สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1498 ต้องป้องกันไว้ก่อน

ตอนที่ 1498 ต้องป้องกันไว้ก่อน

ไป๋ชิงเหยียนเดาได้นานแล้วว่าเซียวหรงเหยี่ยนเสนอเรื่องการสวามิภักดิ์ขึ้นมาเพื่อให้ตงอี๋ยอมให้ต้าเยี่ยนตั้งค่ายทหารในตงอี๋จึงไม่ได้แปลกใจสักเท่าใดนัก

หากไป๋ชิงเหยียนเดาไม่ผิดเซียวหรงเหยี่ยนคงให้ตงอี๋รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในค่ายทหารของต้าเยี่ยนในตงอี๋ทั้งหมดเลียนแบบต้าโจวด้วยเช่นเดียวกัน

เท่ากับว่าใช้เงินของตงอี๋ป้องกันต้าโจวสั่งให้ตงอี๋สร้างปัญหาให้ต้าเยี่ยน เช่นนี้เขาจะได้มีคำตอบกลับไปให้คนต้าเยี่ยนได้และไม่กระทบกับการเดิมพันระหว่างสองแคว้น

หากไป๋ชิงเหยียนคือเซียวหรงเหยี่ยนสิ่งต่อไปที่นางจะทำก็คือหยั่งเชิงฮองเฮาของตงอี๋ว่าองค์ชายคือตัวจริงหรือไม่ จากนั้นโน้มน้าวทั้งสองคนมาเป็นพวกให้ได้

ไป๋ชิงเหยียนเห็นดวงตาภายใต้หน้ากากเซียวหรงเหยี่ยนมองสำรวจท่าป๋าเย่าอยู่หลายครั้ง ไม่รู้ว่าพฤติกรรมของท่าป๋าเย่าจะทำให้เซียวหรงเหยี่ยนหายสงสัยได้หรือไม่

ทว่า ไม่ว่าองค์ชายเจ็ดผู้นี้จะเป็นตัวจริงหรือตัวปลอมก็ไม่สำคัญสำหรับเซียวหรงเหยี่ยนหากต้าเยี่ยนสามารถตั้งค่ายทหารอยู่ในตงอี๋ได้ การที่ต้าเยี่ยนตั้งค่ายทหารอยู่ในแคว้นตงอี๋เท่ากับเอามีดจ่อคอตงอี๋อยู่ หากตงอี๋มีความเคลื่อนไหวใดๆ ต้าเยี่ยนสามารถยกทัพมาทำลายล้างตงอี๋ได้ทันที

นี่คือเหตุผลที่เซียวหรงเหยี่ยนทิ้งทหารต้าเยี่ยนอีกห้าพันนายไว้ที่ภูเขาใกล้แม่น้ำเฝ่ยชุ่ย ชายหนุ่มเลือกที่ที่เหมาะสมไว้แล้ว ขอเพียงตงอี๋ตกลงเขาจะกำหนดสถานที่ตรงนั้นเป็นค่ายทหารของต้าเยี่ยนทันที

ที่นั่น…ใกล้กับเมืองหลวงของตงอี๋มาก สามารถกดดันตงอี๋ไม่ให้สร้างความวุ่นวายให้ต้าโจวได้

“เช่นนั้น…”

เซียวหรงเหยี่ยนหันไปทางไป๋ชิงเหยียนและจักรพรรดิตงอี๋

“ข้าจะรับค่าชดเชยที่ตงอี๋มอบให้ไว้ ทว่า คงไม่พาทหารกลับไปด้วย ข้าจะทิ้งทหารไว้ที่นี่เพื่อความไม่ประมาท ขอเพียงตงอี๋ไม่คิดหาเรื่องต้าเยี่ยนทหารเหล่านั้นจะเป็นเพียงของประดับแคว้นเท่านั้น หากจักรพรรดิตงอี๋ไม่ยอมสวามิภักดิ์ต่อต้าเยี่ยนและไม่อนุญาตให้ต้าเยี่ยนตั้งค่ายทหารอยู่ที่นี่ ข้าคงไม่อาจกลับไปตอบคำถามจักรพรรดิต้าเยี่ยนและชาวบ้านต้าเยี่ยนของข้าได้”

ไป๋ชิงเหยียนยิ้มกว้างกว่าเดิม เป็นอย่างที่นางคิดไว้จริงๆ…

“ต้าเยี่ยนอยากตั้งค่ายทหารตรงที่ใด”

ท่าป๋าเย่าหันไปถามเซียวหรงเหยี่ยน

“ตั้งค่ายทหารเพื่อป้องกันและข่มขู่ แน่นอนว่าต้องอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงมากนัก”

เซียวหรงเหยี่ยนยิ้มพลางกล่าวกับจักรพรรดิองค์ใหม่ของตงอี๋

“ฮองเฮาและจักรพรรดิตงอี๋สบายพระทัยได้ สิ่งสำคัญที่สุดของต้าเยี่ยนในตอนนี้คือการเดิมพันแคว้นเช่นเดียวกับต้าโจว หากวันหน้าต้าเยี่ยนโชคดีชนะเดิมพันขึ้นมา ตงอี๋จะกลายเป็นแคว้นบรรณาการของต้าเยี่ยนตามที่จักรพรรดิตงอี๋ตรัสไว้ก่อนหน้านี้ หากต้าเยี่ยนพ่ายแพ้ก็ยิ่งไม่มีทางเสียเวลาและกำลังทหารทำลายตงอี๋แทนต้าโจวแน่นอน”

แต่ละคำทำให้คนฟังยากที่จะปฏิเสธ

เซียวหรงเหยี่ยนวางแขนลงบนที่วางแขน เขายิ้มกว้างกว่าเดิม จากนั้นกล่าวขึ้น

“ตงอี๋ไม่ยอมสวามิภักดิ์ต่อต้าเยี่ยน ทั้งไม่ยอมให้ต้าเยี่ยนตั้งค่ายทหารในตงอี๋ เกรงว่าคนของต้าเยี่ยนก็คงไม่ยอมเหมือนกัน!”

เซียวหรงเหยี่ยนจัดแขนเสื้อของตัวเองพลางกล่าวขึ้น

“การทำสัญญาเป็นพันธมิตรคือการยอมถอยให้กันคนละก้าว ไม่ควรมีแคว้นใดแคว้นหนึ่งไม่ถอยเลยสักก้าว ที่สำคัญแคว้นต้าเยี่ยนไม่ใช่แคว้นที่อ่อนแอที่สุด ตงอี๋อย่าโลภให้มากนัก สองแคว้นถอยกันคนละก้าว ลงนามในสัญญาทุกคนจะได้อยู่กันอย่างสงบ แคว้นตงอี๋ยังคงมีอยู่ต่อไป ส่วนข้าจะได้กลับไปรายงานจักรพรรดิของข้าได้”

ขณะที่ขุนนางตงอี๋กำลังปรึกษากันเซียวหรงเหยี่ยนก็กล่าวขึ้นต่อ

“ตอนนี้ต้าเยี่ยนและต้าโจวล้วนบุกมาถึงที่นี่เหมือนกัน ตงอี๋จะเลือกปฏิบัติมากเกินไปไม่ได้ แม้ต้าเยี่ยนจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าต้าโจว ไม่กล้าเปิดศึกกับต้าโจว ทว่า พวกเราไม่กลัวแคว้นเล็กอย่างตงอี๋แน่นอน!”

“แคว้นตงอี๋ของพวกเราสวามิภักดิ์ต่อต้าโจวแล้ว ผู้สำเร็จราชการทำเช่นนี้ไม่เห็นต้าโจวอยู่ในสายตาเลยหรือ”

ขุนนางตงอี๋โค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียน ในเมื่อตอนนี้ตงอี๋เป็นแคว้นบรรณาการของต้าโจวแล้ว ทุกปีต้องส่งบรรณาการให้ต้าโจวมากมาย ต้าโจวก็ต้องปกป้องตงอี๋ในเวลาสำคัญถึงจะถูก

เซียวหรงเหยี่ยนได้ยินคำของขุนนางตงอี๋จึงพยักหน้าเล็กน้อยพลางมองไปทางไป๋ชิงเหยียน

“ต้าโจวทำสัญญาพันธมิตรกับต้าเยี่ยนก่อน ก่อนหน้านี้พวกเราเคยร่วมมือกันทำลายแคว้นซีเหลียงมาแล้ว ตอนนี้สองแคว้นกำลังเดิมพันแคว้นกันอยู่ ไม่ว่าแคว้นใดจะชนะในอีกสามปีพวกเราก็ล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน ต้าโจวโจมตีตงอี๋เพื่อระบายความแค้นและเพื่อผลประโยชน์ ทว่า หากต้าโจวโจมตีต้าเยี่ยนทำกับเป็นการทำลายแคว้นของตัวเอง ส่วนตงอี๋จะเป็นคนได้ประโยชน์ในท้ายที่สุด การลงทุนครั้งนี้ไม่คุ้มค่าสักนิดดังนั้นต้าโจวไม่มีทางเปิดศึกกับต้าเยี่ยนเพราะตงอี๋แน่นอน มิเช่นนั้นเหตุใดจักรพรรดินีต้าโจวจึงไม่คัดค้านตอนที่ข้าเสนอให้ตงอี๋สวามิภักดิ์ต่อต้าเยี่ยนเล่า”

ไป๋ชิงเหยียนได้ยินคำของเซียวหรงเหยี่ยนจึงหัวเราะออกมาเบาๆ

“ผู้สำเร็จราชการได้โปรดบอกทีว่าเหตุใดเราจึงนิ่งเฉย…”

เซียวหรงเหยี่ยนโค้งกายคำนับไป๋ชิงเหยียน จากนั้นกล่าวขึ้นช้าๆ

“หากจักรพรรดินีต้าโจวทรงคัดค้าน พวกขุนนางตงอี๋อาจคิดที่ต้าโจวจะตั้งค่ายทหารในตงอี๋ฝ่ายเดียวโดยไม่ให้ต้าเยี่ยนตั้งเพราะต้าโจวคิดว่าตงอี๋คือทางรอดอีกทางของต้าโจว หากต้าโจวชนะตงอี๋จะกลายเป็นของต้าโจว หากต้าโจวแพ้จักรพรรดินีของต้าโจวจะมาเป็นจักรพรรดินีที่ตงอี๋แทนและสถาปนาแคว้นขึ้นใหม่ แคว้นตงอี๋เป็นพวกชอบได้คืบจะเอาศอกเช่นนี้แหล่ะพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนยิ้มออกมาน้อยๆ พลางมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนนิ่ง

“ผู้สำเร็จราชการกล่าวเกินไปหรือไม่!”

ขุนนางตงอี๋ตวาดออกมาด้วยความโมโห

“แคว้นตงอี๋ของพวกเราไม่เคยคิดเช่นนี้!”

แม้จะมีขุนนางตงอี๋ตวาดออกมาด้วยความไม่พอใจ ทว่า ขุนนางบางส่วนกลับใจกระตุกวูบ พวกเขาเหลือบมองไปทางจักรพรรดินีต้าโจวที่นั่งอยู่กับจักรพรรดิองค์น้อยของพวกเขา ที่ต้าโจวไม่ทำลายล้างตงอี๋ในตอนนี้เป็นเพราะต้องการกับตงอี๋ไว้เป็นทางรอดหากพ่ายแพ้เดิมพันในอีกสามปีอย่างนั้นหรือ

เมื่อเห็นสีหน้าที่แตกต่างกันออกไปของขุนนางตงอี๋เซียวหรงเหยี่ยนจึงยิ้มออกมา

“หากตงอี๋ไม่ใช่แคว้นเช่นนี้ เหตุใดจึงถือโอกาสตอนที่ต้าโจวกำลังเดิมพันแคว้นกับต้าเยี่ยนไล่สังหารทูตของต้าโจวจนทำให้หานเฉิงอ๋องและทหารเรือจำนวนมากของต้าโจวต้องเสียชีวิต อีกทั้งบอกว่าจะโยนร่างของหานเฉิงอ๋องให้สุนัขกินอีก ต้าเยี่ยนของพวกเราจำเป็นต้องป้องกันไว้ก่อน ต้าโจวก็เช่นเดียวกัน!”

“นั่นคือเรื่องที่องค์ชายสองผู้ก่อกบฏในตอนนั้นเป็นคนทำ ตอนนี้องค์ชายสองเสียชีวิตไปแล้ว เมื่อเราขึ้นครองราชย์เราจะทำให้แคว้นตงอี๋เป็นแคว้นใหม่ที่ดีกว่าเดิม”

ท่าป๋าเย่ากล่าวขึ้นอย่างไม่รีบร้อน

“ผู้สำเร็จราชการกังวลมากเกินไปแล้ว”