สลับชะตา ชายามือสังหาร - ตอนที่ 379 ค้นหาและช่วยเหลือ
เมื่อได้รู้ว่าซือหม่าโยวหลินอาจมีอันตราย ซือหม่าโยวเย่ว์จะนั่งเฉยอยู่ได้อย่างไร ไม่ต้องให้อวิ๋นจิ่นเว่ยพูดอะไรเธอก็ผุดลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยว่า “พวกเราไปกันเถิด รอให ห้ข้าไปบอกกล่าวพวกเพ่ยเพ่ยสักหน่อยก่อน”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา คนตระกูลซือหม่าก็ไปจากตระกูลกัวพร้อมกัน ตอนที่จากไปนั้น กัวซือหมิงบอกว่าในระยะนี้จะพยายามช่วยพวกเขาเสาะหาวิธีกลับไปอย่างสุดความสามารถ
คนตระกูลอวิ๋นรออยู่ในเมืองก่อนแล้ว ภายใต้การชี้นำของซือหม่าโยวเย่ว์ พวกเขาก็มุ่งหน้าไปทางทิศใต้อย่างรวดเร็ว หลังจากเดินทางด้วยค่ายกลนำส่งหลายครั้ง พวกเขาก็อยู่ไม่ห่าง งจากพวกซือหม่าโยวหลินมากสักเท่าไรนักแล้ว
แต่อวิ๋นจิ่นเว่ยบอกว่าทิศทางที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้เป็นดินแดนร้างไร้ผู้คน ได้แต่ขี่สัตว์อสูรบินได้ไปเท่านั้น
“โยวเย่ว์ โยวหลินคงไม่เป็นไรกระมัง” ซือหม่าโยวฉิงพูดอย่างวิตกกังวล
พวกเขามีความสัมพันธ์อันดีกับโยวหลินมาตั้งแต่เด็ก ถ้าหากเกิดเรื่องอันใดขึ้นกับเขา ทุกคนคงยากจะรับได้อย่างแน่นอน
ซือหม่าโยวเย่ว์มองดูก้อนหยกในมือ จุดเล็กๆ บนนั้นยังคงขยับเขยื้อนอยู่ จึงเอ่ยว่า “ไม่เป็นไรหรอก พวกเราก็รู้พลังยุทธ์ของโยวหลินดี ไม่ว่าจะประสบอันตรายใหญ่หลวงเพียงใด เขาก็จะต้องเปลี่ยนร้ายกลายเป็นดีได้อย่างแน่นอน”
“อืมๆ” ซือหม่าโยวฉิงพยักหน้า หวังว่าสิ่งที่ซือหม่าโยวเย่ว์พูดนั้นจะเป็นความจริง
“เจ้าหุบเขาน้อย พวกเราอยู่ห่างจากพวกเขาอีกเป็นระยะทางมากเท่าใดหรือ” อวิ๋นจิ่นเว่ยถาม
“ดูจากอัตราเร็วในตอนนี้ อย่างน้อยก็ยังต้องอีกสองวันเลยละ” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด “ประมุขตระกูลอวิ๋น ที่แท้แล้วสถานที่แห่งนั้นคือที่ใดกันแน่ เหตุใดอยู่ห่างไกลถึงเพียงนี ก็ยังไม่มีค่ายกลนำส่งเลยเล่า”
“ภายในนั้นเต็มไปด้วยสถานที่อันตราย เพราะสภาพแวดล้อมเลวร้ายเกินไป ต่อให้เป็นผู้ที่มีพลังยุทธ์ระดับเทพขึ้นไปอยู่ภายในนั้นก็ต้านทานเอาไว้ได้ไม่ถึงหนึ่งเดือนอยู่ดี ดังนั้นตล ลอดมาจึงไม่เคยสร้างเป็นเมือง” อวิ๋นจิ่นเว่ยพูด
“แล้วภายในนั้นมีสิ่งใดอยู่เล่า” ซือหม่าโยวหยางถาม
“ส่วนใหญ่เป็นหนองน้ำหรือไม่ก็ทิวเขา มีขอบกั้นพิษที่หมื่นปีก็ไม่สลายไป ทั้งยังมีสัตว์อสูรวิเศษมีพิษอยู่เป็นจำนวนมากอีกด้วย” อวิ๋นจิ่นเว่ยพูด “ภายในนั้นมีสัตว์อสูรเทพมากมา าย ทั้งยังมีสัตว์อสูรเหนือเทพอยู่ไม่น้อยอีกด้วย”
ซือหม่าโยวเย่ว์มองดูคนที่เขาพามาปราดหนึ่ง มีระดับเทพขึ้นไปอยู่ไม่น้อย แต่ไม่รู้ว่าจะเพียงพอให้ใช้งานได้หรือไม่
“เหตุใดพวกโยวหลินจึงถูกส่งตัวมาที่นี่ได้เล่า” ซือหม่าโยวหรานถาม
“แค่จากมาก่อนพวกเราเพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้นก็ห่างไกลกันขนาดนี้แล้ว ทั้งยังต้องมาถึงที่นี่อีกด้วย” เจ้าอ้วนชวีพูด
พวกเขาเดินทางกันไม่หยุดทั้งกลางวันกลางคืน สองวันให้หลัง ในที่สุดพวกเขาก็อยู่ไม่ห่างจากพวกซือหม่าโยวหลินแล้ว
แต่พวกเขามิอาจบินได้อีกแล้ว เพราะเบื้องหน้าคือกำแพงพิษอันหนาทึบจนมิอาจแหวกออกได้
“โยวหลิน เจ้ายังสบายดีอยู่หรือไม่” ซือหม่าโยวเย่ว์หยิบเอาหินแม่ลูกออกมาแล้วทดลองติดต่อกับซือหม่าโยวหลิน
“โยวเย่ว์หรือ” เสียงอ่อนแอของซือหม่าโยวหลินดังแว่วมา ถึงแม้ว่าสถานการณ์จะมิสู้ดีนัก แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของคนตระกูลซือหม่า
“โยวหลิน ตอนนี้พวกเจ้าเป็นเช่นไรกันบ้าง อวิ๋นเฟิงอยู่ด้วยกันกับเจ้าหรือไม่” ซือหม่าโยวเย่ว์ถาม
“อวิ๋นเฟิงอยู่กับข้า แต่ตอนนี้สถานการณ์ของเขาย่ำแย่ยิ่งกว่าข้าเสียอีก” ตอนนี้ซือหม่าโยวหลินเล่าเรื่องของอวิ๋นเฟิงให้ฟังโดยไม่สนใจว่าพวกซือหม่าโยวเย่วมาอยู่ที่นี่ได้ อย่างไร
“พวกเจ้ารออยู่ในนั้นก่อน พวกเราจะไปช่วยพวกเจ้าเดี๋ยวนี้แหละ” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด
“พวกเจ้าต้องระวังกันหน่อยล่ะ กำแพงพิษที่นี่หนาทึบเหลือเกิน หลังจากเข้ามาแล้วมองไม่เห็นอะไรเลย นอกจากนี้ยังมีสัตว์อสูรพิษที่แปลกประหลาดอีกด้วย” ซือหม่าโยวหลินพูด
“ได้ พวกเราเข้าใจแล้ว เจ้ารอก่อนนะ” ซือหม่าโยวเย่ว์พูดจบแล้วมอบหินแม่ลูกให้กับซือหม่าโยวหยาง ให้เขาคอยติดต่อกับซือหม่าโยวหลินอยู่ข้างนอก คอยสังเกตสถานการณ์อยู่ ตลอดเวลา
เธอหยิบยาถอนพิษเม็ดหนึ่งออกมากินลงไปแล้วทดลองเดินเข้าไปข้างในเพื่อรับสัมผัสความเป็นพิษ แต่ยังเดินได้ไม่ถึงสองก้าวก็รู้สึกไม่สบายอยู่บ้าง จึงอดที่จะถอยกลับมามิได้
“ระดับพิษหนักหน่วงนัก! ประมุขตระกูลอวิ๋น พวกท่านลองดูหน่อยสิ”
บางทีระดับเทพอาจจะทนรับได้นานกว่าสักหน่อย
แต่อวิ๋นจิ่นเว่ยเดินเข้าไปได้ไม่ไกลเท่าใดก็ถอยออกมาเช่นกัน
“ดูเหมือนว่าคนทั่วไปจะมิอาจเข้าไปได้ทั้งสิ้น” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด
“แล้วจะทำเช่นไรกันดีเล่า ความเป็นพิษเข้มข้นเช่นนี้ พวกโยวหลินอยู่ในนั้นก็มิใช่ว่าอาจตายได้ตลอดเวลาหรอกหรือ” ซือหม่าโยวฉิงพูดอย่างกระวนกระวาย
ซือหม่าโยวเย่ว์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า “ข้ามีวิธี พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่นะ”
พอพูดจบเธอก็เดินเข้าไปในกำแพงพิษ ในขณะที่เข้าไปนั้นเปลวเพลิงของเพลิงชาดก็ห่อหุ้มเธอเอาไว้ตลอดร่าง พิษบริเวณรอบๆ ถูกเผาผลาญไปจนหมดสิ้น ก่อให้เกิดเป็นบริเวณสุญญากาศขึ นมา
“อุณหภูมิสูงเหลือเกิน!” อวิ๋นจิ่นเว่ยสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ชวนให้คนหวั่นเกรง จึงร้องขึ้นมา
บางทีอาจมีเพียงแค่เปลวเพลิงเช่นนี้เท่านั้นจึงจะเผาเปิดทางสักเส้นหนึ่งท่ามกลางกำแพงพิษที่เข้มข้นเช่นนี้ได้
หลังจากซือหม่าโยวเย่ว์เข้าไปได้สามสี่เมตร ด้านนอกก็มองไม่เห็นเงาร่างของเธอแล้ว เห็นได้ถึงความเข้มข้นของพิษที่อยู่ภายในนั้น
เพราะระยะทางใกล้เกินไป ก้อนหยกจึงไร้ประโยชน์ แต่ทัศนวิสัยของที่นี่ย่ำแย่เกินไป เธอจึงไม่รู้ตำแหน่งที่แน่ชัดของซือหม่าโยวหลิน
“หมัวซา ท่านแยกแยะทิศทางที่นี่ได้หรือไม่” เธอเรียกหมัวซาออกมาถาม
หมัวซามองเธอปราดหนึ่งแล้วเอ่ยว่า “ตามข้ามา”
หมัวซาพาเธอเดินมุ่งหน้าไปยังทิศทางหนึ่ง ระหว่างทางก็คอยบอกเธอว่าที่ไหนมีหนองน้ำเล็กๆ อยู่บ้าง หลังจากเดินมาหลายสิบเมตรจึงเอ่ยว่า “ถึงแล้วละ”
ซือหม่าโยวเย่ว์เห็นพวกซือหม่าโยวหลินคนหนึ่งนั่ง คนหนึ่งเอนกายอยู่ วงแหวนสีขาวรอบกายสกัดไอพิษด้านนอกเอาไว้
ถึงแม้ว่าซือหม่าโยวหลินจะอ่อนแออยู่บ้าง ร่างกายได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่อย่างน้อยก็ยังมีแรงนั่งอยู่ได้ แสดงว่าเขายังคงมีสติแจ่มชัด ส่วนอวิ๋นเฟิงนั้นหมดสติไปเรียบร้อยแล้ ว
“โยวหลิน” เธอเดินเข้าไปเรียกซือหม่าโยวหลินเสียงหนึ่ง
ซือหม่าโยวหลินลืมตาขึ้น เมื่อเห็นซือหม่าโยวเย่ว์ที่ถูกเปลวเพลิงกองหนึ่งห่อหุ้มเอาไว้ นัยน์ตาจึงสาดประกายแห่งความหวังออกมา
หมัวซาเร้นกายอยู่ภายในกำแพงพิษ ดังนั้นจึงไม่ถูกพบเห็น
“โยวเย่ว์ เจ้ารีบช่วยอวิ๋นเฟิงเร็วเข้า” ซือหม่าโยวหลินพูด
“ข้าจะพาพวกเจ้าออกไปก่อน” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด “เจ้าถอนค่ายกลเสีย ข้าจะพาพวกเจ้าเข้าไปภายในเจดีย์วิญญาณ”
ตอนนี้อวิ๋นเฟิงหมดสติไปแล้ว ต่อให้เข้าไปก็คงจะไม่พบเห็นสิ่งใด
“ได้สิ” ซือหม่าโยวหลินรีบถอนค่ายกลที่คุ้มกันพวกเขาอยู่ออกไปทันทีโดยไม่ลังเล พร้อมกันนั้นซือหม่าโยวเย่ว์ก็พาพวกเขาเข้าไปภายในเจดีย์วิญญาณ
“ด้านนอกยังมีคนของตระกูลอวิ๋นรออยู่ด้วย ข้ามิอาจถอนพิษให้พวกเจ้าได้ในตอนนี้ พวกเจ้าอดทนกันอีกสักหน่อยนะ”
ซือหม่าโยวเย่ว์พูดแล้วออกไป ให้หมัวซานำทางเธอไปจากที่นี่
ในขณะที่ใกล้จะถึงขอบกำแพงพิษแล้วนั่นเอง หมัวซาก็กลับเข้าไปในสร้อยข้อมือม่านถัว เธอเรียกซือหม่าโยวหลินและอวิ๋นเฟิงออกมาก่อนจะคว้าตัวคนทั้งสองแล้วพุ่งออกไป
“ออกมาแล้ว!”
“โยวเย่ว์ พวกเจ้าไม่เป็นไรกระมัง”
“เฟิงเอ๋อร์หรือ!”
ผู้คนด้านนอกเห็นพวกเขาออกมาแล้วพากันดีใจเป็นอย่างยิ่ง
ซือหม่าโยวเย่ว์ปล่อยตัวพวกซือหม่าโยวหลินทั้งสองคน เธอมอบยาวิเศษให้เขาเม็ดหนึ่ง หลังจากนั้นจึงวางร่างอวิ๋นเฟิงลงบนพื้น ให้เขากินยาวิเศษเม็ดหนึ่งก่อนจะปลดเสื้อผ้าของ งเขาออกแล้วหยิบเอาเข็มเงินออกมาฝังเข็มให้เขา เพื่อถอนไอพิษออกจากร่างกายเขา
ไอพิษถูกถอนออก ยาวิเศษภายในร่างกายจึงเริ่มออกฤทธิ์ จนอวิ๋นเฟิงฟื้นขึ้นมาในที่สุด
ซือหม่าโยวเย่ว์ถอนเข็มเงินออกจากร่างของเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นจึงหยิบเข็มอีกชุดหนึ่งออกมาแล้วถอนพิษให้กับซือหม่าโยวหลินที่อยู่อีกข้าง
“เฟิงเอ๋อร์ เหตุใดพวกเจ้าจึงถูกส่งตัวมายังสถานที่พรรค์นี้ได้เล่า” อวิ๋นจิ่นเว่ยเห็นอวิ๋นเฟิงฟื้นขึ้นมา หัวใจที่ลอยคว้างอยู่จึงค่อยคลายลง
อวิ๋นเฟิงมองดูสถานการณ์ในตอนนี้จนแน่ชัดก็รู้ว่าตัวเองปลอดภัยแล้ว จึงถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า “ท่านพ่อ พวกเรามิได้ถูกส่งตัวมาที่นี่ หากแต่ถูกคนบีบบังคับให้เข้าไปต่าง งหากเล่า!”
YOU MAY ALSO LIKE
