สนมโง่เจ้าจะหนีไปไหน - เล่มที่ 34 ตอนที่ 998 ค้นพบสิ่งใหม่

เยี่ยโยวเหยายืนด้านข้าง สุดท้ายก็ไม่พูดสิ่งใด

ตงหลิงหวงขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนกำลังขบคิดบางอย่าง

ซูจิ่นซีเดินวนรอบดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ห้าสีอยู่หลายรอบ

อู๋จุนพูดเสียงดังว่า “แม่นางพิษน้อย เจ้าอย่าเดินวนอีกเลย หากเจ้าเดินวนอีก พี่จุนจะเป็นลมแล้ว”

ทันทีที่พูดจบ ซูจิ่นซีก็หยุดเดินวนและนั่งลงบนพื้น

ในใจของอู๋จุนเกิดดีใจชั่วขณะหนึ่ง “แหะ แหะ แม่นางพิษน้อย เจ้าตามใจพี่จุนมากที่สุดเลย”

“หึ ให้ตายเถิดถังเป่าอวี้ ถังเป่าอวี้เจ้าคนผีทะเล เกลียดเจ้า เกลียดเจ้า ข้าเกลียดเจ้าจริงๆ ”

น่าเสียดายที่อู๋จุนไม่ได้ยินอันใดแม้แต่น้อย

เยี่ยโยวเหยาก้าวไปข้างหน้าและถามซูจิ่นซีว่า “พบอันใดแล้วใช่หรือไม่? ”

ซูจิ่นซียื่นมือขวาของตนเองออกมา เผยให้เห็นอาคมกำไลปี่อั้นบนข้อมือ

“อาคมกำไลปี่อั้นนี้ใช้งานไม่ได้มานานแล้ว ทว่าเมื่อครู่ตอนที่ข้าเดินไปรอบๆ ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ห้าสี เหมือนอาคมกำไลปี่อั้นจะมีการตอบสนอง ซ้ำเจ้าจิ้งจอกเก้าสีและสัตว์เทพกิเลนยังสามารถสื่อสารเดินทางไปมาระหว่างระบบถอนพิษกับอาคมกำไลปี่อั้นได้ จุดนี้ข้าค้นพบมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว ข้าคิดว่าคงมีปาฏิหาริย์ใหม่เกิดขึ้นเร็วๆ นี้”

“จริงหรือ? ” ตงหลิงหวงนั่งยองๆ ข้างซูจิ่นซี “พระชายาโยวอ๋อง หากใช้อาคมกำไลปี่อั้นที่เจ้ากล่าวถึงเมื่อครู่เปิดกลไกความลับของดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ห้าสี แล้วก็จะพบวิหารของเทพซีหวังหมู่ใช่หรือไม่? ”

ความจริง สิ่งที่ตงหลิงหวงสนใจก็คือ เมื่ออาคมกำไลปี่อั้นคืนสภาพใช้งานได้ตามปกติ นางยังสามารถพบกับมู่หรงฉีได้อีกครั้งหรือไม่

หากพบพระวิหารเทพซีหวังหมู่ มู่หรงฉีจะฟื้นคืนชีพได้หรือไม่

ซูจิ่นซีมองท่าทางของตงหลิงหวงก็รู้ว่านางกำลังคิดสิ่งใดอยู่

“น่าจะเป็นไปได้ อย่างไรก็ตาม ฮูหยินฉินเกอเคยบอกว่า อาคมกำไลปี่อั้นนี้หาใช่ใช้งานไม่ได้ เพียงเข้าสู่สภาวะจำศีลเพื่อเพิ่มระดับอีกครั้ง ต้องรอเวลาที่เหมาะสมในการเปิดใช้งานเท่านั้น”

ตงหลิงหวงดีใจมากและรีบถอยหลังสองก้าว แสดงความดีใจราวกับเด็ก

“ดียิ่งนัก พระชายาโยวอ๋อง พวกเราไม่รบกวนเจ้า ไม่รบกวนเจ้าแล้ว! เจ้าคิดวิเคราะห์ได้อย่างสบายใจ พวกเราจะไม่รบกวนเจ้าอีกแล้ว”

ซูจิ่นซียกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

นางนั่งหลับตาและพยายามตั้งสมาธิเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้น

ทว่าหลังจากพยายามหลายครั้งก็ไม่ได้ผล ซูจิ่นซีทำได้เพียงส่งพลังจิตเข้าสู่ระบบถอนพิษ

ทุกอย่างในระบบถอนพิษยังคงเหมือนเดิม ทั้งยาสมุนไพร เครื่องมือ และสิ่งของต่างๆ ที่นางใส่ไว้ก่อนหน้านี้ยังคงเหมือนเดิม

สัตว์เทพกิเลนและจิ้งจอกเก้าสีกำลังวิ่งไล่กันและต่อสู้ในสวนสมุนไพร เมื่อเห็นซูจิ่นซี มันจึงรีบกระโดดมาหานาง

“โฮก… โฮก… ”

“จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… ”

สัตว์เทพรายล้อมอยู่ข้างกายซูจิ่นซี เกาะติดแจอยู่กับซูจิ่นซีเหมือนเด็กน้อยที่เอาแต่ใจสองคน

ซูจิ่นซียกยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นจึงให้สมุนไพรบางส่วนเป็นรางวัลแก่พวกมัน

“สัตว์เทพกิเลน ข้าจำได้ว่า ก่อนหน้านี้เจ้าเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้นจากทางนี้”

สัตว์เทพกิเลนถอยหลังก้าวหนึ่งอย่างรวดเร็ว “โฮก… โฮก… ” มันตะโกนร้องด้วยความเสียใจ เหมือนกลัวซูจิ่นซีจะตำหนิมัน

ซูจิ่นซีรีบยิ้มและพูดว่า “ข้าไม่ได้กล่าวโทษเจ้า เพียงอยากถามเจ้าว่ายังจำเส้นทางไปที่นั่นได้หรือไม่? ”

“โฮก… ” แววตาของสัตว์เทพกิเลนพลันทอประกาย

ย่อมจำได้อย่างแน่นอน เมื่อครู่มันยังไปมาแล้วเลย!

“พาข้าไป! ”

“โฮก… โฮก… ”

ได้เลย ได้เลย!

“จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด… ”

จิ้งจอกเก้าสีก็อยากตามไปด้วย ซูจิ่นซีย่อมตอบตกลง

สัตว์เทพกิเลนจึงนำทางซูจิ่นซีไปยังช่องทางจากระบบถอนพิษไปสู่อาคมกำไลปี่อั้น

ทางเข้าอยู่ตรงตำแหน่งของทุ่งยาสมุนไพร ซึ่งเป็นพื้นที่มิติมายา ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ทว่าหลังจากสัตว์เทพกิเลนเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้นจากระบบถอนพิษแล้ว จึงมีแสงสลัวเปล่งออกมาจากตำแหน่งนั้น

จิ้งจอกเก้าสีพยายามเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้น และสัตว์เทพทั้งสองก็เข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้นได้อย่างราบรื่น น่าเสียดายที่ซูจิ่นซีพยายามหลายครั้งกลับไม่สำเร็จ

เกิดอันใดขึ้นกันแน่?

หรือว่ามีเพียงจิ้งจอกเก้าสีและสัตว์เทพกิเลนเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่อาคมกำไลปี่อั้นจากระบบถอนพิษได้ ทว่านางไม่สามารถเข้าไปได้?

ผ่านไปครู่หนึ่ง จิ้งจอกเก้าสีและสัตว์เทพกิเลนก็กลับมา

ซูจิ่นซีพูดด้วยความเสียใจ “ดูเหมือนข้าไม่อาจผ่านเข้าไปได้”

“โฮก… โฮก… ”

“จี๊ด จี๊ด จี๊ด… จี๊ด จี๊ด จี๊ด… ”

สัตว์เทพกิเลนและจิ้งจอกเก้าสีปลอบโยนซูจิ่นซีเหมือนมนุษย์ ซูจิ่นซีส่ายศีรษะและยกยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นอันใด ข้าไม่เสียใจ ที่นั่นพวกเจ้าเห็นสิ่งใดบ้าง? ”

สัตว์เทพกิเลนอยู่ในอาคมกำไลปี่อั้นนานที่สุด ก่อนหน้าที่ระบบถอนพิษยังไม่ได้เพิ่มระดับขั้นเพื่อให้สามารถบรรจุสิ่งมีชีวิตภายนอกได้ สัตว์เทพกิเลนก็อยู่ในอาคมกำไลปี่อั้นมาตลอด

“โฮก… โฮก… ”

สัตว์เทพกิเลนรีบใช้ทั้งแขนและขาบอกถึงสถานการณ์สิ่งที่เห็นในอาคมกำไลปี่อั้นแก่ซูจิ่นซี

“อันใด? ที่นั่นไม่มีแท่นบูชาและศิลาศักดิ์สิทธิ์เลย ทั้งยังมีหมอกหนาทึบอีกด้วยหรือ? ”

“โฮก… ”

ใช่แล้ว

ซูจิ่นซีขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางครุ่นคิดอันใดบางอย่าง

ผ่านไปครู่หนึ่งจึงพูดว่า “พูดเช่นนี้แสดงว่า อาคมกำไลปี่อั้นจะเข้าสู่สภาวะจำศีล พอแล้ว พวกเจ้าไปเล่นทางนั้นเถิด! อย่ารบกวนข้า ข้าต้องการบำเพ็ญเพียรฝึกตนที่นี่ เพื่อดูว่าข้าจะเปิดช่องทางระหว่างระบบถอนพิษและอาคมกำไลปี่อั้นทางอื่นได้หรือไม่”

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ข้างกายของนางคือดอกบัวห้าสี ซึ่งเป็นสิ่งที่มีพลังวิเศษมากที่สุดในอาณาจักรเทียนเหอ

หากใช้งานให้ดี ไม่เพียงสามารถเปิดช่องทางระหว่างระบบถอนพิษกับอาคมกำไลปี่อั้นได้ อีกทั้งยังช่วยเพิ่มระดับขั้นของอาคมกำไลปี่อั้น ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อการบำเพ็ญเพียรฝึกตนของนางอย่างมาก

สถานการณ์ในระบบถอนพิษ เยี่ยโยวเหยาและคนอื่นๆ ที่อยู่ภายนอกมองสิ่งใดไม่ออกเลย

ซูจิ่นซีกำลังนั่งลง เม็ดเหงื่อที่หน้าผากและสันจมูกปรากฏมากขึ้นเรื่อยๆ เยี่ยโยวเหยานั่งลงข้างกายซูจิ่นซีและเช็ดเหงื่อให้นางอยู่ตลอด

ใบหน้าของอู๋จุนดูผ่อนคลาย ทว่ามีความเคร่งเครียดมากกว่าผู้ใด ท่าทางของตงหลิงหวงไม่ได้ดีมากนัก

ผ่านไปไม่นาน อาคมกำไลปี่อั้นก็เปล่งแสงจ้า จากนั้นรอยแดงเป็นรูปดอกปี่อั้นก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของซูจิ่นซี

อู๋จุน เยี่ยโยวเหยา และตงหลิงหวง ต่างตกตะลึงไปชั่วขณะ

ความจริง สัญลักษณ์นั้นเคยปรากฏเมื่อนานมาแล้ว เพียงเพื่อปกปิดตัวตนของซูจิ่นซี จิ่วหรงจึงปิดซ่อนมันไว้ ทว่าตอนนี้เมื่อสัมผัสกับพลังบางอย่าง เช่น ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ห้าสี มันจึงไม่อาจปิดซ่อนสัญลักษณ์นี้ได้อีกต่อไป

“บัดซบ เกิดอันใดขึ้นกันแน่” อู๋จุนกระโดดลงจากม้านั่งหินและมายังข้างกายของซูจิ่นซีทันที

ทันใดนั้น ดวงตาเย็นชาของเยี่ยโยวเหยาก็พุ่งไปทางอู๋จุน อู๋จุนจึงรีบถอยหลังและเปลี่ยนคำพูด “แม่นางพิษน้อยจะต้องไม่เป็นอันใด… ต้องไม่เป็นอันใด”

อย่างไรก็ตาม สำหรับเยี่ยโยวเหยา ตงหลิงหวง และอู๋จุน ระบบถอนพิษคือสิ่งของที่ว่างเปล่าไร้ตัวตน ไม่เหมือนแหวนเก้ามังกรบนนิ้วของตงหลิงหวง ซึ่งสามารถมองเห็นได้

พวกเขาไม่เพียงมองไม่เห็นระบบถอนพิษเท่านั้น ทว่ายังมองไม่เห็นว่าเกิดอันใดขึ้นกับดวงจิตของซูจิ่นซีในระบบถอนพิษ เห็นเพียงร่างกายภายนอกของนางที่เปลี่ยนแปลงไปเท่านั้น ทว่าลวดลายดอกไม้สีแดงที่เปล่งประกายและอาคมกำไลปี่อั้นที่เปล่งแสงไม่หยุดนั้น เห็นแล้วช่างดูน่ากลัวจริงๆ

หลังจากนั้นไม่นาน นอกจากท่าทางอึดอัดของซูจิ่นซีและหยาดเหงื่อจำนวนมากที่ปรากฏบนใบหน้า ก็ไม่เห็นสัญญาณอื่นใดอีก

ในใจของทั้งสามคนเต็มไปด้วยความกังวลอย่างหนัก

นี่เป็นเรื่องดีหรือไม่กันแน่ เกิดอันใดขึ้นกับซูจิ่นซีในระบบถอนพิษ?