สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1509 ถูกขังจนตาย

ตอนที่ 1509 ถูกขังจนตาย

เรื่องของแคว้นตงอี๋เพิ่งจบสิ้นลง ต้าโจวอย่าเพิ่งเกิดเรื่องใดขึ้นในช่วงนี้เลย ซือหม่าผิงอยากให้การเดิมพันระหว่างแคว้นในเวลาสามปีนี้เป็นไปอย่างราบรื่น หากเป็นเช่นนั้นต้าโจวต้องชนะเดิมพันในอีกสามปีแน่นอน ซือหม่าผิงอยากเห็นว่าไป๋ชิงเหยียนจะสร้างให้ต้าโจวกลายเป็นแคว้นที่ยิ่งใหญ่ได้สักเพียงใด

อาจกล่าวได้ว่าตอนนี้คนทั้งใต้หล้าอยากเห็นว่าใต้หล้าที่สงบที่จักรพรรดินีผู้นี้เคยกล่าวไว้มีหน้าตาเป็นเช่นไร ส่วนต้าเยี่ยน…พวกเขาสูญเสียอำนาจในการครอบครองใต้หล้าไปตั้งแต่วันที่เขาแทงข้างหลังต้าโจวแล้ว

เสียสัจจะต่อคนทั่วหล้า ย่อมไม่ได้ครอบครองใต้หล้า

ส่วนจักรพรรดินีไป๋ชิงเหยียนที่เพิ่งขึ้นครองราชย์ได้ไม่นานไม่เคยทอดทิ้งคุณธรรมของตระกูลไป๋ อย่างน้อยนางก็ปฏิบัติให้คนทั่วหล้าเห็นเช่นนั้น

ที่สำคัญวิธีการครอบครองใต้หล้าของนางก็ล้วนเป็นวิธีการที่เปิดเผย ไม่ได้ใช้วิธีการต่ำช้าแต่อย่างใด

หากจักรพรรดิที่ทรงคุณธรรมเช่นนี้ไม่ได้ครอบครองใต้หล้าแล้วจักรพรรดิเช่นไรจะได้ครอบครองกัน

“ฝ่าบาท!” เมื่อหลู่หยวนชิ่งเห็นไป๋ชิงเหยียนจึงคุกเข่าข้างหนึ่งทำความเคารพหญิงสาวทันที “จงกั๋วอ๋อง เกาอี้อ๋อง อิงฮุ่ยโหว!”

“ลุกขึ้นเถิด” ไป๋ชิงเหยียนมองหลู่หยวนชิ่งลุกขึ้นแล้วกล่าวขึ้น “หลู่ไท่เว่ยส่งเจ้ามาด้วยตัวเองแสดงว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นที่ต้าโจวแน่นอน ว่ามาเถิด”

“ฝ่าบาท จู่ๆ เมืองควางผิงของแคว้นต้าเยี่ยนก็เกิดโรคระบาดขึ้น เสิ่นซือคงเสิ่นเทียนจือให้คนไปหาซื้อยามาเตรียมรับมือไว้ก่อน ทว่า ร้านขายยาถูกทางการของต้าเยี่ยนควบคุมไว้ แม้แต่ยาที่เสิ่นซือคงสั่งให้คนไปหาซื้อจากเมืองอื่นก็ไม่สามารถส่งไปยังเมืองของต้าเยี่ยนซึ่งอยู่ในการควบคุมของต้าโจวได้พ่ะย่ะค่ะ เสิ่นซือคงพยายามป้องกันแล้ว ทว่า คนในเมืองต้าเยี่ยนซึ่งอยู่ในการปกครองของต้าโจวกลับติดโรคระบาดแล้ว ตอนนี้เมืองต้าเยี่ยนซึ่งอยู่ในการควบคุมของต้าโจวขาดแคลนยาและสมุนไพรมาก เสิ่นซือคงพยายามส่งคนไปตามหาสมุนไพรมาทำยาทั่วทั้งต้าเยี่ยนและส่งจดหมายกลับมารายงานต้าโจวพ่ะย่ะค่ะ” หลู่หยวนชิ่งมองไป๋ชิงเหยียนด้วยสีหน้าจริงจัง “ฝ่าบาท นี่อาจเป็นแผนการของต้าเยี่ยนพ่ะย่ะค่ะ!”

“โรคระบาดอันใด ใช่โรคเดียวกับที่เคยเจอที่เมืองฉินไหวหรือหวาหยางหรือไม่” ใจของไป๋ชิงเหยียนกระตุกวูบ ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นแผนการของต้าเยี่ยนหรือไม่เรื่องก็ล้วนเกิดขึ้นแล้ว นางค่อยสืบเรื่องนี้ภายหลัง ทว่า ตอนนี้นางต้องรู้ให้แน่ชัดว่าคือโรคระบาดแบบใดจะได้หาทางรักษาถูก เช่นนี้จะได้มีโอกาสช่วยเหลือชาวบ้านให้รอดชีวิตได้มากที่สุด

“ไม่น่าจะใช่พ่ะย่ะค่ะ พวกเขาทดลองใช้ยารักษาโรคระบาดที่ท่านหมอหงเคยคิดค้นขึ้นมาแล้ว มันช่วยบรรเทาอาการได้ ทว่า ไม่หายขาดพ่ะย่ะค่ะ!” หลู่หยวนชิ่งรายงานคำสั่งของเจิ้นกั๋วอ๋องไป๋ชิงอวี๋ ฮู่กั๋วอ๋อง ฝู่กั๋วอ๋องและท่านปู่ของเขาให้ไป๋ชิงเหยียนรับรู้ “ตอนนี้ราชสำนักสั่งปิดเส้นทางติดต่อระหว่างต้าเยี่ยนกับต้าโจวแล้วพ่ะย่ะค่ะ อนุญาตให้ชาวบ้านเดินทางออกจากต้าโจวได้อย่างเดียวห้ามเดินทางเข้ามาในต้าโจวเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดของโรคพ่ะย่ะค่ะ ทว่า เหตุนี้ต้าเยี่ยนจึงไม่อนุญาตให้กองทัพของต้าโจวเดินทางไปยังต้าเยี่ยนเช่นเดียวกัน พวกเขาอ้างว่ากลัวทหารของเราจะติดโรคระบาดจากพวกเขาและนำเชื้อโรคกลับมาแพร่กระจายที่ต้าโจว ทว่า หากพวกเราไม่สามารถส่งยาไปให้คนของเราในต้าเยี่ยนได้ คนในเมืองต้าเยี่ยนซึ่งอยู่ในการดูแลของต้าโจวต้องถูกขังอยู่แต่ในนั้นจนตายแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

“ต้าเยี่ยนต่ำช้าเกินไปแล้ว!” ไป๋จิ่นจื้อเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

“ตอนนี้เจิ้นกั๋วอ๋องนำยาสมุนไพรและกองทัพเดินทางไปยังชายแดนของต้าเยี่ยนด้วยองค์เองแล้วพ่ะย่ะค่ะ เขาให้คนนำสาสน์ไปยังต้าเยี่ยนก่อน กล่าวว่าหากเขาเดินทางไปถึงแล้วต้าเยี่ยนไม่ยอมให้เขาเดินทางเข้าไปในต้าเยี่ยน สาสน์นั้นจะกลายเป็นสาสน์ท้ารบ…เจิ้นกั๋วอ๋องจะโจมตีต้าเยี่ยนทันทีพ่ะย่ะค่ะ” นี่คือเหตุผลที่หลู่หยวนชิ่งต้องเดินทางมายังที่นี่

แม้ไป๋ชิงอวี๋จะกล่าวไว้ก่อนจากไปอย่างชัดเจนว่าต้าเยี่ยนกลัวทำสงครามกับต้าโจวในตอนที่ต้าโจวมีระบบตราสารหนี้มากที่สุดเพราะตอนนี้ต้าโจวไม่ต้องเกณฑ์ชาวบ้านไปเป็นทหารแล้ว ทว่า ต้าเยี่ยนไม่ใช่เช่นนั้น นอกเสียจากว่าต้าเยี่ยนจะใช้ระบบตราสารหนี้เช่นเดียวกัน ทว่า ไม่รู้ว่าเมื่อเกิดสงครามขึ้นคลังสมบัติของต้าเยี่ยนจะทนได้นานเพียงใด จะทนได้นานถึงช่วงเวลาที่ต้องคืนกำไรให้ชาวบ้านที่ซื้อตราสารหนี้ของต้าเยี่ยนหรือไม่

สงครามไม่ได้ต่อสู้กันแค่กำลังทหารเท่านั้น มันคือการต่อสู้กันด้วยเงินในคลังสมบัติของสองแคว้นด้วย

“หากต้าเยี่ยนไม่อนุญาตให้กองทัพนำยาเข้าไปให้เมืองต้าเยี่ยนที่อยู่ในเขตการปกครองของต้าโจวจริงๆ…ก็ทำสงครามไปเลย” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวเสียงเครียด “ตอนนี้ชาวบ้านต้าเยี่ยนเหล่านั้นล้วนเป็นชาวบ้านของต้าโจว พวกเราจะไม่ยอมให้ชาวบ้านถูกขังอยู่ในนั้นจนตายแน่นอน!”

หากไป๋ชิงเหยียนเดาไม่ผิด…ที่ต้าเยี่ยนไม่ยอมให้กองทัพของต้าโจวนำยาเข้าไปให้คนของต้าโจวในต้าเยี่ยนน่าจะเป็นเพราะต้าเยี่ยนต้องการเจรจาเงื่อนไขกับต้าโจว ให้ต้าโจวอนุญาตให้พ่อค้าของต้าเยี่ยนเข้ามาทำการค้าในต้าโจวตามเดิม เช่นนี้คนของต้าโจวจะได้ติดโรคระบาดไปด้วย

“ต้าเยี่ยนมีวิธีรักษาโรคระบาดแล้วใช่หรือไม่” ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถาม

“ยังไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้เมืองของต้าเยี่ยนหลายเมืองถูกปิด สายข่าวของพวกเราจึงถูกตัดขาดไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ” หลู่หยวนชิ่งกล่าว

“ให้กองทัพทั้งหมดรีบเดินทางกลับแคว้น!” ไป๋ชิงเหยียนออกคำสั่ง

“ขอรับ!” เจียงไหวเซิงรับคำ

เซียวหรงเหยี่ยนที่นั่งอยู่ในตัวเรือของต้าเยี่ยนสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เขาเงยหน้ามองหัวหน้าองครักษ์ลับที่เขาทิ้งไว้คุ้มกันมู่หรงลี่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยไอสังหาร “จักรพรรดิเป็นคนตัดสินพระทัยอย่างนั้นหรือ”

เซียวหรงเหยี่ยนไม่เชื่อว่ามู่หรงลี่จะสั่งให้ขัดขวางไม่ให้ส่งยาให้ชาวบ้านต้าเยี่ยนซึ่งอยู่ในการดูแลของต้าโจวหลังเกิดโรคระบาดขึ้น

แม้มู่หรงลี่จะใช้กลอุบายยุยงให้ตงอี๋สร้างปัญหาให้ต้าโจวในระหว่างที่สองแคว้นกำลังเดิมพันกัน ทว่า มู่หรงลี่ไม่มีทางทำเรื่องที่เดือดร้อนถึงชาวบ้านเด็ดขาด!

แม้ตอนนี้เมืองของต้าเยี่ยนจะตกอยู่ในการดูแลของต้าโจว ทว่า ชาวบ้านเหล่านั้นเคยร่วมเป็นร่วมตายกับพวกเขาตอนที่ต้าเยี่ยนเผชิญปัญหาใหญ่ ชาวบ้านเหล่านั้นบริจาคเสบียงอาหารและทรัพย์สินของพวกเขาให้เซี่ยสวินมีโอกาสสร้างกองทัพใหม่ขึ้นมา!

แม้ตอนนั้นมู่หรงลี่จะอายุยังน้อย ทว่า เขาได้ยินพี่ชายของเขาเล่าเรื่องเหล่านี้ให้ฟังเป็นประจำ เขาไม่เชื่อว่าหลังจากมู่หรงลี่ขึ้นครองราชย์หลานชายของเขาจะกลายเป็นคนใช้วิธีไม่เลือกโดยไม่สนแม้แต่ชีวิตของชาวบ้านที่เคยร่วมเป็นร่วมตายกันมาเช่นนี้!

ที่สำคัญต่อให้มู่หรงลี่จะอยากชนะเดิมพันครั้งนี้มากเพียงใดก็ไม่มีทางเลือกใช้วิธีที่เสียหายทั้งสองฝ่ายเช่นนี้แน่นอน เขาจะเลือกใช้วิธีที่แคว้นของตัวเองไม่ต้องเดือดร้อนไปด้วย เช่น การหลอกใช้ตงอี๋

“ไม่ใช่การตัดสินพระทัยของฝ่าบาทขอรับ ก่อนที่นายท่านจะออกเดินทางมาตงอี๋ไม่นานข้าได้ยินหวังจิ่วโจวกล่าวว่ามีคนของเมืองควางผิงและจินหลิงเริ่มล้มป่วยติดต่อกัน หมอส่งรายงานซึ่งวินิจฉัยว่าเป็นโรคระบาดมายังราชสำนักแล้ว ทว่า ฝ่าบาทกลัวว่านายท่านจะเป็นกังวลจึงไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้นายท่านทราบขอรับ ต่อมาคนในเมืองหลวงก็เริ่มล้มป่วยด้วยสาเหตุเดียวกัน ชาวบ้านเริ่มวิตกกังวล ฝ่าบาททรงออกไปปลอบขวัญชาวบ้านด้วยพระองค์เอง ทว่า เมื่อกลับมากลับประชวรหนักพ่ะย่ะค่ะ!” ขุนนางที่มารายงานมู่หรงเหยี่ยนตัวสั่นเทาไม่หยุด “ต่อมาไทเฮาจึงออกมาจัดการเรื่องในราชสำนักแทนพ่ะย่ะค่ะ! นี่ไม่ใช่พระประสงค์ของฝ่าบาท ตอนนี้ข้าไม่สามารถพบหน้าใต้เท้าหวังจิ่วโจวได้ ข้าเดาว่าไทเฮาทรงขังฝ่าบาทไว้แล้วอ้างว่าฝ่าบาททรงประชวรพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวหรงเหยี่ยนกำหมัดแน่น!

พี่สะใภ้…

เซียวหรงเหยี่ยนกำถ้วยชาในมือแน่น จากนั้นถามต่อ “ตอนนี้สถานการณ์ในต้าเยี่ยนเป็นเช่นไรบ้าง ฝ่าบาททรงจัดการเช่นไรบ้าง ควบคุมสถานการณ์ได้หรือไม่”

หัวหน้าองครักษ์ลับรายงานตามความจริง “ฝ่าบาทตรัสว่าให้คัดแยกผู้ป่วยโรคระบาดไปรวมกันที่อื่นและดูแลรักษาให้หายดี ทรงส่งหมอหลวงของสำนักหมอหลวงออกไปช่วยรักษาชาวบ้านแล้วขอรับ…”