สนมโง่เจ้าจะหนีไปไหน - เล่มที่ 34 ตอนที่ 1004 ร่วมมือกันทรยศ

มือมู่หรงอวิ๋นไห่คว้าได้เพียงความว่างเปล่า เขาอึดอัดใจอยู่เล็กน้อย

มู่หรงฉีประคองมู่หรงอวิ๋นไห่แล้วปลอบโยนว่า”เสด็จพ่อ ค่อยเป็นค่อยไปเถิด”

ตอนนี้มีเพียงวิธีนี้แล้ว มู่หรงอวิ๋นไห่พยักหน้าเล็กน้อย

“เทพธิดา… ” ทันใดนั้น เสียงของเทพธิดาอวิ๋นเสียก็ดังขึ้นเหนือศีรษะ

ทุกคนเงยหน้ามองไปตามทิศทางของเสียง เห็นเพียงเทพธิดาอวิ๋นเสียที่มีลำแสงเปล่งประกายและผ้าไหมพลิ้วไหว นางปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งเหนือขั้นบันไดหน้าวิหารเทพซีหวังหมู่

ซูจิ่นซีมองนางด้วยแววตาที่เคารพอย่างจริงใจ

“เทพธิดา เดิมทีท่านเป็นผู้มีพรหมลิขิตกับองค์เทพซีหวังหมู่ ดวงจิตของพระนางกลับสู่ดินแดนหุ้นตุ้น และไม่มีผู้ใดรับสืบทอดตำแหน่งของพระนาง แม้เทพธิดาอย่างข้าต้องการรับสืบทอดจากใจจริง ทว่ายังบำเพ็ญเพียรได้ไม่ดีนัก ตอนนี้วิหารเทพซีหวังหมู่มีผู้ปกป้องแล้ว เทพธิดาอย่างข้าคงต้องติดตามพระนางไปด้วยอีกคน ข้าจะสอนทุกอย่างที่ได้รับและเรียนรู้มาทั้งชีวิตของข้า เจ้ายินดีจะรับมันหรือไม่? ”

รับสืบทอดตำแหน่งของเทพธิดาอวิ๋นเสียหรือ?

ซูจิ่นซีตกตะลึงครู่หนึ่ง อู๋จุนที่อยู่ข้างหลังกล่าวทันทีว่า “เด็กโง่ เรื่องดีเช่นนี้ยังเหม่อทำอันใด ยังไม่รีบตอบตกลงอีก! ”

“ใช่แล้ว พระชายาโยวอ๋อง ของดีๆ เช่นนี้ ผู้อื่นอยากได้ก็ไม่มีโอกาสได้รับ”

“จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… ”

“โฮก… โฮก… โฮก… ”

จิ้งจอกเก้าสีและสัตว์เทพกิเลนในอาคมกำไลปี่อั้นต่างยินดีเช่นกัน

ซูจิ่นซีเหลือบมองเยี่ยโยวเหยา สีหน้าของเยี่ยโยวเหยาสงบนิ่งอย่างชัดเจน ไม่ว่าซูจิ่นซีจะตัดสินใจอย่างไร เขาก็เห็นด้วย ทว่าดวงตามีความกังวลเล็กน้อยซ่อนอยู่

ซูจิ่นซีรู้ว่าเยี่ยโยวเหยากังวลเรื่องอันใด จึงถามเทพธิดาอวิ๋นเสีย “หากข้าตอบตกลงสืบทอดตำแหน่งของท่าน ยังมีเงื่อนไขอื่นอีกหรือไม่? ”

“มีเงื่อนไขเดียวคือ ไม่ว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอันใดขึ้นกับวิหารเทพซีหวังหมู่ในภายหน้า เทพธิดา ท่านจะต้องปกป้องรักษาวิหารเทพซีหวังหมู่”

นี่เป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว แม้นางไม่ได้สืบทอดตำแหน่งของเทพธิดาอวิ๋นเสีย ต่อให้เทพธิดาอวิ๋นเสียไม่ยื่นเงื่อนไขนี้ เพียงนางรู้ว่าวิหารเทพซีหวังหมู่ตกอยู่ในอันตราย นางจะต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือแน่นอน

“ตกลง ข้าสัญญากับท่าน! ”

เห็นได้ชัดว่าเทพธิดาอวิ๋นเสียพอใจอย่างมาก “ตกลง! เจ้าตามข้าเข้าไปในวิหาร”

ซูจิ่นซีเดินตามเทพธิดาอวิ๋นเสียไปในวิหารเทพซีหวังหมู่ ดูเหมือนซูอวี้มีอันใดจะพูดกับเทพธิดาอวิ๋นเสีย ทว่าจนกระทั่งร่างของเทพธิดาอวิ๋นเสียและซูจิ่นซีหายจากสายตาของทุกคน เขาก็ยังไม่ทันได้พูดอันใด

ซูจิ่นซีเข้าไปในวิหารเพื่อรับสืบทอดตำแหน่งของเทพธิดาอวิ๋นเสีย ​ขณะที่ทุกคนรออยู่ด้านนอก หลังรอได้สี่ชั่วยาม ซูจิ่นซีก็ออกมา

เมื่อซูจิ่นซีเดินออกมาจากวิหารเทพซีหวังหมู่ นางดูแตกต่างจากก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน ในอดีต ซูจิ่นซีสูงศักดิ์และสง่างาม แม้ท่วงท่าอากัปกิริยาคล้ายดั่งเทพเซียน ทว่าตอนนั้นนางยังไม่มีลักษณะเป็นเทพเซียนอย่างชัดเจนเช่นนี้

อีกทั้งสายตาของนางที่มองผู้คนและสรรพสิ่ง เหมือนจะรู้แจ้งมากขึ้น

“เยี่ยโยวเหยา ข้าสบายดี! ”

เยี่ยโยวเหยาลูบผมซูจิ่นซีด้วยความรัก รอยยิ้มของซูจิ่นซีดูสดใสเป็นพิเศษ

“โอ้ โอ้ โอ้… ” อู๋จุนเดินวนรอบซูจิ่นซีสองครั้ง ก่อนจะปิดตาของตนเองและกล่าวว่า “แม้แต่ตำแหน่งของเทพธิดาอวิ๋นเสียก็ยังรับสืบทอด แม่นางพิษน้อย เจ้าทำสำเร็จแล้ว เจ้ากลายเป็นเทพเซียนแล้ว! ”

เยี่ยโยวเหยาส่งสายตาเป็นสัญญาณเตือนอู๋จุนอีกครั้ง

ซูจิ่นซียกยิ้มและกล่าวว่า “เป็นเช่นนั้นที่ใดกัน แม้เทพธิดาอวิ๋นเสียจะสืบทอดตำแหน่งให้ข้า ทว่าเป็นเพียงการคัดเลือก อย่างไรก็ตาม การฝึกบำเพ็ญตนก็แตกต่างกัน จากนี้ไปข้าเพียงต่อสู้ได้ดีกว่าผู้อื่นเท่านั้นเอง”

“จริงหรือ? ”

“เช่นนั้นลองดูหรือไม่? ” ซูจิ่นซีทำทีจะต่อสู้กับอู๋จุน

อู๋จุนตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้ “ลองดูก็ได้ อย่างไรก็ตาม พี่จุนไม่น่าจะเอาชนะเจ้าได้”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ทุกคนต่างพากันหัวเราะออกมา

“เอาเถิด ในเมื่อภารกิจของพวกเราเสร็จสิ้นแล้ว ซูจิ่นซีได้รับสิ่งล้ำค่าอย่างคาดไม่ถึง เช่นนั้นพวกเราก็รีบกลับกันเถิด! ”

ยังไม่รู้ว่าสำนักกระบี่คุนหลุนเป็นอย่างไรบ้าง เยี่ยโยวเหยามีลางสังหรณ์ไม่ดีนัก

ทุกคนจึงตัดสินใจกลับสำนักกระบี่คุนหลุน มีเพียงซูอวี้ที่มองวิหารเทพอย่างอาลัยอาวรณ์

แม้ซูจิ่นซีจะทนไม่ไหว ทว่านางยังมาอยู่เคียงข้างซูอวี้ “อวี้เอ๋อร์… ”

“ท่านพี่! ” ซูอวี้ยิ้มให้ซูจิ่นซี

ซูจิ่นซีหยิบห่อผ้าเช็ดหน้าออกมาจากแขนเสื้อและยื่นให้ซูอวี้

เมื่อเห็นผ้าเช็ดหน้านั้น เขาก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรับมาและค่อยๆ คลี่ผ้าเช็ดหน้า ข้างในคือถังหูลู่สามชิ้นที่ยังกินไม่หมด ซูอวี้ตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง

ซูจิ่นซีตกใจเล็กน้อยแล้วตบไหล่ซูอวี้ จากนั้นจึงเดินตามทุกคนลงจากภูเขา

มีบางคำพูด นางไม่รู้จะพูดอย่างไร

ซูอวี้ยืนอยู่ที่เดิมเป็นเวลานานก่อนจะตามทุกคนไป

ในที่สุด ทุกคนก็หาทางกลับไปยังสำนักกระบี่คุนหลุนได้สำเร็จ ทันทีที่ถึงประตูทางเข้าสำนักกระบี่คุนหลุน พวกเขาก็พบร่องรอยการต่อสู้ เมื่อมองหาร่องรอยด้านใน พบว่าบนพื้นเต็มไปด้วยร่างของลูกศิษย์สำนักกระบี่คุนหลุน ซึ่งร้ายแรงกว่าตอนที่พวกเขามาครั้งสุดท้าย

เกิดอันใดขึ้นกันแน่?

“ศิษย์พี่! ”

เสวียนเจิ้นจื่อ ศิษย์คนที่สองของนักพรตอวี้หยางมาพร้อมกับคนกลุ่มหนึ่ง ทุกคนถือกระบี่ยาวที่มีเลือดหยด

“เกิดอันใดขึ้นกันแน่? ” เยี่ยโยวเหยาถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ศิษย์พี่ ท่านรีบไปหาอาจารย์ ท่านอาจารย์กำลังจะแย่แล้ว”

นักพรตอวี้หยางหรือ?

“เกิดอันใดกับอาจารย์? เขาอยู่ที่ใด? ” เยี่ยโยวเหยาถามคำถามสองข้อติดต่อกัน ทว่าเสวียนเจิ้นจื่อมีเวลาตอบคำถามหลังเท่านั้น “อาจารย์อยู่ในตำหนักฉงชัง” ทันทีที่สิ้นเสียงพูดก็ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งที่ไล่ตามมา เสวียนเจิ้นจื่อทำได้เพียงออกไปต่อสู้

คนอีกฝ่ายมีจำนวนมาก มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนของสำนักกระบี่คุนหลุน ทว่าเป็นคนจากจวนเป่ยอี้อ๋องที่อยู่เชิงเขา ฝ่ายตรงข้ามมีกำลังที่เข้มแข็ง พวกเขาขวางทางเยี่ยโยวเหยาและคนอื่นๆ ไว้ เยี่ยโยวเหยา ซูจิ่นซี ตงหลิงหวง อู๋จุน และคนอื่นๆ ทำได้เพียงรับมือกับอีกฝ่าย

“เยี่ยโยวเหยา ที่นี่พวกเราจะใช้กำลังปิดกั้น เจ้ารีบเข้าไปดูอาจารย์ของเจ้า” อู๋จุนพูดเสียงดัง

เยี่ยโยวเหยาจัดการกับศัตรูที่กำลังไล่ตามมาอยู่ข้างกายซูจิ่นซี ก่อนจะคว้ามือของซูจิ่นซีและวิ่งไปยังตำหนักฉงชัง

ซูจิ่นซีขมวดคิ้ว “เยี่ยโยวเหยา ท่านไม่ต้องห่วงข้า ข้าดูแลตนเองได้ ท่านไปที่ตำหนักฉงชังเถิด! ”

เยี่ยโยวเหยาไม่พูดสิ่งใด ทว่าซูจิ่นซีรู้สึกชัดเจนว่าฝ่ามือของเยี่ยโยวเหยาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเฉียบอย่างไร้สาเหตุ ทันใดนั้น หัวใจของซูจิ่นซีก็เต้นเร็วและแรงมากจนแทบจะหลุดออกมาจากลำคอ

อย่างไรก็ตาม นางรู้ว่านี่ไม่ใช่เพราะความหวาดกลัว

ไม่นานนัก พวกเขาทั้งสองก็มาถึงด้านนอกของตำหนักฉงชัง ประตูตำหนักปิดอย่างแน่นหนา และมีคนมากมายล้อมอยู่ด้านล่าง คนเหล่านั้นบางส่วนเป็นคนจากสำนักกระบี่คุนหลุน และบางส่วนเหมือนกับคนที่อยู่หน้าประตูสำนัก เป็นองครักษ์ของจวนเป่ยอี้อ๋อง

เยี่ยโยวเหยามองครู่เดียวก็รู้ว่าผู้นำทั้งสี่คนคือใคร

คนหนึ่งคือ ผู้อาวุโสชิวฉางเซิงแห่งหอพระสูตรเจี๋ยลวี่ของสำนักกระบี่คุนหลุน อีกคนหนึ่งคือ ผู้อาวุโสเจี้ยนอู๋ซินแห่งหอกระบี่ฉางเจี้ยน อีกสองคนไม่ต้องพูดถึงเยี่ยโยวเหยา ต่อให้กลายเป็นผุยผง ซูจิ่นซีก็จดจำพวกเขาได้ไม่มีวันลืม

คนหนึ่งคือ เป่ยถังเย่ ท่านอ๋องน้อยแห่งจวนเป่ยอี้อ๋อง

อีกคนหนึ่งคือ เป่ยถังเฮ่อ ท่านอ๋องรองแห่งเรือนอี๋หง จวนเป่ยอี้อ๋อง

ตอนที่อยู่ในเรือนอี๋หง เป่ยถังเฮ่อถูกซูจิ่นซีและคนอื่นๆ สังหาร เหตุใดเขาจึงปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้?

หรือว่าเขาแกล้งตาย?

ไม่เพียงเท่านั้น ผู้อาวุโสทั้งสองแห่งหอกระบี่ฉางเจี้ยนและหอพระสูตรเจี๋ยลวี่ของสำนักกระบี่คุนหลุนยังทรยศสำนักกระบี่คุนหลุน ทั้งภายในและภายนอกร่วมหัวกันทรยศสำนัก ปิดล้อมโจมตีเจ้าสำนักที่อยู่ในตำหนักฉงชัง?