สนมโง่เจ้าจะหนีไปไหน - เล่มที่ 33 ตอนที่ 986 พาคุณหนูไปพบผู้ใด?

เซี่ยตงผลักหลานเยวี่ยหลีอย่างแรง “คุณหนู ไป รีบหนีไป! ไปหาคุณชายอวี้ ให้เขาพาท่านไปแคว้นเป่ยอี้ รีบไป”

เซี่ยตงแข็งแรงอย่างมาก หลานเยวี่ยหลีถูกผลักออกไปไกล ขอเพียงเซี่ยตงสามารถยื้อซูเซียนฮุ่ยและอนุซุนเพื่อถ่วงเวลาให้หลานเยวี่ยหลีหนีไปได้ นางก็จะหลบหนีไปได้อย่างราบรื่น

ทว่าในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานนี้ หลานเยวี่ยหลีจะทิ้งเซี่ยตงแล้วหนีไปคนเดียวได้อย่างไร?

นางลังเล สีหน้าเจ็บปวดใจ “ไม่ ไม่ได้… ”

ในสมองมีภาพสาวใช้อย่างชิวเยวี่ยนอนจมกองเลือดปรากฏขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

ก่อนที่ซูเซียนฮุ่ยและอนุซุนจะไล่ตามสังหาร เป็นเพราะนางทิ้งชิวเยวี่ยและเซี่ยตงให้เผชิญหน้าเพียงลำพัง ดังนั้นจึงนำไปสู่การสูญเสียที่น่าสยดสยองของชิวเยวี่ย นางไม่อยากให้เรื่องแบบเดียวกันเกิดขึ้นกับเซี่ยตงอีก

จู่ๆ ดวงตาของซูเซียนฮุ่ยก็ปรากฏไอสังหารเพิ่มขึ้น นางถือกระบี่จู่โจมใส่หลานเยวี่ยหลีทันที หลานเยวี่ยหลีโซเซไปด้านหลังและล้มลงไปกับพื้น

เมื่อเห็นว่ากระบี่ในมือซูเซียนฮุ่ยกำลังจะแทงเข้าที่ลำคอของหลานเยวี่ยหลี เซี่ยตงจึงพุ่งไปขวางหน้าหลานเยวี่ยหลีไว้ทันที

ดังนั้น กระบี่ของซูเซียนฮุ่ยจึงแทงเข้าไปที่หน้าอกของเซี่ยตง

หลานเยวี่ยหลีสั่นสะท้านไปทั้งร่างด้วยความตกใจ นางมองกระบี่ในมือของซูเซียนฮุ่ยที่เสียบหน้าอกของเซี่ยตงลึกขึ้นอีกเล็กน้อย

“อุบ! ” เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากปากของเซี่ยตงทันที

“เซี่ยตง เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? เซี่ยตง! ”

“คุณหนู รีบหนีไป คุณหนู! เร็ว! ” เซี่ยตงหันมามองหลานเยวี่ยหลีด้วยสีหน้าร้อนใจ

หลานเยวี่ยหลีส่ายศีรษะ “ไม่ ต่อให้ตาย ข้าก็จะตายด้วยกันกับเจ้า ไม่ไป ข้าไม่ไป! ”

แม้เป็นสาวใช้ ทว่าหลานเยวี่ยหลีไม่เคยมองเซี่ยตงเป็นขี้ข้าและถือว่านางเป็นพี่น้องเสมอมา นางเสียชิวเยวี่ยไปแล้ว และไม่อยากเห็นเซี่ยตงตายไปต่อหน้าต่อตาตนเองอีก

เมื่อครุ่นคิดถึงตรงนี้ ดวงตาที่อ่อนโยนของหลานเยวี่ยหลีก็เย็นยะเยือกลงทันที นางพลิกนิ้วมือที่กำลังพยุงเซี่ยตง ในมือปรากฏเข็มเงินหลายเล่ม และรีบขว้างมันใส่ซูเซียนฮุ่ยอย่างรวดเร็ว

เข็มเงินพุ่งไปเร็วมาก ทั้งปลายเข็มยังมีแสงสีฟ้าเปล่งประกาย มองปราดเดียวก็รู้ว่ามีพิษ ดังนั้นซูเซียนฮุ่ยจึงต้องชักกระบี่ขึ้นมาต้าน

หลานเยวี่ยหลีไม่มีวรยุทธ์ เข็มเงินที่นางขว้างใส่ซูเซียนฮุ่ยเรียกได้ว่าไม่มีผลอันใด หลังหลบเข็มเงินได้แล้ว ซูเซียนฮุ่ยยิ่งเดือดดาลขึ้นกว่าเดิม นางกำลังจะลงมือกับหลานเยวี่ยหลีและเซี่ยตงอีกครั้ง กลับไม่คิดว่าจะถูกผงพิษสีเทาปาใส่หน้า

เข็มเงินเป็นวิธีบังหน้าของหลานเยวี่ยหลีเท่านั้นเอง!

“อ้าก… หน้าข้า ตาข้า อ้าก… หน้าข้า… ”

เคล็ดลับนี้ หลานเยวี่ยหลีเรียนรู้มาจากซูจิ่นซี

ซูเซียนฮุ่ยโซซัดโซเซถอยหลังไปสองก้าวและล้มใส่อ้อมแขนของอนุซุน

“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? ”

“อนุซุน ดวงตาข้า… เด็กเลวนั่นโหดเหี้ยม ข้าเจ็บใบหน้ายิ่งนัก ตาก็ลืมไม่ขึ้นแล้ว”

ผู้มีสายตาเฉียบแหลมย่อมรู้ดีว่าซูเซียนฮุ่ยถูกพิษ ใบหน้านางจะบวมขึ้น นอกจากนี้ ตรงตำแหน่งที่โดนผงพิษหลายที่เริ่มเน่าเปื่อย ส่วนดวงตา… ขอบตามีเลือดไหล เสียหายเกือบแปดส่วน

หลังจากที่หลานเยวี่ยหลีใช้ผงพิษสู้กลับซูเซียนฮุ่ย นางก็พยุงเซี่ยตงแล้วหันหลังหนีไป อนุซุนและซูเซียนฮุ่ยมัวแต่คุยกัน ทั้งสองคนจึงถือโอกาสหนีหายไปไม่เห็นเงาแล้ว

“ข้าจะไล่ตามไป! ” อนุซุนกล่าว

ซูเซียนฮุ่ยคว้าอนุซุนเอาไว้ “ทูตซ้ายซุน ท่าน… ท่านไปไม่ได้ ตาข้ามองไม่เห็น ท่านไปแล้วข้าจะทำอย่างไร? ”

ยิ่งไปกว่านั้น นางมองไม่ออกว่าพิษที่หลานเยวี่ยหลีใช้กับนางคือพิษอันใด หากอนุซุนจากไปแล้ว นางถูกพิษจนตายจะทำอย่างไร

อนุซุนเหลือบมองซูเซียนฮุ่ยที่คว้าแขนตนเองไว้ ดวงตาของนางพลันเย็นชาขึ้นมา “หลานเยวี่ยหลีคือคนที่ประมุขหลานและกงจู่ต้องการ หากปล่อยให้นางหนีไปได้ สุดท้ายเจ้าก็ต้องตายอยู่ดี”

ซูเซียนฮุ่ยสะดุ้งตกใจอย่างรุนแรง นางคลายมือออกและกำลังจะปล่อยอนุซุนไป ทว่าไม่รู้คิดอันใดถึงได้กระชับมือแน่นขึ้น “ทว่า… ”

ซูเซียนฮุ่ยไม่ทันได้พูดประโยคหลังจบ อนุซุนก็สะบัดตัวอย่างแรงแล้วผละออกจากซูเซียนฮุ่ย ก่อนจะไล่ตามหลานเยวี่ยหลีไป

หลานเยวี่ยหลีลากเซี่ยตงวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต ทว่าพวกนางวิ่งเร็วไม่ได้

ระหว่างทางเลือดไหลออกจากร่างของเซี่ยตงเป็นทาง

จู่ๆ เซี่ยตงก็โซเซล้มลงไปกับพื้น

หลานเยวี่ยหลีดึงรั้งอย่างสิ้นหวัง เซี่ยตงอยากลุกทว่าลุกไม่ขึ้น

เมื่อเห็นอนุซุนกำลังไล่มาทัน เซี่ยตงก็ผลักหลานเยวี่ยหลีอย่างแรง “คุณหนู ไป รีบหนีไป! ไม่ต้องสนบ่าว”

“ไม่… ” หลานเยวี่ยหลีส่ายศีรษะอย่างหมดหวัง “เจ้าไม่ไป ข้าก็ไม่ไป ข้าทิ้งเจ้าไม่ได้”

“คุณหนู ชีวิตบ่าวไร้ค่า เหตุใดท่านถึงเป็นเช่นนี้! ” เมื่อสิ้นเสียงเซี่ยตง น้ำตาของนางก็ไหลอาบสองแก้ม

หลานเยวี่ยหลีอยากพูดอันใดบางอย่าง ทว่าไม่ทันเสียแล้ว จู่ๆ เสียงของอนุซุนก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “ในเมื่อไม่อยากไป เช่นนั้นผู้ใดก็อย่าคิดจะหนีไปไหน”

เมื่อสิ้นเสียง อนุซุนก็มาอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว กระบี่ในมือวางที่คอของหลานเยวี่ยหลีเสียงดัง ‘ฟึบ’

“หากฉลาดก็อย่าคิดขัดขืน ข้าไม่เหมือนซูเซียนฮุ่ย ข้าไม่ต้องการชีวิตเจ้า เพียงต้องการพาเจ้ากลับไปรายงานผล ทว่าหากเจ้าขัดขืนก็อย่าโทษที่ข้าลงมืออย่างไร้ปรานี”

“ราย… รายงานผล? รายงานกับผู้ใด? ” เซี่ยตงเอ่ยถามด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย

“หึ จะรายงานกับผู้ใดได้อีก? แน่นอนว่าต้องเป็นประมุขหลานแห่งแคว้นไหวเจียงและไหวชิ่งกงจู่! ”

นั่นคือต้องการจับคุณหนูกลับไปแคว้นไหวเจียงไม่ใช่หรือ?

แม้ไม่เคยไปแคว้นไหวเจียงมาก่อน ทว่าคนของแคว้นไหวเจียงโหดร้ายดุดัน วิธีการโหดเหี้ยมชั่วร้าย ทุกแคว้นในอาณาจักรเทียนเหอต่างไม่ลงรอยกับแคว้นไหวเจียง เซี่ยตงรู้ดีว่าหากหลานเยวี่ยหลีถูกพากลับไปที่แคว้นไหวเจียงจะต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

“ไม่ ท่านไม่อาจพาคุณหนูของข้าไปได้ ต่อให้ข้าตาย ข้าก็ไม่ให้ท่านพานางไป” เซี่ยตงดึงหลานเยวี่ยหลีไปหลบไว้ข้างหลังอย่างสิ้นหวัง

“เด็กน้อย เจ้าขวางทางข้าได้หรือ? ”

อนุซุนพูดพลางผลักเซี่ยตงให้พ้นทาง ก่อนจะยกหลานเยวี่ยหลีขึ้นมาราวกับลูกไก่ในกำมือ

“เจ้าปล่อยข้า ปล่อยข้า! ” หลานเยวี่ยหลีดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

“ทูตซ้ายซุน ทูตซ้ายซุน ท่านจับหลานเยวี่ยหลี นางเด็กแพศยาได้แล้วใช่หรือไม่? นางเด็กแพศยาทำลายครอบครัวข้าทั้งครอบครัว นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับซูจิ่นซีนางแพศยานั่นอีก ปล่อยนางไปไม่ได้ ฆ่านาง ฆ่านางเสีย”

ไม่คิดว่าเพียงชั่วพริบตา ซูเซียนฮุ่ยก็ไล่ตามมาทัน

ดวงตานางถูกพิษจนตาบอด ทั้งยังทรมานถึงเพียงนี้ ดูเหมือนว่าหลังจากติดตามอนุซุน ทักษะของซูเซียนฮุ่ยผู้นี้จะเก่งขึ้นไม่น้อย

ดูเหมือนว่าหลานเยวี่ยหลีจะลงมือนุ่มนวลเกินไป มิฉะนั้น หากใช้ผงมรณะเต็มฝ่ามือไปตรงๆ คงส่งซูเซียนฮุ่ยไปลงนรกแล้ว ไม่ต้องยุ่งยากถึงเพียงนี้

“อยู่ที่นี่! ” เมื่ออนุซุนเห็นซูเซียนฮุ่ยเดินโซซัดโซเซคลำหาจึงตอบออกไป

ซูเซียนฮุ่ยแยกทิศทางเสียงของอนุซุนได้อย่างรวดเร็ว นางเดินไปหาอนุซุน หลานเยวี่ยหลี และเซี่ยตง

“นางเด็กแพศยา ส่งยาแก้พิษมา! ไม่เช่นนั้น ข้าจะให้เจ้าตายอย่างน่าเกลียด”

กระบี่ในมือของซูเซียนฮุ่ยส่งเสียง ‘ฟึบ’ เล็งไปที่คอของหลานเยวี่ยหลีอย่างแม่นยำ