สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1511 คลื่นยักษ์โหมกระหน่ำ

ตอนที่ 1511 คลื่นยักษ์โหมกระหน่ำ

เยว่สือไล่ตามเรือของไป๋ชิงเหยียนทันในวันที่สอง

เมื่อหลู่หยวนเผิงที่เพิ่งฝึกซ้อมรบเสร็จเห็นเว่ยจงพาเยว่สือไปพบไป๋ชิงเหยียนด้วยตัวเองจึงรีบโยนผ้าขนหนูในมือให้ซือหม่าผิงและเตรียมเดินตามเยว่สือไปอย่างไม่คิดสิ่งใดแม้แต่น้อย

ซือหม่าผิงรับผ้าขนหนูไว้ด้วยมือข้างหนึ่งส่วนมืออีกข้างเอื้อมไปรั้งร่างของหลู่หยวนเผิงเอาไว้ “เจ้าจะทำอันใด”

“เยว่สือเคยเป็นองครักษ์ข้างกายของสหายเซียว ข้าจะบอกเจ้าให้…” หลู่หยวนเผิงมองไปรอบกาย เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใดจึงขยับเข้าไปใกล้ซือหม่าผิง “ข้าสงสัยว่าเยว่สือคือสายลับที่พี่สาวไป๋ส่งไปอยู่ข้างกายอ๋องเก้าของต้าเยี่ยนเพื่อสืบเรื่องราวต่างๆ ! จู่ๆ เยว่สือมาพบพี่สาวไป๋เช่นนี้แสดงว่าเขาต้องสืบรู้เรื่องสำคัญบางอย่างแล้วแน่นอน!”

ซือหม่าผิง “…”

“ไป พวกเราไปแอบฟังกัน!” หลู่หยวนเผิงกระชากข้อมือของซือหม่าผิง

“เจ้าอยู่อย่างสงบเถิด ระวังข้าจะฟ้องพี่ชายของเจ้า” ซือหม่าผิงเอาหลู่หยวนชิ่งออกมาขู่หลู่หยวนเผิง

หลู่หยวนเผิงเบิกตาโพลงมองซือหม่าผิง “เจ้าทำเช่นนี้ไม่ได้นะซือหม่าผิง!”

ซือหม่าผิงโยนผ้าขนหนูคืนให้หลู่หยวนเผิง “อ๋องเก้าของต้าเยี่ยนผู้นั้นไม่ใช่คนธรรมดา เจ้าบอกว่าเยว่สือคือองครักษ์ของสหายเซียวก็แสดงว่าเขาคือคนสนิทของพระภัสดา หากเยว่สือคือสายลับของฝ่าบาทจริงๆ เจ้าคิดว่าเยว่สือจะสืบสิ่งใดได้จริงๆ อย่างนั้นหรือ”

เมื่อซือหม่าผิงนึกถึงอ๋องเก้าของต้าเยี่ยนเขาก็รู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก

บางทีอาจเป็นเพราะซือหม่าผิงไม่ค่อยมีโอกาสได้พบหน้าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนนักเขาจึงได้แต่กล่าวตามความรู้สึกว่าอ๋องเก้าผู้นี้ไม่ธรรมดา ทว่า ไม่ว่าอย่างไรซือหม่าผิงก็ไม่มีทางคิดได้ว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนและเซียวหรงเหยี่ยนคือคนคนเดียวกันเพราะสองคนนี้เคยปรากฏตัวพร้อมกันมาก่อน ตอนนั้นเซียวหรงเหยี่ยนยังไม่ได้เป็นพระภัสดาของจักรพรรดินีต้าโจว เขาเป็นเพียงสหายของอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน

ซือหม่าผิงไม่เคยสงสัยในความสามารถในการผูกมิตรกับคนของเซียวหรงเหยี่ยน การที่เซียวหรงเหยี่ยนสามารถกลายเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลสูงศักดิ์และเชื้อพระวงศ์ของแคว้นต่างๆ ได้ทั้งๆ ที่ใต้หล้าแห่งนี้ดูแคลนพ่อค้า นอกจากจะมีเงินทองที่มากมายมหาศาลแล้ว ความสามารถของชายหนุ่มก็คือสิ่งสำคัญเช่นเดียวกัน

ทว่า ซือหม่าผิงยังคิดไม่ออกว่าเหตุใดเยว่สือที่จงรักภักดีต่อเซียวหรงเหยี่ยนขนาดนั้นจึงไม่อยู่คุ้มครองไป๋ชิงเหยียนและลูกๆ ของนางแทนเจ้านายของตัวเองหลังจากเจ้านายของเขาเสียชีวิตไปแล้ว แต่กลับไปอยู่ข้างกายอ๋องเก้าของต้าเยี่ยนเช่นนี้

แม้ข้ออ้างของเยว่สือที่ว่าทำไปเพื่อตอบแทนบุญคุณแทนเจ้านายของตัวเองจะฟังดูมีเหตุผล ทว่า เมื่อพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วก็ไม่สมเหตุสมผลสักเท่าใดนัก

ซือหม่าผิงเหลือบมองหลู่หยวนเผิงแวบหนึ่ง จากนั้นกอดอกหรี่ตาอย่างใช้ความคิด…บางทีหลู่หยวนเผิงอาจเดาถูก บางทีสหายเซียวอาจเป็นห่วงฝ่าบาทซึ่งขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินีของต้าโจวแล้ว เขากลัวว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนอาจใช้แผนการต่ำช้ากับฝ่าบาทจึงให้เยว่สือแฝงตัวไปอยู่ข้างกายอ๋องเก้าของต้าเยี่ยนโดยอ้างว่าทำไปเพื่อตอบแทนบุญคุณแทนเขา

หลู่หยวนชิ่งเพิ่งมารายงานไป๋ชิงเหยียนว่าเกิดโรคระบาดขึ้นที่ต้าเยี่ยน ไม่นานเยว่สือก็มาพบไป๋ชิงเหยียนเช่นเดียวกัน ไม่แน่เยว่สืออาจนำข่าวที่มีประโยชน์มาให้ต้าโจวจริงๆ ก็ได้

ตอนนี้ฐานะของพวกเขาและไป๋ชิงเหยียนแตกต่างกันมาก ต่อให้พวกเขาจะอยากไปแอบฟังบทสนทนาของฝ่าบาทกับเยว่สือก็คงไม่สามารถเข้าใกล้สองคนนั้นได้ ทว่า หลู่หยวนเผิงไม่เคยกลัวฟ้ากลัวดินมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตอนนี้กองทัพไป๋ทุกคนรู้ฐานะที่แท้จริงของหลู่หยวนเผิงแล้ว อีกทั้งมีแม่ทัพเฉิงคอยให้ท้าย หลู่หยวนเผิงจึงยิ่งทำตัวไม่รู้ขอบเขตยิ่งกว่าเดิม

เยว่สือทำความเคารพไป๋ชิงเหยียนเสร็จจึงกล่าวจุดประสงค์ของตัวเอง “ผู้สำเร็จราชการบอกว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ให้ดีที่สุด จะให้คำตอบต้าโจวแน่นอน ฝ่าบาทไม่ต้องเป็นห่วงพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋จิ่นจื้อที่นั่งอยู่ด้านข้างได้ยินเช่นนี้จึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แบบนี้ค่อยเข้าท่าขึ้นมาหน่อย…

ไป๋ชิงเหยียนมองเยว่สือที่คุกเข่าอยู่บนพื้นแวบหนึ่ง จากนั้นบอกให้เขาลุกขึ้น นางหันไปสั่งให้เว่ยจงนำที่นั่งมาให้เยว่สือ จากนั้นยกชาขึ้นจิบพลางเอ่ยถาม “ตอนนี้ไทเฮาของต้าเยี่ยนเป็นคนกุมอำนาจในราชสำนักต้าเยี่ยนแล้วใช่หรือไม่”

เยว่สือตะลึง เขายังไม่ทันรายงานให้คุณหนูใหญ่ไป๋ทราบ คุณหนูใหญ่กลับถามเขาออกมาอย่างมั่นใจ

ทว่า เดิมที่เยว่สือก็ตั้งใจจะบอกให้คุณหนูใหญ่ทราบเรื่องนี้อยู่แล้ว คุณหนูใหญ่จะได้ไม่เข้าใจเจ้านายของตัวเองผิด “ฝ่าบาทเสด็จออกจากวังไปเยี่ยมชาวบ้านที่ติดโรคระบาด ตอนนี้คงประชวรด้วยโรคระบาดเช่นเดียวกันดังนั้นไทเฮาจึงเป็นคนควบคุมราชสำนักอยู่ ทว่า ผู้สำเร็จราชการกำลังเร่งเดินทางกลับไปต้าเยี่ยนแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

เยว่สืออยากบอกไป๋ชิงเหยียนว่าเดิมทีเจ้านายของเขาอยากเดินทางมาฉลองวันเกิดกับนาง ทว่า เยว่สือเหลือบมองไปทางไป๋จิ่นจื้อ ไป๋ชิงเจวี๋ยและไป๋จิ่นเซ่อแวบหนึ่ง จากนั้นได้แต่กลืนถ้อยคำทุกอย่างลงไปในลำคอ

ไป๋ชิงเหยียนจิบชาเล็กน้อย จากนั้นกล่าวขึ้นยิ้มๆ “เราคิดว่าคุณธรรมของจักรพรรดิต้าเยี่ยนไม่น่าทำเรื่องที่ทำร้ายชาวบ้านเช่นนี้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวบ้านที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับต้าเยี่ยนมาก่อน”

ต่อให้เซียวหรงเหยี่ยนในชาติที่แล้วสามารถทำได้ทุกอย่างให้ตัวเองบรรลุเป้าหมาย ทว่า ชายหนุ่มไม่เคยทำร้ายชาวบ้านต้าเยี่ยนที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเขามาแม้แต่ครั้งเดียว ต่อให้ชายหนุ่มต้องปล้นเสบียงจากชาวบ้าน เขาก็จะปล้นจากชาวบ้านของแคว้นศัตรูหรือไม่ก็ชาวบ้านที่เพิ่งกลายเป็นชาวบ้านของต้าเยี่ยนในตอนหลังเท่านั้น

แม้มู่หรงลี่ที่ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิต้าเยี่ยนจะเคยใช้แผนการบางอย่างกับต้าโจว ทว่า เขาก็ไม่เคยเหยียบย่ำชีวิตของชาวบ้านแคว้นตัวเองเพื่อชัยชนะ

ไม่ว่าอย่างไรชาวบ้านที่อยู่ในเมืองซึ่งอยู่ในการดูแลของต้าโจวในตอนนี้ก็ล้วนเป็นชาวบ้านเก่าแก่ของต้าเยี่ยนทั้งสิ้น

แม้มู่หรงลี่จะอยากให้ต้าเยี่ยนชนะเดิมพันเช่นเดียวกับไทเฮาต้าเยี่ยน ทว่า เขาต้องรู้ดีว่าหากเขาชนะชาวบ้านทั่วใต้หล้าจะกลายเป็นชาวบ้านของต้าเยี่ยน การปล่อยให้โรคระบาดแพร่กระจายต่อไปโดยไม่รักษา ต่อให้สุดท้ายต้าเยี่ยนจะชนะเดิมพัน ทว่า ต้าเยี่ยนก็สูญเสียเช่นเดียวกัน

ชาวบ้านคือรากฐานของแคว้น!

หากควบคุมการระบาดของโรคไม่ได้ เมืองที่ต้าโจวดูแลจะกลายเป็นเพียงเมืองร้าง ชาวบ้านในเมืองเสียชีวิตหมดแล้ว ต้าเยี่ยนจะเอาเมืองเปล่าไปทำอันใดกัน

นี่คือสิ่งที่คนโลกแคบอย่างไทเฮาต้าเยี่ยนคิดไม่ได้

ไป๋ชิงเหยียนไม่ได้ใส่ร้ายว่าไทเฮาของต้าเยี่ยนเป็นคนโลกแคบ ทว่า นับตั้งแต่ที่ไทเฮาต้าเยี่ยนแทงข้างหลังต้าโจวหลังสองแคว้นตกลงเดิมพันกันการกระทำของนางก็ทำให้ต้าเยี่ยนสูญเสียสิทธิ์ในการครอบครองใต้หล้าไปแล้ว

ตอนนี้ไทเฮาต้าเยี่ยนถือโอกาสตอนที่เซียวหรงเหยี่ยนไม่อยู่ จักรพรรดิต้าเยี่ยนล้มป่วยกุมอำนาจในราชสำนักไว้ในมืออีกครั้งแล้ว ต่อให้เซียวหรงเหยี่ยนจะเร่งเดินทางกลับไปถึงต้าเยี่ยน ทว่า เขาจะทำให้คลื่นที่กำลังโหมกระหน่ำอยู่ตอนนี้สงบลงได้เท่าใดกัน

“เจ้ากลับไปบอกผู้สำเร็จราชการต้าเยี่ยนว่าเรื่องโรคระบาดคือเรื่องร้ายแรงสำหรับสองแคว้น สองแคว้นควรร่วมมือกันแก้ไข ไม่ใช่ทำให้ปัญหาบานปลาย เราเชื่อว่าเขาและจักรพรรดิต้าเยี่ยนไม่ใช่คนโลกแคบ ดังนั้นหากต้าเยี่ยนต้องการความช่วยเหลือใดๆ ต้าโจวพร้อมช่วยเหลืออย่างเต็มที่!” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวกับเยว่สือเสียงอ่อนโยน