สลับชะตา ชายามือสังหาร - ตอนที่ 356 ดินแดนหมาป่าหิมะ
“เจ้าพูดได้ถูกต้อง” ราชาหมาป่าหิมะพูด “ก่อนหน้านี้เคยมีมนุษย์เข้ามาได้ แล้วพวกเราได้ต่อสู้กับสัตว์อสูรผูกพ พันธสัญญาของพวกเขา พลังยุทธ์ของพวกเราแข็งแกร่งกว่าสัตว์อสูรผูกพันธสัญญาเหล่านั้น”
“มีมนุษย์เข้ามาได้ เรื่องนี้เกิดขึ้นนานเพียงใดแล้วหรือ” เว่ยจือฉีถาม
“เนิ่นนานจนลืมไปแล้วล่ะ” ราชาหมาป่าหิมะพูด “ถึงแม้ว่าพวกเราจะเลื่อนระดับได้ช้า แต่ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พละกำลั งภายในร่างกายมากกว่าสัตว์อสูรวิเศษอื่นๆ”
“เจ้าเป็นสัตว์อสูรเทพขั้นสุดยอดแล้ว ถ้าหากมิอาจเลื่อนไปถึงระดับสัตว์อสูรเหนือเทพได้ไปตลอดแล้วจะทำเช่นไร” ซ ซือหม่าโยวเย่ว์ถาม
“ข้ารู้สึกได้ถึงพละกำลังในร่างกายที่เพิ่มมากขึ้น แต่กลับมิอาจเลื่อนระดับได้ตลอดกาล ด้วยเหตุนี้อายุขัยจึงเหมือน นกับสัตว์อสูรเทพทั่วไปเท่านั้น ถ้าหากมิได้ต่อสู้จนตาย ก็คงได้แต่แก่ตายแล้วละ” ราชาหมาป่าหิมะพูดอย่างจนใจ จอยู่บ้าง
“พวกเจ้าไม่เคยคิดจะออกไปจากสถานที่แห่งนี้เลยหรือ จะได้ไม่ต้องอยู่ในข้อจำกัดของกฎเกณฑ์ ได้เลื่อนระดับเป็น สัตว์อสูรเหนือเทพ หรือดียิ่งกว่านั้นอีก” เว่ยจือฉีกล่าว
“ทำไมจะไม่เคยคิดเล่า” ราชาหมาป่าหิมะพูด “ข้าเคยได้ยินผู้อาวุโสในอดีตบอกว่าทุกครั้งที่มีมนุษย์เข้ามา พวกเรา ต้องคิดหาวิธีออกไปให้ได้ แต่ล้วนต้องเสียเปล่าทุกครั้ง มนุษย์เหล่านั้นก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาพวกเราเช่นนี้ พวก กเราไม่มีหนทางใช้เส้นทางของพวกเขาออกไปได้เลย”
“เป็นเพราะถูกกฎเกณฑ์ขัดขวางอย่างนั้นหรือ” โอวหยางเฟยถาม
“น่าจะใช่กระมัง” ราชาหมาป่าหิมะพูดพลางทอดถอนใจ
“ถ้าหากพวกเจ้าออกไปได้ พวกเจ้าจะเต็มใจทำหรือไม่”
“ถ้าหากต้องเป็นสัตว์อสูรผูกพันธสัญญาของมนุษย์ พวกเรายอมติดอยู่ที่นี่ไปตลอดกาลดีกว่า” ราชาหมาป่าหิมะพูดอย่า างเฉียบขาด
มันเคยเห็นสัตว์อสูรวิเศษทำพันธสัญญากับมนุษย์แล้ว หลังจากนั้นก็ออกไปจากที่นี่ แต่ถ้าหากให้พวกตนทำเช่นนี้ พวกมันก็เลือกที่จะไม่ออกไปดีกว่า
“ถ้าหากมิใช่การทำพันธสัญญาเล่า” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด
“เจ้ามีวิธีหรือ” ราชาหมาป่าหิมะถาม
“วิธีน่ะพอมีอยู่หรอก แต่พวกเจ้าจำเป็นต้องแลกด้วยบางสิ่งบางอย่าง ถึงอย่างไรมีรับก็ต้องมีจ่ายอยู่แล้ว” ซือหม่า าโยวเย่ว์พูด
ราชาหมาป่าหิมะหยุดลงแล้วมองซือหม่าโยวเย่ว์พลางเอ่ยว่า “เช่นนั้นก็ต้องดูว่าสิ่งที่จะได้กับสิ่งที่ต้องจ่ ายนั้นสมน้ำสมเนื้อกันหรือไม่”
ซือหม่าโยวเย่ว์รู้ดีมาตลอดว่าหมาป่าหิมะเป็นเผ่าพันธุ์ที่เย่อหยิ่ง ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ เสีย ด้วย
เมื่อคิดดูแล้วที่มันยอมก้มหัวก่อนหน้านี้ด้วยความหวังว่าจะแลกเปลี่ยนดอกกระดูกศิลากับเธอ ก็คงเพื่อช่วยเหลือ ราชาองค์ก่อนหน้านี้ของพวกมันเท่านั้นกระมัง
“ใช้ความไม่เป็นอิสระสักระยะหนึ่งของพวกเจ้าแลกเปลี่ยนกับอิสรภาพตลอดกาล เจ้าว่าคุ้มค่าหรือไม่เล่า” ซือหม่าโยวเ เย่ว์พูดยิ้มๆ
“ความไม่เป็นอิสระสักระยะหนึ่ง…นั่นมันนานเพียงใดหรือ” ราชาหมาป่าหิมะพูดอย่างสงสัยอยู่บ้าง
“ร้อยปี” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด “ถ้าหากพวกเจ้าเลื่อนไปถึงระดับสัตว์อสูรเหนือเทพได้ ร้อยปีก็เป็นเพียงแค่เสี้ยว เวลาเล็กๆ ในชีวิตของพวกเจ้าเท่านั้นเอง แต่พวกเจ้าจะคว้าอิสรภาพอันยาวนานกว่านั้นมาได้ด้วยเหตุนี้ นอกจากนี้ข้า าจะไม่ให้พวกเจ้าต้องทำอะไรมากเกินไป ขอเพียงแค่ให้พวกเจ้าช่วยลงมือในยามจำเป็นเท่านั้นเอง”
ราชาหมาป่าหิมะมองเจ้าไก่ฟ้าปราดหนึ่ง ที่จริงเขาก็มีสัตว์อสูรเหนือเทพอยู่แล้ว บางทีพวกตนอาจจะไม่อยู่ในสายต ตาเขาเลย
“ข้าต้องหารือกับคนในเผ่าพันธุ์ก่อน” ราชาหมาป่าหิมะพูด
“ไม่มีปัญหา ถึงอย่างไรก็ยังมีเวลาอีกหนึ่งปีก่อนที่พวกเราจะจากไป” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด
จากนั้นราชาหมาป่าหิมะก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก เดินไปพลาง แนะนำที่นี่ให้พวกเขาฟังไปพลาง
“ถึงแล้ว” ราชาหมาป่าหิมะหยุดลงอีกครั้งแล้วชี้ไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง
มันพาทุกคนเข้าไป หลังจากเดินผ่านทางเดินแห่งหนึ่งแล้วก็เริ่มเดินมุ่งหน้าลงไปยังเบื้องล่าง ไม่นานนักก็มาถึงถ้ ำใต้ดินอันกว้างขวางแห่งหนึ่ง
“คือที่นี่แหละ” ราชาหมาป่าหิมะพูด
พวกซือหม่าโยวเย่ว์มองไปรอบด้าน หลังจากเข้ามาที่นี่แล้วก็สัมผัสได้ถึงปราณวิญญาณอันเข้มข้นอย่างยิ่ง ปราณวิญญา าณเหล่านั้นดูคล้ายจะได้รับแรงดึงดูดบางอย่าง จึงพรั่งพรูไปยังสระน้ำแห่งนั้นกันหมด
“ถ้าหากพวกเจ้าบำเพ็ญอยู่ภายในสระแห่งนี้ ก็จะได้ผลลัพธ์ที่ดีโดยใช้แรงน้อยกว่า” ราชาหมาป่าหิมะกล่าว
“ให้จือฉีบำเพ็ญที่นี่จะดีที่สุด” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด “แต่สำหรับท่านพี่สี่นั้นมิสู้ดีสักเท่าใดนัก”
เว่ยจือฉีมีธาตุน้ำแข็ง ส่วนซือหม่าโยวเล่อมีเพียงธาตุไฟเท่านั้น ที่นี่หนาวเหน็บเสียดกระดูก มิได้มีธาตุไฟมากส สักเท่าใดนัก
“พวกเจ้าต้องการธาตุไฟหรือ” ราชาหมาป่าหิมะถาม
“ใช่แล้ว พวกท่านพี่สี่ล้วนเป็นธาตุไฟกันทั้งสิ้น” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด
“ข้ารู้ว่าที่ใดมีสถานที่บำเพ็ญธาตุไฟ คล้ายคลึงกับของพวกเราที่นี่เลยล่ะ” ราชาหมาป่าหิมะพูด
“อยู่ที่ใดหรือ”
“ดินแดนเสือเขี้ยวดาบ” ราชาหมาป่าหิมะพูด “พวกเราที่นี่เป็นธาตุน้ำและธาตุน้ำแข็ง ส่วนพวกเขาเป็นธาตุไฟ”
“เสือเขี้ยวดาบ ศัตรูของพวกเจ้าน่ะหรือ เจ้าอยากให้พวกเราช่วยพวกเจ้าจัดการกับเสือเขี้ยวดาบสินะ” ซือหม่าโยว วเย่ว์พูดพลางหรี่ตา
นัยน์ตาราชาหมาป่าหิมะฉายแววกระดากอาย หมาป่าหิมะที่สูงส่งถึงกับต้องวางแผนให้มนุษย์ช่วยพวกเขากำจัดศัตรู ช่างเป ป็นเรื่องน่าขายหน้ายิ่งนัก!
“พวกเจ้าต้องการสถานที่บำเพ็ญทางนั้น ก็เป็นเรื่องที่มีแต่ได้กันทั้งสองฝ่ายนี่”
“จะลองคิดดูก็ได้” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด “แต่รอให้จัดการเรื่องราวของพวกเจ้าทางนี้เสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน ตอ อนนี้พวกเราไปพบราชาองค์ก่อนของพวกเจ้ากันก่อนเถิด”
ราชาหมาป่าหิมะเห็นท่าทีเช่นนี้ของซือหม่าโยวเย่ว์ จึงไม่รู้ว่าที่แท้แล้วเธอคิดเช่นไร ก็มิได้พูดอะไรอีกแล้ วพาพวกเขาไปจากที่นี่
หลังออกมาจากถ้ำใต้ดินแล้ว เพิ่งโผล่พ้นผิวดินก็เห็นหมาป่าชราฝูงหนึ่งอยู่ข้างนอก
“องค์ราชา” เมื่อเห็นราชาหมาป่าหิมะ พวกมันจึงก้มหัวทำความเคารพ
“แม้กระทั่งพวกท่านก็ยังตกใจไปด้วย” ราชาหมาป่าหิมะมองหมาป่าชราเหล่านั้นด้วยท่าทีเคารพนบนอบอย่างยิ่ง ดูเหมือน นว่าหมาป่าชราเหล่านี้จะมีสถานะอันสูงส่งอย่างยิ่งในเผ่าพันธุ์หมาป่าหิมะ
“ใช่ ได้ฟังเรื่องเหล่านี้มา จะไม่ออกมาก็มิได้เสียแล้ว” หมาป่าชราที่นำหน้ามาพูด
“อืม ข้าก็มีเรื่องอยากปรึกษาพวกท่านอยู่พอดีเลย” ราชาหมาป่าหิมะพูด “แต่ตอนนี้พวกเราไปช่วยเซียวกันก่อนดีกว ว่า”
พวกซือหม่าโยวเย่ว์ตามราชาหมาป่าหิมะไปยังยอดเขาแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก บนยอดเขามีโลงแก้วโลงหน นึ่งวางอยู่
“องค์ราชาของพวกเราอยู่ที่นี่แหละ” ราชาหมาป่าหิมะพูดพลางชี้ไปยังโลงแก้วนั้น
ซือหม่าโยวเย่ว์มองดูอย่างละเอียดถึงได้เห็นว่านั่นมิใช่โลงศพ หากแต่เป็นราชาหมาป่าหิมะองค์ก่อนที่ถูกน้ำแข็ง งผนึกเอาไว้…เซียว
“พวกเจ้าจะทำเช่นไรหรือ” ซือหม่าโยวเย่ว์ถาม
“ทำลายผนึก หลังจากนั้นก็นำดอกไม้นี้กับเครื่องยาที่เตรียมเอาไว้ให้เขากิน” ราชาหมาป่าหิมะพูด
“พวกเจ้าให้เขากินเครื่องยาเข้าไปโดยตรง ผลลัพธ์อาจจะมิได้ดีถึงเพียงนั้นหรอกนะ” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด
“พวกเราก็รู้ดี แต่พวกเราก็ไม่มีปัญญาหลอมยาวิเศษเสียหน่อย ก็ได้แต่ทำเช่นนี้แหละ” ราชาหมาป่าหิมะเอ่ย
“ข้าหลอมยารักษาให้พวกเจ้าได้นะ” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด
“จริงหรือ” ราชาหมาป่าหิมะมองซือหม่าโยวเย่ว์ “เจ้าเป็นนักหลอมยาหรือ”
“ใช่แล้ว” ซือหม่าโยวเย่ว์พูด “ข้าขอดูเครื่องยาของพวกเจ้าหน่อย หลังจากนั้นจะตัดสินใจว่าจะหลอมยาชนิดใดให้พ พวกเจ้า”
ราชาหมาป่าหิมะมองหมาป่าชราเหล่านั้นแล้วพูดกับพวกเขาด้วยภาษาหมาป่า จากนั้นจึงเอ่ยว่า “ก็ได้”
จากนั้นพวกเขาจึงย้ายที่ไปยังสถานที่เก็บเครื่องยาของเผ่าพันธุ์หมาป่า แต่คราวนี้มีเพียงแค่ซือหม่าโยวเย่ว์กับเ เจ้าไก่ฟ้าสองคนเท่านั้น คนอื่นๆ ถูกเชิญไปพักผ่อนที่อื่นก่อนแล้ว
ซือหม่าโยวเย่ว์เห็นคลังเครื่องยาของเผ่าพันธุ์หมาป่าแล้วตกใจไม่น้อย เครื่องยาจำนวนมากในนี้ แม้แต่ภายในเจดี ย์วิญญาณยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ สมบัติฟ้าดินถูกโยนกองเอาไว้ด้วยกันอย่างลวกๆ บางส่วนถึงกับถูกลูกหมาป่ากัดแทะเสี ยหายไปครึ่งหนึ่ง เหลือเพียงแค่ส่วนเล็กๆ กองอยู่บนพื้น
YOU MAY ALSO LIKE
