สนมโง่เจ้าจะหนีไปไหน - เล่มที่ 20 ตอนที่ 575 ศพพิษปรากฏตัวอีกครั้ง

ระบบถอนพิษมีประสิทธิภาพสูงมาก สามารถวิเคราะห์ส่วนประกอบของสารพิษได้อย่างรวดเร็ว ทว่าแสดงแผนการรักษาค่อนข้างช้า ทั้งข้อมูลยังมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด จึงไม่มีกลยุทธ์ในการรับมือ

ตอนนี้ทำได้เพียงต่อสู้ด้วยตนเอง

พลังฝ่ามือของมู่หรงอวิ๋นไห่ร้ายกาจยิ่งนัก เขาสามารถทำลายก้อนหินได้ในฝ่ามือเดียว ทว่าไม่อาจทำลายศพพิษได้

ฝ่ามือโจมตีอย่างรุนแรงไปยังศพพิษ ทว่าศพพิษเพียงหยุดชะงักไปชั่วขณะเท่านั้น จากนั้น พวกมันก็เดินมาทางซูจิ่นซีและคนอื่นๆ อย่างต่อเนื่อง ทั้งปากยังพ่นควันพิษออกมาไม่หยุด

ซูจิ่นซีและอู๋จุน ผู้หนึ่งมีความรู้ด้านพิษ ผู้หนึ่งเป็นหมอพิษ พวกเขาทานยาสมุนไพรหลายชนิดมาตั้งแต่เด็ก มีความต้านทานต่อพิษแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไป ทั้งยังทานยาของซูจิ่นซีไว้ก่อนแล้ว จึงสามารถต้านทานพิษได้ระยะหนึ่ง

ทว่ามู่หรงอวิ๋นไห่ต้านทานพิษไม่ไหว!

เขาอยู่ในที่มืดนานเกินไป ร่างกายได้รับบาดเจ็บไม่น้อย อีกทั้ง การต่อสู้กับสัตว์เทพกิเลนก่อนหน้านี้ ทำให้มีอาการบาดเจ็บหลงเหลืออยู่บ้าง จึงต้านทานสารพิษได้ไม่มากนัก หลังจากต่อสู้กับศพพิษได้สักพัก เขาก็ไม่อาจต้านทานได้แล้ว

การต่อสู้ของอู๋จุนก็ไม่ราบรื่นเท่าใดนัก พลังแส้ที่ตะวัดออกไปสามารถตัดเอวให้ขาดได้ ทว่าพลังแส้ที่ฟาดไปยังร่างของศพพิษ กลับไม่ต่างอันใดกับฝ่ามือของมู่หรงอวิ๋นไห่ มันไม่สามารถทำร้ายศพพิษได้แม้แต่น้อย

แม้พลังสยบมังกรและกระบี่จื๋ออิ่งในมือของซูจิ่นซีจะสามารถรับมือศพพิษได้ ทั้งยังสามารถตัดร่างของศพพิษจนขาด ทว่าหลังจากตัดร่างของศพพิษแล้ว ศพพิษจะปล่อยสารพิษออกจากบาดแผลในปริมาณที่มากกว่าที่ปล่อยออกจากปากเสียอีก ซึ่งทำให้สูญเสียพลังไปโดยเปล่าประโยชน์

ซูจิ่นซีขมวดคิ้วแน่น

อู๋จุนและมู่หรงอวิ๋นไห่หยุดโจมตี และกลับมายืนข้างกายซูจิ่นซี

เมื่อเห็นศพพิษเดินเข้ามาใกล้พวกเขามากยิ่งขึ้น อู๋จุนก็รีบพูดว่า “แม่นางพิษน้อย ยังมีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้หรือไม่? ”

ซูจิ่นซีกัดริมฝีปากอย่างแรง “ข้าจะป้องกันไว้ พวกเจ้าใช้วิชาตัวเบาหลบหนีไปก่อน ด้านหน้ายังมีทางเดินอีกทางหนึ่ง ตรงไปข้างหน้าตามทางเดิน เลี้ยวซ้าย จากนั้นเลี้ยวขวา และตรงไปอีกหนึ่งพันก้าวจะเป็นทางออก”

“แม่นางพิษน้อย แล้วเจ้าเล่า? ”

“ปล่อยให้ข้ารับมือกับศพพิษเหล่านี้เอง”

“บัดซบ ให้ข้าไปก่อนและทิ้งเจ้าที่เป็นสตรีให้เผชิญหน้ากับอันตราย เจ้าหมายความว่าอย่างไร? นั่นไม่ใช่นิสัยของข้า เจ้าไปก่อน! ”

ซูจิ่นซีเลิกคิ้ว “หากข้าไปแล้ว เจ้าสามารถรับมือกับพวกมันได้หรือ? ”

“รับมือไม่ได้ ข้าก็สามารถวิ่งหนีได้! ”

ซูจิ่นซีนิ่งเงียบไม่พูดอันใด นางชักสีหน้าใส่เขา

เขาวิ่งหนีได้ เช่นนั้น ศพพิษเหล่านี้วิ่งหนีไม่ได้หรือ?

มีทางออกอยู่ตรงหน้า เพียงจัดการกับศพพิษเหล่านี้ก็สามารถออกไปได้อย่างปลอดภัยแล้ว

ทางออกมีขนาดเล็ก หากล่อศพพิษเหล่านี้ไปที่ทางออก จะไม่มีผู้ใดออกไปได้

“อย่างไรเสีย แม่นางพิษน้อย เจ้าอยู่ที่ใด พี่จุนก็จะอยู่ที่นั่น แม้พี่จุนต้องเสี่ยงชีวิต พี่จุนก็จะปกป้องเจ้า ไม่ไป ไม่ไป ข้าไม่ไปไหน! ”

อู๋จุนพูดพลางแสดงท่าทางดื้อรั้นและทรุดตัวลงกับพื้น

มู่หรงอวิ๋นไห่มองท่าทางของอู๋จุน ก่อนจะเงยศีรษะขึ้นหัวเราะ ฮา ฮา “เอาล่ะ! ข้ากลับชอบนิสัยของเจ้าหมอนี่ เจ้าคงจะชอบพอนางหนูคนนี้มาก ใช่หรือไม่? ”

อู๋จุนชักสีหน้าใส่ ทว่ายังคงนิ่งเงียบไม่พูดอันใด

มู่หรงอวิ๋นไห่ไม่โกรธ “ข้าชอบนิสัยของเจ้ายิ่งนัก แม้จะดื้อรั้นไปบ้าง ทว่าเป็นราชบุตรเขยขององค์หญิงก็ไม่ต้องคิดวางกลอุบายใดๆ นับว่าเหมาะสมดี”

ซูจิ่นซีขมวดคิ้วแน่น

แววตาอู๋จุนเป็นประกายทันที จากที่นั่งยองๆ อยู่บนพื้นก็กระโดดมาข้างหน้ามู่หรงอวิ๋นไห่ “ผู้เฒ่ามู่หรง เมื่อครู่ท่านพูดว่าอย่างไร? ท่านว่าข้าเหมาะสมจะเป็นราชบุตรเขยหรือ? ราชบุตรเขยอันใด? ”

สีหน้าของมู่หรงอวิ๋นไห่เปลี่ยนเป็นเรียบเฉย เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “นางหนูคนนี้เป็นบุตรสาวของข้า ย่อมเป็นองค์หญิงของแคว้นหนานหลี แล้วเจ้าคิดว่าราชบุตรเขยหมายความว่าอย่างไร? ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ” อู๋จุนยกมือเท้าเอวและเงยศีรษะขึ้นแย้มยิ้ม ทันใดนั้น เขาก็ยกแขนขึ้นพาดหัวไหล่ของมู่หรงอวิ๋นไห่ “ผู้เฒ่ามู่หรง ตั้งแต่ที่ท่านรู้ว่าแม่นางพิษน้อยเป็นบุตรสาวของท่าน ท่านก็ทำราวกับรังเกียจนาง ข้าเห็นท่านแล้วรู้สึกขัดหูขัดตา ทว่า… คำพูดนี้ นับได้ว่าเป็นคำพูดที่ดี ข้าชอบ”

เคราของมู่หรงอวิ๋นไห่กระตุก เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบที่อู๋จุนใช้แขนพาดหัวไหล่ของเขา ทว่าเขาไม่ได้หลบเลี่ยงหรือผลักไสอู๋จุน

แววตาภายใต้หน้ากากเย็นชาปรากฏความเจ้าเล่ห์ อู๋จุนเอนตัวมาข้างหน้ามู่หรงอวิ๋นไห่ “ผู้เฒ่ามู่หรง พวกเราสองคนมีเรื่องต้องปรึกษากันหน่อย”

มู่หรงอวิ๋นไห่มองอู๋จุน ส่งสัญญาณให้เขาสอบถามได้

แววตาเจ้าเล่ห์ของอู๋จุนขยับเข้าใกล้ดวงตาของมู่หรงอวิ๋นไห่ เขาพูดว่า “ปฏิบัติต่อแม่นางพิษน้อยให้ดี ขอเพียงแม่นางพิษน้อยมีความสุข ต่อให้ข้าไม่ได้เป็นราชบุตรเขย ข้าก็ยินดี”

มู่หรงอวิ๋นไห่คิดว่าอู๋จุนจะให้เขาตัดสินยกซูจิ่นซีให้เคียงคู่ กลับไม่คิดว่าเมื่ออู๋จุนเอ่ยปากพูด จะเป็นคำพูดเหล่านี้

เขาอดมองไปทางซูจิ่นซีไม่ได้

ทว่าสีหน้าของซูจิ่นซีได้เปลี่ยนไปนานแล้ว ไม่หลงเหลือร่องรอยให้พวกเขาได้เห็น

ศพพิษกำลังใกล้เข้ามา อันตรายร้ายแรงปรากฏอยู่เบื้องหน้า ทว่าเฒ่าผู้หนึ่ง เด็กผู้หนึ่ง กลับว่างพูดคุยเรื่องอื่นอีก ช่างหาได้ยากจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ซูจิ่นซีไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นมากนัก และไม่มีเวลาไปยุ่งเรื่องของมู่หรงอวิ๋นไห่

การข้ามมิติเวลา สิ่งที่ดีที่สุดที่จะมอบให้ทุกฝ่ายคือความยุติธรรม

ปฏิบัติต่อทุกคนอย่างยุติธรรม

ผู้ที่เคารพข้า ข้าก็จะเคารพผู้นั้น ผู้ที่เกลียดชังข้า ข้าก็จะเกลียดชังผู้นั้น

แม้แต่มู่หรงอวิ๋นไห่ก็เช่นกัน

ขณะนั้น ระบบถอนพิษได้แสดงวิธีการรับมือกับหมอกพิษที่ศพพิษพ่นออกมาจากปากแล้ว

ซูจิ่นซีกระโดดขึ้นและสาดผงยาออกไปหนึ่งกำมือ หลังจากนั้น ควันพิษก็ค่อยๆ จางหายไป แม้แต่ส่วนที่ศพพิษพ่นออกมาทีหลัง ก็ถูกผงยานั้นทำลายอย่างรวดเร็ว

“รีบไป! ” ซูจิ่นซีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไปพร้อมกัน! ” อู๋จุนยังคงยืนกราน

ซูจิ่นซีมองเขาอย่างเฉยเมย “จะไปหรือไม่ไป? ”

“ไม่ไป จะไปก็ไปด้วยกัน! ”

ซูจิ่นซีอับจนหนทาง

ศพพิษเหล่านี้มีรูปร่างสูงมาก ช่องว่างระหว่างศีรษะและความสูงของปากถ้ำมีไม่ถึงหนึ่งเมตร ระยะห่างของพวกซูจิ่นซีทั้งสามคนไปถึงตำแหน่งที่อยู่ตรงหน้ายังห่างออกไปหลายจั้ง ระหว่างทาง หากไม่ใช้กำลังอย่างชาญฉลาด ก็ไม่สามารถไปถึงฝั่งตรงข้ามได้ ดังนั้นจำเป็นต้องทิ้งคนหนึ่งไว้ที่เดิม เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของศพพิษ

หากไปพร้อมกันสามคน คงไม่อาจหยุดยั้งศพพิษได้ ถึงเวลานั้น พวกเขาก็จะกลายเป็นอาหารเที่ยงของศพพิษ ไม่ว่าผู้ใดก็อย่าคิดว่าจะหนีรอดไปได้

อย่างไรก็ตาม อู๋จุนกลับยืนกรานว่าจะออกไปพร้อมซูจิ่นซี ทว่าไม่อาจทิ้งมู่หรงอวิ๋นไห่ได้ มู่หรงอวิ๋นไห่ก็แสดงท่าทางว่าไม่ยอมอยู่คนเดียวเช่นกัน

ในสถานการณ์อับจนหนทาง ซูจิ่นซีทำได้เพียงพาออกไปพร้อมกันทั้งสามคน

โชคดีที่แส้ยาวสีแดงของอู๋จุนมีความยาวมากพอ ซูจิ่นซีโยนมันข้ามไป ปลายอีกด้านหนึ่งของแส้จึงยึดกับก้อนหินฝั่งตรงข้ามอย่างแน่นหนา

คราแรก ศพพิษไม่ตอบสนองต่อสิ่งของสีแดงที่อยู่บนหัวว่ามีไว้เพื่อการใด มันไม่ได้ให้ความสนใจ ทว่าตอนที่พวกซูจิ่นซีทั้งสามคนใช้แส้ข้ามผ่านหัวของพวกมันไป สุดท้าย พวกมันก็ตอบสนองโดยการอ้าปากกว้างและกัดแส้สีแดงอย่างต่อเนื่อง

ปากที่กว้างใหญ่นั้น เมื่ออ้ากว้างก็มีขนาดใหญ่พอๆ กับปากอ่าง ดวงตาที่เปล่งแสงราวกับตะเกียงจ้องมองพวกเขา เป็นที่น่าตกใจอย่างมาก

หากไม่ระวังและพลาดท่า อาจตกลงไปในท้องของพวกมันได้