักษาตัวให้สบายใจเถิด…”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ในที่สุดหลิ่วหรูซื่อก็คลายกังวลได้เสียที
“ฝ่าบาททรงมีแผนการแล้วกระหม่อมก็วางใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“ฝ่าบาท…”
เสิ่นเหลียงอวี้เดินเข้ามาด้านใน จากนั้นกำหมัดคารวะไป๋ชิงเหยียน
“เฉิงหย่วนจื้อส่งคนมารายงานว่าผู้สำเร็จราชการต้าเยี่ยนมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้เขาคงส่งคนไปรายงานฮองเฮาและองค์ชายเจ็ดแล้วเช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนวางถ้วยชาในมือลง
“สิ่งใดจะเกิดก็ต้องเกิด! ไปพบผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนสักหน่อยเถิด ฮองเฮาและองค์ชายเจ็ดส่งคนมาบอกแล้วหรือไม่ว่าจะจัดพิธีบรมราชาภิเษกขึ้นเมื่อใด”
เสิ่นเหลียงอวี้กล่าว
“ได้ยินว่ากำลังปรึกษากันพ่ะย่ะค่ะ เมื่อฮองเฮาทำแผลเสร็จก็มีสติขึ้นมาแล้ว ตอนนี้นางสั่งให้สำนักโหรหลวงไปดูฤกษ์แล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“หากจะไปพบผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนให้กระหม่อมไปกับฝ่าบาทด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”
หลิ่วหรูซื่อลุกขึ้นยืนโค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียน
“ต้าเยี่ยนเจ้าเล่ห์ เราต้องป้องกันไว้ก่อน ครั้งนี้พวกเขาเห็นว่าต้าโจวยกกองทัพมาที่นี่จึงอยากมีส่วนแบ่งด้วยแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”
“ใต้เท้าหลิ่วพักผ่อนให้หายดีก่อนเถิด มิเป็นอันใดหรอก พวกเขาไม่มีสิ่งที่สามารถต่อรองกับพวกเราได้”
“ตอนนี้กองทัพของต้าโจวคุมเมืองหลวงและวังหลวงของตงอี๋ไว้หมดแล้ว ที่สำคัญกองทัพใหญ่ของพวกเราอยู่ที่นอกเมือง พวกเราต้องกลัวอันใดอีก”
ไป๋ชิงเหยียนให้หลิ่วหรูซื่อพักผ่อน ไม่ต้องออกไปส่งนาง
เมื่อเดินออกมาจากห้องของหลิ่วหรูซื่อเสิ่นเหลียงอวี้กล่าวกับไป๋ชิงเหยียน
“เสี่ยวไป๋ไซว่ เซียวรั่วเจียงกลับมาแล้วขอรับ”
“กลับมาคนเดียวอย่างนั้นหรือ”
ไป๋ชิงเหยียนประหลาดใจ
“ขอรับ เขารออยู่ที่ด้านนอก กล่าวว่ามีเรื่องจะรายงานขอรับ!”
เสิ่นเหลียงอวี้ตอบ
“ไปพบเขากัน”
ตอนที่ไป๋ชิงเหยียนพาไป๋จิ่นจื้อเดินออกมาด้านนอกนางเห็นเซียวรั่วเจียงกำลังถือขนมปังปิ้งอยู่ในมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างถือน้ำแกงร้อน ดูเหมือนว่าเขาจะหิวมาก
เมื่อได้ยินเสียงเสื้อเกราะกระทบกันตอนไป๋ชิงเหยียนเดินเซียวรั่วเจียงจึงรีบวางขนมปังและน้ำแกงไว้ด้านข้าง เขารีบกลืนขนมปังและน้ำแกงลงคอ จากนั้นลุกขึ้นยืนทำความเคารพไป๋ชิงเหยียนโดยไม่มีเวลาสนใจเศษขนมปังที่ติดอยู่ตรงมุมปาก
“คุณหนูใหญ่”
“หรู่ซยงไม่ต้องมากพิธี”
ไป๋ชิงเหยียนเข้าไปประคองร่างของเซียวรั่วเจียงให้ลุกขึ้น จากนั้นเอ่ยถาม
“หรู่ซยงมีเรื่องด่วนอันใดอย่างนั้นหรือ”
“เดิมทีข้ากับพี่ชายอยากสำรวจภูมิศาสตร์ของตงอี๋และวาดแผนที่ออกมาให้ต้าโจวสร้างปรากการคุ้มกันใหม่โดยเร็วที่สุดเพื่อความไม่ประมาท ทว่า นึกไม่ถึงเลยว่าจะพบกับค่ายทหารของต้าเยี่ยนขอรับ!”
เซียวรั่วเจียงลุกขึ้นยืนแล้วมองไปทางไป๋ชิงเหยียน
“ผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนพาทหารมาไม่ถึงแปดพันนาย เขาให้ทหารห้าพันนายตั้งค่ายทหารรออยู่ที่ภูเขาข้างแม่น้ำเฝ่ยชุ่ย ส่วนตัวเองพาทหารเพียงสามพันนายมายังเมืองหลวงของตงอี๋ ทหารของพวกเราที่ตั้งค่ายอยู่นอกเมืองตงอี๋จับตาดูค่ายทหารข้างแม่น้ำเฝ่ยชุ่ยไว้แล้วขอรับ พวกเรากลัวว่าต้าเยี่ยนอาจมีแผนการอื่น ท่านพี่คิดว่าพวกเราควรพากองทัพไปล้อมทหารห้าพันนายของต้าเยี่ยนไว้ก่อนเพื่อความไม่ประมาทขอรับ เช่นนี้ทหารที่เหลือสามพันนายจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเราอีกต่อไปขอรับ”
เซียวหรงเหยี่ยนเป็นคนรอบคอบ การที่เขาทิ้งทหารไว้ที่ริมแม่น้ำเฝ่ยชุ่ยถือเป็นเรื่องสมเหตุสมผล ทว่า เขาคงนึกไม่ถึงว่าจะถูกหรู่ซยงทั้งสองของนางพบเข้าโดยบังเอิญเช่นนี้
ไป๋ชิงเหยียนมองหน้าเซียวรั่วเจียงพลางกล่าวขึ้น
“หรู่ซยงทานขนมปังและน้ำแกงให้หมดก่อนเถิด ข้าจะให้คนไปบอกให้อาเจวี๋ยส่งคนไปยังแม่น้ำเฝ่ยชุ่ยเพื่อตัดการเส้นทางการส่งสารระหว่างกองทัพของต้าเยี่ยน”
“ให้ข้านำทหารไปเถิดขอรับ”
เซียวรั่วเจียงโค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ข้าคุ้นเคยเส้นทางขอรับ”
ไป๋ชิงเหยียนเม้มปาก
“ท่านทานอาหารให้เสร็จก่อน ข้าจะให้อาเจวี๋ยเตรียมจัดทัพรอให้ท่านนำพวกเขาไปเอง ผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนเพิ่งเดินทางถึงประตูเมืองทิศตะวันตกของตงอี๋ ยังมีเวลา…”
“ขอรับ”
เซียวรั่วเจียงรับคำ
เซียวหรงเหยี่ยนซี่งนั่งอยู่บนหลังม้าศึกมองดูเฉิงหย่วนจื้อที่ยืนขวางเขาอยู่ที่หน้าประตูเมืองทิศตะวันตกด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เซียวหรงเหยี่ยนจึงเงยหน้ามองไปบนกำแพง จากนั้นกล่าวออกมายิ้มๆ
“แม่ทัพเฉิง ต้าโจวต้องการคุมเมืองหลวงของตงอี๋ไว้ทั้งหมดอย่างนั้นหรือ นี่ไม่เหมือนการยกทัพมาช่วยเหลือสักนิด”
เฉิงหย่วนจื้อนับถือที่ผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนผู้นี้เคยทิ้งการโจมตีเมืองหลวงของซีเหลียงย้อนกลับไปช่วยเหลือเสี่ยวไป๋ไซว่ของพวกเราดังนั้นเขาจึงปฏิบัติต่อเซียวหรงเหยี่ยนด้วยความเกรงใจ ทว่า ในใจรู้สึกหงุดหงิดมากที่ต้าเยี่ยนคิดจะมาแบ่งผลประโยชน์จากต้าโจว
เฉิงหย่วนจื้อยกมือคารวะเซียวหรงเหยี่ยนพลางกล่าวยิ้มๆ
“เดิมทีฝ่าบาทของพวกเรามาเพื่อทำลายล้างตงอี๋ ทว่า ต่อมาฮองเฮาของตงอี๋อ้อนวอนขอร้องให้ต้าโจวรับองค์ชายเจ็ดลี้ภัยไปยังต้าโจวและรับปากกับต้าโจวว่าจะยอมเป็นรัฐบบรรณาการของต้าโจวพร้อมทั้งจ่ายเงินชดเชยอีกมากมาย นางยินดีจะมอบบรรณาการให้ต้าโจวมากกว่าที่เคยมอบให้ต้าเหลียงสิบเท่า ต้าโจวเป็นแคว้นยิ่งใหญ่จึงไม่อยากจัดการกับแคว้นเล็กเช่นนี้สักเท่าใดนักดังนั้นจึงตอบตอบตกลง ทว่า ตอนนี้จักรพรรดินีของพวกเราประทับอยู่ในเมืองหลวง พวกเราจึงจำเป็นต้องควบคุมความปลอดภัยของเมืองหลวงตงอี๋ด้วยตัวเอง!”
เซียวหรงเหยี่ยนกำบังเหียนม้าแน่นพลางเอ่ยถามเฉิงหย่วนจื้อยิ้มๆ
“เช่นนั้นข้าเข้าไปได้หรือไม่”
“ต้าเยี่ยนเป็นแคว้นพันธมิตรของต้าโจวย่อมเข้าไปได้อยู่แล้ว ทว่า ไม่ว่าอย่างไรที่นี่ก็คือแคว้นตงอี๋ ผู้สำเร็จราชการโปรดรอสักครู่ ข้าส่งคนไปรายงานเรื่องนี้แล้ว”
เฉิงหย่วนจื้อกล่าวยิ้มๆ
เซียวหรงเหยี่ยนที่สวมหน้ากากปิดบังใบหน้ายิ้มออกมาน้อยๆ ที่ต้าโจวให้เฉิงหย่วนจื้อควบคุมเมืองหลวงไว้เช่นนี้นอกจากเพื่อความปลอดภัยของไป๋ชิงเหยียนแล้วคงเป็นเพราะต้าเยี่ยนด้วย
ไม่ต้องใช้สมองคิดเซียวหรงเหยี่ยนก็รู้ว่าอีกสักครู่เขาคงได้เข้าไปในเมืองหลวงที่ถูกต้าโจวควบคุมไว้หมดแล้วพร้อมกับองครักษ์เพียงกลุ่มหนึ่งเท่านั้น
ใต้หล้าแห่งนี้…กำปั้นของผู้ใดหนักกว่ากันผู้นั้นมีสิทธิ์ชี้ชะตา นี่คือเรื่องที่สมเหตุสมผล
ทว่า มิเป็นอันใด ในเมื่อวันนี้ต้าโจวไม่ได้ต้องการทำลายล้างแคว้นตงอี๋แต่จะสนับสนุนจักรพรรดิหุ่นเชิดขึ้นครองราชย์แทน ต้าเยี่ยนของเขาก็จะหาทางทำสัญญาพันธมิตรกับตงอี๋เพื่อแบ่งผลประโยชน์เช่นเดียวกัน
ทว่า…
เซียวหรงเหยี่ยนยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ด้วยนิสัยของอาเป่า อาลี่สร้างปัญหาให้นางเช่นนี้ ในเมื่อนางโต้กลับแล้วนางก็คงต้องเอาคืนให้ถึงที่สุด ต้าโจวต้องสนับสนุนจักรพรรดิหุ่นเชิดขึ้นครองบัลลังก์ของตงอี๋เพื่อให้เขาสร้างปัญหาให้ต้าเยี่ยนแน่นอน ดูเหมือนว่าเขาต้องเสียเวลาเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่บิดเบือนตอนนี้มากขึ้นกว่าเดิมเสียแล้ว
พวกเขาสามารถเข้าทางฮองเฮาของตงอี๋ได้ นางหลอกใช้ต้าโจวให้บุตรชายของตัวเองลี้ภัยไปยังต้าโจวได้อย่างปลอดภัย ทว่า กลับทำให้หานเฉิงอ๋องและทหารเรืออีกจำนวนมากของต้าโจวเสียชีวิต เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนมีฝีมือคนหนึ่ง
“ได้ ข้าจะรอก่อน เมื่อได้รับรายงานแล้วรบกวนแม่ทัพเฉิงส่งคนไปแจ้งให้ข้าทราบด้วย”
เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวจบจึงขี่ม้ากลับไปยังค่ายทหารของตัวเองทันที
เซียวหรงเหยี่ยนเพิ่งกลับถึงค่ายทหาร เขาเพิ่งออกจากเมืองหลวงมาได้ไม่นานก็ได้รับรายงานว่าฮองเฮาของตงอี๋พาขุนนางตงอี๋ไปต้อนรับจักรพรรดินีของต้าโจวด้วยตัวเอง
เซียวหรงเหยี่ยนนั่งมองดูควันที่ลอยออกจากกระถางธูปหอมทรงสัตว์มงคลลสามขาอยู่หน้าโต๊ะในกระโจมที่พัก จากนั้นยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย…
