Midterm Fantasy - ตอนที่ 148

เสียงรถวิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน วิทวัสเปิดประตูลงจากรถมาพร้อมกับรอน เขาเดินไปที่หน้าบ้านแล้วกดกริ่ง ครู่เดียวเสียงเดินก็มาถึงหน้าบ้าน

“สวัสดีค่ะ อ้อ นั่นคุณพ่อของหนูแพท มีอะไรเหรอคะ มาแต่เช้าเชียว” แม่ของรอนถาม

“ผมพารอนมาส่งครับ” เขาบอก

“พารอนมาส่ง?” แม่ของรอนพูดขึ้นอย่างงงๆ ก่อนที่จะลืมตาโตเมื่อเห็นรอนอยู่ข้างหลังวิทวัส  “อ้าว ลูกไม่ได้นอนอยู่ข้างบนห้องเหรอ”

รอนยิ้มเจื่อนๆ ขณะที่พ่อของแพทเดินเข้าไปข้างใน พ่อของรอนรีบลุกมาต้อนรับ

“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยรอน” พ่อถามอย่างไม่เข้าใจ “แล้วทำไมรอนถึงไปอยู่กับคุณวิทวัสได้”

“คือ…”

“เอาอย่างนี้ครับ เดี๋ยวผมสรุปเรื่องให้ฟังแล้วกัน”​วิทวัสบอกจนรอนโล่งอกที่ไม่ต้องบอกเอง

“ทั้งสองท่านคงเห็นข่าวที่มีแก๊งค์อันธพาลออกมาต่อสู้ยิงกันกลางเมืองแล้วใช่ไหมครับ” วิทวัสถาม

ทั้งพ่อแม่รอนพยักหน้า เพราะพอเปิดทีวีมาข่าวทุกช่องก็ออกข่าวนี้ เป็นข่าวใหญ่เพราะว่ามีคนตายไปเป็นร้อยๆคนในคืนเดียว

“คือเมื่อคืนนี้ รอนแอบออกจากบ้านไปหาลูกสาวผม แล้วปรากฎว่าช่วงเที่ยงคืนพวกแก๊งค์ในข่าวนั่นมันต่อสู้กัน รอนก็เลยติดอยู่ที่บ้านของผมจนเช้าน่ะครับ”​ วิทวัสบอก  “ผมเองไปทำธุระที่ต่างจังหวัดเพิ่งกลับมาถึงตอนรุ่งสาง พอรู้ก็เลยพารอนกลับมาส่งครับ”

“ห๊ะ รอน นี่ลูกแอบออกไปข้างนอกตอนดึกๆงั้นเรอะ” พ่อของรอนร้องออกมา “แล้วทำไมเรื่องใหญ่แบบนี้แกไม่โทรมาบอกพ่อห๊ะ”

วิทวัสฟังแล้วรีบคิดอย่างรวดเร็ว จริงสินะ ถ้ารอนไปอยู่ที่บ้านแต่ผู้ใหญ่ในบ้านไม่โทรมาบอกมันดูผิดปกติไป

จริงสินะ แบบนี้แล้วกันจะได้ไม่น่าสงสัย

“คือตอนที่แก๊งค์มันต่อสู้กัน มีการตัดสัญญาณโทรศัพท์ครับ โทรศัพท์มือถือของทั้งเจ้ารอนและลูกสาวผมเลยใช้งานไม่ได้” วิทวัสรีบอธิบาย “ส่วนโทรศัพท์บ้านของบ้านผมก็อยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง พ่อตาแม่ยายผมและพ่อบ้านอยู่ข้างล่าง รอนก็เลยไม่ได้ลงมาโทรศัพท์ พวกผู้ใหญ่ที่บ้านก็เลยไม่รู้และไม่ได้โทรมาบอกก่อนน่ะครับ”

“แล้วพอเมื่อเช้าผมไปถึง ไปเรียกลูกแพทให้ลงมากินข้าวเช้าเลยไปเจอนายรอนในห้องนอนลูก ก็เลยพามาส่งครับ”  วิทวัสอธิบายออกไปอย่างพึงพอใจ เรื่องแต่งของตนรัดกุมไม่มีช่องโหว่ให้จับผิดได้เลย

“ไปเจอ…”

“ในห้องนอน…”

พ่อกับแม่ของรอนพูดทวน เหงื่อแตกพลั่กๆ … เจ้าลูกชายตัวดีของพวกตนแอบเข้าไปบ้านคนอื่น แถมอีกฝ่ายก็ไปเจอในห้องนอนของลูกสาว

“ใช่ครับ ในห้องนอน ไม่งั้นพวกผู้ใหญ่ที่บ้านคงโทรมาบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” วิทวัสย้ำ

“น น นี่รอน แก..”​พ่อทั้งโมโห ทั้งอาย จนกล้ามเนื้อคอกระดิก

วิทวัสเองมองดูท่าทีของพ่อแม่รอนแล้วก็เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพอ ลูกคนเดียวหนีออกไปกลางดึก เวลาดึกๆเปลี่ยวๆกลับบ้านคนเดียวมันอันตรายแค่ไหน  โกรธแบบนี้ย่อมเป็นเรื่องธรรมดา

“ผมถามทั้งสองคนมาก่อนแล้ว ดูเหมือนรอนแอบไปห้องนอนลูกสาวผมมานานแล้ว” วิทวัสตบบ่ารอนแปะๆ “กล้ามากนะเรา”

พ่อเหงื่อแตก

แม่เหงื่อแตก

รอนเหงื่อแตก

ขณะที่วิทวัสพยักหน้าเบาๆอย่างพึงพอใจ ดูเหมือนพอเขาบอกอ้อมๆให้ทั้งสองรู้ว่ารอนเคยแอบเดินทางไปกลับตอนดึกๆหลายครั้ง พ่อกับแม่รอนก็ไม่ถามอะไรต่อ ท่าทางคงจะเข้าใจแล้วว่าลูกชายของตนไม่ใช่คนอ่อนแอ ไปไหนมาไหนดึกๆคนเดียวได้

“เอาล่ะ เสร็จเรื่องแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”

วิทวัสลุกขึ้นเตรียมลากลับ กวาดสายตามองไปรอบๆบ้าน …​บ้านหลังนี้คือบ้านที่อารย่าภรรยาของเขาเคยใช้เป็นที่อยู่เมื่อ 30 ปีก่อน  ดูท่าเพราะอารย่าปิดผนึกศิลานักปราชญ์ไว้ที่ชั้นสองแล้วเจ้ารอนไปเผลอรับเข้ามาในร่างนั่นเอง

แล้วเขาก็เดินออกจากบ้านตรงไปที่รั้ว

“เจ้ารอน! นี่แกทำอะไรของแก”

“พ่อของผู้หญิงมาถึงบ้านแบบนี้ พ่อกับแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

“เอ่อ …”

“คุณวิทวัสเป็นเจ้าของร้านทองมากมาย ธุรกิจของเค้าหลายร้อยล้าน แล้วบ้านเรามันแค่นี้ แกคิดยังไงไปทำแบบนั้น”

“แกไม่เห็นสายตาของเค้าเมื่อกี้เรอะ เค้ามองบ้านเราไปทั่วๆ บ้านเราก็เช่าเขาอยู่ ของก็ธรรมดา แล้วก่อเรื่องแบบนี้ถ้าเขาเอาเรื่องขึ้นมาพวกเราจะทำยังไง”

“เอ่อ…” รอนอ้ำอึ้ง

พ่อกับแม่ใส่รอนซะยับขณะที่รอนเถียงไม่ออก .. แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น คุณวิทวัสเปิดประตูและพูดเข้ามาดังๆ

“อ้อ รอน แถวบ้านคงต้องซ่อมแซมกันยกใหญ่ วันนี้ลุงจะพาทุกคนไปที่บ้านพักที่ริมแม่น้ำก่อน” วิทวัสบอก “เดี๋ยวลุงส่งที่อยู่มาให้ พรุ่งนี้เธอก็ไปติวให้ยัยแพทตามปกติแล้วกันนะ เห็นว่าใกล้สอบไฟนอลแล้วนี่”

“อ๊ะ”

“อ๊ะ”

ทั้งพ่อและแม่ของรอนอุทานมาพร้อมๆกันอย่างงุนงง ตกลงไปเจอเจ้ารอนในห้องนอนแพท แต่ว่ายังให้ไปติวตามปกติอีก

เสียงรถขับออกไป วิทวัสยิ้มให้กับตนเองอย่างพอใจ บอกออกไปแบบนี้ทำตัวไม่ต่างจากปกติพ่อแม่ของรอนต้องไม่สงสัยแน่ๆ

“เจ้ารอน! แกมานั่งตรงนี้เลย เอาโทรศัพท์ออกมาวาง”

รอนนั่งเจี๋ยมเจี้ยมที่เก้าอี้

“รอน ลูกมีเงินฝากเท่าไหร่กัน”​ พ่อบอก “ไหนเปิดแอพของลูก ลูกมีเงินเก็บเท่าไหร่”

รอนเปิดแอพในโทรศัพท์มือถือ ใส่รหัสลงไป แล้ววอลเลทบิทคอยน์ก็เปิดออกมา  ตัวเลข 12350.112 BTC โผล่ขึ้นที่หน้าจอ

“ลูกเองเพิ่งอยู่ม.ต้น เงินเก็บหมื่นกว่านี่อาจจะดูเหมือนเยอะ แต่ว่าถ้าหากเป็นบ้านอื่นน่ะ เงินเท่านี้เป็นแค่เงินกระจิ๊ดริด”  พ่ออบรมโดยไม่ได้สังเกตหน่วยเงิน

“ผมเข้าใจครับพ่อ แต่ตอนนี้ผมก็พยายามทำงานเก็บเงินอยู่นะครับ”

“ลูกจ๊ะ การเก็บเงินมันก็ดี แต่ว่าแค่นั้นมันไม่พอนะลูก” แม่แนะนำ “ถ้ารายได้มาจากการทำงานเพียงอย่างเดียว ถ้ามีเหตุที่ทำให้ลูกทำงานนั้นต่อไม่ได้ รายได้มันก็จะหายไป ลูกควรจะหาเงินจากหลายๆช่องทาง ถ้าถึงจุดนึงที่ลูกมีความรู้มากขึ้นก็ต้องเอาเงินเก็บไปลงทุนในอะไรบางอย่าง อย่าเก็บไว้นิ่งๆ”

แม่พยายามแนะนำ เพราะเธอเห็นว่าตอนนี้รอนพอจะมีเงินเก็บแต่ก็เป็นจากการสอนหนังสือให้กับแพท ถ้าต่อไปไม่ได้สอนหนังสือให้แพทแล้วรายได้ที่เข้ามาของลูกชายก็ต้องหมดลง

“ครับ พ่อ แม่ ผมเข้าใจแล้วครับ”

“ดีแล้ว งั้นก็ไปอาบน้ำแล้วก็พักผ่อนก่อนแล้วกัน”​พ่อบอกด้วยน้ำเสียงที่เบาลง ยังไงเมื่อคืนรอนก็คงไม่ได้พักผ่อนเต็มที่เพราะเจ้าแก๊งค์ที่สู้กันสองกลุ่มนั่น

รอนกลับขึ้นห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“รอน เป็นไงมั่ง พ่อแม่เธอสงสัยอะไรไหม” วิทวัสถาม

“…”

“ถ้าอย่างที่ลุงตอบไปเมื่อกี้ รับรองได้ว่าไม่มีช่องโหว่แน่นอน ต้องไม่มีใครรู้แน่ว่าเมื่อคืนเธอไปทำอะไรมา”

“เอ่อ ลุงครับ เคยมีใครบอกไหมครับว่าทักษะทางสังคมของลุงไม่ปกติ”

“… เหมือนแต่ก่อนภรรยาลุงจะเคยบอกอยู่เหมือนกัน” วิทวัสตอบ

“โอเคครับ แปลว่าผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียว” รอนถอนหายใจ “อ้อ คุณลุงครับ ผมอยากปรึกษาอะไรสักหน่อยน่ะครับ”

รอนปรึกษาเรื่องการทำธุรกรรมการเงิน เขาอยากจะเปลี่ยนเงินจากในรูปบิทคอยน์เป็นเงินให้หมดโดยไม่ให้เป็นที่สงสัย

“ก็มีทางอยู่นะ ในวงการจะมีบริษัทที่รับหน้าที่ยักย้ายถ่ายเทเงินพวกนี้อยู่ พวกนี้เชื่อใจได้” วิทวัสบอก “พอเอาเข้ามาก็ทำเป็นบริษัทแล้วก็หานอมินีมาร่วม ถ้าเงินอยู่ในรูปบริษัทคนก็คงไม่สงสัยเธอเท่าไหร่ เดี๋ยวลุงจะบอกทนายประจำบริษัทให้ช่วยจัดการให้”

รอนพูดคุยอีกสักพักก่อนจะวางสายไป และในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เลขที่บัญชีในยุโรปก็ถูกส่งมาให้เขาพร้อมกับวิธีใช้

รอนเปิดแอพวอลเล็ท จากนั้นกดคำสั่งขายบิทคอยน์ทั้งหมดจากทุกที่ที่เขาทำไว้ กระจายโอนเข้าไปในบัญชี

“ว่าแต่ ตอนนี้ราคา 1 BTC มันกี่บาทกันนะ”

รอนจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าตอนที่ดูครั้งสุดท้าย 1BTC มันราคาสักสองหมื่นได้ ตอนนั้นเขาเอากำไรที่ได้จากร้านARMAMENTโลกโน้นมาเปลี่ยนเป็นทองที่นี่แล้วแลกเป็นBitcoinทั้งหมด

หวังว่าราคามันคงไม่ตกลงไปมากนะ

เด็กหนุ่มเปิดราคาปัจจุบันที่เพิ่งขายออกไปแล้วก็ถอนหายใจ

ราคาตกแฮะ เหลือแค่ 15309 เอง ขาดทุนย่อยยับ

ตัวเลขค่อยๆวิ่งขึ้นมาในโทรศัพท์มือถือ หลังจากหักค่าใช้จ่ายให้กับบริษัทที่ว่า เงินเหลือมาถึงเขา 180ล้านเท่านั้น

คงต้องหาเงินเพิ่มอย่างที่แม่บอกจริงๆ  เด็กหนุ่มครุ่นคิดวิธีหาเงินจากเงินที่มีอยู่แล้วก็คิดได้ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

“สวัสดีครับคุณหลิวลี่จง ผมรอนเองนะครับ”

จากนั้นรอนก็คุยโทรศัพท์โดยไม่ทันสังเกตเลยว่า ราคา 1 BTC = 15309 ที่เขาเพิ่งขายไปนั่น มีหน่วยเป็น US Dollar